sinds kort hebben mijn ventje en ik besloten de 2de grote stap te zetten. Een kindje maken. Hopelijk gaat alles goed en wel. Het is nog maar onze eerste ronde. Maar we kijken er nu al enorm naar uit.
Liefs
Tante Ooke
Over mijzelf
Ik ben Audrey, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Tante Ooke .
Ik ben een vrouw en woon in Tienen (België) en mijn beroep is leerkracht .
Ik ben geboren op 01/12/1981 en ben nu dus 43 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: musical, stand up comedian, koken, interieur, lesgeven.
15-07-2008
Net terug van een welverdiende vakantie in Pals ( Spanje )
Piep,
hier is bibietje terug, bruin en en nog even dikjes!!! Zelfs wat meer. Want ons spruitje groeit nogal heb ik de indruk.
We zijn met de auto naar daar gereden. Niet echt last gehad. Op één dagje na, toen was het verschrikkelijk vochtig en warm. Maar voor de rest was het een prachtige vakantie, samen met mijn ouders en Titi. Deze woensdag worden we verwacht bij de gyneacoloog voor een volgende echo. Weer iets om naar uit te kijken. Want ons spruitje is zeer beweeglijk en communicatief, maar je wilt toch een beeld zien. Momenteel is de papa hard aan het werken aan de kinderkamer. Dikke poenen voor hem. Papietje en oma komen ook ter hulp. Oma voor het verfwerk ( Colores del mundo --> Marrakech softblauw en wit )en Papietje om laminaat te leggen. En mama Ooke voorziet de harde werkers van eten en drank. Eens dat werk achter de rug is, kunnen we aan de meubeltjes beginnen. En dan begint het weer door te dringen dat het niet meer zo lang is. Nog een goede 10 weken.
Gisterenavond op bezoek geweest bij een vriendin/collega van Vin. Zij is op 8 juli bevallen van een schat van een meisje, Amélie. Ons toekomstige schoondochter. Want potverdorie, ze mag er zijn. Zo kleintjes. Nu wij nog, hè!!!
Ik moet het zeggen. Ik zal blij zijn als de vakantie van start gaat. Want bibietje is het stilletjesaan beu. De warmte eist een beetje zijn tol en ik word snel moe. Dus nog twee schooldagen na deze en ik zal juichen.
net gebeld naar mijn gynea, blijkt dat ik geen zwangerschapsdiabetes heb. Mijn waarde lag zelfs iets te laag deze keer. Gek, hoor!!! Alé, bibietje mag dan toch terug eten zoals voorheen. Denk ik, toch . Alleen geen liters cola drinken. Wat ik zowiezo niet doe.
morgen gaan mijn ventje en ik op wandelwagenjacht. Hopelijk kunnen we wat genieten van de beginnende solden. Maar een keuze maken is niet zo evident. Ik wil graag een mooi uitziende, praktische wandelwagen. Ik dacht dat Quinny Buzz dat was. maar volgens Test Aankoop helemaal niet. En deze was nu net in het kleur dat ik wou, een turquoise. Zoals de slaapkamer van ons ventje. Wit en blauw, de kleuren van Colores del Mundo van Levis. Hopelijk zegt een kleine wandelrit in Baby 2000 ons meer.
Voor diegenen die het nog niet zo aanvoelen, de vakantie is begonnen. Jaja, niet dat ik het al voel, maar ik wacht nog af tot vrijdag. Dan vertrekken mijn ventje en ik samen met papietje en oma richting Spanje. Ik tel de daagjes af.
gisteren een leuke brief ontvangen van mijn gynea. Blijkt dat mijn suikerwaarde te hoog was bij de laatste controle en nu moet ik morgen wel 4 keer mijn bloed laten trekken. Bweeukkk!!!! Kwestie van te weten of ik zwangerschapsdiabetes heb of niet. Een geluk dat mijn papietje en mijn marraintje me zullen bij staan tijdens die 3 lange uren. Want de laatste keer ik op controle was geweest, sloeg ik al alle kleuren uit wetende dat ze weer in mijn arm zouden poken.
