Onze aanbouw

Mijn ouders wonen al sinds ik geboren ben in een houtskelet en wat me bij gebleven is, is dat het daar altijd zo lekker warm was.

Bij houtskelet is de dikte van je muren dan ook direct de dikte van je isolatie, wat natuurlijk een zeer groot voordeel is ten opzichte van traditionele bouw.

Iedere bouwmethode heeft zijn voor en nadelen; in het geval van houtskelet is dat de massa van het geheel. Door het ontbreken van bakstenen muren en zware gewelven warmt een houtskelet zeer rap op (wat in de winter een voordeel is, in de zomer een nadeel).

Cellulose isolatie is in feite niets anders dan papiervlokken samen met boorzuren om te verhinderen dat ongedierte ook fan zou worden van uw muren / dak. Het is een isolatie die een plaatser inblaast in de muren / dak. Hierdoor ontstaat er een ononderbroken isolatie zonder spleten of andere problemen.

In tegenstelling tot wat je zou denken is cellulose isolatie niet brandbaar en indien er vocht (door interne condensatie) in de isolatie komt dan is dat (tot op zeker hoogte) geen enkel probleem, wat wel iets anders is bij de standaard rotswol / glaswol.

Standaard plaatst men een houtskelet met een opbouw die dampopen is naar buiten toe. Dit wil zeggen dat in de woning er geen transport is van vocht naar de isolatie mag zijn. Dit bekom je door de OSB goed te plaatsen en alle naden af te plakken met geschikte plakband (zoals proclima unitape). De vocht in de woning zal via ventilatie afgevoerd worden.

Bij een warm dak zit de isolatie boven de liggers. Dit is natuurlijk een gemakkelijkere opbouw maar dit doe je niet met cellulose. Ook zitten we beperkt naar maximale opbouwhoogte van de eerste bouwlaag en aangezien we toch een deftig isolatiepakket willen was deze opbouw geen optie.

Bij het omgekeerd plat dak ligt de isolatie boven de waterkerende laag (EPDM / roofing) en ligt er een ballast laag op de isolatie om te zorgen dat deze niet kan verschuiven. Hier hebben we terug hetzelfde probleem naar opbouwhoogte.

Bij een koud dak plaatst men de isolatie tussen de liggers zit, dus onder het dak. Aangezien je condensatie krijgt op de koude punten, zal er bij dergelijke dakopbouw er zich condensatie vormen net onder het dak (dus in de isolatie). Bij de traditionele materialen zoals glas- en rotswol is dit een probleem aangezien deze materialen geen vocht kunnen bufferen. Natte isolatie = geen isolatie (misschien kort door de bocht maar toch). Daarom stelde men dat er een geventileerde spouw nodig was zodat het vocht kan uitdrogen.

Cellulose kan namelijk tot 20% (!) van zijn gewicht aan vocht opnemen zonder aan isolatie capaciteit in te boeten. En het kan dat vocht dan ook geleidelijk aan terug afgeven aan de omgeving, wat er dus voor zorgt dat het een vochtregulerend karakter heeft.

Maar natuurlijk moeten we er wel voor zorgen dat er zo weinig mogelijk vochtige lucht in de isolatie terecht komt (want geen vocht = geen condensatie).

Deze damprem kan zijn functie aanpassen naar gelang de omstandigheden: In de winter zal het als een dampscherm werken en zorgt het er voor dat er geen vocht transport van de leefruimte naar de isolatie is.

In de zomer gaat de damprem dan als het ware open en zorgt er, samen met de warmte van de zon, voor dat al het vocht die zich dan toch in de isolatie zou bevinden na de winter, zal uitdampen naar de leefruimte.