07-05-2011 om 21:37 geschreven door Jan  

07-05-2011 om 10:34 geschreven door Jan  

Meneer Reitsma. Ik vind dat je route naar Rome best goed in elkaar zit. De stukken onverharde weg zijn meestal goed berijdbaar. Maar het stuk vanaf Tuscania moet je echt veranderen! Hier valt niet met de fiets te rijden! Die wegen zijn een lappendeken van stukjes asfalt met erg veel vervelende putten erin. En de auto’s gaan in Lazio niet voor fietsers opzij.

Deze morgen was het stralend weer. Echt, geen wolkje te bespeuren. En dus was ik bij een optieker gestopt in Tuscania om een goeie zonnebril. Die optieker was een fervent mountainbiker en vertelde dat ik gemakkelijk vandaag in Rome ging geraken, want dat was nog geen 100 km meer. Aan de hand van mijn kaartje heb ik hem laten zien hoe de weg verliep, maar het ging volgens hem beter langs Lago di Bracciano en is een pak korter. Ik heb nog tijd tot zondag om die laatste 130 km te doen, dus ik volg de weg van mijn boekje. Amai, eitjes moet je niet meebrengen hé. Die worden niet geklutst maar opgeklopt om biscuit mee te bakken.

Tegen half twee had ik 27 km gereden. Ja, je leest het goed. Verschrikkelijk. Het ging behoorlijk omhoog. En het ergste ging eraan komen. Na het eten dus verder naar omhoog richting lago di Vico. Daar rij je in de kraterwand van een oude vulkaan. Ik kan erg goed begrijpen dat Mr. Reitsma de mensen langs hier stuurt want dit is echt fantastisch mooi. Er was echter een klein probleempje. Wanneer je afdaalt in de krater rij je door een loofbos. Het gaat daar behoorlijk stijl naar beneden en het was daar stikdonker. Iedereen, inclusief mezelf, reed daar met de lichten op. Die van mij doen dat automatisch als het te donker wordt. In de krater heb ik een foto genomen en hoorde ik het donderen.” Snel verder!” Dacht ik. Maar het was al te laat. Enkele minuten later zette ik mij aan de kant om mijn regenkleren aan te trekken, maar ook dat bracht geen soelaas. Het begon ongelofelijk te onweren. Met dikke hagelbollen en erg veel regen. Zo erg dat de auto’s aan de kant gingen staan omdat er niet meer door te rijden was. Zelf heb ik ongeveer een half uur onder een scheef hangende boom gestaan tot de hagelbui voorbij was. Tussen mij en mijn fiets stond in die tijd meer dan tien cm water. En dat had ik niet gezien. Mijn schoenen liepen meteen onder wanneer ik naar mijn fiets ging. Het is blijven regenen tot vijf uur. Toen was ik doorweekt nat en had ik 65 km gereden. Ik ben dan beginnen zoeken naar een plaats om te overnachten, maar vond niets. Om half acht had ik een goeie 95 km gereden en ben ik  in Sacrofano gaan vragen of er een hotel was. Maar ook daar hadden ze er geen. Volgens de mensen die ik gesproken heb moest ik nog minstens 6 km rijden voor een hotel. En dat lag dan buitende route. Toen heb ik besloten om een droge vest aan te doen en gelijk door te rijden naar Rome. En zo ben ik vandaag na 129 km fietsen en ongeveer 1650 hoogtemeters klimmen, om 21H30 mijn hotelkamer binnengestapt in Rome. Bestemming bereikt.

Foto’s ga ik er morgen opzetten want mijn oogjes vallen echt wel dicht.

Voilà, Hier zijn we ermee. ‘k heb niet echt heel goed geslapen want die die romeinen toeteren veel te graag. Maar niet getreurd, daar komen de foto’s.

Aan het lago di Vico is het echt heel erg mooi. Het ziet er echter niet zonnig meer uit.

Nog even een fotootje van de mooie omgeving waar ik vandaag doorgefietst ben, voor het te donker wordt.

