06-12-2013 om 16:49 geschreven door Raf Feys  

06-12-2013 om 13:00 geschreven door Raf Feys  

Reactie van  prof. Wim Van den Broeck op Pieter Lesaffer (Klasse) die oudere leerkrachten als conservatief bestempelt

Pieter Lesaffer (Klasse) schreef vandaag  op de Klasse-website een bijdrage over het feit dat te veel beginnende leerkrachten na enkele jaren uit het onderwijs verdwijnen: ‘De waterval aan het schoolbord’.  We citeren eerst even een  belangrijke passage waarin Lesaffer de indruk wekt dat de jonge en dynamische leerkrachten gekortwiekt worden door de oudere conservatieve leraars die niet willen vernieuwen.  Daarna citeren we de o.i. terechte reactie van  prof. Wim  Van den Broeck.

1. Pieter Lesaffer: ‘Verandering is niet nodig’ volgens oudere leraars

“Als het over jonge leraren gaat, wordt er te gemakkelijk van uitgegaan dat ze afhaken omdat de vaste benoeming zolang op zich laat wachten. Maar dat is lang niet het grootste struikelblok. Veel startende leraren geraken in de eerste plaats gedemotiveerd door de schoolcultuur en het gebrek aan begeleiding. Tenzij je begeleiding vertaalt in lastige klusjes, zoals de moeilijkste klassen overnemen, administratieve taken uitvoeren, het vervelendste toezicht. ’Wij hebben dat ook zo moeten doen’, luidt de motivatie. Jongeren haken af omdat ze niet als een professional worden bekeken die nieuwe ideeën, inzichten en methodieken binnenbrengt.” Maar wel als groentje dat zo snel mogelijk gekneed moet worden in de heersende schoolcultuur: ‘We doen dat hier al zolang met succes, verandering is niet nodig’.

2. Reactie van prof. Wim Van den Broeck

Hoe doe je dat, een analyse maken van de demotivering van leerkrachten, zonder de belangrijkste oorzaak te noemen? Die is dat leerkrachten in de steek gelaten worden door de overheid door alles wat verkeerd gaat in het onderwijs op die verdomd ‘conservatieve’ leerkrachten te steken. Het is bijna pathologisch aan het worden en zo wereldvreemd. “De leraar is de vijand”, schreef onlangs iemand.

Waar is de tijd van de maatschappijkritiek? Nu is het omgekeerd, het onderwijs moet zich maar aanpassen aan de maatschappij, zonder dat een spatje van kritiek op die maatschappij getolereerd wordt. Hier wordt slim, maar toch zo doorzichtig, een tweespalt gecreëerd tussen jonge, dynamische leerkrachten en oudere, vermolmde leraren. De werkelijkheid is meestal helemaal anders, maar die past niet in het ideologisch straatje van Klasse.

 In het onderwijs werken heel veel mensen, jong en oud, en die torsen samen de verantwoordelijkheid om de jonge generatie iets bij te brengen waarmee deze de wereld verder vorm kan geven. Dat blijft een mooie, maar ook zware taak in postmoderne tijden. Als er iets gefaald heeft de laatste decennia, dan is  het onderwijsbeleid: door een gebrek aan een coherente onderwijsvisie en door zich te laten (des)informeren door mensen die onderwijs vooral zien als een middel om allerlei maatschappelijke problemen op te lossen.

Klasse is altijd al de spreekbuis geweest van het onderwijsbeleid, niet van de leerkrachten. Doe dan niet alsof.” (Prof Dr. Wim Van den Broeck)

P.S. Ook in een bijdrage in 'De Wereld Morgen' van september j.l. bestempelde Pieter Lesaffer de leraars als behoudsgezind. Dit zou volgens hem ook de reden zijn van het feit dat ze de geplande structuurhervormingen in het s.o. afwijzen.