Ik hoop dat ik goed nieuws mag ontvangen of bibietje mag een dieet volgen. Leuk is anders, dan wil je nog van je vakantie genieten, je af en toe nog eens laten gaan. Zelfs mijn ventje is overprotective en zou zelfs ons etentje voor ons jaartje getrouwd willen anuleren. En dat zou doorgaan in D'Hoogeschool in Leuven. Dus gisteren was ik een knorriepotje. En nu nog. Maar ho, er is een leuke kant aan de zaak. Ik moet morgen niet gaan werken.
Eerste bezoek aan de vroedvrouw en haar stagiaire!!!
Lieve lezertjes,
vandaag op bezoek geweest bij de vroedvrouw. Eerst een lekker appelsienwatertje , NOT, binnengeslikt om een uurtje nadien mijn suiker in mijn bloed te meten. Tijdens dat uurtje wachten werden we ontvangen door onze pleegdochter. "Mevrouw Schoensetters, U mag binnenkomen!", riep ze vanuit haar spreekkamer. Ik dacht van: HUNK!!!! Daar is ons Elinetje. ( Vincent zijn nichtje en studente vroedkunde, onze logé en tevens stagiaire in het Heilig Hart ziekenhuis ). Dat was fijn. Ik hoop dat we ze niet te nerveus gemaakt hebben. Eerst moest ze het hartje van ons ventje horen. Maar ze vond deze niet gauw. Ocharme. Daarna mijn bloeddruk gemeten, maar die was zoals altijd goed. En DAN, bloed laten trekken in het dagziekenhuis. Vorige keer viel ik bijna van mijn stokje, omdat de verpleegster geen bloed doorkreeg en maar aan t wringen was. Vandaag had ik een andere lieve vrouw maar toch waren mijn handen klam, voelde ik mijn hart steeds sneller slaan en sloeg ik bleekjes uit. Maar deze keer lukte het van de eerste keer. Vanavond ben ik alleen thuis. Tja, WK voetbal gaat nu nog even voor. En ik gun het hem. 't Is zo een schatje.
mijn ventje en ik hebben het voorbije weekend Luxemburg verkend. Twee nachtjes gelogeerd in het Hilton hotel, zaterdagavond decadent gegeten in een exotisch lounge restaurant, op zondag Wiltz, Esch-sur-Sûre, Vianden en Echternach bezocht en de dag afgesloten bij een Italiaan. Het was een wow-weekend. Dikke zoenen voor mijn ventje!!! Wij tweetjes genieten nu van elke dag samen. Want binnenkort komt ons ventje zich aanmelden en liggen de kaarten toch eventjes anders. Maar daar kijken Vinneke en ik ook enorm naar uit.
Ik had net mijn blogje geopend en had een berichtje van Lins ontvangen. 't Is zo fijn berichten te ontvangen van mensen die je niet kent. Zij is momenteel aan het oefenen voor een ukje. Dus bij deze veel succes gewenst. Geef gerust het adres van je blogsite maar door.
Vorige week was een emo-week. Zo vaak nachtmerries over ons ukje. Zo intens. Donderdagvoormiddag zitten huilen op het werk. Paniek en onrust in mijn hart. En een briefje van de gynea waarin stond dat ik een lichte urineontsteking heb. Zelfs dat bracht me vrijdagavond van de kaart. Mijn ventje kon me niet geruststellen. Tot ik mijn mamaatje hoorde aan de telefoon. En 't was verdwenen. Ik sta versteld van hoe emo je wel tijdens een zwangerschap kunt zijn. Zo felletjes ben ik nu ook weeral niet. Ik hoop dat dit snel overgaat.
