Zoals verschillende onder jullie al weten, zijn we gestart met adoptie ! De aftelling kan beginnen.... Via deze blog kan iedereen onze ervaringen doorheen de adoptieprocedure meelezen, en kunnen jullie met ons aftellen naar D-day !
Vandaag was het de laatste cursus. Deze is begonnen met een zeer emotionele film over een Zuid-Afrikaanse moeder dat de adoptieouders wou ontmoeten. Ergens niet slecht, want zo hebben het kind en de adoptieouders een beeld van de biologische moeder. Maar gemakkelijk is het zeker niet. Het is ook niet zo dat in elk land de biologische moeder, de adoptieouders wil ontmoeten !
Verdere punten dat we besproken hebben vandaag waren : - Siblings (2 bloedverwanten : vb. broer en zus) - Careplan : Wat zijn de plannen bij thuiskomst ? Hoelang blijven we thuis met de kindjes ? Gaan ze nadien naar een onthaalmoeder, crèche ? Wat is plan B wanneer wij moeten werken en het kind ziek is ? ... - Vragen over de procedure - Diversiteit
De tijd vloog weer voorbij, en met spijt namen we afscheid van elkaar. We hebben toch met 2 koppels ons e-mailadres uitgewisseld. We willen zeker nog eens afspreken !
Eens thuisgekomen, hebben we alles in orde gebracht van papieren om morgen mee te nemen naar de griffie !
21-02-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
19-02-2008
Bezoek bij de vakbond
Daarnet zijn we even langs de vakbond gegaan. We willen toch zeker weten wat de rechten en de plichten zijn, die we hebben als adoptieouder. Pffffffffffff... als je natuurlijk zwanger bent, heb je recht op 3 maanden bevallingsverlof. Als adoptieouder heb je maar recht op 6 weken !! Terwijl de hechting toch heel belangrijk is... Het voordeel is wel : de papa's hebben ook recht op 6 weken adoptieverlof !! We zijn er allesinds veel te weten gekomen !
19-02-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
12-02-2008
De 4de cursus
Hier zijn we nog eens... Deze avond hebben we onze 4de cursus gehad. Nu ja, cursus... we hebben een film bekeken, genaamd : lengtegraad 00. Vroeger was het zo dat m'n tijdens de avondcursus vragen kon stellen aan kantiaat-adoptieouders en aan een adoptiekind. Vragen over het denken en voelen van een adoptiekind, de opvoeding en hechting. Omdat dat toen ging om de getuigenis van 1 iemand, hebben ze dit aangepast. Want ja, wat is tenslotte de ervaring van 1 kind, als er zoveel andere verhalen bestaan ? Ze hebben een film gemaakt over 7 adoptiekinderen. Deze kwamen zowel uit België als uit UK. Het ging over 1 jongen van Peru, 2 jongens van Korea, 1 meisje van Chili, 1 meisje van Thailand en 2 meisjes van India. Het was een hele mooie film, ook een positieve film. We hebben dan nadien in groep de volgende vragen besproken : 1. Wat zeggen de verschillende jongeren over geadopteerd zijn ? 2. Welke plaats hebben de geboorteouders in hun leven ? 3. Wat betekent het teruggaan naar het land van herkomst ? 4. Welke adviezen krijgen adoptieouders ? Welk advies spreekt jou het meest aan ? Over de laatste vraag kwam het steeds op hetzelfde neer, nl. open zijn, bereidt zijn op de vragen dat je kind kan stellen, zorgen dat je toch zoveel mogelijk informatie over het adoptieland en over hun achtergrond hebt, en liefhebben... Yung Wan van Korea was echt gelukkig hier in België, die zei dat hij het ergens een voordeel vond om geadopteerd te zijn : je hebt altijd een onderwerp om een spreekbeurt over te maken..., een openingszin... Plus, wat hij ook nog zei : "Bij ons zul je dezelfde problemen ondervinden als bij niet-geadopteerde kinderen. (o.a. de pubertijd) Steek het niet altijd op het feit dat het komt doordat we geadopteerd zijn !! Laat ons ook zijn wie we zijn..."
