Ik kan het niet anders omschrijven dan een totaal gebrek aan consideratie voor de ander. Ik moet het doen met twee woorden "net wakker". Dààrin moet ik alles lezen: je spijt, je excuus, en je verklaring. De verklaring vond ik zelf al... de rest heb ik nérgens gelezen.

Drie uur.. zolang wachtte ik tot ik mijn teleurstelling en boosheid uitte. Drie uur waarin ik bleef hopen dat je iéts zou uitdrukken. Maar je ging er overheen, fait divers. Dat ik speciaal om 7 uur opstond en naar het werk vertrok, moest je toch komen... dààr ga je volledig aan voorbij. Drie uur waarin ik hoopte op iets. Ik lokte je nog uit, door het huisnummer van "ons" rdv-hotel te sms-en toen ik er voorbijreed. Oh ja, dat lokte iéts uit.. een :-) . Meer niet.

Je wil het niet horen, mijn gevoel dat dit enkel om sex draait. Oh neen, je hebt "nog steeds hetzelfde gevoel" voor mij. Maar als het nu eens, sinds het begin, voor jou enkel daarom draaide? Dan loog je niet tegen me... Woordspelletjes...

Vandaag wil ik niet langer alsof doen. Ik schrijf je dat ik je vandaag niet meer wil horen of lezen. Morgen is mijn gevoel wel weer weggeëbd... vergeef ik je zoals gewoonlijk. Ik maak me geen illusies meer. Of ik het vergeten zal? Neen... alle teleurstellingen stapelen zich op, accumuleren. En als de emmer vol is, zal die wel weer overlopen. Tot... de kruik gaat net zolang te water tot ze barst?