Ik ben binnenkort 5 dagen alleen thuis. Volgens jou gaat Zij die dagen gewoon werken, en jij bent dan thuis, schoolvakantie. Vorig jaar was ikzelf in die periode in het buitenland op reis, met het hele gezin. Ik herinner me de dagen ervoor... Je ging me een teken meegeven, dat je op me zou wachten.

Een romantisch gebaar: jouw horloge om mijn pols. Elke dag, op het afgesproken uur, keken we ernaar, in de wetenschap dat de ander precies hetzelfde deed. We stuurden elkaar, als het mogelijk was, een foto van onze horloge, op "ons" uur. Ik liep overal te zoeken achter internet, zodra ik kon stuurde ik je foto's, verslagjes, Elke avond kroop ik vroeg in bed, en chatte tot diep in de nacht. Soms was dat liefdevol, soms erotisch, soms ruzieënd.

Ik herinner me mijn nachtmerrie tijdens die reis. Ik droomde jullie huwelijk. Ik droomde dat ik daar zat, en naar jou en Haar keek. Ik hoorde de priester die klassieke woorden uitspreken, over "als er iemand bezwaar heeft, dat hij nu spreekt of voor eeuwig zwijgt". In mijn droom zag ik jou omkijken, mijn ogen zoeken. Je spoorde me met jouw blik aan om iets te zeggen, alles te stoppen. 

Ik herinner me dat ik jou mijn droom vertelde. Ik stelde de vraag, of jij een idee had hoe mijn droom eindigde. Jouw antwoord sneed recht door mijn hart "ik kijk je aan, en ik huil één traan. En daarna draai ik me om en  zeg ik 'ja' tegen Haar". 

We chatten even vanavond. Voorzichtig. Jij zegt "jij hebt al lang je beslissing genomen". Ik wilde dat ik daar zelf ook zo zeker van kon zijn...