je kronkelt je in alle richtingen voor dat "laatste gesprek". Elk voorstel dat ik doe is goed... jij "past je wel aan". Wat hoop je eigenlijk nog te bereiken? Ik kom niet meer terug. Waarom zou ik ook? Nog meer leugens? Nog meer mooie praatjes, woorden maar geen daden?
Ik vond vandaag van Haar nog een bericht... dat ze de "eer dan maar aan zichzelf had gehouden" en zichzelf verwijderde als vriend op fb. Ze heeft gelijk, Ze was me een kwestie van een seconde voor. Ze blijft je verdedigen, vindt dat ik je enkel nog negatief kan bekijken. Des te beter voor Haar.... want ze moest eens weten... Ze zou de waarheid eens moeten kennen, over haar "geweldige allerliefste man ter wereld". Over hoe hij Haar bedroog met mij. Hoe hij in staat is om te liegen. Hoe hij in het begin over Haar praatte, die vrouw die onvoldoende aandacht had voor zijn noden, overal rommel liet rondslingeren terwijl hij trachtte het huishouden ordelijk te houden. Die vrouw die altijd weer te laat het eten op tafel zette, waardoor hij in hypoglycemie ging. Die vrouw die nooit zijn hemden tijdig streek, zodat hij nooit zijn lievelingshemd kon dragen als hij dat wilde.
Dàt is de man die Zij zo bewondert en verdedigt. De man die nu vlakaf zegt dat hij Haar in niets meer aantrekkelijk vindt. Die bij hoog en bij laag blijft beweren dat hij, sinds de dag dat hij mij ontmoette, geen seks meer met Haar had. Al ruim twee jaar niets meer? En dat vindt Zij niet vreemd?
Afgelopen november kwam hij langs... en vroeg me een lening van 1000 euro. De deurwaarder was al komen opschrijven... Hij beloofde me die terug te betalen met Haar eindejaarspremie, begin december. Keek me recht in mijn ogen, en gaf me die garantie. Zei dat ik erop kon rekenen. Maar in december repte hij er met geen woord meer over. Ik heb hen toen beiden samen een bericht gestuurd, met de herinnering aan zijn belofte. Haar reactie was duidelijk "ik weet hier niets van, en ik heb dat geld al voor andere dingen gepland". Noem ik hem hierop dus een leugenaar, schiet Zij in de verdediging "hij zei zo maar iets". Onmogelijk voor Haar om toe te geven dat hij mij een leugen vertelde...
Dààr viel mijn beslissing. Ik speel het spel, tot ik mijn geld terug heb. Ik stelde zélf dan maar een afbetalingsplan op, over 4 maanden. De eerste maand (december) liep al mis... die betaling gebeurde op het loon van eind december pas. Maar daarna ben ik blijven aandringen, zodat ik begin maart mijn geld terug had. Maar nog steeds weigert Zij het een leugen van hem te noemen.
Ik krijg berichten van haar, dat ik hem enkel nog negatief kan bekijken. Dat Zij dan wel zal verder leven met die slechte man en ondankbare dochter. Mijn enige antwoord blijft "ik wens je toe dat jij je roze bril mag behouden, dat jij niet in hem teleurgesteld zal geraken". Ik meen het. Want wat zou ik eraan hebben als Zij hem effectief buitenzet? Dan heeft hij alle kaarten in handen om mij terug te willen winnen... en niets meer te verliezen. Hij moét bij Haar blijven, zodat hij meer te verliezen heeft dan mij.
Ik besef nu pas écht waaraan ik ben ontsnapt. Leven met een borderliner... dat is geen leven. Dat is overleven...
|