Niets speciaals, materiaal gekocht in Decathlon. Fiets is van 1997! 

02-09-2013 om 00:00 geschreven door ultegra  

17-03-2014 om 14:47 geschreven door ultegra  

17-03-2014 om 13:46 geschreven door ultegra  

Heb wel een licht gaan halen van 1200 lumen en spatbord vooraan en achteraan geplaatst (geen zicht  ma soit) en een regenvestje.

13-11-2013 om 15:44 geschreven door ultegra  

Zondagmorgen, afgesproken thuis om 08h, om dan zeker ten laatste om 09h vertrokken te zijn.
07h45,..  triiiiing,.. Hupla, Bart was er al. “Ik zen wa vroeger, dan zen we zeker oep tijd weg”
(Chuck had wegens omstandigheden, zaterdagavond nog afgebeld, spijtig…)
Ik was zo goed als klaar en na wat gesukkel met een fietsrek op mijnen trekhaak, toch maar 1ne fiets in de koffer en 1ne op het dak moeten zetten. Om 08h15 waren we vetrokken naar Hoogstraten, Meerle-Dreef, dat is dan het meest noordelijke punt in BE. Fietsen uitgeladen, Bart zijn Mio machine opgezet en om 08h45 waren we dan echt vetrokken, opweg naar “Signal de Botrange”, hoogste punt in BE.
Bart zijn 15 min. vroeger kwamen hier dan tot uiting. 
Een kleine tussenstop was gepland in Maastricht. Sandy die met de auto ook naar Maastricht kwam, zou ons daar opwachten om samen met de kids wat te eten. Natuurlijk zat de auto ook vol eten, drinken, kledij, extra binnebanden, etc.
 
Enige discussie na de start was onvermijdelijk. Ik had de weg al 10-tallen keren gezien en aangepast in Google Maps. Totale afstand was 170 km waarvan 100km langs het “kanaal”. De Mio dacht daar anders over, ..215 km.. Amai, ik vond dat precies toch een groot verschilleke. “Das nog eens 40 km extra” zei ik tegen Bart. “Ja makker, moar das wel langst schoene weggeskes 锅. Ja… ok..
Helemaal gedesoriënteerd dat ik was, had ik het gevoel dat wij na 10-15km al luskes aan het rijden waren. Achteraf bleek dit dan toch niet zo te zijn.
Alée, na gestart te zijn aan 29-30km/h, waren we na 20km toch al aan de 35km/h aan het rijden.
Ik had nochtans gedacht om tegen 27-28km/h te rijden. Maar jah, af en toe is wat versnellen en dan denken “dat gaat wel” hebben ons er toe geleid om toch vrij lang dit tempo aan te houden.
De Mio heeft het uitstekend gedaan. Beter als toen in Brabant. Nadeel is dat de “Mio-man”
meer aan kop rijd doordat hij alleen de weg ziet. Dat ondervond ik toch. Steeds je hoofd moeten draaien om het gezoem van de wind te laten stoppen om te kunnen horen of het links of rechts is, is niet evident. Zeker niet wanneer er snel rechts-links of links-rechts moet gedraaid worden.
Het tempo is uiteindelijk toch een beetje gezakt naar 28-30 na 100km.
Aankomst in Maastricht was op 144km en na 5 1/2 uur waren wij daar.
Even moeten zoeken waar we afgesproken hadden met Sandy en dan konden we is een goei stukske eten. Spaghetti, soep, koffie.. Amaai, zalig zenne.. Honger dat we hadden.
Het was ook druk in Maastricht, blijkbaar is daar zondags wel t’een en t’ander te doen en het zonneke scheen. Het was daar super gezellig. Zeker de moeite om is naartoe te rijden zondags.
De streek rond de Maas was ook prachtig!
 
Genoeg gezeverd, ffkes een goei kakske, drinken en eten bijvullen en terug weg.
Volgens ons Mio Machien was het nog 75 km. Ik vond precies nogal veel en heb dan de route bekeken.
De Mio stuurde ons langs de verkeerde kant naar boven. Ik had de voorkant in gedachten natuurlijk.
De kant vanwaar we tenslotte kwamen.
Daar de Mio dat maar niet wou doen, had ik ons naar de voet van de klim gestuurd.
Dat deed de Mio dan wel, olé das maar 52 km. En dan nog ne km of 6 klimmeke doen.
Da’s toch 17 km minder dan wat de Mio eerst zei.
En ja, wij waren toch al een beetje moe.
Enfin, we waren nog geen 10 minuten weg of het werd ons duidelijk dat we nu pas het zwaarste stuk zouden krijgen.
Af en toe lang bergop maar niet stijl en af en toe kort maar bijna loodrecht naar boven.
Althans, zo leek het voor mij toch.
Ik heb tot 2 maal toe gedacht, hier geraak ik niet meer boven. Te stijl,..
Nochtans had ik vorige week vooraan een 50/34 gestoken en achteraan tot 28t.
Algoed want anders had ik zeker deze rit niet kunnen volbrengen.
 