05-12-2013 om 22:27 geschreven door Raf Feys  

Reactie van  prof. Wim Van den Broeck op Pieter Lesaffer (Klasse) die oudere leerkrachten als conservatief bestempelt

Pieter Lesaffer (Klasse) schreef vandaag  op de Klasse-website een bijdrage over het feit dat te veel beginnende leerkrachten na enkele jaren uit het onderwijs verdwijnen: ‘De waterval aan het schoolbord’.  We citeren eerst even een  belangrijke passage waarin Lesaffer de indruk wekt dat de jonge en dynamische leerkrachten gekortwiekt worden door de oudere conservatieve leraars die niet willen vernieuwen.  Daarna citeren we de o.i. terechte reactie van  prof. Wim  Van den Broeck.

1. Pieter Lesaffer: ‘Verandering is niet nodig’ volgens oudere leraars

“Als het over jonge leraren gaat, wordt er te gemakkelijk van uitgegaan dat ze afhaken omdat de vaste benoeming zolang op zich laat wachten. Maar dat is lang niet het grootste struikelblok. Veel startende leraren geraken in de eerste plaats gedemotiveerd door de schoolcultuur en het gebrek aan begeleiding. Tenzij je begeleiding vertaalt in lastige klusjes, zoals de moeilijkste klassen overnemen, administratieve taken uitvoeren, het vervelendste toezicht. ’Wij hebben dat ook zo moeten doen’, luidt de motivatie. Jongeren haken af omdat ze niet als een professional worden bekeken die nieuwe ideeën, inzichten en methodieken binnenbrengt.” Maar wel als groentje dat zo snel mogelijk gekneed moet worden in de heersende schoolcultuur: ‘We doen dat hier al zolang met succes, verandering is niet nodig’.

2. Reactie van prof. Wim Van den Broeck

Hoe doe je dat, een analyse maken van de demotivering van leerkrachten, zonder de belangrijkste oorzaak te noemen? Die is dat leerkrachten in de steek gelaten worden door de overheid door alles wat verkeerd gaat in het onderwijs op die verdomd ‘conservatieve’ leerkrachten te steken. Het is bijna pathologisch aan het worden en zo wereldvreemd. “De leraar is de vijand”, schreef onlangs iemand.

Waar is de tijd van de maatschappijkritiek? Nu is het omgekeerd, het onderwijs moet zich maar aanpassen aan de maatschappij, zonder dat een spatje van kritiek op die maatschappij getolereerd wordt. Hier wordt slim, maar toch zo doorzichtig, een tweespalt gecreëerd tussen jonge, dynamische leerkrachten en oudere, vermolmde leraren. De werkelijkheid is meestal helemaal anders, maar die past niet in het ideologisch straatje van Klasse.

 In het onderwijs werken heel veel mensen, jong en oud, en die torsen samen de verantwoordelijkheid om de jonge generatie iets bij te brengen waarmee deze de wereld verder vorm kan geven. Dat blijft een mooie, maar ook zware taak in postmoderne tijden. Als er iets gefaald heeft de laatste decennia, dan is  het onderwijsbeleid: door een gebrek aan een coherente onderwijsvisie en door zich te laten (des)informeren door mensen die onderwijs vooral zien als een middel om allerlei maatschappelijke problemen op te lossen.

Klasse is altijd al de spreekbuis geweest van het onderwijsbeleid, niet van de leerkrachten. Doe dan niet alsof.” (Prof Dr. Wim Van den Broeck)

P.S. Ook in een bijdrage in 'De Wereld Morgen' van september j.l. bestempelde Pieter Lesaffer de leraars als behoudsgezind. Dit zou volgens hem ook de reden zijn van het feit dat ze de geplande structuurhervormingen in het s.o. afwijzen.

05-12-2013 om 22:27 geschreven door Raf Feys  

         

Finland = out; Shangai = in

Submitted by peter.deroover on 3 December, 2013 - 21:19

Finland = out; Shangai = in

Even Snel

Finland als gidsland voor het onderwijs? Gedaan ermee, Pascal Smet bestelde zijn vliegticket naar Shangai al.

