Vandaag voor de eerste keer een jeugdrechtbank aan de binnenkant gezien...
We moesten ons verzoekschrift voor vrijwillige verschijning indienen op de griffie van de jeugdrechbank. Bij het verzoekschrift moest zitten; bewijs van woonst en nationaliteit, geboorteakte, huwelijksakte, attest van voorbereiding cursus interlandelijke adoptie.
Amaai, geloof het of niet. Geen enkel papiertje vergeten. Natuurlijk wel van het ene lokaal naar het andere gestuurd met alle papieren. In het ene bureau werden de papieren in een blauw dossiermapje gestoken, in het andere bureau werd iets in computer gestoken, in een ander bureau moesten we 52 eurootjes betalen (rolrechten),...
We werden vandaag via de post uitgenodigd om het voorbereidingsprogramma te volgen voor 'interlandelijke Adoptie'. De laatste bijeenkomst is op 28 maart 2011.
Ondertussen zijn die lessen achter de rug. De lessen werden gegeven door Pia. Leerrijk maar ver van motiverend!
Op woensdag 15 september eens gebeld naar Tribola, de organisator van de cursus voor toekomstige adoptieouders. Vragen of ze weten wanneer we de cursus mogen volgen... Nadat de dame tijdens het gesprek aan de lijn hoorde dat Simon en ik niet gehuwd zijn, zei ze dat het moeilijk zal worden om een kind te adopteren. Voorlopig kan je maar uit 4 landen meer adopteren. Voor 2 van de 4 landen moet je gehuwd zijn voor de kerk, voor de andere twee voor de wet. (Deze voorwaarden komen van de adoptielanden zelf.) Ik kon niet veel meer zeggen aan de telefoon, paniek in mijn hoofd... en nog steeds!
Vandaag is de postbode hier uitgeroepen tot man van de dag!
Hij had voor de eerste keer post mee van... Kind en Gezin! En ja, het was de eerste rekening! (Nog nooit met zoveel liefde een rekening betaald!) Als alles zo vlot zal gaan zal dat een vlotte adoptieprocedure worden
Na een tip van een vriendin kocht ik het boek: 'adoptie' van Marieke Anthonisse en Margot van de Mortel. Voor wie wil adopteren een echte aanrader! In het boek staan verhalen, adviezen en ervaringen uit de adoptiedriehoek.
Vandaag stuurden we onze adoptieaanvraag voor interlandelijke adoptie naar Kind en Gezin. Voor mij was adoptie altijd al een droom, voor Simon nu ook.
Als ik de verschillende blogs die ik las mag geloven, hebben we engelengeduld nodig... Niet echt iets dat in mijn woordenboek staat, maar ik zal mijn best doen.
