Eindelijk, de zoektocht
is voorbij en de man die zich voordeed als John Fell is gevat. De zoektocht was niet makkelijk. We bekeken
alle dossiers van mannen met donker haar die geregistreerd stonden in verband
met een pedofiliezaak. De sporen leidden ons uiteindelijk naar een leraar die ooit
betrapt werd met een leerling. De leraar werd geschorst, maar er kwam geen
rechtszaak omdat de leerling zei dat ze vrijwillig in de relatie was gestapt. Toen
we de foto van de leraar aan Kelly toonden, was ze zeker dat hij het was die
haar had proberen ontvoeren.
De echte naam van de
man was Roger Hanson. Hij stond ook geregistreerd als vroegere eigenaar van het
huis dat gesloopt werd en waar de twee meisjes gevonden waren. Het was dus
duidelijk dat hij John Fell was! Hij woonde nog in Minneapolis. Toen we zijn
huis binnenvielen, was het duidelijk dat hij was gevlucht. Nu moesten we hem opsporen via zijn gsm.
Volgens zijn gsm was hij in een motel. Toen we daar aankwamen probeerde hij weg
te vluchten, maar ik achtervolgde hem, want ik wilde hem niet opnieuw laten
ontsnappen. Hij vluchtte een ander huis in en bedreigde een vrouw met een mes.
Hij zei dat hij haar ging neersteken als ik hem niet liet gaan. Ik sprong op
hem, en op dat moment kwam een collega achter mij aan en schoot hij Roger neer.
Door op hem te springen heb ik wel zijn mes in mijn buik gekregen, maar mijn
wonde was niet al te erg. Roger Hanson is dood. Het onderzoek is nu eindelijk
gesloten.
Wij zijn nu een week
later en jammer genoeg zijn er nieuwe slachtoffers gevallen. Toen we wisten dat
de lichamen onder de grond begraven waren van een huis, konden we de dakloze
Scrape met zekerheid schrappen als dader. Ik opende dus weer een onderzoek naar de
mysterieuze John Fell en kinderontvoeringen. Ik ontdekte in de archieven dat er rond de
tijd van de ontvoering van de Jones meisjes een ander meisje bijna werd
ontvoerd. Dat meisje werd naar een wit camionette gesleurd, maar kon zich
lostrekken en weglopen. Dat meisje was nu een volwassen vrouw die Kelly Barker
heette. Ik ging haar bezoeken en vroeg of ze de dader zou kunnen beschrijven. Ze
beschreef hem als een tamelijke dikke man met donker haar.
Doordat dit bezoek
jammer genoeg uitlekte in de media, wist de dader dat wij naar hem op zoek
waren. Een collega van mij wilde nog eens naar het huis van Kelly en haar man gaan
voor extra info. De ontvoerder was haar echter net voor. Hij belde aan de voordeur, Kellys man opende
en werd drie keer in zijn buik geschoten. Toen de ontvoerder in de woonkamer
kwam, beschoot mijn collega hem meerdere keren, maar hij wist haar te raken en
rende weg. Kelly Barker overleefde dankzij mijn collega die door hem was
gestorven. Mijn vermoeden was groot dat de ontvoerder John Fell zou zijn.
Was het jullie ook al
opgevallen dat de tip van John Fell leidde naar de perfecte dader die zich niet
kon verdedigen omdat hij halfgek was? Ik vroeg me af wie John Fell eigenlijk
was. Onderzoek leverde niets op, de buurman had hem maar één keer gesproken en bovendien
bleek dat het om een valse naam te gaan. De man leek met de noorderzon
verdwenen.
Het politieteam wilde daarna nog een keer met Scrape gaan praten, maar
die bleek verdwenen te zijn. We wisten dat hij niet ver kon zijn want hij was
arm en had geen auto. We kregen dan opnieuw een anonieme tip die vertelde waar
Scrape zich verstopte, namelijk in de rioleringen van de stad. Hij zou meer
kunnen vertellen als we hem niet doodden. We zochten lang in de rioleringen,
tot we hem vonden. Scrape had ons echter horen aankomen en rende weg met een
mes in zijn hand. Hij viel niemand aan, maar toen hij bij de uitgang van de
rioleringen aankwam, stond er daar een team op hem te wachten. Toen hij
probeerde weg te geraken, rende hij tegen
een agent aan. De agent schoot hem dan neer omdat hij dacht dat hij zou
aangevallen worden. Scrape was dood, en wij hadden geen antwoorden.
We
hebben de Jones meisjes nooit teruggevonden, en we wisten allemaal wel dat ze
al ondertussen dood waren. Ik bleef een jaar naar John Fell zoeken, maar na een
jaar gaf ik het zoeken op.
Vannacht heb ik niet goed
geslapen en beleefde ik de zaak van 1985 opnieuw. Laat ik maar vertellen wat er
in het begin van de zaak gebeurde. Het begon allemaal toen de ongeruste ouders
van de Jones meisjes in de politiekantoor binnen kwamen. Ze beweerden dat hun
dochters de dag ervoor niet thuis waren gekomen, en dat ze nooit zo lang wegbleven.
Ik werd op het team gezet dat hen zou opsporen. We begonnen dan bij mensen aan
te bellen in de straat waar de meisjes woonden, maar niemand wist iets.
Het keek ernaar uit
dat de zaak moeilijk ging worden, tot een buurman zei dat hij iemand kende die meer
wist over de zaak. Een persoon die John Fell heette, had hem één keer gesproken
en hem gezegd dat er in het stad een dakloze gekke rondliep en dat ze hem
moesten opzoeken. We vonden de dakloze, die Scrape heette. Hij woonde op dat
moment onder een grote boom bij de rivier. Daar ontdekten we een grote doos
waarin hij sliep, en in die doos vonden we meerdere boekjes met kinderpornos,
wat erop wees dat hij de ontvoerder kon zijn van de meisjes. Scrape beweerde echter
dat hij die boekjes nog nooit gezien en dat hij nooit meisjes zou aanraken. Bij
gebrek aan bewijs moesten we hem vrijlaten. En toen werd ik achterdochtig Waarover?
Wel, dat lees je morgen
Wat een
rare dag gisteren, een dag die veel herinneringen opriep Ik werd gebeld door mijn baas. Als detective,
was ik ervan overtuigd dat er weer een normale zaak zou starten. Ik kwam aan
bij de plaats delict, een huis dat gesloopt moest worden. Er waren grote
sloopmachines en bulldozers te zien. Naast een aantal machinisten en werklui
waren al een vijftiental politieagenten en een twintigtal nieuwsgierige mensen
aanwezig. De werklui hadden een in plastic gewikkelde bundel gevonden. In die bundel
lagen twee lijken van jonge gemummificeerde meisjes.
Ik
herkende hen onmiddellijk. Ze waren namelijk de twee meisjes van de Jones
familie. Toen ik in 1985 nog een nieuweling was bij de politie, was ik
onderdeel van een enorme politiemacht die op zoek was naar die twee ontvoerde
meisjes. Ze werden echter nooit gevonden
en uiteindelijk werd de zaak onopgelost gesloten. Nu de lichamen van de Jones
meisjes gevonden zijn, heb ik de kans om de zaak opnieuw te onderzoeken.