- de redactie (03.12.2013)

Ze is er, ze is er! De Pisa-studie. Iedereen in het onderwijs zit er op te wachten, ook de hervormers die niets van punten en rangschikkingen moeten hebben. En toch lijkt de Pisa-studie van de OESO in alles als twee druppels water op zo’n ouderwets rapport. Progressieve onderwijsmensen zouden die hele Pisa-studie principieel in de vuilnismand moeten kieperen met al die procenten en die concurrentie voor de eerste plaatsen.

Maar het is er nu dus, dat Pisa-rapport. In een eerste reactie vonden de media dat er reden tot bezorgdheid was. Het Vlaams wiskundeonderwijs eindigt dan wel als het beste van Europa maar in Azië doen ze het beter. Pascal Smet zag er, wie zal het verbazen, een duidelijk bewijs in dat zijn hervorming dringend nodig is.

Diezelfde Smet kan niet zwijgen over de weldaden van het Finse onderwijs en niet zo lang geleden ging hij inspiratie opdoen in Canada, het nieuwe onderwijsmekka. Daar kwam hij ook uitermate verheugd van terug want daar werd de weg gewezen.

Wat leert de Pisa-studie van 2012? Finland neemt een stevige duik naar beneden en eindigt nu voor wiskunde (waarop dit keer de klemtoon lag) op de 16^e plaats, dus achter Vlaanderen (9^e). Canada zit nog een trapje lager, op rang 17.

Hoog tijd dat Pascal Smet en de hervormingslobby het woord Finland beginnen in te slikken en het vliegtuig nemen naar China voor een studiereis. Hij mag kiezen tussen Shangai (1^e), Singapore (2^e en meerderheid Chinezen), Hong Kong (3^e), Taiwan (4^e) of Macao (6^e). Wil hij wat differentiatie dan zijn er nog Zuid-Korea (5^e) en Japan (7^e) maar oostwaarts zal het moeten, oostwaarts zal het gaan.

Misschien komt hij dan terug met weer een nieuwe ontdekking: leerlingen presteren beter op school als ze prioriteit geven aan het schoolwerk en bereid zijn zich hard in te spannen. We zijn benieuwd, maar erg vernieuwend klinkt die les niet.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen

05-12-2013 om 22:00 geschreven door Raf Feys  

Interessante bedenkingen van 2 Finse leraars over tegenvallende PISA-score

1. Vooral beleidsmensen  (o.m. Pasi Sahlberg) hebben jarenlang uitgepakt met de goede PISA-score, en zijn nu bij een tegenvallende score geneigd om PISA sterk te relativeren.

Reactie van Toby:
"Jere hits the nail on the head here. It may well be that PISA scores are a limited marker of achievement of an educational system BUT Finland has been promoting its education system hard for numerous years on the basis of doing well in those very tests. This of course isn't something that teachers in classrooms are doing; but at the state administration level, much has been made of Finland's PISA success in promoting the country. I remember friends working for the Ministry for Foreign Affairs saying there was a specific office within the ministry for arranging visits from foreigners who wanted to study the Finnish education system. Hence on a reputational level at least, there something of a 'live by the sword, die by the sword' problem in these results.

2. Jere: problemen met leerkrachten wiskunde voor de lagere cyclus s.o.

Vooraf: de hoge PISA-score van de Finse 15-jarigen werd in het verleden  door de Finse beleidsmakers en Sahlberg vooral ook toegeschreven aan de universitaire opleiding van de leraars lager onderwijs en lagere cyclus s.o. Ook Vlaamse beleidsmakers, Dirk Van Damme (OESO), universitaire lerarenopleiders (Martin Valcke en co), koepelmensen, kranten, Klasse ... namen dit refreintje graag over en suggereerden dat onze leraars - en vooral ook de regenten- veel zwakker presteerden. 