zoals het een GOEDE leerkracht betaamt, nu is de tijd gekomen om af te tellen. Bij deze nog 9 zware schooldagen en dan ....... 6 maanden thuis!!! Ikke toch. Alleen zal ik de laatste 4 maanden wel weten wat doen. Luiers verversen, flesje geven, badje geven, op stap gaan met onze spruit, mijn ventjes verwennen, eten maken, kuisen, mensen ontvangen, ..... ( moet ik nog doorgaan ? ) Maar dat doen we weeral met plezier. Nog een goeie 13 weken en dan is het zover. Nu kijk ik enorm uit naar de vakantie samen met mijn ouders in Spanje. Een knappe villa te midden van al het groen, kort aan zee. En een zwembad eraan vast. Zalig.... Juli en augustus zullen serieuze luier- en genietmaanden worden. Daarna zijn we met z'n drieën.
ik weet niet hoe andere moeders to be dit ervaren, maar ik vind het jammer dat mijn ventje "ons ventje" niet zo goed kan voelen. Ik voel die emoties, die kleine schopjes in de buik. Tot voorbije zaterdag. Toen was ons ventje hevig en hield ik Vinneke zijn hand gauw op mijn buik. Dat zijn mooie momenten. Sindsdien heeft Vinneke de neiging mijn buik 's nachts te beschermen. Hoe lief. Vinneke wordt een geweldige papa. Hij is zo ontzettend attent en kijkt er zo naar uit. Nog 124 dagen. Of misschien langer of vroeger!!!!!
vanmiddag naar de gynea geweest. En als we hem mogen geloven, is ons ukje van mannelijke aard. Yep, een jongetje. Geweldig, dat je je babietje een identiteit kan geven. Deze avond dit nieuws gevierd op restaurant. De ouders en schoonouders ingelicht. Iedereen in de wolken.
in het begin van de zwangerschap vond ik het zeker en vast niet leuk dat al mogelijke probleemzones van een vrouw weer wat lichte proporties aanneemt. Zeker als je er zo veel voor hebt gedaan om 10 kg af te vallen. En nu komen die er weer mondjesmaat bij. Maar nu ben ik eindelijk op het punt gekomen dat ik het er allemaal bij neem. En dat ik fier ben op mijn buik. Ik praat er nu al tegen. Gek, hè!!! Telkens ik onze grote spiegel in de gang passeer, kijk ik nog eens gauw na en pronk ik met die buik. Nu toegegeven er zijn af en toe nog momenten dat niks mij staat. Ik wel 10 x verwissel van kleren. Maar hé, daar ben je een vrouw voor.
Nog 6 keer slapen en dan zien we ons ukje. Ik ga zo blij zijn en tevens nerveus. Er is toch altijd die bezorgdheid.
nog een weekje en we weten weeral meer. Ik ben zo benieuwd. Ondertussen voelen we wel vanalles in de buik, maar we hebben er graag beeld bij. Vragen zoals: Hoe groot zou het zijn? Is alles nog oké? Wat heeft het allemaal al? Wat kan het al?, dwarrelen in mijn hoofd.
Dus zet jullie volgende woensdag schrap, want dan mag iedereen weten of het zij of hij wordt.
de laatste nachtjes heb ik last van korte, angstige dromen. Telkens beeld ik me in hoe slecht ik omga met de bevalling. Schrik voor de prik, schrik voor alles dat zou kunnen mislopen. Ik weet van mezelf dat ik een lage pijngrens heb. Ik hou mijn hart al vast. Maar velen stellen me gerust dat je moederinstinct op het moment zelf alles overneemt en ervoor zorgt dat het loopt zoals het zou moeten lopen. Zelfs mijn ventje is gerust.
Ik ben nu bijna in de helft. Ik ga mijn 19de week in. Ondertussen weet ik waarom ik vaak duizelige momenten heb. Zelfs als ik zit!!! 't Kleintje zou af en toe druk uitoefenen op mijn bloedvaten. Dus er is actie in de buik. Dat heb ik woensdagavond in bad kunnen zien. Gek dat ik dit zo vroeg mag meemaken. Net onder mijn navel kreeg ik een hobbeltje dat zich van de ene naar de andere kant verplaatste. En je moet snel zijn, want voor je het weet is het al weg. Jammer dat ik mijn ventje dan niet vlug kan roepen opdat hij het zou kunnen zien. Ik hoop alleen dat ons kleintje later nog veel van zich zal laten horen en dat de beweginkjes langer zullen duren zodat de papa het ook allemaal kan meemaken.
