Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
D-days
Hoe twee fantastische vrouwen overleven in tijden van crisis
11-02-2009
zot
Morgen is het zover. 99,9% dat de boeken neergaan. Dingen die ik nu nog ga doen: - 20 maaltijdbonnekes kopen omdat er altijd nog 0,1% kans is - mijn documenten van de server kopiëren - chatten met mijn 24 collega's die online op facebook zijn - mijn CV herschrijven - nog een presentatie maken - een opleiding zoeken, misschien doe ik verpleegkunde zoals Hereid van plan is (de zotte doos) - kijken welke documenten ik mee moet nemen naar de vakbond - een wilde afscheidsdrink organiseren - mij oppeppen om mijn dochter deze avond alsnog een fijne verjaardag te bezorgen Zorgen, Onzeek
In een vlaag van uiterste pijnlijke wanhoop is DOVAM met een laatste strohalm bezig. Strohalmke, zo een afgeknabbeld, beetje rot hoopje vezels. Maar DOVAM houdt er zich stevig aan vast (en ik ook een beetje, moet ik eerlijk toegeven). Ik heb alvast gisteren en vandaag mogen meewerken aan nog maar eens een "steek-geld-in-ons-maar-vraag-niet-waarom" presentatie. Maar ik doe dat graag, ben blij dat ik iets kan doen en probeer het echt waar goed te doen. Ook al zitten ze nu boven over ons lot te beslissen en is het op.
Ik heb me gisteren toch een beetje kunnen laten opvrolijken door super-Bart Peeters! En ik was nochtans doodop want van 3 uur wakker en voor de ochtendzon aan het werk. En ik was alleen (en zelfs een beetje verloren) omdat mijn medegezel plots had afgehaakt. En ik was ongelooflijk misselijk na een hele dag koffie drinken en Turkse Lokum eten (een verjaardagstractatie van een collega). En ik werd nog misselijker nadat er iemand in die warme concertzaal begon te kosten. En toch vrolijk opgestaan deze ochtend!
Ik denk dat ik de doodsklokken hoor luiden. De vergadering boven zit er op en mijn anders immer vrolijke baas loopt rond met een lijkbiddersgezicht. Ding Dong van Onzeek!
Ja, wij moeten schakelen deze week hoor ik DOVAM aan de telefoon zeggen, tegen waarschijnlijk één of andere gier (undercover) die terloops even polst wanneer DOVAM zal bloeden.
Deze week ? Schakelen ? Niets te schakelen deze week, daarvoor is het al veel te laat. Schakelen is weer zo een woord uit DOVAMs zijn rijk vocabularium. Een woord dat alles en niets kan betekenen. Je kent dat wel, politiekerstaal, veel zeggen zonder inhoud. De andere kant van de lijn is met andere woorden volledig geïnformeerd. Net zoals wij, wij botsen op het ene rookgordijn na het andere. Bijna militaire oefeningen zijn het. Sluipend door de gangen proberen wij informatie te vergaren om onze eigen positie op de kaart te kunnen zetten want onze generaal staat niet meer aan onze kant. Eigenlijk weet hij zelf niet meer aan welke kant hij staat. Dat komt door al dat schakelen. Persoonlijk zou ik ook graag schakelen, schakelen naar een doel van deze onzin. Waar staat die schakeltoets hier op dat verdomde keyboard ? Geschakelgroet, Hereid
Lieve Hereid, mijn excuses dat ik onze gebruikersnaam heb veranderd en je daardoor enkele dagen niets van je kon afschrijven. Ik zou zo zeggen. Ga nu je gang. It's a beautiful day, ik weet alleen nog niet waarom. Liefs Onzeek
Deze middag hebben we grapjes zitten maken aan tafel. Over de gezondheidstoestand van XXX (= ons bedrijf). Ligt XXX op de intensive care ? Ligt XXX in coma of is XXX toe aan palliatieve zorgen ? Eén ding weten we zeker, de mensen die bij XXX werken zijn toe aan communicatie. Oh ja, tuurlijk, er wordt genoeg gecommuniceerd, tussen het personeel onderling, iedereen heeft zijn eigen idee over de oorzaak en de oplossing. Er zullen meerdere zuchten geslaakt worden als het doek valt. Vergeef ons het grapjes maken, het is een manier om de hel hier te doorstaan. Eigenlijk gelooft niemand er nog in, behalve DOVAM. Die is nog steeds op zoek naar een zot of een bank die zuurstof kan toedienen aan het comateuze XXX. Ondertussen sterft zijn personeel elke dag een beetje meer. Gegroet, Hereid.