Een Finse leerkracht wiskunde wijst er op dat er vooreerst voor de lagere cyclus al te weinig leraars wiskunde voorhanden zijn. Leerkrachten die na de 4 jaar wiskunde kiezen voor de lerarenopleiding doen dit meestal  ook maar omdat ze de verdere wiskunde niet aankunnen. Andere waarnemers wijzen er op dat de universitaire opleiding niet afgestemd is op lesgeven in de lagere cyclus: 4 jaar 'hogere' wiskunde waarmee ze weinig kunnen aanvangen in de lagere cyclus en slechts 1 jaar lerarenopleiding. Te weinig praktijk ook en te veel pedagogische hypes.  
 
Leraar Jere drukt het zo uit:

*We can't have it both ways. We can't say "look how great we are doing" when we are at the top in PISA and then say "PISA really don't matter" when we fall from the top’"While I agree that standardized tests usually measure only how well students do on standardized tests and little else, we need to own up to the fact that the results have dropped and we have lost some bragging rights. It was a great opportunity to say "even if we don't play by your rules we still win everyone in their own game".

*Also, when it comes to teaching math in Finland, there are real issues. While there's lots of applicants for other teacher positions and training, we don't have enough applicants to apply for study to be a math teacher. This is because you have to go through the university (4 years of high-end theoretical math + 1 year of teacher studies) to be a teacher. Most of people who get selected to study pure math at the uni are people who wanted to study to be a doctor but didn't get in. So they try to apply each year and if they still haven't gotten in, they might change and apply for the 1 year teacher training.

This is why we have some really theoretical and maybe not so social, I'm sorry to say based on my own experience, math teacher coming out of the university and teacher 13+ year olds basic math concepts. There are of course great exceptions and I know some EXCELLENT math teachers but I think generally this is starting to show now."

05-12-2013 om 16:26 geschreven door Raf Feys  

04-12-2013 om 10:54 geschreven door Raf Feys  

Vrij zwakke prestaties van Finse leerlingen  op onderzoeken universiteit Helsinki (2010 & 2012), die deels ook op PISA-2012 tot uiting kwamen -Een reactie van Pasi Sahlberg

Vooraf: Een laattijdige bekentenis  van Pasi Sahlberg: “National student assessments and academic research in Finland have shown that students’ knowledge and skills in mathematics have declined since the mid-2000s. A recent study from the University of Helsinki found a significant drop in 15-year-old students’ learning skills. PISA 2012 accordingly revealed no big surprises in Finland”.

Sahlberg verwees in zijn spreekbeurten in de verschillende landen nooit naar de voor het Fins onderwijs tegenvallende en zorgwekkende studies van de universiteit van Helsinki. De laatste dateren van 2010 en 2012. De studie van 2012 was grootschaliger dan deze van 2010, maar bevestigde niet alleen de achteruitgang sinds 2000, maar ook de heel lage leerprestaties van de Finse 15-jarigen voor de verschillende  basisvakken. In Onderwijskrant schreven we al een paar jaar geleden over het onderzoek vaan 2010. Omdat PISA niet  de resultaten van de door de school gerealiseerde leerresultaten meet, waren de opeenvolgende PISA-resultaten gewoon misleidend. 

De universiteit van Helsinki stelde ook heel grote verschillen tussen klassen en scholen vast en een vrij sterke relatie tussen de leerresultaten en b.v. de scholingsgraad van de ouders. Zo’n - grotendeels evidente -  relatie tref je overigens ook aan in de goed scorende Aziatische landen en in Vlaanderen.  Volgens egalitaire sociologen en de OESO zou zo’n relatie enkel wijzen op een grote sociale discriminatie.
 
De onderzoekers  van de universiteit van Helsinki concludeerden ook dat Finland dringend moest onderzoeken of de zwakke leerprestaties en het beperkte aantal toppers niet een gevolg waren van de gemeenschappelijke (weinig differentiërende) lagere cyclus. Ook in de andere Scandinavische (Nordic) landen  brengen veel onderwijsmensen de lage scores  in verband met de gemeenschappelijke lagere cyclus en het ermee verbonden stellen van te lage eisen.

