Aan de hand van schetsen en nota’s uit de oude doos wordt in dit dossier getracht een weerspiegeling te geven van hoe de teloorgang van het watersysteem evolueerde naar geleidelijke bewustwording over de noodzaak om paal en perk te stellen aan de afbraak van het NOODZAKELIJK NATUURGEBIED, DE BEEK, in het diepste punt van haar dal.

De schetsen en nota’s vertolken ideeën die groeiden rond de zandtafel van het eerste leerjaar van de stedelijke lagere school te Belsele na de fusies der gemeenten.

Het toenmalige VLO (vernieuwend lager onderwijs) was toen een grote stimulans.

De periode besloeg mijn laatste tien jaren van mijn onderwijzersloopbaan: ja, ik gaf les tot mijn zestigste. Het voorrecht om op mijn vijftigste met pensioen te gaan ging in de sterren op door mijn overstap van middelbaar naar lager en van vrij naar officieel onderwijs. Ik heb het me niet beklaagd: het waren de mooiste jaren van mijn loopbaan. Ik kon volop genieten van mijn ondervinding en het vernieuwend lager onderwijs gaf meer armslag.

"Luisteren naar de kinderen, de kinderen laten spreken, de kinderen aan het woord laten… en meer sociaal gericht de leerstof benaderen" was een opdracht die VLO nastreefde.

Vooral naar de kinderen luisteren, ze aan het woord laten was een opdracht die moeite heeft gekost: tucht en orde, tik en rechtstaan, tik en neerzitten…maakten plaats voor "wat zeg je?", "hoe zou jij dat doen?" "leg het eens uit."

Uiteindelijk hebben de kinderen ook mij veel geleerd.

Steevast begon de schooldag met 10 minuutjes rond de zandtafel.

Er was geen enkel probleem om iedere dag, in 24 uur kan er veel veranderen, iets nieuw te ontdekken in de zandbak en de kinderen waren snugger en geïnteresseerd genoeg om het iedere morgen op te merken.

Ik herinner me Stefaan:

De beekjes in de zandtafel waren vanuit de kleine huisjes helemaal bevuild met inkt.

"Hoe zouden we kunnen zorgen dat die beekjes helemaal proper blijven?"

Zonder veel dralen was daar al het onbevangen antwoord: "Ha, dat is toch simpel, dan moet je een buisje leggen van de huisjes naar de zee."

Stefaan, 6 jaar, gaf de oplossing voor wat architecten, ingenieurs, professoren, het beleid in jaren niet zagen: de beken proper houden door gescheiden waterafvoer.

Met wat correctie werd het afvalwater niet naar de zee, maar naar een zuiveringstation verwezen.

Leg een buisje naar de zee! Leg een buisje naar de zuiveringinstelling!

Het dossier is niet af. Ideeën evolueren en nieuwe ideeën wellen op in onze geest. Ze zullen, ze kunnen waar het past toegevoegd worden.

Omer Burm.