 |
|
|
| van dag tot dag |
|
|
| 01-06-2013 |
 de SP... worden SPECHIES
|
|
oma sPECHie
|
|
Hallo lieve mensen,
Onze familie heeft nogal eens pech in grote en kleine dingen en dus koos ik voor onze bijnaam SP... met pech en zo zijn wij de SPECHIES geworden.
Na een boeiend maar zeer druk professioneel leven ben ik toe aan een welverdiende rust. Rusten is er voorlopig nog niet bij want al kon ik mij het vroeger niet voorstellen, nu wordt mijn vrijetijd door allerhande dingen opgeslorpt. Het tempo is misschien wat trager... maar de dag is zo weer voorbij. Ik heb schatten van kinderen en kleinkinderen die mijn leven boeiend houden en die mij leren te genieten van de kleine dingen in het leven. Deze kleine dingen wil ik regelmatig neerschrijven, misschien als herinnering aan leuke en minder leuke dagdagelijkse dingen.
Mijn dag heeft een aantal vaste momenten. Elke dag ontbijten en de krant van a tot z doornemen, dan het huis opruimen, klussen, koken, en na de middag gaan wandelen met onze hond Pedro. Af en toe vang ik de kleinkinderen op, bezoek ik vroegere collega's of trek ik er met vrienden eens op uit... allemaal doodgewone dingen van een doodgewone oma die graag bezig is op haar pc
|
01-06-2013, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 15-10-2016 |
herfst 2016
|
|
Ja de herfst is nu definitief in het land en dat laat zich voelen aan mijn arme ledematen. Nu eens een felle koude wind en dan weer een zonnige middag, een fikse regenbui. Wat het ook is wandelen doe ik telkens weer met mijn lieve vriend Jones. Hij lijkt wel een ingebouwde wekker te hebben om mij telkens mee uit te nemen. Na weken hebben we ontdekt dat Jones doof is en dat geeft wat aanpassing voor ons allemaal. Roepen heeft geen zin dus moet je het hem tonen. Rieken doet hij wel goed en zo mist hij niet te veel. Vervelend is het voor hem wel want we kunnen hem niet los laten lopen want hij hoort geen bevelen. Vandaag zijn de kleinkinderen op griezeltocht door hun gemeente en zowel de grote als de kleine kinderen hebben zich hier enorm op verheugd. Een groot deel van de klas gaat mee op tocht en dat zal gillen worden, of er al dan niet iets griezelig is, ze zorgen zelf wel voor ambiance.
Zelf zit ik rustig te genieten van de herfstdecoraties die ik in de woning heb aangebracht... kwestie van wat gezelligheid in huis te hebben nu mijn man zo vaak het bed moet houden omwille van de pijn in de knie. De operatie is binnen anderhalve week en hopelijk brengt het wat beterschap.
15-10-2016, 19:32
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 13-07-2016 |
2016 een nieuwe blogstart
|
|
2016 is al voor de helft voorbij en plots heb ik zin om weer wat te bloggen... wie het leest is niet zo belangrijk feit is dat ik gewoon graag iets schrijf. Het weer is niet echt denderend en ik kreeg opnieuw een grote regenbui over mijn kop maar toch geniet ik telkens van de wandeling met onze nieuwe hond JONES. Een zesjarige cocker spaniel die uit Malaga komt en die in een maand tijd onze harten wist te veroveren. Braaf, lief, zindelijk een hond zoals je er alleen in de speelgoedwinkel ziet... alleen hij wil graag toch een aantal keren wandelen maar zo blijft mijn conditie ook op peil. Samen genieten we dus van ons dorp want voor de vakantie kwam hij te laat. Nu je hoeft niet steeds weg te gaan om van mooie dingen te genieten. De wilde bloemen in de kouter, de vogels die fluiten, de velden al dan niet onder water...
elke dag proberen we ook wat te genieten van het eten... lekkere hapjes die bijdragen tot een echt vakantiegevoel.
13-07-2016, 17:11
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 14-06-2015 |
vaderdag... een feest voor groot en klein
|
|
Vaderdag is een goede gelegenheid om met de ganse familie nog eens samen te komen en elkaar even bij te praten... natuurlijk moet vader ook gevierd worden en heel veel eer worden bewezen. Dat zelfs in examentijd de oudste kleindochter graag aanwezig is vinden wij heel fijn. Geen grote diner maar wel heel veel koude en warme hapjes ons graag aangeboden door onze kelners van dienst.
en vader zag dat het goed was
nog een laatste hapje en dan zijn we echt voldaan
14-06-2015, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 05-04-2015 |
vrolijk pasen...
|
We zijn weer aan Pasen toe... de woonkamer en voortuin werden al wat in paassfeer gebracht, het paasdiner werd voorbereid en op Pasen zelf bereid en dan was het wachten op de kleinkinderen die zich alvast verheugden om bij oma en pepe opnieuw paaseieren te komen rapen.De oudsten wilden dit spel niet missen en stelden alvast dat de eitjes moeilijk verstopt moesten worden... Een grote doos eieren later kon de buit gekeurd worden en het smullen beginnen.
Tijdens dit gezellige familiefeest denk ik even terug aan mijn eigen kindertijd en aan mijn moeder die s'morgens in de tuin haar ronde deed om de eitjes goed te verstoppen terwijl wij boven uit het raam haar doen en laten in de gaten hielden. Heel mooie herinneringen die hopelijk mijn kinderen en kleinkinderen later ook zullen koesteren als er lang geen sprake meer is van die oma en haar paasfeestjes
05-04-2015, 00:00
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 01-03-2015 |
1 maart opendeurdag voor BOND ZONDER NAAM
|
1 maart... een winderige en kille dag maar een dag die zeer geschikt is om naar de opendeurdag te gaan bij mijn dochter die als vrijwilliger zich inzet voor BOND ZONDER NAAM. Zij wil graag de nieuwe producten van de vereniging aan haar vrienden en kennissen voorstellen en natuurlijk willen we toch ook eens kijken van er allemaal te koop is. De spullen zijn immer altijd tof om als geschenk te geven of zelf te gebruiken.