Bijlage uit The Washington Post van 3 december

Are Finland’s vaunted schools slipping? Pasi Sahlberg

Pasi Finland has for years been a leader in education, scoring at or near the top of international assessments and capturing the attention of the world for its successful approach to education. But Finland is no longer at the top of international test rankings (though they  haven’t fallen very far), as newly released results from the 2012 Program for International Student Assessment show. Are Finnish schools slipping? By what measure? Why?

Here’s a post on the issue by Finland’s Pasi Sahlberg, one of the world’s leading experts on school reform and the author of the best-selling  “Finnish Lessons: What Can the World Learn About Educational Change in Finland.”  Sahlberg is director general of Finland’s Centre for International Mobility and Cooperation and has served the Finnish government in various positions and worked for the World Bank in Washington D.C.  He has also been an adviser for numerous governments internationally about education policies and reforms, and is an adjunct professor of education at the University of Helsinki and University of Oulu.

Pasi Sahlberg

The irony of Finland’s successful school system is that the Finns never aimed to be better than anyone else — except, it is often humorously claimed, Sweden. Since the announcement of the first results of the Organization for Economic and Cooperation and Development’s Program for International Student Assessment, or PISA, in 2001, Finland has been the center of educational attention.  Finland’s PISA scores  topped the charts, and the Finnish approach to educational policy has stood in direct opposition to the path embraced by the United States, England, and much of the rest of the world.

International student assessments, especially the PISA study, have become a crucial source of evidence in national policy-making around the world.  Some claim that lower PISA scores cost nations billions in lost labor skills and productivity.  Others go even further by insisting that poor PISA rankings are a threat to national security. High-ranking countries – South Korea, Singapore, Canada, and Finland – have consequently become benchmarks of educational policy-making in many parts of the world.

This begs a question: What happens when global educational models begin to lose their leading places in international student assessments like PISA, as has happened to Finland. What will Finland do?

National student assessments and academic research in Finland have shown that students’ knowledge and skills in mathematics have declined since the mid-2000s. A recent study from the University of Helsinki found a significant drop in 15-year-old students’ learning skills. PISA 2012 accordingly revealed no big surprises in Finland.  The score in reading dropped 12 points since the last administration of the exam three years earlier, from 536 to 524; math, 22 points from 541 to 519; and science, 9 points, from 554 to 545.  National student assessments show that improvement of student learning stagnated and started to slip about five years ago. PISA 2009 showed signs of this shift.  Reading slid 11 points from the 2006 results, from 547 to 536; math, 7 points, from 548 to 541; and science 9 points, from 563 to 554. (Commentaar: de vaststellingen in het onderzoek van de universiteit van Helsinki zijn veel belangrijker, betrouwbaarder en zorgwekkender dan deze in de PISA-studie omdat ze veel meer meten wat leerlingen op school leren. Sahlberg zwakt dit af door enkel maar de PISA-uitslag te vermelden en deze van de universiteit van Helsinki te verzwijgen.)

Many may ask: ‘What has gone wrong in Finland?’  Why have scores dropped? Is it because something that had driven improvement earlier has now disappeared from Finnish schools? Or is it due to changes in Finnish society or homes?  Whatever the reasons behind the changes, Finns must adopt smart responses and avoid hasty, false recoveries; analyze past data again; and learn more from other countries, their success stories and failed reforms.

The unexpected position as a global educational leader and role model may have disturbed Finland’s previous commitment to continuous improvement and renewal. Some argue that complacency and focus on explaining the past to thousands of education tourists have shifted attention away from developing Finland’s own school system.  Others contend that the high-profile of PISA have led other nations to alter their curricula.  Such observers point to the usage of PISA questions to shape lessons and coaching students to take PISA-like tests. As a norm-referenced test, PISA is graded on a curve. What other nations have learned from Finland and put into practice has necessarily brought down Finland’s results. (Commentaar: Shalberg vermeldt niet dat mensen van de universiteit van Helsinki en anderen de lage scores in verband brengen met de nivellerende en gemeenschappelijke lagere cyclus, met te lage eisen, met het ontbreken van niveaubewaking vanwege de overheid...)