Het moet gezegd worden, ik heb onderweg tot een paar keer een “dipje” gehad.
1 was net voor een klim en dan heb ik in die klim toch ff sterrekes gezien.
Bart reed steeds voor me uit en het leek wel of alles zo vlot ging bij hem.
Dit doet me dan denken of ik in de toekomst een tripple wil of niet…
 
Na veel gepuf, zweet, gesleur en getrek, waren we eindelijk aan de voet van onze laatste klim.
Sandy belde dat ze net was aangekomen met de wagen boven en ik zei wij moeten nog maar +- 6km moeten doen.
De Mio was plat, dus namen we onze phones om ff de gps op te zetten en de kaart te bekijken.
Ja lap, blijkbaar had ik me vergist. De 6km werden plots 18km. Wow, das k*t. Eten op, drinken op en nog 18 km klimmen.
Bart had er blijkbaar genoeg van, om dan te horen dat het nog 18km was, was allicht een mentale tik.
Voor ons beiden. Het begon donker te worden, we hadden het koud en we waren eigenlijk “op”.
Gestart aan de klim vond ik het eerste stuk het zwaarst. De eerste 4 km waren het stijlst.
Bergop rijd ieders zijn eigen tempo, alle twee kapot maar “signal de botrange” = “signal de botrange”.
Niet nadenken maar trappen.
De laatste 2 km waren terug vrij plat, het was nu echt donker en echt koud.
Sandy stond natuurlijk veel langer dan verwacht boven te wachten. Tymo en Haeley begonnen het ook beu te worden.
 
Uiteindelijk boven geraakt en aangekomen aan de toren. 20h.. Totale fietstijd 8h24 en 211 km op
mijne fietscomputer. Gemiddelde snelheid 25,11km/h
 
Uiteraard een “omer”  bij aankomst boven. Echter smaakte deze totaal niet en daar het zo laat was, toch maar gelijk naar huis gereden om dan thuis iets te eten. Het was ook stillekes in den auto. 
 
Nu 3 dagen later toch het gevoel van een leuke prestatie neer gezet te hebben. Zeker blij dit gedaan te hebben
Ook de conclusie getrokken dat dit zoiets niet maandelijks is.  Vooral gezien voor onze gezinnen.
Volgende malen eventueel de trein pakken en gewoon naar huis fietsen.

Grtz Leslie

18-09-2013 om 12:09 geschreven door ultegra  

Ik zal mezelf even voorstellen : Bart, alias Omeir nr1. 

Ik heb net onze blog ontdekt, heerlijk om onze stoten nog eens te kunnen herlezen. 

07-09-2013 om 00:00 geschreven door ultegra  

Onze 2^de rit, jammer genoeg kon Chuck er niet bij zijn vandaag.
 
Na wat moeilijkheden om een juiste dag en uur af te spreken waren we uiteindelijk op Zondag 1 sept.
belandt om 13h30 bij mij thuis.
(Je kan niet altijd zomaar weg als je een gezin hebt met kinderen hé)
 
Ik wou persé in heuvelachtig gebied gaan rijden, “zware bergen”, “afzien”, “kuitenbijters”.
Alée Bart was akkoord. Ik had Bart gemaild met allerlei heuvels in de buurt van Tielt-Winge, Bekkevoort en omstreken. Ik had ook een heel parcourke uitgestippeld. ( Hellingen gevonden op Wielertoerist.be )
Maar Bart had juist een super machine gekocht dat bijna zelf kan trappen, sturen en klimmen.
Ne MIO 505, die ik vanaf nu “Sofie” noem. Dus niet nodig zegt Bart, ik en Sofie regelen dat wel.
 
Na wat getreuzel, file en een kakske in een pakske( das ni van’t gemakske!!) zijn wij rond 15h aangekomen in Assent, de dorpstraat.
Daar geparkeerd, aangekleed, eten gepakt, Sofie wakker gemaakt  en vertrokken.
Na 100m terug gedraaid want Sofie zei “Hey mannen, ’t is den andere kant”.
Wij denken dat Sofie een beetje was overdonderd van de kerk in Assent, dorpstraat want na elke kilometer stuurde die ons terug naar daar. Hoeveel keer dat Sofie dorpstraat gezegd heeft, Bart werd er zot van. Op den duur gewoon maar wat gereden en ik denk dat we bepaalde straten toch 7 keer gedaan hebben. Na +- 30km ff gestopt, Sofie gespankt, en dan deed ze precies toch wat ze moest doen (met momenten). Sofie haar “lussen” zijn fantastisch.
 
