empathie = inlevingsvermogen, de kunde of vaardigheid om je in te leven in de gevoelens van een ander.
De eigenschap die jij beweerde in overvloed te hebben. De eigenschap die ik steeds meer mis bij jou. Ik ben er nog steeds niet uit, waar jouw gebrek aan empathie vandaan komt. Maar dat het er is, wordt steeds duidelijker.
Laat me het concreet maken, het voor mezelf zwart op wit zetten.
Gisteren belde ik je. Een moeilijk, emotioneel gesprek, zoals altijd. Ik dreig er zelfs mee om jullie alledrie (jou, Haar en je dochter) ter plekke van mijn facebook te gooien. Compleet op ben ik. Ik ben open, en zeg dat ik een half uur eerder dan toch mijn eerste pilletje antidepressivum nam. Zo diep zit ik. Ik had de doos al eventjes, aarzelde, maar een gesprek met een vriendin die op de hoogte is, trok me over de streep. Ik verwacht iets van medeleven. Maar de enige reactie die ik krijg is "ik ben een verschrikkelijk mens". Zelfs op dàt moment draait het enkel om jou...
Vandaag weer een voorbeeld. We chatten even... voorzichtig. Je zit thuis, grieperig. Ik vraag hoe het gaat, en je antwoordt. Je vraagt of alles okee is met mij, en ik antwoord "sommige dingen wel, sommige minder". En dan... verdwijn je gewoon van fb. Zonder een woord. Een half uur later bel ik je, vanuit de auto, met de vraag om meer uitleg over je verdwijnen. "GSM was plat". Zelfs als ik het vraag, blijk je niét in staat om je voor te stellen hoe dat overkomt, om na zo'n antwoord gewoon te verdwijnen. Je beweert dat je zinnens was om me, als je gsm opgeladen was, te antwoorden. Dàt kon je niet met je gsm in het stopcontact (maar antwoorden op mijn belletje ging wel).
Jij empathisch??? Blijf het maar denken. Ik weet intussen beter. De vraag is en blijft voor mij: is dit een persoonlijkheidstrek (borderline) of is dit een autistische trek? Maar anderzijds: maakt het uit voor hoe ik het beleef? Ik lijd eronder, ik lijd hier zo onder dat ik intussen dan toch startte met antidepressiva, in de hoop mijn velletje iets dikker te maken, meer afstand te kunnen nemen,
Ik had nooit kunnen denken dat iemand me zo ver zou krijgen... maar het is je gelukt. Of deed ik dit mezelf aan?
|