Vandaag kregen we het geslacht dan te horen ...

Wie zijn 'wens' zou uitkomen? Samantha wou namelijk een jongen en Joyce een meisje...

**Tromgeroffel**

Het is een MEISJE! 

Ook al wou Samantha een jongen, toch is ze er erg blij mee en kwamen de eerste echte meisjeskleedjes van jawel Samantha! 

Lieve groetjes, 

Vandaag kregen we het verlossende nieuws dat alles in orde was. Voor het geslacht moeten we nog even wachten tot de gynaecoloog...

Lieve groetjes, 

Vandaag had Joyce de bloedafname voor de Nipttest... Volgende week hebben we hier de resultaten van! Spannend!

Dan weten we het geslacht normaal en weten we ook of ons ukje gezond is.

Lieve groetjes,

Vandaag gingen we voor het eerst langs bij Precho Antwerpen. We wilden er al eens een eerste kennismaking laten doen en als extra geruststelling, want we zouden pas in maart terug naar de gynaecoloog moeten.

Wat een aangename ervaring was dit. De vrouw die de echo deed, een vroedvrouw, stelde ons direct op ons gemak en gaf erg veel uitleg. 

Dit was een half uur echo, waarbij je nadien alle foto's en filmpjes krijgt.

Wij zijn overtuigd, wij komen nog terug!

Lieve groetjes, 

Vandaag was het dan zo ver... We gingen voor de eerste keer naar onze eigen gynaecoloog...

Dr. Van de Poel is een aangename vrouw, die heel erg probeerde om ons op ons gemak te stellen. 

We konden terug even naar ons ukje kijken en wat leek het nu al zo veranderd tegenover vorige week! 

We zagen armpjes en beentjes (of toch iets dat dit ooit zou worden).

Hij/zij was al 1,77 cm! 

Lieve groetjes,

Vandaag was onze allerlaatste echo in Jette... We zouden normaal hier niet meer moeten komen, tenzij we voor een 2de kindje gaan... 

We zagen een klein ukkepukje en hoorden een hartje kloppen! Ons geluk kon niet op. Alleen mag Joyce niet lachen tijdens de hartslag want anders verschuift ons ukje en horen we het hartje niet meer.

Lieve groetjes,

Vandaag was het even enorme paniek. Plots verloor Joyce bloed met een extreme klonter erin...

Joyce belde naar Jette en ze raadde aan om ineens even langs te komen. We zouden 5 weken zijn volgens het bloed... 

Even later hadden we dan onze eerste echo, een zwarte vlek met een klein vruchtzakje erin. Alles leek op het eerste zicht oké, ze zagen enkel een kleine loslating.

De volgende dag zouden ze dan bellen met de bloedresultaten, maar we waren al enorm gerustgesteld.

Lieve groetjes,

Vandaag was het dan zo ver... De bloedname als zwangerschapstest...

Deze ochtends was Joyce nog nooit zo zenuwachtig om te gaan. 

De verpleegster zei nog: 'Hopelijk mag je straks geen champagne drinken'... Het duurde even voor Joyce het door had, maar uiteindelijk begreep ze het...

Laat ons hopen...

15u40... daar ging Joyce haar telefoon.

De vrouw aan de telefoon klonk blij, vrolijk... 

Ze feliciteerde Joyce, want jawel we zijn zwanger.

We geloofden het niet, dus gebruikten we de zwangerschapstest die we hadden maar.

Joyce slaagde erin deze te laten mislukken, het controlestreepje lichtte zelfs niet op.

Dan maar snel naar de apotheker en toch een test doen.

De test was overduidelijk, Joyce is zwanger!

Tranen van geluk rolden over onze wangen. 

Samen zochten we een passend tekstje om naar familie en de toekomstige meters en peter te sturen...

Iedereen was door het dolle heen! 

Lieve groetjes, 

Vandaag was het dan zo ver, de terugplaatsing. 

Rond ongeveer 11u20 belde het ziekenhuis. De ontdooiing was perfect verlopen en rond 13u werden we verwacht.

Joyce moest ervoor zorgen dat ze een volle blaas had. Onderweg naar Brussel heeft Joyce dus nog goed wat gedronken, zodat haar blaas zeker goed vol zat.

We moesten ons beneden aanmelden om nadien ons boven aan te melden. Daar zaten we dan, in de wachtzaal.

Iets later werden we binnengeroepen naar administratie 2. Daar werden dan papieren voor het werk, document voor de bloedname als zwangerschapstest in orde gemaakt, alsook de parameters werden nagekeken.

Dan terug naar de wachtzaal, dit zou niet lang meer duren... dachten we! 

Hier zaten we dan... Joyce met een volle blaas... een uur te wachten... Om 14u was het dan eindelijk aan ons. Blijkbaar was de embryoloog te laat! 

We moesten ons beide steriel kleden om zo naar het OK te gaan. We konden terug naar OK 3, waar ook de pick-up van Joyce was!

Wie weet bracht dit geluk. 

Ze hebben maar 1 embryo moeten ontdooien aangezien de slaagkans erg goed was en we hebben er dus nog 8 in de vriezer. 

Via de echo konden we mee volgen... nu ja, echt volgen was het niet, want we zagen er niet veel van, enkel de holle naald. 

Op 5 minuutjes was de klus geklaard en konden we het ziekenhuis verlaten.

Joyce heeft zich in sneltempo omgekleed, zodat ze eindelijk naar het toilet kon. 

Nadien zijn we in het shopping gaan kerstshoppen om onze gedachten te verzetten.

En dan nu... duimen maar ... tot 31/12!!!!!

Oudjaar zal een topfeest worden of een avond vol verdriet.

Lieve groetjes, 

Gisteren hadden we bloed en echo. 

Op de echo zag alles er redelijk goed uit.

Wel zagen ze een cyste op de rechtereierstok, maar deze zou geen probleem mogen vormen voor een transfer! 

Ook de bloedresultaten bleken in orde.

Vanaf morgen start Joyce met utrogestan, 4 capsules per dag. 2 's morgens en 2 's avonds... En dit vaginaal... Laat ons hopen dat het een beetje vlot gaat!

Lieve groetjes,