Ik tel de dagen af tot 7 mei. Dan kan ik ons kleintje nog eens volgen op het scherm. Graag wou ik al foto's van mijn buik en de echo'tjes op mijn blog zetten maar ze nemen veel te veel plaats in en mijn kennis reikt nog niet zo ver om deze te kunnen verkleinen qua resolutie. Dus als iemand weet hoe dat moet, geef gerust raad!!!
niemand is het eens over het geslacht. De ene zegt een jongen omdat ik last heb van een zwangerschapsmasker en zeer gevoelige huid de andere pendelt en zegt dat het een meisje is. En ikzelf weet het niet. Was het al maar 7 mei. Dan hoop ik dat het kindje goed ligt. En dan mag iedereen het weten. Mij maakt het niet uit zolang het alles heeft wat het moet hebben.
Ondertussen wordt de buik stilletjesaan groter. En mijn achterwerk ook, jammer genoeg!!!
de laatste tijd als ik stilsta, langer dan 2 minuten, voelen mijn benen aan als karton en draait mijn maag naar alle kanten. Wat is dat toch? Lage bloeddrukval? Gisteren in de Carrefour weeral van hetzelfde. Ik werd zo bleek: een chance dat ik net op tijd de auto in kon om even op kracht te komen. In alle geval ik probeer mij zoveel mogelijk bezig te houden. Alhoewel het dutgedeelte ook weer zijn proporties aanneemt.
Deze namiddag ga ik shoppen en eten bij mijn zussewietje in Leuven. En vanavond komen mijn schoonoudertjes eten.
Vorige week had ik een kleine discussie met mijn papaatje. Hij wil zo stoer en modern overkomen en liet weten dat ons kindje later Marc tegen hem moet zeggen. No way voor mijn part. Is het omdat papa zich nog veel te jong voelt om opa te zijn? Ik denk het!!! En hij heeft gelijk! Maar "Marc" is toch ietwat overdreven. En aangezien de mama to be veel te zeggen heeft hier, zal ons kindje gauw weten dat ze PAPIETJE zal moeten gebruiken als ze haar jonge, stoere opa ziet.
Dikke zoentjes,
Mama Odietje en haar prutske, dat zich voor de eerste keer heeft laten voelen in de buik. En neen, het was niet een darm. Dat verschil ken ik ondertussen. XXX
ik geniet met volle teugen van mijn vakantie. Gisteren zijn mijn ventje en ik teruggekomen van zee. Maandag zaten we in Knokke. Gekuierd in de Lippenslaan, in passerende regenvlagen en telkens gure wind. En toch hebben wij ons zo geamuseerd. 's Avonds gaan eten in La Rigoletto. Ja, nonkeltje, dat was smullen. De volgende dag naar de Panne getrokken, gespeeld als twee 10-jarigen in Plopsaland. Kwam handig uit nu wij leerkrachten gratis de ganse paasvakantie binnen mogen in alle Plopsaparken. En dan 2 dagen geshopt, gegeten en geslapen in Brugge.
het is weer vakantie voor ons, leerkrachten. Geweldig niet. ik vind van wel. Alleen valt het weer dik tegen. Maar goed, we maken er wel het beste van. Hier wordt Bibietje hare buik maar dikker en dikker. Net boodschappen gaan doen en je voelt vanalles rekken. Dus zet ik mijn gezapig poepeken op de bureaustoel om dit neer te typen.
Volgende week vertrekken mijn ventje en ik naar zee. Lekker gaan eten, wat wandelen als het weer opklaart. Hij heeft toch fantastische ideetjes, niet? Dan even rusten en genieten op Waaiberg 76 en nog een dagje Plospa indoor met ons petekind en Karlienemien.
Terwijl ik dit schrijf denk ik dat die 2 weken zo snel om zullen zijn.