Maar mijn dochter wil niet alleen maar spullen tonen ze zorgt natuurlijk voor een mooi onthaal van haar gasten. Een mooie wimpel nodigt je uit om binnen te komen en zeg nu zelf... heb je geen zin om iets te kiezen.
Wie open-deur houdt kan dat niet zomaar doen en dus zorgde de gastvrouw voor een schitterend dessertenbuffet.. taarten, eclairs, chocolademousse, pralines, snoepjes, tiramisu... staat er iets bij dat je echt niet lust? Koffie en andere drank waren natuurlijk ook in de aanbieding net als de leuke mensen die even een kijkje kwamen nemen.
01-03-2015, 22:16
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
| 11-12-2014 |
op weg naar kerstmis
|
De regen komt met bakken naar beneden en de wind speelt een laatste spel met de bladeren van de bomen... guur weer maar daar trekt onze viervoeter zich niets van aan en samen trekken we naar de kouter. Grondwerken zorgen voor heel veel smurrie op de weg en het wordt echt oppassen om niet uit te schuiven. Boven in de kouter wordt het wat beter wandelen en dwalen mijn gedachten af naar een kennis die door zelfdoding om het leven kwam. Geen wereldschokkend nieuws misschien maar als je iemand kent doet het toch iets met een mens te weten dat hij blijkbaar geen mens meer vond die hem uit zijn eenzaamheid, depressie, problemen kon helpen zodat doding de enige oplossing leek. Ik voel mee met de familie, met de kleinkinderen die hun opa zullen missen op de voetbal...
Wat leven we toch in een kille wereld en wat hebben we steeds minder tijd voor de anderen. Ik ben al heel blij als ik merk dat buren, hondenliefhebbers elkaar elke dag vriendelijk groeten, dat er wat gepraat wordt. Ik verheug me ook op het feit dat heel wat mensen hun best doen om onze buurt gezellig te maken met het ook op het feest van de vrede: Kerstmis. Overal zie ik elke dag wat meer huizen die versierd worden en die zo de wandelaar een warm gevoel geven. Kransen, groen versiering, lichtjes het draagt bij tot wat meer warmte...
Kerstmis nadert en dus denken we ook aan mooie kerstwensen die we sturen naar vrienden en kennissen die we misschien toch wat uit het oog verloren maar niet vergeten zijn... en ja daar horen ook weer goede voornemens bij en heel veel lieve, warme wensen
11-12-2014, 21:36
|
|
|
|
|
|
BLOK BERICHTEN -->
BLOK BERICHTEN -->
| 21-10-2014 |
daar is de herfst
|
Ja vandaag is het menens... de herfst laat zich voelen en dat al onmiddellijk met een sterke bries en felle regenvlagen. Weer of geen weer de hond moet zijn wandeling maken en dus neemt hij me mee op sleeptouw. Een strak windje in het gezicht laat me naar adem snakken maar na een tijdje, al doorweekt, voel ik me toch goed en geniet ik toch van mijn vertrouwde kouter. Terwijl ik via mijn ipod geniet van "auf der Heide blühen die letzte Rosen" denk ik terug aan mijn moeder die twee jaar geleden overleed en aan mijn vader die nu in het rusthuis in zijn bed ligt... niet wetend hoe laat het is, wat hij gegeten heeft, wie er langs komt en of er iemand überhaupt op bezoek komt.
Telkens ik op bezoek ben zie ik dat verzorgsters en verpleegsters wel hun best doen om de mensen te verzorgen. Elk seizoen of feest wordt er veel werk gemaakt van de aankleding van het verzorgingstehuis maar voor velen is een verblijf het eindstation DOOD. Ik vraag me af of ik ooit, en die tijd komt met rasse schreden waarschijnlijk op mij af, daar zou kunnen verblijven. Alles achterlaten wat je zoveel jaren hebt gekoesterd, je boeken, je schilderijen, je meubeltjes, je vrijheid. Het kleine kamertje met standaard meubeltjes laat geen gemakkelijke zetel toe..; de klein kleerkast is niet groot genoeg om de berg kleding die je hebt in te passen, je mooie servies past niet in de kleine kastjes enz. Alles weggeven, verdelen onder de kinderen en kleinkinderen of gewoon naar de kringwinkel... het is een zeer moeilijk slikproces.
Ben je dan op je kamertje dan word je vaak weer behandeld als een kind... jonge meisjes spreken je aan als meneerken of verkleuteren je naam. Privacy heb je niet, men komt je kamer binnen zonder kloppen of op antwoord te wachten, men zit in je kast en schrijft je voor wat er gedaan moet worden. Je vrienden komen niet meer, gezellig is het immers niet en meestal kunnen ze zich ook niet meer goed verplaatsen, langzaam maar zeker neemt de eenzaamheid toe en mag je blij zijn als de kinderen nog komen en wat tijd maken, je blij maken met iets dat je graag eet, je nieuwtjes vertellen zodat je weer een aantal dagen stof hebt om over na te denken...en als je dan nog ouder wordt dan lijk je gewoon te wachten tot iemand, zoals mijn vader zegt "voor goed het licht uit zal doen". Doornat kom ik thuis, trek andere kleding aan en rijd naar het rusthuis waar mijn vader nog even onbeweeglijk ligt te wachten... ja op wat
21-10-2014, 21:51
|
|
|
|
|
|
|
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
|
|
|