O, what will Finland do? Finland should not do what many other countries have done when they have looked for a cure to their ill-performing school systems. Common solutions have included market-based reforms, such as increasing competition between schools, standardization of teaching and learning, tougher test-based accountability and privatization of public schools. Instead, Finns must protect their schools from the Global Educational Reform Movement (GERM) that has failed to help schools to get better in other countries.  The better way for Finland is to ensure that schools are able to cope with increasing inequality, that teachers have tools to help students with individual needs, and that all schools get support to succeed.

PISA results are too often presented as a simple league table of education systems. But there is much more that the data reveal. The Finnish school system continues to be one of the most equitable among the OECD countries. This means that in Finland, students’ learning in school is less affected by their family backgrounds than in most other countries. Schools in Finland remain fairly equal in learning outcomes despite the rapid growth of non-Finnish speaking children in schools.

Finland should also continue to let national education and youth policies — and not PISA — drive what is happening in schools. Reading, science, and mathematics are important in Finnish education system but so are social studies, arts, music, physical education, and various practical skills. Play and joy of learning characterize Finland’s pre-schools and elementary classrooms. Many teachers and parents in Finland believe that the best way to learn mathematics and science is to combine conceptual, abstract learning with singing, drama, and sports. This balance between academic and non-academic learning is critical to children’s well-being and happiness in school. PISA tells only a little about these important aspects of school education.

03-12-2013 om 22:04 geschreven door Raf Feys  

03-12-2013 om 10:35 geschreven door Raf Feys  

 Politieke discussie over PISA is al gestart in Duitsland, nog dag voor officiële bekendmaking

CDU-triomfbericht in Duitsland over sterke CDU/CSU-PISA-Länder en kritiek op onderwijsvisie Rot-Grün

Bayern und Sachsen (CDU/CSU-Länder) sichern gutes Gesamtergebnis Deutschlands bei PISA-Studie

Am Dienstag werden die Ergebnisse der fünften PISA-Studie veröffentlicht. Die deutschen Schülerinnen und Schüler konnten sich insgesamt erneut verbessern. Sie liegen nach Vorabinformationen besonders in Mathematik und Naturwissenschaften auf vorderen Plätzen. Hierzu erklärt der bildungspolitische Sprecher der CDU/CSU-Fraktion im Deutschen Bundestag, Albert Rupprecht:

„Die Richtung stimmt. Anders als in den meisten anderen Staaten gibt es bei uns seit dem PISA-Schock 2001 nur eine Richtung: nach oben. Besonders in Mathematik und Naturwissenschaften gehören unsere Schüler wieder zu den oberen Zehn. Das ist vor allem ein großes Verdienst der Lehrerinnen und Lehrer. Unter oft schwierigen Voraussetzungen haben sie seit der ersten Studie vor zwölf Jahren Beträchtliches geleistet. Ihnen gebühren Dank und höchste Anerkennung. Damit sie auch künftig auf ihre schwierigen Aufgaben optimal vorbereitet werden, haben wir die ‚Qualitätsinitiative Lehrerbildung‘ gestartet. Hierdurch wird die Lehrerbildung an den Hochschulen massiv aufgewertet, vor allem aber noch praxisnäher gestaltet. Die Ergebnisse werden wir den künftigen PISA-Runden sehen.

