Jij zit elke avond thuis, gaat nergens heen. Je noemt jezelf een huismus. Ik ben dat niet. Wàt is het probleem? 

Van jou hoor ik tegenwoordig last minute dat je iets te doen had, of zelfs achteraf maar.. die enkele keer dat je eens ergens heen gaat (en da's altijd een activiteit van Haar: mee naar een receptie met Haar, naar Haar familie, of heel af en toe uit eten met je dochter). Ik laat me niet doen, en vertel wat mijn plannen zijn. Onschuldige plannen: winkelen met een vriendin, naar een voorstelling (in mijn eentje dan nog), een avondje gaan uit eten met een vriendin. Jou kennende vermeld ik ook nog de naam van de persoon met wie ik weg ga, duidelijk een vrouwennaam. En zelfs dàn krijg ik dit soort reactie.

Het resultaat is ernaar... je neemt afscheid, zonder xxx. Ik heb zin om te reageren, één korte reactie ontsnapt me "bedankt voor de xxx". En ik sluit af, gooi fb toe. Neen, ik kom niet terug om ruzie te maken. Ik ga hier niét op in. Geen kans voor jou om me na een ruzie te verwijten dat je niet meer kan studeren, dat je examens niets zullen worden. Dat ik "bedankt word voor de ruzie, nét op dit moment". 

Jij zit thuis, en dus moet ik dat ook doen? Ik dacht het niet, mijn lief. Jouw pessimisme mag mijn dagen niet meer vergallen... Wees maar zielig in jouw hoekje, ik zal gelukkig zijn in het mijne...