Elk departement is serieus uitgedund. Zoals er in de loop van vorig jaar wekelijks enkele nieuwe mensen enthousiast startten, haken er nu dagelijks enkelen gedemotiveerd af. Alleen het verkoopsdepartement lijkt nog voltallig, op de afdankingen eind vorig jaar na. Zou dit departement als lemmingen blind de leider volgen om zich dan in groep van de afgrond te storten? Hoewel, dit hardnekkige gerucht is door biologen afgedaan als romantisch (?) gewauwel. Ook lemmingen gaan samen de dieperik in omdat ze achterna gezeten worden door een roofdier.
Beetje pijnlijk: ergens in 2007 werden er fact sheets gedrukt. Ik geloof dat we toen met een 120-tal collegas waren maar dat werden er op bevel van DOVAM op dit feitenblad 196. Hoewel afgeraden door de toenmalige Vice President Marketing (we zijn nooit zuinig geweest, ook niet met ronkende titels) werd er zelfs een estimate voor 2008 opgenomen: 450 personen. Alstublieft. Om het gepolijste verhaaltje helemaal compleet te maken werd er serieus overdreven in huidige en toekomstige kantoren. Nu het kaartenhuisje in elkaar valt ligt zo een fact sheet me hard uit te lachen. Van het toen 10-koppige topmanagement dat op bovengenoemd blad met foto staat, zijn er nog 4 actief. Vijf werden als golden boy met hallucinante financiële regeling langs de rode loper binnengehaald, vielen in ongena en konden, in het beste geval zonder schadeclaim, oprotten. Negertje nummer tien is partner in het advocatenkantoor dat reeds jaren voor ons werkt en met ons is meegegroeid. Ik vermoed dat zij ook ergens liggen af te brokkelen. Als er mij iemand zal vragen waaraan we zijn kapot gegaan dan zal ik "uiterlijk vertoon" antwoorden. Dat is zo, als de doos belangrijker is dan de inhoud.
Heb de goesting bij elkaar geraapt om snel nog wat te bloggen. Ik voel me niet super vandaag, beetje grieperig, hoestje en aanverwante. Sinds een paar dagen lukt het niet meer. De onzekerheid vreet enorm aan me, fysiek en mentaal. Het is een situatie die niet lang uit te houden is. Het positieve is dat de lonen dan toch betaald zijn door het verkopen van één of ander grondstuk in het verre Polen, terug aan de boeren waar wij het van gekocht hadden, in een periode van grootheidswaanzin van DOVAM. Maar dat is het enige positieve. Het blijft ontslagen regenen, zelfs van mensen die nog niets anders hebben. Ik ben van plan de rit uit te zitten, nadien neem ik even tijd om op mijn positieven te komen. Gisteren heeft het bedrijf waar we onze gebouwen van huren het huurcontract verbroken, we moeten eruit. Ik kan ze geen ongelijk geven, we betalen geen huur meer, of toch niet op tijd en de geruchten van een nakende faling zullen hen ook bereikt hebben. Want naken doet ze zeker de faling, nog een weekje, misschien nog 2 ? Ik ga ervan uit geen verlofaanvraag te moeten in dienen voor de krokusvakantie. Langer zal het niet meer duren, tenzij er een mirakel gebeurt. En zoals jullie allemaal wel weten zijn mirakels de wereld nog niet uit....DOVAM en de kabouter zijn naar Londen vandaag, geld gaan zoeken....vraag me niet welke kleur het geld heeft, als ze het überhaupt vinden. . Straks de (voor)laatste keer genieten van een warme maaltijd in het bedrijfsrestaurant want wij hebben een in-house kok zoals dat heet. Echt lekkere maaltijden. Maar niet lang meer want de firma die de kok bij ons plaatst vraagt om dringende betaling van hun facturen, en laat dat net het probleem zijn want er is geen rotte euro meer. Kokje weg volgende week, daar dreigen ze mee. Boterhammekes meebrengen ? Hereid