Want daar is het al wat laat voor mooie foto’s. Dit is het fietspad dat tot in het centrum van Rome gaat. Het is meer dan 12 km lang en dit is het beginpunt. Onderweg volgt het ene mini-voetbalveld het andere op en overal zijn die ook in gebruik. Hier wordt ongelofelijk veel gevoetbald. Een fietser ben ik hier niet meer tegen gekomen.

Ik ga zeker nog een slot aan dit verhaal schrijven, maar wil langs deze weg iedereen alvast bedenken voor het volgen van mijn blog. Hopelijk hebben jullie er evenveel van genoten als ik aan mijn reis. Weet je, voor mij komt nu het mooiste stuk … De herinnering aan al de mooie momenten. De moeilijke momenten vergeet ik toch.

05-05-2011 om 09:41 geschreven door Jan  

Deze morgen zat ik nogal letterlijk met mijn hoofd in de wolken. Er was niets anders te zien dan witte wolk. Dat maakt ook dat het nogal frisjes was aan het begin van de rit. En het is heel moeilijk om dan de juiste kleren te kiezen want ook vandaag gaat het alweer omhoog. Toch maar een vestje met lange mouwen en een broek met korte pijpjes. Volgens het weerbericht voor Rome gaven ze vandaag zeer slecht weer. Maar gelukkig zit ik nog een beetje van Rome verwijderd. Na het optrekken van de mist bleven er nog wel wolken hangen, maar er viel gelukkig geen regen uit.

Alhoewel ik deze morgen al om 9h30 op mijn fiets zat, had ik om 13h30 nog geen 50 km gereden. Het ging dan ook nog goed omhoog. Dit is het laatste stukje Toscane waar ik door moet. Maar ik vind het zeker niet minder mooi. Het zicht op die vulkanisch bergen vindt ik prachtig. Rond half vier kwam ik aan het Lago di Bolsena. Daar heb ik wel eens iets langer gepauzeerd. Het is daar dan ook erg rustig. Alleen spijtig van die grote zwermen vliegjes die overal rond het meer te vinden zijn. Van de moment dat je begint te fietsen plakt je gezicht vol. Er zitten daar erg veel vissers in hun tentje naar hun stokken te kijken. Maar die hebben daar ogenschijnlijk geen last van.

Na wat gemijmer en een vieruurtje heb ik besloten om er nog 25 km bij te fietsen vandaag tot Tuscania. En daar ben ik dan na 103 km fietsen aangekomen. Nog 130 te gaan tot Rome. Had het plat geweest, dan was ik er beslist morgen. Maar het gaat nog meer dan 1600 meter bergop. Ik denk dat het dan beter is om het in twee dagen te doen. Ik zal eerst al eens zien waar ik morgen geraak.

En daar komen ze weer; de sfeerbeelden van de dag.

Deze prachtige mastodonten tekenen nog steeds het beeld van de dag. Het is een prachtige omgeving.

Wanneer ik hieraan begon kwam er een oudere man met zijn wagen voorbijgestoken. Boven op de helling bleef hij staan. En wanneer ik bijna boven was reed hij rustig verder. 100 meter verder stond hij alweer te wachten om mij te feliciteren. Gek hé! Ne supporter!

Lago di Bolsena. Kraakhelder water en zwarte lavasteentjes. Toscane ligt achter mij. Vanaf nu is het Lazio.

03-05-2011 om 23:11 geschreven door Jan  

Ik heb vannacht 8 uur lekker doorgeslapen in een heel goed bed. Al had ik niet dat gevoel wanneer ik deze morgen mijn bed uit kwam. Ik stond niet echt te springen om aan deze dag te beginnen. Maar de weg gaat nog even verder. Te beginnen met de routine van iedere dag. Ontbijten, alles weer in de tassen proppen, mezelf klaar maken en hup, het was alweer tien uur door. Tegen dat ik betaald had en klaar stond om te vertrekken was het ongeveer kwart vóór elf.  

