ik kan niet slapen. Of wil ik niet slapen? Wil ik de kans op een contact met jou niet mislopen?
Jij bent aan het werk vannacht. Maar na je laatste cryptische woorden, in de vooravond "ik ben geen berichtenbureau", hoor ik je niet meer. Je leest mijn "wat bedoel je daarmee?", leest mijn latere "rustige nacht op het werk", maar nergens verdien ik blijkbaar een reactie. Ergens zal ik vandaag wel weer iets mis gezegd hebben... maar wàt, daar heb ik het raden naar.
Ik zit te chatten met Haar, zoals zo vaak. Ik heb al meer met Haar gepraat dan met jou de afgelopen maanden. Hoor van Haar wat er in jouw leven gebeurt. Om daarna te mogen horen "je controleert alles wat ik zeg".
Gisterenavond laat kwam het hoge woord er weer uit "heb je me nog iets te vertellen?" Dié vraag ken ik maar al te goed: had ik sex met hem? Doet het antwoord er nog toe? Wat wij hebben is op sterven na dood... "the hamster is dead but the wheel is still spinning" Weeral: jij doet geen enkele inspanning om me te hebben, maar hij of een ander mag me ook niet hebben. Maar je hebt geluk: ik hoef er zelfs niet over te liegen...er gebeurt hier niets. Mijn lijf reageert instinctief, lijkt het wel, en voor de zoveelste keer menstrueer ik tijdens mijn vakantie.
Wil ik dat jij me loslaat, me terug vrij laat? Een deel van me verlangt ernaar, mijn rationale ik. Mijn redelijke, verstandige ik weet en beseft dat het tijd is om verder te gaan, voor mezelf te kiezen. Maar mijn emotionele ik verlangt gewoon naar jou. Ondanks alles, Af en toe denk ik dat ik het kan, dat ik verder kan. En ze zijn er: momenten dat ik besef dat er enkele uren voorbij gingen waarin ik niét aan jou dacht.
Maar het besef dat je me negeert, komt steeds weer keihard binnen. Ik zoek verklaringen, verontschuldigingen. Maar ik vind er geen meer... je negeert me gewoon. Dàt is de waarheid. Als ik je daarmee confronteer, hoor ik steeds weer jouw eeuwige zinnetje "denk wat je wil".
Het is tijd voor mij om verder te gaan. Ik heb van je gehouden, Ik houd van je. Ik zal van je houden. Maar zelfs dàt ga ik je niet meer vertellen. Er is te veel gebeurd, denk ik. Tijd voor ander en nieuw....
|