zoektocht naar wie mijn vader was (mijn laatste herinnering)
Mijn laatste herinnering aan hem was het ziekenhuis na de hartaderbreuk. De deur aan de rechterkant en het raam aan de linkerkant in de gang. De witte muren met het een gesloten raam met jaloezieën voor. Met daarvoor een tafel en aan de rechterkant een stoel met Werner erop die met zijn gezicht in zijn handen zit. Aan de linkerkant van de kamer staat een bed met mijn slapende al gestorven vader die op een militariabeurs ineens ineen zakte terwijl hij met een man stond te praten die hem heeft proberen te reanimeren en nog mee is gegaan naar het ziekenhuis. Alle hulp kwam te laat en ik bleef alleen achter met mijn moeder in het grote lege huis.
Vandaag heb ik mijn eerste mails verzonden naar oude vrienden van hem. Ze namen het goed op en willen me helpen. Mijn vader zijn adres waar hij vroeger woonde heb ik ondertussen ook al kunnen vinden. Mijn grootouders leven spijtig genoeg niet meer langs zijn kant maar misschien kan ik zijn broer of zus contacteren.
Toen mijn vader stierf heb ik nooit afscheid kunnen gaan nemen van hem, ook al zag ik hem toen ik 3 was in het ziekenhuis al dood liggen. Veel jaren en vragen later heb ik eindelijk de moet in eigen handen genomen om naar wie hij was op zoek te gaan. Via familie en vrienden uit zijn jeugd ga ik stapje voor stapje door brieven, fragmenten en foto's meer en meer ontdekken wie mijn vader was. Ik ben ondertussen 21 en wil later mijn kinderen kunnen vertellen wie hij was .
