Een droom die àlles te maken heeft met hetgeen ik zie als mijn deadline. De dag waarop je de belangrijkste belofte die je me deed zal verbreken. Op mijn vraag, maar omdat ik voel dat je ze niet zal nakomen. Omwille van deze droom, en mijn grootste angst. Jouw belofte er te zijn als ik wakker word... 

Je sprak me niet tegen, toen ik je zei dat ik je die dag niét wil zien. De grootste leugen die ik je kon vertellen. Hoe kan je geloven dat ik je die dag niet wil zien? Na al je beloftes en garanties? Na al je afschuw dat ik dat moment, wakker worden, alleen in een ziekenhuiskamer na een operatie, al meerdere keren alleen moest doormaken?  Maar je sprak me niet tegen... bevestigt hiermee steeds meer mijn droom.

Ik word wakker in mijn ziekenhuiskamer, en jij bent er. Alle operaties zijn tegelijk uitgevoerd... ik heb wondes, hechtingen over buik, borsten, armen en benen. Circulaire insnedes, volledig rondom, over armen en benen. Slecht uitgevoerde hechtingen... de wondes staan open, zijn pijnlijk. Jij komt naar me toe... legt je handen rond de wonde vlak boven mijn knie. Je begint te drukken... en ik schreeuw het uit van de pijn. Ik schreeuw je naam, smeek je te stoppen. Maar jij voert de druk enkel op... me recht in mijn ogen kijkend. Dat is steeds weer het moment waarop ik huilend wakker word. 

Dàt is de pijn die ik mezelf wil besparen... die intense, afschuwelijke, misselijkmakende pijn, die ik voel door jou. Dààrom zei ik je dat ik je niet wil zien die dag. En dààrom is dat mijn deadline. Die afwezigheid ga ik je nooit kunnen vergeven. Omdat je me beloofde dat ik niet meer alleen moest zijn...