Dus wat doe ik? Ik stuur regelmatig een "xxx"... al krijg ik dan dingen terug als "je doet wat je wil, al weet ik nog weinig van je". Ten eerste: als je wil weten wat ik doe, vraag het dan. Ten tweede: zou het misschien in je hoofd kunnen opkomen dat ik, als ik je "tot straks xxx" stuur, ik dat ook graag terug krijg, ipv dié opmerking?

Je zei me dat we af moesten van dat "rapporteren wat we elke minuut van de dag doen aan elkaar". Maar als ik dan niét zeg wat ik allemaal doe op een rustige zaterdag, krijg ik dàt? Nogmaals: ik wéét niet meer wat je van me verwacht. En dus neem ik afstand... nog een beetje meer afstand... babystapjes maar ze gaan wél haast allemaal dezelfde richting uit.

Het beangstigt me ook, op een bepaalde manier. Want ik heb zo veel gehoopt, gedroomd, misschien geïdealiseerd. Ik zag een toekomst met jou. Al die problemen, die zou ik samen met jou wegwerken, en daarna zouden we een rustig leven leiden samen. Maar steeds vaker moet ik concluderen dat die problemen, waar jij je als slachtoffer profileerde, ook door jou worden gecreëerd. Niet enkel door Haar, zoals je me liet geloven. De afgelopen week was een eye-opener, wat dat betreft.

Dus ja, ik laat de toekomst die ik met jou droomde, los. Ik laat jou los. Geen breuk, maar een uitdoof-scenario... daar lijkt het steeds meer op. 

Dat ene gedicht blijft maar door mijn hoofd spoken... nog niet van toepassing, maar stilaan...