Zum guten Gesamtergebnis tragen vor allem Bayern und Sachsen bei. Wo CDU und CSU langfristig für die Schulpolitik Verantwortung tragen, erzielen die 15-Jährigen signifikant bessere Ergebnisse als anderswo. Erst die letzte IQB-Ländervergleichsstudie von 2012 attestierte den sächsischen Neuntklässlern in Mathe einen Lernvorsprung gegenüber ihren Altersgenossen aus Nordrhein-Westfalen von zwei Jahren. Wer wie Rot-Grün das Leistungsprinzip außer Kraft setzen will, Noten und Ehrenrunden abschafft, gefährdet nicht nur ein gutes Abschneiden unserer Schüler beim nächsten PISA-Test, sondern die Zukunftschancen unseres ganzen Landes.“

02-12-2013 om 17:22 geschreven door Raf Feys  

1. Finse PISA-verantwoordelijke over daling leerresultaten volgens PISA-2012  en onderzoek van universiteit Helsinki.  
2.Raf Feys (Onderwijskrant) in debat met Pasi Sahlberg over niveaubewaking door de overheid

1. Zwakke leerresultaten voor wiskunde
Volgens de Finse PISA-verantwoordelijke is de daling voor PISA-wiskunde geenszins een verrassing. Hij stelt dat overigens ook  uit eigen (longitudinale) studies (univ. Helsinki) al gebleken was dat de leerresultaten wiskunde in het s.o. ondermaats waren. Finland begint ook in te zien dat PISA heel relatief en zelfs misleidend is en dat de overheid zelf het niveau beter moet bewaken; o.m. via metingen in de tijd van de leervorderingen voor de (echte) vak-wiskunde. Zo vergeleek de universiteit van Helsinki de resultaten van 2012 met deze van 2001 en stelde een grote achteruitgang vast. Er zijn al meer dan 10 jaar klachten van docenten wiskunde (hoger onderwijs) die stelden dat 18-jarigen al te weinig wiskunde kenden. Ook Vlaanderen zou beter de vele miljoenen voor PISA-deelname investeren in eigen niveaubewaking

2.  In debat met Pasi Sahlberg (propagandist van Finland als onderwijsparadijs) over belang van niveaubewaking door de overheid.

Raf Feys @pasi_sahlberg Is recent evaluation study univ Hesinki also GERM or simpl. quality control? Lack of inner control in Finl, Belgium ... (verduidelijking: in tegenstelling tot Sahlberg vinden wij dat ook de overheid aan niveaubewaking moet doen en hierbij kan werken met geregelde steekproeven. In zijn verwerping van GERM wijst Sahlberg o.i. al te vlug landelijke toetsen af.)

Sahlberg antwoordde: Pasi Sahlberg @FeysRaf No, that is part of research programme in that university, independent from the government.

Landelijke toetsen mogen uiteraard en het liefst ook door een onafhankelijke instantie afgenomen worden - net zoals dit in Vlaanderen gebeurt met de evaluatie van de  (minimale) eindtermen.

Waarom verzweeg Sahlberg de voorbije maanden in zijn toepraken in tal van landen de tegenvallende leerresultaten in de studie van de universiteit van Helsinki – zowel deze van 2012 als van 2010? De resultaten van dit onderzoek stonden haaks op PISA 2000-2009. Volgens de universiteit behaalden de jongeren een lage score inzake quality en (sociologische) equity (= lage relatie met scholingsniveau ouders e.d.), Volgens de universiteit was er  ook een sterke achteruitgang in vergelijking met zelfde test in 2001. Dit was mede een bevestiging van een onderzoek van 2010. Waarom bleef Sahlberg Finland als een onderwijsparadijs voorstellen?
 
In Finse commentaren op het Internet lezen we vandaag dat tal van kenmerken van het Fins onderwijs die door Sahlberg, Klasse  van september j.l., ... als sterk werden voorgesteld, volgens Finse onderzoekers en de leraars zelf in feite knelpunten  zijn: te weinig eisen, lesuren & huiswerk,  te weinig differentiatie in nivellerende gemeenschappelijke lagere cyclus... (zie ook facebook 'Onderwijskrant actiegroep'. In Onderwijskrant schrijven we al jaren dat Finland ten onrechte als een aards onderwijsparadijs wordt voorgesteld.

01-12-2013 om 17:20 geschreven door Raf Feys