Nog een pittig detail dat we te weten zijn gekomen van An : Bij het Kleine Mirakel is er een nieuw kanaal open : Polen. Hier ben je verplicht om er min. 3 tegelijkertijd te adopteren !!! Het kunnen er dus ook 4 zijn. Dat mamie dat maar niet leest, of ze zet haar gedachten nog op Polen... Bij deze mamie : vergeet het !!!!! Allesinds Polen : veel succes met het zoeken naar kandidaat-adoptieouders !
12-02-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
09-02-2008
Een gezellige avond met kadidaat-adoptieouders...
Deze avond hebben we afgesproken met J&Y. 2 super-toffe mensen dat met veel geduld wachten op hun ukkie'tje uit China. Bij hen konden we terecht voor al onze vragen over de procedures, en dan vooral over het zogenaamde verschikkelijke "maatschappelijk onderzoek". We hebben een hoop goede raad meegekregen, handige tips... Weer een geslaagde avond, en wat mij betreft : 'k zou nu al de koffers willen inpakken om te vertrekken naar .... Yep, ik heb een beslissing genomen (wat het land betreft) en Jussi... die twijfelt nog een beetje. Eerst eens horen wat de bureau's allemaal te vertellen hebben hé !
09-02-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
31-01-2008
De 3de cursus.
Deze namiddag hebben we onze 3de cursus gehad. Het onderwerp dat vandaag ter sprake kwam, was de hechtingsproblematiek. Het is een zeer uitgebreid en complex thema maar we zullen proberen om hier enkele belangrijke punten aan te kaarten.
Hechting is een wederzijds proces dat tijd nodig heeft. Het is dus niet omdat bij aankomst op Zaventem, je kind je stevig vasthoudt, dat je kind meteen aan je gehecht is. Een adoptiekind mist dikwijls heel wat (basisveiligheid, toevertrouwen, zelfvertrouwen) gedurende de periode dat het in het weeshuis zit. Deze tekorten kunnen wij wel inhalen, met veel liefde, knuffels, samen praten, laten voelen dat je er altijd voor hem/haar zult zijn. Er bestaat zowel veilige als onveilige gehechtheid. Veilige gehechtheid is voor het kind betrouwbaar, voorspelbaar, het kind durft afstand te nemen. Bij onveilige gehechtheid kan je nog het onderscheid maken tussen kinderen die zich vastklampen aan jou, of kinderen die weglopen. Toch is het niet altijd gemakkelijk te zien of er wat mis is met het kind, en vooral om het kind te helpen, te laten zien dat het voor altijd welkom is, en niet voor een bepaalde periode. Ook hotelgedrag is een typisch gedrag voor kinderen die geadopteerd worden. Ze hebben schrik om iets verkeerd te doen, uit schrik dat ze weer verlaten gaan worden. Daarom gedragen ze zich voorbeeldig, zoals op hotel... Ook dat is dus niet goed, het kind durft niet z'n eigen te zijn.
Enkele zaken die nog van groot belang zijn in het begin dat het kind bij ons zal zijn : - Het kind 's nachts niet laten wenen. Biologische kinderen wenen misschien gemakkelijker om aandacht te trekken, bij adoptiekinderen gaat het om pure angst. Dit moet zeker serieus aangepakt worden. - Het is ook belangrijk dat het kind voelt bij wie het thuis hoort. Adoptiekinderen geeft m'n niet van schoot tot schoot door op een feest, of vb. wij nodigen niet elke avond bezoek uit, zij wonen hier niet... - Het is goed om van in het begin samen zaken te doen waar je je beide goed bij voelt, zo groeit er een band. - Eerst denken aan de hechting, en dan pas aan de opvoeding. Zo hebben we ook gezien dat het negeren (om het te straffen) van een adoptiekind niet goed is. Het kind is al zo dikwijls genegeerd geweest in het weeshuis.
Eén gouden regel : rust, regelmaat en voorspelbaarheid zijn van groot belang voor het kind.