Mijn voornemen was om te rijden tot een uur of vijf en dan uit te kijken naar een hotel. Ik had gans de dag het gevoel dat het voor geen meter liep. Tegen het eten om 1 uur had ik nauwelijks 27 km gereden. Dat is ongeveer de helft van anders. Niet goed dus. Ook begon het wat meer te waaien vanuit het zuiden en de schapenwolkjes van deze morgen begonnen te zwellen. Helemaal niet zo goed. Gelukkig was de i-pod opgeladen en kon die mij een beetje oppeppen. Ook op dit moment laad ik hem weer terug op aan mij  laptop want ik heb het gevoel dat hij mij de komende dagen nog wel enkele keren gezelschap gaat kunnen houden. De laatste 2 uur van deze rit begon het al te druppelen. En nu is het hier goed aan het regenen.

Om kwart voor zes kwam ik voorbij een alleenstaand hotelletje en vond dat het wel genoeg geweest was voor vandaag. Maar de man die achter de toog stond zie dat er geen plaats meer was. Het volgende plaatsje met een slaapgelegenheid volgens mijn kaartje was nog tien km verder. In de wegbeschrijving stond onder andere: 5 km onregelmatige klim, max. 9%. Daar ben je dus niet op tien minuutjes hé. Een uurtje later ben ik aangekomen in Castel del piano. Alhoewel ik het gevoel had dat het niet goed ging, verschiet ik toch zelf een beetje van de cijfertjes die ik vandaag bij elkaar gefietst heb. Ik heb 86 km gefietst. Ben 1665 meter omhoog gereden,  had toch nog een gemiddelde snelheid van 15,6 km/h en omdat er een stukje dalen bij was van 15 % heb ik als maximum snelheid 74,7 Km/h gehaald. Daarmee heb ik zeker de zwaarste etappe van de reis achter de rug. Natuurlijk niet te vroeg victorie kraaien. Er zijn nog 230 Km te fietsen en 2620 hoogtemeters te overwinnen vooraleer ik in Rome zit.

Ten slotte nog wat sfeerbeelden van de dag.

Dit plaatsje met drinkwater stond ook in het boekje. Ik heb hier ook water genomen en het was echt lekker. Toen ik hier aankwam stonden er drie oude heren hun flessen en kruikjes te vullen. En na mij stond deze man een bidonnetje van 25 liter te vullen. En daarna allemaal terug de auto in en met hun levenselixir  naar huis.

Nog maar eens een vrij typische foto van Toscane.

Dat de heuvels hier zo hoog waren had ik mij toch niet kunnen voorstellen vóór ik vertrok. Ergens op de helling van de berg inde achtergrond slaap ik vannacht.

03-05-2011 om 23:07 geschreven door Jan  

Alweer een korte nacht dus. Maar het bed sliep wel veel beter. Ik had deze morgen dan ook nog een beetje in te pakken want na de was van gisteren had ik alles nog niet terug bij elkaar gestoken. Het was elf uur vooraleer ik vertrokken was. En het ging gelijk al goed omhoog. Eerst naar Plazza Michelangelo waar zijn “David” staat. Van daar had ik nog een laatste blik op Firenze.

En dan hup, Toscane in. Op enkele wolkjes na was het schitterend weer. En de uitzichten zijn prachtig. Maar iedere medaille heeft ook een keerzijde. En die is vaak minder fraai. In dit geval zijn dat vooral de hoogteverschillen. Om een mooi uitzicht te hebben klim je best wat omhoog. En dat heeft mijnheer Rietsma, van wie het boekje is, goed gezien. En dan staan er naast de kaartjes van die dingen als 1,4 km 8-11%, 500 m 5%, 600m 9%, 1,4 km 5%, 600 m 9%, 700 m 10%, 200 m 14%. Dit zijn er enkele van vandaag. Het oogt allemaal mooi, tot als je ervoor staat. Dan kan zo een kort stukje erg lang duren. Vandaag ging het dik 1150 meter bergop over een afstand van 82 km.