Ondertussen toch een paar keer wat steile stukken gehad. Ik wist dan nog 2 heuvels in de buurt die we ook gedaan hebben.
Kort gezegd, ’t was eens iets anders dan in A’pen rijden. We hebben 74 km gereden op +-2h40
Lange stukken van +40 km/h gereden. Ik was tevreden, voor Bart mocht het iets langer geduurd hebben.
Volgende keer de route zeker beter voorbereiden.
Bart had ondertussen ook gevonden hoe je met Sofie punten kon toevoegen. Dat is mooi voor volgende keer.
Na de rit ffkes iets gaan drinken, daar een “Omerke” besteld, ik kende da ni. Héél lekker.
Daar komt dan ook “Di omeirkes” van uiteraard. Dus alle manne die een Omeirke willen zijn, zullen dat pas worden na het drinken van een Omeirke in het bijzijn van nen Omeir !!
Nog ff wat voetbal gezien in ’t café, ZW-RSCA (4-3), amai wat een match en zeker na 2 ½ Omeir !!
Naar huis vertrokken en ff met Chuck gebeld, die was precies ook nen Omeir gaan drinken.
Bart had het lumineus idee om de fiets mee te pakken naar hun werk om daar te oefenen (Marche Les dames). Dat was goed voor Chuck maar Bart moest wel zijn velo gaan halen. Adres ? De Dorpstraat..
Kapot gaan zenne (’t was nu wel in Oostmalle, maar alée, het moet weer lukken.)
 
Op 14 sept. Staat er een tocht gepland van het “Noordelijkste punt in België” naar het “Hoogste punt in België” +- 170km… ’t ga wat geven denk ik….
 
Ondervonden: Ik zou eigenlijk ander tandwielverhoudingen moeten hebben om deftig te klimmen.
Bart en Chuck rijden met nen tripple, ik dubbel 52/39..
Dat zal jammer genoeg niet in orde geraken tegen 15 september… 

Btw, zo'n zware bergen, kuitenbijters zijn we niet echt tegengekomen. Bart ging steeds als een razende naar boven. Ik reed steeds rustig op mijn eigen snelheid. Ik denk door de enige ervaring die ik heb in Frankrijk, daar kan je gewoon niet even explosief naar boven rijden. Daar klim je gemakkelijk 15-20-25 min. Achteraf gezien was het gerust mogelijk om te exploderen naar boven. Langer als 2-3 minuten klim je dan ook niet in Brabant. Althans wij niet

 
Grtz Les

01-09-2013 om 00:00 geschreven door ultegra  

24-08-2013 om 00:00 geschreven door ultegra  

Woensdag 14/08 telefoon van Bart: “Wa ist, edde een vélooke, morgen naar de zee fietsen?”
Nee man, ’t is moederkesdag morgen. Om dan een paar uur later een bericht van den Chuck te krijgen:
“Morgen naar Blankenberge fietsen?” *zucht* Alée, ’t is goe dan.
Zo zot/naïef waren we dan. Ik had alleen wat tochtjes van Breda naar huis achter de rug (35-40 km)
 
Zo gezegd zo gedaan. ’s Morgens om 08h30 bij mij afgesproken. Wat gezeverd, vélookes nog wat
aangepast, eten, drinken, materiaal, etc.. (De dames gingen mee met de wagen, ook met wat materiaal in). Bart wist niet dat ik met een MTB’ke ging. Hij zal ook wat gedacht hebben … Hup genoeg gezeverd en om 10h vetrokken.
 
START!
Dju die mannen rijden rap seg, ni evident met een MTB’ke ondervind ik direct. Maar ni erg, na 2.2 km kan ik ffkes rusten want “PAAF” onze Bart é platten tube. Lachen zenne, na 2 km al.. Onze volgwagen gebeld voor de grote pomp en na 10 min terug vertrokken.
START²
Eerste 20 km zijn langs schotenvaart, tempo gaat snel, voor mij dan althans. 28-29-30 km/h
Al goed dat ik achteraan uit de wind kan/mocht rijden. In’t begin wel is een paar keer overgepakt
Maar toch besloten om daarmee te stoppen. Eens in Schoten (12km), “PAAF²”, onze Bart é platten tube.
Nog harder gelachen.. Alle spare tubes zijn nu al op. Na 10 min. Terug kunnen vertrekken.
START³
Gereden tot aan Londenstraat en daar … “PAAF³”, onze Bart é platten tube. Dan sta je daar hé zonder spare tube. Gelukkig was er daar veel passage van wielrenners en na +- 20 min hadden we eindelijk iemand gevonden die zijn sparetube wou verkopen. Bedankt copain !!!
10 minuutjes gewerkt, piske tegen de muur en...
START⁴
Langs de Sint-Anna tunnel en eindelijk tegoei vertrokken. Eerste 30 km zaten erop en alles ging nog vlot. Piske heeft het gedaan want Bart is niet meer plat gereden!. Afspraak was Zelzate (90km) met de vrouwen. Klein beetje regen gehad onderweg en slechts 2 tot 3 keer een fietsroute gemist, want ja, we namen niet de “korste” weg, maar de landelijke fietsroutes. Die zijn ook niet altijd even duidelijk aangegeven.

