Een nieuwsgierige vrouw snuffelt op een
avond in de boekhouding van haar man. Als hij thuiskomt, zegt ze vol
bewondering:Wat ben jij toch een sociaal voelend mens om iedere maand een bedrag aan een
behoeftige Marokkaan te schenken. Hoezo? vraagt de verbaasde
echtgenoot. Wel, je maakt toch om de vier weken
200 Euro over aan ALI MENTATIE.
Eeuwig klotst het water Op de rotsen Die onzichtbaar veranderen In tegenstelling tot de mens De rotsen zullen er altijd zijn Zoals ze er waren voor hen Die ons voorgingen
Denk niet dat je iets bent Dat je meer bent dan een druppel Die op een rots slaat Die even in de zon mag zitten En verdampt in het niets.
Blaadjes dwarrelen in het rond vormen een kleurentapijt op de grond de bomen worden kaal ontdoen zich van hun lover allemaal ze zijn niet dood, ze rusten uit wachten op de lente, dan komen er nieuwe blaadjes uit.
Een
nieuwe blonde uitzendkracht staat een beetje hulpeloos bij de
papierversnipperaar. Wanneer er uiteindelijk een andere secretaresse langskomt die merkt dat ons blondje vrij zielig staat te kijken,
vraagt ze haar: "Kan ik je misschien helpen?" "Ja
graag!" antwoordt ze. "Ik vind maar niet
hoe dit ding werkt!" "Heel simpel," antwoordt de
secretaresse, en neemt het dikke dossier uit de handen van het
blondje, en stopt het in de versnipperaar en drukt op een groene
knop. "Bedankt," zegt het blondje,
"en weet je ook waar de kopieën uitkomen?
kijk je even
opzij en mist nét een detail en soms kijk
je in de verte en ziet niks precies zoals
je wilde soms is het
beter de dingen eens aan te zien te zwijgen
en, als het niet beter wordt wel.... dan de weg te
volgen die je van
plan was te gaan, voordat je
werd afgeleid
Tegenwoordig bestaat er geen 'ik' mensen mogen niet meer
leven. Alles wordt voor jou bepaald, alles wordt je
voorgeschreven
Durf iets te doen, durf op te staan, durf
ergens helemaal voor te gaan Durf te zeggen wie je bent en waar
je echt voor leeft. Dat is waar hopelijk op een dag iedereen
naar streeft.