Deze middag had ik dan tijdens het eten eens naar mijn kaartje gekeken. En heb eens goed nagedacht over de indeling van de volgende week. Als ik in Siena een dag blijf rusten, zoals ik oorspronkelijk in mijn gedachten had, dan zou ik in drie dagen naar Rome willen rijden. Ik zou namelijk op vrijdag mijn fiets willen inleveren. Daarvoor moet ik ongeveer 60 km fietsen tot het lago di Bracciano en dan terug naar Rome keren met de bus. Aangezien in het weekeind de bussen minder frequent rijden, lijkt het mij meer aangewezen dit in de week te doen. Maar het is nog 320 km tot Rome en dus zou ik iedere dag gemiddeld iets meer dan 100 Km moeten rijden. In de eerstvolgende 100 km gaat het ongeveer 2100 meter bergop en 1700 meter bergaf. Zelfs als ik ga wandelen in de bergen zou ik daar tegenop kijken. En dus heb ik besloten om morgen te fietsen en de laatste etappe in 4 dagen te doen. Toscane is te mooi om zonder rond te kijken door te moeten vliegen en het zalop 4 dagen al meer dan zwaar genoeg zijn.

Daarnet ben ik eens gaan wandelen en iets gaan eten in Siena. Ik moet zeggen dat het wel een gezellige, oude stad is. Veel smalle, autovrije straatjes, enkele prachtige gebouwen en natuurlijk “Il Campo”, het schelpvormige plein is echt wel mooi. Maar een extra dag hoeft niet speciaal. Na een avond heb ik het wel gezien. Bepaald groot is deze stad ook niet. Dus morgen zonder veel pijn in het hart verder.

Steden komen er tot Rome niet meer tussen. Ik hoop iedere dag wel een berichtje de wereld in te sturen, maar durf niet met zekerheid zeggen of dit wel gaat lukken.

Alvast nog enkele sfeerbeelden van de dag.

Wijn! Voor mij een druivensappeke a.u.b.

Het is misschien nog wat vroeg voor een vers druivensapje, maar van het uitzicht valt al zeker te genieten.

Druiven en olijfjes. En dan daar uw huisje hebben. T zal voor straks zijn, wanneer ik aan het dromen ben.

Il Campo! Een prachtig plein.

De Duomo in Siena. Ook een enorm mooi gebouw.

01-05-2011 om 23:28 geschreven door Jan  

Nog snel een berichtje de wereld insturen. Het is al 1 uur en ik ben klaar om te gaan slapen. Mijn collega’s zullen nu ongeveer gaan eten, want die staan met de nacht. Deze voormiddag heb ik voor 7,6 euro mijne was gedaan. Dat is ongeveer 100 euro goedkoper dan vorige week. Op de middag ben ik gaan winkelen en wanneer ik daar van terug kwam was mijn kamer in orde en kon ik verhuizen naar een andere kamer. Nr 13 wordt blijkbaar alleen gebruikt als de rest vol is en dat was gisteren het geval. Nu heb ik een veel betere kamer. In het bed van gisteren heb ik erg slecht geslapen.

Om 14 uur ben ik vertrokken om de stad eens te bezichtigen en het is zeker de moeite om hier een dagje halt te houden. Het was vandaag dus witte nacht en dan zijn niet alleen een groot aantal musea ’s avonds gratis open, maar er is ook randanimatie. Het lijkt een beetje op de Gentse feesten, maar dan één dag, minder optredens en nog meer volk. Ja, ik dacht dat het niet kon, maar het is echt nog erger. Maar ik vond het wel leuk.

En nu moet ik echt wel gaan slapen want morgen wil ik naar Siena en dat is veel bergop.

