Zo... Het is alweer een poosje geleden dat ik hier nog iets neerschreef. Inmiddels is het allemaal weer wat gezakt en zijn we weer bekomen van de zoveelste teleurstelling :(. In het CLB dan voornamelijk. Nee, ze gaven GEEN toestemming voor onze lieve meid naar de spraak en taal afdeling te laten gaan. Straf toch? Het KPC raad ons aan om haar hier te laten starten, maar omdat ze geen diagnose geven mag dit dus niet meer (nieuwe wetgeving) Een HOOP ellende... Wij hadden net de (erg moeilijke) beslissing genomen om haar toch te laten starten op het Kids, toen bleek dat dat helemaal niet KON! Alles is dus tevergeefs geweest! Ons meisje heeft problemen, maar ze zijn niet ernstig genoeg om in te grijpen :o. Zullen we anders allemaal samen afwachten tot het te laat is??? Persoonlijk vind ik het op zijn zachtst gezegd sterk dat het CLB hier het laatste woord heeft! Het is ONS kind! En dan doen ze nog alsof we een stelletje marginale ouders zijn die dit voor hun plezier doen :o! Ge moet maar durven!!! We zijn dus genoodzaakt om verder te doen zoals we bezig waren. Behoorlijk frustrerend!
Soit... Druk maken heeft helaas geen zin...
Intussen is het grote vakantie en onze 3 kiddo's zijn allemaal thuis. Heerlijk! Vooral voor onze oudste zoon een enorme last wat van zijn schoudertjes valt. Hij is 7 en heeft al sinds zijn 2 de diagnose ASS (autisme spectrum stoornis, voor de niet kenners). De laatste maanden van school zat hij er compleet door. Hij blokkeerde en moet nu een jaartje het eerste dubbelen. Maar dat geeft niet... Het enige wat nu belangrijk is is rust... Rust in zijn hoofd. En die komt er stilletjes aan... We zijn er nog niet helemaal, maar het komt ;). Hij kijkt uit naar de ECHTE vakantie, zegt hij. Daarmee bedoelt hij het op vakantie gaan naar Italie met ons gezin, naar een vakantiehuis. Alles is mooi uitgetekend, de foto's worden dagelijks bekeken, wat we gaan doen, hoe het huis, het zwembad en de omgeving eruitziet... Dat geeft hem rust. Hopelijk voldoende voor een beetje ontspanning op vakantie.
Volgende week vrijdag vertrekken we. Hopelijk veel plezier en een klein beetje ontspanning, ook voor papa en mama ;)
Moeilijk... Vorige week kregen we de "evaluatie" van onze dochter op KPC. Geen diagnose, geen autisme. Goed nieuws! Dan adviseren ze ons om haar te laten starten op Kids (waar onze zoon ook zit, zij het dan op de ASS richting) in de spraak en taalrichting. Wham! Dat hadden we toch niet helemaal verwacht... Afspraak met haar juf, zorgjuf, directie, CLB,... Nee, zij zien het probleem helemaaaaaal niet en snappen de evaluatie van KPC ook totaal niet. Tuurlijk niet! Ons meisje is geen "opvallende" leerling. Ze heeft veel vriendjes en is ook best "populair". Ze is prima in alles camoufleren. Tot... Thuis... Dan word het haar teveel en merken we de spanning, de stress en de vermoeidheid van hele dagen op de toppen van haar teentjes te lopen. Ze voelt zich verloren, en iedereen lijkt alles beter te kunnen dan haar. Kine krijgt ze al 1x per week, logo 2x per week. Ja, we zien een hele goede verbetering, vooral bij kine! Maar het vergt zoveel (teveel!) van haar. De beslissing is een hele moeilijke... Vooral omdat iedereen rondom ons ons van het tegendeel probeert te overtuigen! Maar ons besluit staat vast. Zo zal het zijn.