Ik ben thuis, nog altijd ziek. Ik heb deze ochtend een dappere poging ondernomen om mijn kameraden schouder-aan-schouder te vervoegen op onze denkbeeldige barricades maar ik raak van hoest noch koorts af. Vandaar dat de stekker de komende dagen niet uit ons bedrijf kán getrokken worden wegens te belachelijke timing. Ik wil later, als Het Bedrijf I uit A, the musical wordt voorgesteld aan pers en overlevenden, niet de geschiedenis ingaan als "zij die de roemloze laatste dag na maanden van zwalpen toch miste wegens fluimen" (gespeeld door een rochelende Antje De Boeck). Ik kan verdorie alle ooit opgenomen ziektedagen op één hand tellen. Desastreuze timing is anderzijds wel mijn trouwe levensgezel. Ah ja, het loon zou gestort zijn wat meteen ook de laatste doodsreutel van een wegkwijnend finance departement lijkt te zijn. Zij die nu een beetje sterft maar er vrijdag voor de fuif weer bovenop is groet u. Onzeek!
Lieve lieve Hereid. Je zit er helemaal door hé. Ik heb twee dagen door griep geveld thuis plat gelegen (op dagen dat ik vakantie had genomen én waardoor ik mijn strohalm sollicitatiegesprek heb moeten afbellen) maar het heeft mij deugd gedaan! De grootste ongerustheid heeft met nachtelijk koortszweet mijn lijf verlaten. 'T is simpel. Van niets weten wil ook zeggen dat alle pistes open liggen. Voor het zelfde geld is Dovam dit weekend aan een zeer lange retraite bij de broeders van liefde begonnen en wordt ons maandag een nieuwe baas voorgesteld. Hij is very goodlooking (als we dan toch mogen kiezen), charmant, grappig, ongecomplexeerd, verstandig, beleefd, respectvol, dynamisch, vrolijk én alles wat hij aanraakt veranderd in goud. Of beter nog, het is een vrouw (dat very good looking hoeft dan niet zo, slecht voor ons zelfvertrouwen). En we veranderen van branche. We gaan de fashion in. Jij en ik Hereid schuimen de wereld af op zoek naar nieuwe trends en stoffen. We worden uitgenodigd op elke fashion week en zijn eregasten op de daaropvolgende decadente feestjes. Tijdens de weekends shoppen we op 5th met een legertje bodyguard/model/pakjesdragers in ons kielzog. Zie je wel dat alles goed komt! Ciao bella, Onzeek.
Zouden jullie het mij kunnen vergeven als ik bij mijn dokter een beetje fake om een weekje thuis te kunnen blijven ? Mijn verhaal zou zijn dat ik lijd aan slapeloosheid, dat ik hartkloppingen heb, totaal uitgeput. Overdreven dat geef ik toe maar mentaal heb ik niet veel overschot meer. Je kan je niet inbeelden wat het is om een ganse dag door te brengen in onzekerheid, in een bedrijf dat gonst van negatieve roddels en geruchten met zero communicatie van directie naar personeel toe over de toestand. Ook al heb je een ganse dag geen poot uitgestoken (wegens geen werk), toch kom je 's avonds totaal uitgeput thuis. Je huisgenoten mijden je als de pest want al wie je pad kruist krijgt er duchtig van langs omdat je supergefrustreerd loopt.. En wie is er een beter slachtoffer dan je partner en je kinderen, ocharme de dutskes. Beter dat ik even thuis blijf om me op te laden, om me los te maken van de negativiteit hier. Ik wil er wel even aan toevoegen dat ik mijn ziektedagen op mijn 1 hand kan tellen (buiten een kleine ingreep) en het dus niet mijn gewoonte is om ziek zijn te "faken". Maar nu ben ik geneigd het te doen want ik heb rust nodig, mijn geest wil RUST. Tot later, Hereid.