01-05-2011 om 01:09 geschreven door Jan  

Als dit maar geen trend wordt. Vandaag heb ik mij meer omgekleed dan het gemiddelde model op een defilé tijdens de modeweek van Milaan. Deze morgen waren het lange mouwen. Een dik kwartier later kreeg ik het te warm en heb ik maar korte mouwkes aangetrokken. Komen mij daar twee oude mannekes op een racefiets voorbijgestoken, gekleed alsof het hartje winter was. Dienen tweede zegt iets tegen mij in de trend van “krijgt ge ’t al te warm” en weg was hij. Ja, dat ging daar bergop en dan begin ik te zweten. Blijkbaar hadden die daar geen last van. Zij sleurden dan ook wel heel wat gewicht minder mee dan ik. Een half uur later … Dikke grijze wolken. Ik kom in een dorp voorbij een café. Wie zit daar aan de toog. Ja, die twee oudjes. Als ’t is om op café te gaan zijn ze zeker niet versleten. Maar ik rij dapper door. Het is nog ver en het gaat vandaag 1100 meter omhoog. Waarschijnlijk zijn die gewoon gaan schuilen voor de nakende regen, want geen kwartier later was het zover. Korte mouwkes uit en alles tegen de regen aan. En verder omhoog. Eindelijk boven op het eerste topje van de dag is het even wat minder aan het regenen en lukt het mij toch om er een foto te nemen. Er is echter geen, euh…, niets te zien dus. Dan maar verder bergaf. Het water loopt samen met mij van de straat naar beneden. Ik rem niet graag al te veel in een afdaling, maar deze keer lijkt me dat geen overbodige luxe. Wanneer ik terug omhoog moet is het gestopt met regenen. Hoera! Al de regenspulletjes terug in de tas, korte mouwen en iets tegen de wind aan.

Om half twee ga ik mijn brood opeten dat ik deze morgen heb gekocht. Amai! Wat heb ik nu gekocht. Niet te verschieten dat die bakker zo raar naar me keek toen ik dit vroeg. Ik had een plat en vetrijk brood besteld dat je, bij nader inzien, best opwarmt vooraleer het op te eten. Dit was er een zonder olijven, maar er lagen er ook met olijven.  Ik had zo twee kwartjes gekocht en wellicht had ik het beter eerst latenweken, want het was beenhard. Nochtans ben ik zeker dat het vers was. Het was het enige dat ik had dus was ik al lang blij dat ik eten had. Deze morgen was het ook al ongezouten wit brood … Wat zal het goed doen om terug mijn eigen brood te eten.

Ondertussen was de zon er nog eens doorgebroken en kon ik terug wat factor 50 smeren. Een dik uur heeft ze het volgehouden. Toen kwamen er weer wolken. Bij de voorlaatste grote afdaling van de dag stop ik op een kruispuntje om een foto te nemen. En hup, ik rij weer verder. 13% naar beneden. Dat ging vlot. Tot ik op mijn GPS zag dat ik aan die afslag eigenlijk had moeten afdraaien. Oeps, dat ging minder vlot. Dat is gelijk van de grootste naar de kleinste versnelling.

Alé, terug langs de goeie weg beneden gekomen kon ik beginnen aan de laatste beklimming van de dag. 8 Km aan ongeveer 5%. Gelukkig bleef het daar wat droog, want eenmaal boven komt er een enorm mooi uitzicht (toch zeker bij goed weer) op de vallei waarin Firenze ligt en een stukje van Toscane. Ik zag in de verte dat de regen er met bakken uitviel boven Firenze. In de bergop had ik zo hard gezweet dat ik door en door nat was geworden.  Korte mouwkes en onderlijfje uit, lange mouwen weer aan en alweer alles tegen de regen aan. Net op tijd! Het begon daar te gieten. Met mijn gewone bril zie ik dan niets meer, en zonder bril kan je in de regen je ogen niet open houden. Dus heb ik mijn flashy geel zonnebrilleke opgezet en dat ging verbazingwekkend goed. Voor ik het goed en wel besefte reed ik met mijn fietske in de drukte van Firenze. Daar werd ik echt slecht van. Wanneer ik eindelijk het informatiepunt gevonden had dat in mijn boekje stond, stuurde die mij door naar ergens anders voor hotelreservering. Dat doe ik dus ook niet meer. Volgende keer wil ik eerst mijn kamer gezien hebben en dan beslissen of ik ze al dan niet neem. Voor 75 euro per nacht heb ik een piep klein kamertje gekregen met nummer dertien in een hotelletje aan het station. De douchekraan staat naast het toilet en het water loopt gewoon op de grond. Maar aangezien het morgen “witte nacht” is in Firenze zijn bijna alle hotels volgeboekt. En “witte nacht” betekent dat morgenavond en nacht een groot deel van de musea gratis open zijn. Het wordt morgen een korte nacht denk ik. Dat noemt men dan een “rustdag”. En overmorgen wordt alweer een zware dag, want dan wil ik naar Siena om ook daar zo een rustdag te nemen. Ik zal zeker wat meer moeten drinken, want daarnet voelde ik mij niet zo goed, en ik denk dat het daardoor komt.