Na ne km of 70 kreeg Chuck plots een “kloppeke”, waarop hij enorm verbaasd reageerde
“Alée, da kunde na toch ni begrijpe é?” Hmmm, ergens misschien wel, de avond ervoor een beetje op de lappen geweest en niet echt op de voeding gelet. Dat hadden Bart en ik toch wel gedaan.
Gevolg: na 80 km lag Chuckie helemaal tussen zijne kader en hebben Bart en ik hem getrokken, gesleurd en geduwen tot in Zelzate.
Daar volgde een zalige spaghetti op het menu. Ik was toch ook vermoeid geraakt.
Na een half uurtje rust besloot Chuck dan toch om met de wagen mee te rijden, ik nam zijn fiets en fietste met Bart verder. 1ste keer op ne koersfiets, amai mijn gat deed al zeer na 3 min. Maar het fietsen koste mij minder kracht. Echter na 10km was het dan mijn beurt om platten tube te rijden, gvd!
Gebeld naar de bezemwagen om mijn fiets terug te brengen. Ik heb ne km of 2 gelopen om tijd te winnen.. Goe zot.. en den Bart die had precies een opwarwingske gedaan…..
Ik was eigenlijk blij dat ik terug op mijn eigen fiets zat. Maar 5 km verder was mijn pijp ook uit.
Ik ben uiteindelijk veel trager beginnen fietsen maar Bart, ... die reed soms toerekes rond mij!!
10 km later lag ik tussen mijne kader.
Bart zal het geweten hebben, mijn gezaag en geklaag deden hem 100m voor mij uit rijden.
Ik mocht zelfs niet meer in zijn wiel hangen. Op den duur gevraagd of we niet naar knokke zouden rijden. Da’s toch wat dichter als Blankenbergen en ook  “de zee”.
“Joenge, ik em gezée da we naar Blankenbergen rijde, dan rij ik naar Blankenbergen”
Kwaad op mijne vélo gelijk een klein kind heb ik verder getrapt.
Onderweg een paar keer de weg gevraagd ter motivatie, hopend dat de mensen zeggen “Amai, ga je naar Blankenbergen, wauw, tof” maar nee, het was steeds “wat?, gaan jullie helemaal naar Blankenbergen?, nog zo ver?, alée succes”
Er was zelfs iemand die voorstelde om bij hem iets te gaan drinken en dat we wat mochten rusten.
Bart moet gedacht hebben “rusten?” daarvoor ben ik niet tot hier gereden. En ik wou stoppen met fietsen, dus hoe sneller aan de finisch, hoe beter.
Uiteindelijk aangekomen in Zeebrugge en natuurlijk onderweg nog geklaagd. Volgens onze papieren was het nog maar een 5-tal km, ergens al nen dijk opgedraaid om te genieten van het zicht. Om dan te constateren dat diene dijk uitloopt in de duinen. Na 150m in die duinen terug gedraaid want dat ging gewoon niet.
Terug op de drukke baan bleek dat we ons vergist hadden. Het waren nog 6 km extra.
Pff 6 km is niks, maar als ge dan 150km al gefietst hebt waarvan 35 km tussen uwe kader, dan is elke 100m ne km.
Daar was dan eindelijk den dijk van Blankenbergen. Wauw, super, kapot (Bart wou voor 50€ nog terug fietsen!! Zot dat em is)
De dames, chuck en de kids gevonden op het strand in wat lounge zetels, ne coctaile gedronken en ’s avonds goed gegeten.
In totaal 7h15 gefietst en 165 km.
Ik was K A P O T….
 
Onderweg nog iemand tegengekomen met een “deftig” MTB’ke .. ja wadde.. die heeft ffkes kop getrokken bergop.. dan moest ik lossen.. Bart is er mooi bijgebleven….
 
Weeks erna ben ik voor mijnen MTB tubes gaan halen, amaai wat een verschil. Ik had deze goed kunnen gebruiken op deze tocht.
 
Groeten,
 
Les

15-08-2013 om 00:00 geschreven door ultegra