De vrijheid in het zijn verloren Door tegenspoed de angst gekweekt Behoedzaam in je koude toren De hoop dat ooit de zon doorbreekt. In alle onschuld ooit geboren Van angst en pijn toen nog geen weet De ergste rampspoed, was van horen tot de echo van je eigen kreet. Na sombere jaren ingesloten Een ster verlicht in zilveren maan Bracht nieuwe hoop om onverdroten de vleugels uit te slaan
Ik
wens je een bloemetje voor iedere dag, een vriendelijk
woordje, een vrolijke lach, een arm om je schouders, een
knipoog die 't doet, een duim in de hoogte die hoopt, het ga je
goed
In jouw hart Zit er een klein mooi
plekje Probeer het te overwinnen
Ga eens naar jouw eigen
stekje En de liefde zit daar
binnen Kruip eens in dat gevoel Geniet eens echt alleen Snap je wat ik bedoel? Begin nu maar meteen Steeds meer, kom je
dichterbij Dat ene stekje in jouw
hart Voel je maar verdrietig of
juist blij Dit is al een hele goede
start.
Een
vertegenwoordiger, doodmoe, komt aan in een kleine gemeente waar
er maar één hotelletje is. Tot overmaat van ramp: alle kamers
zijn bezet.
Hij
smeekt de baas: "Leg me te slapen, geeft niet waar, maar ik
moet absoluut kunnen uitrusten". Wel, zegt de hotelier, ik heb
hier een twee-persoonskamer waar er maar één bed bezet is. Als
je met die man tot een akkoord komt om de kamer en de prijs ervan te
delen is dat voor mij goed. Maar, ik zeg je van tevoren, hij
snurkt geweldig. Het is zelfs zo erg dat alle gasten 's
morgens hun beklag erover doen.
Maakt niks uit, antwoordt de
vertegenwoordiger. Ik ben veel te moe. De
twee mannen komen tot een akkoord en eten 's avonds aan dezelfde
tafel.
's Morgens
komt de vertegenwoordiger als eerste de trap af om naar het
ontbijtzaaltje te gaan. Vrolijk fluitend en goed gehumeurd de
hotelbaas groetend. Nou
moe,zei deze. Zo vrolijk? Heb je goed geslapen?
Heeft hij
niet gesnurkt? Helemaal niet, zegt de vertegenwoordiger. Geen
enkel moment. Hoe is dat in Godsnaam mogelijk, vroeg de
hotelbaas. Heel eenvoudig, zegt de vertegenwoordiger. Ik kwam
een beetje later dan hij de kamer binnen. Hij lag al op zijn bed. Ik
heb hem een kus op zijn achterwerk gegeven en ..... "Goedenacht,
schoonheid"gezegd. En die kerel heeft daarna de hele nacht
rechtop in bed gezeten om mij in de gaten te houden.
Wat voel ik mij klote Heb al zoveel tranen vergoten Altijd maar vechten opkomen voor je rechten Soms ben ik dat zat en heb ik het helemaal gehad Maar ik ga steeds door Je dierbaren, daar doe je het voor.
.
.
.
.