Veel foto’s heb ik niet genomen vandaag. Eventjes selecteren..

Fotootje op de splitsing waar ik mis reed. Het zijn de Alpen niet, maar ik vind de Apennijnen ook wel iets hebben.

Zoals bijvoorbeeld deze afdaling.  Dat vond ik echt wel mooi.

30-04-2011 om 01:04 geschreven door Jan  

In de jeugdherberg sliep ik onder het dak en waren er twee dakvensters die vanmorgen lieten blijken dat het regende. Na het toch wel erg triestige ontbijt had ik terecht geopteerd voor een vestje met lange mouwen, een regenjas, hoezekes over mijn schoenen, een korte broek en mijn regenbescherming voor mijn broek. Om toen uur was ik weg. Om elf uur stopte het gedruppel en kon het jasje en de beschermbroek uit. Om 12h30 stond ik alweer aan de kant om mijn vestje met korte mouwen aan te trekken en factor 50 te smeren. Om 14h … Terug lange mouwen aan de armkes want het werd alweer bewolkt. Er vielen nog enkele druppels, maar niet genoeg om voor te stoppen.

Er was echter één constante en dat was de wind. Vooral constant in de verkeerde richting. Om 13h had ik niet mijn normale 50 km gereden maar amper 40km. Eerlijk gezegd had ik er niet veel zin in om na mijn eten terug te vertrekken. Tijd voor de i-pod dus. Het gevoel dat ik daarna had kan ik moeilijk omschrijven, maar het is een beetje als volgt: Ik trap en volg een route op de GPS, met het idee dat ik rondfiets op het beste festival ter wereld waar ieder liedje wordt gespeeld door een andere artiest. Dat het maar tegen 17 km/h meer ging kon mij niets meer schelen. En dat ik daarvoor best goed moest trappen al evenmin. En dan plots …

Ben je 40 km verder, gaat het bergop en valt de wind weg. De Apennijnen zijn er. Of euh, ik ben in de Apennijnen. Bologna heb ik gelaten voor wat het was. Het zal best wel mooi zijn, maar de komende dagen komen er nog 2 mooie steden aan. Morgen hoop ik in Firenze te zijn waar ik zaterdag ga blijven en zondag ga ik waarschijnlijk doorfietsen naar Siena om daar maandag eens rond te kijken. Na Siena is het nog 316 km tot Rome. En daar hoop ik 3 à 4 dagen over te doen.

Jaja, ik moet maar een kwart meer doen. Het is dan wel het zwaarste stuk van de ganse reis met morgen de rest van de Apennijnen en daarna Toscane. Maar (na de Alpen) zeker wel het mooiste. En dan maar hopen dat mijn knie het goed blijft doen want daar heb ik nu het meeste bang van.

Nog enkele foto’s van de 105 km lange dagtocht van vandaag.

Alweer een foto van een plat stukje Italië. Het zal waarschijnlijk de laatste zijn van deze reis dus zal ik er nog maar eens goed naar kijken. Binnen een paar dagen zal ik misschien hopen dat het er daar ook zo uit kon zien.

Want dit is een fotootje uit de Apennijnen. Vandaag heb ik al 700 hoogtemeters overwonnen. Morgen gaat het gans de tijd omhoog en naar beneden en komen er nog eens 1100 hoogtemeters bij.

30-04-2011 om 00:53 geschreven door Jan  

28-04-2011 om 09:47 geschreven door Jan