Binnenkort zijn Fien en ik te bewonderen met een nieuwe draagdoek! Ik had nog de geboortebonnen liggen van de CM en ben dan ook maar eens naar de thuiszorgwinkel getrokken. Ik had al wat rondgekeken op internet en wist dus heel goed wat ik wou. De verkoopster daarentegen, die wist precies niet goed wat voor een soorten er op de markt waren. Ze heeft er uiteindelijk de catalogus bijgenomen. Ik heb dan maar getoond welke ik wou en kort uitgelegd waar het verschil zat met de rest. Helaas moest ze de doek bestellen en zal ik hem ten laatste eind volgende week hebben.
Overdag slaapt onze kleine meid niet veel. Een uurtje in de voormiddag, een uurtje over de middag en soms (zelden eigenlijk) een uurtje in de vooravond. Het is zo dat ze haar uurtje in de voormiddag, in haar parkwieg slaapt, na wat te spelen. (als je haar in haar bedje probeert te leggen dan is ze alweer klaarwakker ) Over de middag, na het drinken van een portie mamamelk is ze echt versuft en leg ik haar te slapen in haar bedje boven. Dit slaapje zal echter nooit langer dan een uur duren. Dan roept/brult ze bijna de volledige buurt samen om toch maar kenbaar te maken dat ze wakker is. Ik heb al meermaals geprobeerd om haar langer te laten slapen, maar 't is toch iedere keer tevergeefs. Als je haar dan uit haar bedje vist dan kijkt ze je aan met haar grootste en mooiste glimlach. *héhé mama, ik heb gewonnen!*
Het avondritueel, dat begint ze toch al goed te kennen. Een heerlijk badje, wat aandacht van mama en/of papa en een portie mamamelk waarvan ze in een diepe slaap sukkelt. Maar ja wat wil je, als je overdag niet veel wenst te slapen.
Gelukkig slaapt ze 's nachts dan goed door en heeft ze toch een grote portie slaap gehad.
Het is nu al ruim twee weken dat Fien echt doorslaapt. Voordien had ze ook nachten waar ze gemakkelijk 6 uur aan een stuk sliep, maar nu slaapt ze zo'n 8 à 11 uur per nacht. We zijn natuurlijk in de wolken dat ons meisje al zo braaf doorslaapt, alhoewel dat ik er soms niet gerust in ben en toch eens stiekem ga kijken 's nachts als ik wakker schiet. Het is sterker dan mezelf. Maar dat zal wel iets zijn, wat de meeste mama's doen, zeker?!
Zo kan ik bijvoorbeeld niet met een gerust hart gaan slapen zonder nog eens te gaan kijken op haar kamertje. Ik controleer of het niet te warm of te koud is, leg haar tut aan de kant, die ze ondertussen uitgeduwd heeft. En uiteindelijk stop ik haar dan voorzichtig nog wat toe en geef heel stiekem een kusje op haar voorhoofd. Als die dagelijkse routine gebeurd is, zal ik gerust slapen.
Vandaag is het zaterdag, dat betekent geen badje noch shantala maar, douchen! Dit keer was het aan papa z'n beurt om samen met Fien onder de douche te staan. Jaja er wordt net niet gevochten, wie wel of niet samen met Fien mag douchen. Wie nu eigenlijk het grootste plezier heeft, da's ook alweer een andere vraag. Maar als je het mij vraagt; beleven zowel dochter-lief als papa een zalige tijd onder de douche.
De reden waarom ik een blog ben opgestart is eigenlijk vrij simpel. Ik volg een aantal blogs en het leek me wel leuk om aan de buitenwereld te laten weten hoe ons klein spookje evolueert. Aangezien ik haar ontwikkelingen nauwgezet opschreef zullen er in de toekomst wel berichtjes toegevoegd worden vanuit het verleden. Ik ben geen al te grote schrijver, maar zal toch proberen om hier regelmatig iets te posten (al zijn het maar een paar foto's)
Het is officieel, maat 56 moet plaats maken voor 62. Oohh wat wordt ons meisje groot, ergens zou je de tijd willen stilzetten, maar het blijft fantastisch om te zien hoe ons meisje nieuwe dingen ontdekt en leert. Nu maat 62 uitgepakt is en 56 ingepakt, mocht papa eindelijk zijn favoriete pyjama voor Fien uit de kast halen.
