Ik heb vannacht 8 uur lekker doorgeslapen in een heel goed bed. Al had ik niet dat gevoel wanneer ik deze morgen mijn bed uit kwam. Ik stond niet echt te springen om aan deze dag te beginnen. Maar de weg gaat nog even verder. Te beginnen met de routine van iedere dag. Ontbijten, alles weer in de tassen proppen, mezelf klaar maken en hup, het was alweer tien uur door. Tegen dat ik betaald had en klaar stond om te vertrekken was het ongeveer kwart vóór elf.  xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Mijn voornemen was om te rijden tot een uur of vijf en dan uit te kijken naar een hotel. Ik had gans de dag het gevoel dat het voor geen meter liep. Tegen het eten om 1 uur had ik nauwelijks 27 km gereden. Dat is ongeveer de helft van anders. Niet goed dus. Ook begon het wat meer te waaien vanuit het zuiden en de schapenwolkjes van deze morgen begonnen te zwellen. Helemaal niet zo goed. Gelukkig was de i-pod opgeladen en kon die mij een beetje oppeppen. Ook op dit moment laad ik hem weer terug op aan mij  laptop want ik heb het gevoel dat hij mij de komende dagen nog wel enkele keren gezelschap gaat kunnen houden. De laatste 2 uur van deze rit begon het al te druppelen. En nu is het hier goed aan het regenen.

Om kwart voor zes kwam ik voorbij een alleenstaand hotelletje en vond dat het wel genoeg geweest was voor vandaag. Maar de man die achter de toog stond zie dat er geen plaats meer was. Het volgende plaatsje met een slaapgelegenheid volgens mijn kaartje was nog tien km verder. In de wegbeschrijving stond onder andere: 5 km onregelmatige klim, max. 9%. Daar ben je dus niet op tien minuutjes hé. Een uurtje later ben ik aangekomen in Castel del piano. Alhoewel ik het gevoel had dat het niet goed ging, verschiet ik toch zelf een beetje van de cijfertjes die ik vandaag bij elkaar gefietst heb. Ik heb 86 km gefietst. Ben 1665 meter omhoog gereden,  had toch nog een gemiddelde snelheid van 15,6 km/h en omdat er een stukje dalen bij was van 15 % heb ik als maximum snelheid 74,7 Km/h gehaald. Daarmee heb ik zeker de zwaarste etappe van de reis achter de rug. Natuurlijk niet te vroeg victorie kraaien. Er zijn nog 230 Km te fietsen en 2620 hoogtemeters te overwinnen vooraleer ik in Rome zit.

Ten slotte nog wat sfeerbeelden van de dag.

Dit plaatsje met drinkwater stond ook in het boekje. Ik heb hier ook water genomen en het was echt lekker. Toen ik hier aankwam stonden er drie oude heren hun flessen en kruikjes te vullen. En na mij stond deze man een bidonnetje van 25 liter te vullen. En daarna allemaal terug de auto in en met hun levenselixir  naar huis.

Nog maar eens een vrij typische foto van Toscane.

Dat de heuvels hier zo hoog waren had ik mij toch niet kunnen voorstellen vóór ik vertrok. Ergens op de helling van de berg inde achtergrond slaap ik vannacht.