31-01-2008 om 18:27
geschreven door Dorothy
26-01-2008
Nieuws van Kind & Gezin
'k heb net via 't nieuws vernomen dat Kind & Gezin beslist heeft dat de keuze van het geslacht niet meer mag opgegeven worden bij het afsluiten van het contract. Vele sukkeltjes van jongens blijven achter in het weeshuis. Raar eigenlijk dat iedereen hier in België persé een meisje wil... Ik vind het niet meer dan normaal dat je geen keuze meer mag opgeven. Haha, nu gaat het voor ons ook afwachten zijn wat we gaan krijgen. 't zal dus niet meer doffis een jongetje worden ! Ook wel plezant
26-01-2008 om 19:27
geschreven door Dorothy
24-01-2008
De 2de cursus
De sociale achtergrond van het kind...
We hebben een aantal voorbeelden bekeken en besproken, hoe het in werkelijkheid is, wat er in het rapport van het kind te zien is. Echt heel veel informatie krijg je niet. Het gebeurt zelfs dat m'n totaal geen achtergrond van het kind kent, zelfs geen leeftijd, niets. De vragen die we besproken hebben waren : 1. Hoe denk ik, voel ik me bij dit rapport ? 2. Welke vragen heb ik nog ? 3. Van welk kind droom ik ? Bij het bekijken van de verschillende voorbeelden kwamen we wel tot de conclusie dat het misschien niet slecht is om voor een iets ouder kind te kiezen dan voor een baby. De voordelen dat een kind van vb. 4 jaar heeft zijn : 1. De kindjes worden voorbereid op het feit dat ze afgestaan gaan worden voor adoptie 2. De kindjes kunnen zaken vertellen dat ze hebben meegemaakt. Dit is dikwijls voor het kind zelf beter dat ze zich toch iets kunnen herinneren van hun verleden. 3. Moest het kind lichamelijke afwijkingen hebben, kan dit vastgesteld worden. Bij baby's is dit iets moeilijker (vb.autisme en doofheid worden verwisseld) Uiteraard zijn er ook voordelen om een baby te adopteren (vb. het aanleren van de taal) Verder is er nog gesproken over bepaalde zaken wel of niet te doen : 1. Wil je de naam van het kind veranderen ? 2. Ga je alle informatie dat je kent doorgeven aan het kind, ook al is het verwekt door vb. een verkrachting ? 3. Wat van informatie kan je aan wie meedelen ? En zo zijn we tot de conclusie gekomen dat enkel en alleen het kind en de adoptieouders de volledige sociale achtergrond mogen weten. DUS : mama's, papa's, meter, peter, tantes, nonkels, nichten, neven, vrienden, vriendinnen, collega's... kortom iedereen : vraag ons niet wat er met de biologische ouders van het kind is gebeurd, waarom ze het kind hebben afgestaan voor adoptie, want deze informatie gaan wij nooit of nooit aan jullie kunnen vertellen. Misschien dat het kind later de nood heeft om er met één van jullie over te praten, maar dat is dan de beslissing van het kind...
24-01-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
23-01-2008
Kennismaking met KA
Weer een afspraak dat vast staat : 9 februari gaan we naar Schoten, naar super-vriendelijke mensen . Zij zitten in hun wachtperiode om een kindje vanuit China te adopteren. Heel de rimram van MO en JRB hebben zij al achter de rug. 't zal niet slecht zijn om hun verhaal eens te horen. Hoe meer we kunnen opvangen van informatie, hoe beter. Dus nogmaals bij deze : hartelijk bedankt dat jullie ons willen helpen !!!!
23-01-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
20-01-2008
De 1ste gok door mamie en papie
Gisteren zijn we naar de Standaard boekhandel gegaan om de boeken op te halen. Het lezen kan dus beginnen... Tegen de middag zijn we naar mamie en papie gegaan, en die konden niet zwijgen over adoptie !! We hebben hen heel de procedure nog eens met hand en tand uitgelegd, we zijn samen op sites gaan kijken van de verschilllende adoptiebureau's... Resultaat : mamie zou voor Kazachstan gaan en papie voor of Kazachstan of Ethiopië. Ze waren allesinds dol-enthousiast !