Fien is vandaag 7 weken! Het is ongelooflijk hoe een kleine baby in een paar weken zo kan veranderen. Het platte geraakt er stilletjes aan vanaf. Fien is een heel actieve en vooral stevige baby. We hebben al een paar leeftijdsgenootjes gezien en daartegenover lijkt ons meisje een stuk ouder.
Fien heeft helemaal geen nood aan duur speelgoed. Dat bewijst ze genoeg op de verzorgingstafel waar haar fles bodylotion staat. Telkens als ik haar verzorg moet de fles eraan geloven, ze vindt het enorm plezant om de fles neer te meppen. Ze kraait van plezier als ze er telkens in slaagt. Maar die vrolijke Fien kan nogal snel omslaan naar een kwade Fien. Vooral als je de fles niet snel genoeg rechtzet
Toen ik vandaag Fien haar pyjama aandeed en haar op buik legde, viel het me op hoe goed ze haar hoofd al kan rechthouden. Het was al ons al eerder opgevallen maar nu hield ze het toch wel héél lang omhoog. Dat moest natuurlijk op de gevoelige plaat worden vastgelegd. Helaas was papa nergens te bespeuren dus moest mama het maar met de pocket-camera vastleggen. (mama heeft geen kaas gegeten van spiegelreflexen, er staan net iets teveel knopjes op )
Vandaag mocht Fien eens kennismaken met haar speeltapijt. En het was heerlijk om haar bezig te zien. Tot mijn verbazing had ze al heel snel haar speeltjes in de mot en mocht het gele paardje het gaan bekopen.
Vandaag had Fien een ietswat lastigere dag. Ze was precies nergens goed (niet bij papa, niet bij mama, niet in haar parkwieg,...). Ze wist precies met zichzelf geen blijf. We dachten eerst dat ze koorts ofzo had, want ze huilde met momenten echt ontroostbaar (na controle bleek alles in orde). Ik las uiteindelijk op internet dat ze ongeveer op dag 10 een groeispurtje doormaken. Aangezien Fien nog vrij onregelmatig drinkt en dus veel aanligt kon ik het niet echt zeggen aan haar aantal voedingen. Het verklaarde natuurlijk waarom ze met momenten ontroostbaar was. We hebben haar toen uiteindelijk een badje gegeven, want daarin kan ze echt volledig relaxen. Na haar badje een portie mamamelk en uitgeteld viel ze eindelijk in slaap. Oef, we hadden het overleefd
Vrijdag 27 november, eindelijk was het zover, vandaag zouden we
eindelijk ons spookje in de armen hebben. Vandaag was de dag waar we al
maanden hadden naar uitgekeken, de geboorte van ons dochter. Niemand wist dat we vandaag zouden ingeleid worden. (behalve Veerle en Lotje dan ) We
hadden de vrienden en familie wijsgemaakt dat we vandaag ter controle
moesten bij de gynaecoloog en dat we dan wel zouden zien. Niets
was dus minder waar, omstreeks 5 uur stonden we alweer in de
arbeidskamer. Al snel was de hele papierwinkel doorlopen, want ik was
nog niet zolang geleden langs geweest. Opnieuw werd een
infuus aangelegd die m'n weeën zou opwekken. Dit maal werd de dosis
verhoogd ten opzichte van woensdag. De monitor registreerde al snel
hevige weeën en die waren we al goed gewaar. Rond een uur of 7 is de gynaecoloog langs geweest, er werd een
onderzoek gedaan, de dosis verhoogd en m'n vliezen werden gebroken.
We bleken toch al op 3 cm te zitten. Het was een hele opluchting
voor mezelf, want het betekende dat het toch stilletjes aan begon te
werken. Omstreeks 10u heb ik m'n epidurale gevraagd, de combinatie
vliezen breken + de extra hoge dosis voor de weeën op te wekken en
vermoeidheid van de afgelopen dagen begonnen goed door te wegen. Kort
nadien kwam de anesthesist voor de epidurale, wat een verlossing.
Omstreeks 13u zat ik volgens de vroedvrouw op 4cm, het ging maar traag vooruit zeg. Omstreeks 15u was dit toch al 5cm.
Iets na 16 uur kwam de gynaecoloog nog eens langs, na een onderzoek
bleek dat ik niet op 5cm maar op een kleine 4cm zat, wat was dat een
ontnuchtering zeg!