Deze namiddag naar de gyneacoloog geweest. Bleek dat alles goed zat met ons patatje. Het nekplooitje werd gemeten, het hartje werd gehoord, het meet nu 6,6 cm en het had 10 teentjes en 10 vingertjes. Eén van de handjes trok naar 't mondje toe. Bijna een zuigreflex, mooi om zien. Ditmaal deed de echo me meer dan die allereerste keer. En mijn ventje en ik waren nu gerust. Nu volop uitkijken naar de volgende 27 weken.
het voorbije weekend was niet te schatten. Op zaterdag een trouwfeest van Vincent zijn nicht. Lekker eten, verrukkelijke dessertjes, leuke gesprekken en muziek om op te dansen. Bibietje hier heeft zich goed laten gaan. Om 3 uur gaan slapen en 6 uur later met kleine oogjes wakker geworden om samen met het ventje boodschappen te doen. Dat woog toch allemaal op zondag. Want in de namiddag zijn wij naar Antwerpen getrokken voor het theaterstuk van Cyrano de Bergerac. En nadien goed gesmikkeld in The Bistro even verderop samen met vake en micje.
Vanmorgen opgestaan met pijnen in de zij en aan de liesstreek. Het was TE veel ineens, denk ik. Mijn directie zei dat dat bandenpijn was. Zij had dat ook al zo vroeg. Ik noem het grelligheid. Dus in het vervolg wat meer oppassen, Odietje! Zwanger mag dan "niet ziek zijn", betekenen, maar grellig doen is uit den boze.
You're a falling star You're the getaway car You're the line in the sand When I go to far You're the swimming pool On an august day And you're the perfect thing to say
And you play it coy but it's kinda cute Oh when you smile at me you know exactly what you do Baby don't pretend that you don't know it's true Cause you can see it when I look at you
And in this crazy life And through these crazy times It's you It's you You make me sing You're every line You're every word You're everything
You're a carousel You're a wishing well And you light me up When you ring my bell You're a mystery You're from outer space You're every minute of my every day
And I can't believe that I'm your man And I get to kiss you baby just because I can Whatever comes our way
We'll see it through And you know that's what our love can do
And in this crazy life And through these crazy times It's you It's you You make me sing You're every line You're every word You're everything
Zelfs wat meer. Want ons spruitje groeit nogal heb ik de indruk. 
Kwestie van te weten of ik zwangerschapsdiabetes heb of niet. Een geluk dat mijn papietje en mijn marraintje me zullen bij staan tijdens die 3 lange uren. Want de laatste keer ik op controle was geweest, sloeg ik al alle kleuren uit wetende dat ze weer in mijn arm zouden poken. 
, NOT, binnengeslikt om een uurtje nadien mijn suiker in mijn bloed te meten. Tijdens dat uurtje wachten werden we ontvangen door onze pleegdochter. "Mevrouw Schoensetters, U mag binnenkomen!", riep ze vanuit haar spreekkamer. Ik dacht van: HUNK!!!! Daar is ons Elinetje. ( Vincent zijn nichtje en studente vroedkunde, onze logé en tevens stagiaire in het Heilig Hart ziekenhuis ). Dat was fijn. Ik hoop dat we ze niet te nerveus gemaakt hebben. Eerst moest ze het hartje van ons ventje horen. Maar ze vond deze niet gauw. Ocharme. Daarna mijn bloeddruk gemeten, maar die was zoals altijd goed. En DAN, bloed laten trekken in het dagziekenhuis. Vorige keer viel ik bijna van mijn stokje, omdat de verpleegster geen bloed doorkreeg en maar aan t wringen was. Vandaag had ik een andere lieve vrouw maar toch waren mijn handen klam, voelde ik mijn hart steeds sneller slaan en sloeg ik bleekjes uit. Maar deze keer lukte het van de eerste keer. Vanavond ben ik alleen thuis. Tja, WK voetbal gaat nu nog even voor. 
Piep,
Lieve meiden,