Vandaag heb ik trouwens ontdekt dat er 2 bezoekers zijn langsgeweest en een heel lief berichtje hebben gepost !! 'k begin de knepen van het vak, van de blog te kennen... Alhoewel, als ik sommige zie, dan moet ik nog veel leren.
Tot later !!
20-01-2008 om 00:00
geschreven door Dorothy
17-01-2008
Onze 1ste cursus...
Onze 1ste cursusdag...
Laten we meteen een groot - zeg maar gigantisch - misverstand uit de wereld helpen : we hebben van familie en vrienden tal van vragen gehad wat er precies in de "cursus" wordt verteld. Het is dus niet dat we vandaag geleerd hebben : "hoe geven we een kindje een badje", "hoe verversen we een pamper" ... ?? Niets is dus minder waar !! Voor wie het nog niet moest begrepen hebben : de voorbereidingscursus is géén cursus in de strikte zin van het woord. Examens moeten we dus niet afleggen. Het is niet zo dat je maar meteen een opleiding moet volgen om goede ouders te worden als je een kind wil adopteren. Het ouderschap is voor iedereen hetzelfde : een leerproces wat je vooral moet meemaken en waarbij iedereen ongetwijfeld al eens een steekje laat vallen.
Het voorbereidingsprogramma is verdeeld over 5 dagen waarvan 1 volledige dag, 1 avond en 3 halve dagen. Vandaag was het de volledige dag dat we cursus konden volgen. An, onze lesgeefster stelde zichzelf aan de groep voor, daarna konden alle koppels in het kort over zichzelf vertellen. Onze groep bestond uit : 2 alleenstaanden, 3 koppels dat al biologische kinderen hebben, en 4 koppels die ongewild kinderloos zijn. Wie een kind adopteert is dus niet per definitie ongewenst kinderloos. Na de kennismaking ging het die dag over uiteenlopende onderwerpen die uiteraard allemaal met adoptie te maken hadden. Het belangrijkste onderwerp, dat in de hele cursus terug zou komen was de adoptiedriehoek waarbij het adoptiekind centraal bovenaan staat. De driehoek wordt vervolledigd met de biologische ouders (meestal alleen moeder) rechts onderaan, en de adoptieouders links onderaan. Ieder punt van de driehoek werd uitvoerig besproken. Er waren nog tal van andere onderwerpen : Welke verschillen zijn er o.a. tussen binnen- en buitenlandse adoptie ? Wat is de procedure die gevolgd wordt bij adoptie ? Wat zijn de verschillen tussen een zelfstandige adoptie en adoptie via een erkend adoptiebureau ? Welke stappen moet je allemaal zelf ondernemen als je voor zelfstandige adoptie gaat ? Wat is de reactie van de buitenwereld en hoe ga je daarmee om ? Buitenstaanders kunnen harde reacties uiten t.o.v. adoptieouders, hoe ga je daarmee om ? Ook kwam An af met harde feiten, de realiteit.... de wachttijd... Het feit is dat er steeds meer en meer adoptieouders zijn en langs de andere kant zijn er minder en minder adoptiekinderen. Dit brengt uiteraard zeer lange wachttijden met zich mee. We zouden zeker rekening moeten houden met 3, 4 of zelfs gemakkelijk 5 jaar, afhankelijk van het land. In de namiddag kregen we nog een reportage te zien over Afrikaanse vrouwen die hun kinderen afstonden. Heel interessant en ook heel ingrijpend. Tegen half 5 was de cursus ten einde gelopen, en stapten we buiten met een brede smile.
We vinden het altijd fijn om een berichtje van jullie lezen.
Druk op daarom op onderstaande knop en dan kom je vanzelf in mijn gastenboek.
Elke reactie is welkom !
E-mail mij
Wil je je reactie liever niet plaatsen in het gastenboek ? Dan kan je ons ook altijd e-mailen...
.