Zonder al te veel woorden wist ik wat er zou volgen, ik was al te
lang in arbeid om nog maar op 4cm te zitten. Terug naar huis was geen
optie, want m'n vliezen waren reeds gebroken (max. 24uur na het breken
van de vliezen moet je bevallen vanwege het verhoogd risico op
infecties)
Ik werd klaargemaakt voor een keizersnede, vanaf toen is alles heel
snel gegaan. Voor ik het goed en wel besefte lag ik op de operatietafel
en werd ons dochtertje Fien, om 17u09 geboren. Ik kreeg haar heel eventjes te
zien en toen werd ze meegenomen voor verdere verzorging. Ondertussen
werd ik dichtgenaaid. Het moet zowat het langste uur in m'n
leven geweest zijn. Tussentijds is er wel een vroedvrouw teruggekeerd om te zeggen dat ik mama was geworden van een héél flinke dochter; ze woog 3kg810 en was 52 cm groot.
Toen ik uiteindelijk van recovery naar boven werd gebracht stond de
gynaecoloog me nog eventjes op te wachten aan neonatale, hij liet m'n
man en m'n dochtertje zien. Traantjes van geluk rolden over m'n wangen.
Ik kon niet wachten om haar eindelijk in de armen te sluiten!
Omstreeks 18u45 hield ik m'n dochter voor het eerst in de armen, het
is een moment waar je maanden naar hebt uitgekeken, maar niets kan
omschrijven wat je op die moment voelt.
10 minuten oud De eerste maal bij mama in de armen
Op woensdagochtend was het dan zover, ik zou ingeleid worden. Stipt om 5u stonden we op de kraamafdeling. Na een hele papierwinkel konden we aan het 'werk'. Ik werd aan de monitor gelegd, er werd een baxter gestoken en ik moest relaxen van de vroedvrouw, want ik had nog al m'n krachten nodig. Na ruim twee uur en al wat weeën verwerkt te hebben, kwam de gyné langs. Na onderzoek bleek er nog altijd niets veranderd. En weer gingen twee lange uren voorbij, met opnieuw een onderzoek en opnieuw het resultaat: geen verandering. De gyné gaf me tot 13uur de tijd en als er dan niets veranderd was... dan mocht ik terug naar huis.
Nuja... Helaas was er na veel puffen en soms wat gevloek ( ) tegen 13 uur niets veranderd.
De ontgoocheling was groot! Traantjes zijn er gevloeid, maar we kregen een nieuwe datum en de belofte dat we dan sowieso in het ziekenhuis zouden/moesten blijven.
Die nieuwe datum was; vrijdag 27 november.
Ongeacht alles, zouden we tegen vrijdagavond onze kleine spruit in de armen hebben. Met die troostende gedachte zijn we dan maar naar huis getrokken.
Nadat we gisteren via de 3D echo te weten kwamen dat we een dochter verwachten, kregen we vandaag nogmaals de bevestiging bij de gynaecoloog. Verder werden het hoofdje en het beentje gemeten, wat dan de berekening gaf, dat ons kleine meid zo'n 350gr weegt.
In de namiddag mochten we dan langsgaan bij Paradisio in Desselgem waar we de geboortelijst hebben samengesteld. We hebben zo'n 4uur in de winkel rondgelopen. Er is dan ook zo'n keus aan babyspulletjes! Ik was enerzijds blij dat we thuis waren, 'k vond het toch wel wat vermoeiend.
) Over de middag, na het drinken van een portie mamamelk is ze echt versuft en leg ik haar te slapen in haar bedje boven. Dit slaapje zal echter nooit langer dan een uur duren. Dan roept/brult ze bijna de volledige buurt samen om toch maar kenbaar te maken dat ze wakker is. 
Een heerlijk badje, wat aandacht van mama en/of papa en een portie mamamelk waarvan ze in een diepe slaap sukkelt. Maar ja wat wil je, als je overdag niet veel wenst te slapen. 
Omstreeks 15u was dit toch al 5cm. 
Op 27 november 2009 werd Fien Verbrugghe geboren omstreeks 17u09. 
De gyné gaf me tot 13uur de tijd en als er dan niets veranderd was... dan mocht ik terug naar huis.
){kind=link}