Als afronding konden we lezen hoe het fietsgebeuren zich afspeelde. Maar na de fietsbedevaart van 8 dagen konden we aansluiten aan de grote Okra bedevaart. De eerste en grootste groep was al aangekomen op donderdag na een trage TVG- reis. Vrijdag waren deze die met het vliegtuig reisden ook aangekomen. En zoals in de blog reeds vermeld kwamen wij fietsers en begeleiding aan in Lourdesom 16.00 u aan de Porte St.Michel waar we een warm onthaal kregen. Vanaf zaterdag konden we vrij deelnemen aan het bedevaart programma van Okra. 's Morgens was er een viering aan de grot en een eventuele deelname aan de kruisweg. Om 14.30 u was er een verzoeningsviering in de Bernadettekerk. Aansluitend was er een ontmoeting met onze bisschop Johan Bonny. Na een korte inleiding antwoordde hij gedurende 60 minuten op de vragen van het talrijke publiek. 's Avonds was er nog een zangavond in ons hotel Alba. Zondag 9 juni was er internationale eucharistieviering in de Pius X basiliek. In deze plechtige mis mocht onze Bisschop Mgr.Bonny voorgaan. Een grote eer voor ons Vlaanderen want er waren veel meer Italiaanse priesters aanwezig. Ook waren er die dag bezoeken en halve daguitstappen voorzien. 's Avonds kwam er voor onze fietsbedevaarders ook een eervol moment. Om 21.00 u tijdens de Mariale processie (kaarskens processie) mochten wij deze openen door het dragen en escorteren van het Maria beeld. Na de processie hadden we nog een korte ontmoeting met Mgr. Bonny. Op maandag was er nog een druk bijgewoonde zendingsviering in de Rozenkrans basiliek. Dinsdag vertrokken we allen met de TGV huiswaarts.
Frank, Willy en de anderen nogmaals bedankt voor het mee "bloggen" en allen voor het goed gezelschap .
Dit was het dan, onze fietsbedevaartfietstocht zit erop.
Hoe zeggen ze dat, aan alle moois komt een eind? Het zijn 8 zware maar heel
mooie dagen geweest.
Het zijn dus iets meer kilometers geworden.
dagen
effectief
gepland
gemiddelde
tijdsduur
1
168
160
23
2
162
130
22
7:20
3
139
140
22
6:10
4
166
150
24
6:44
5
133
145
23
5:45
6
188
155
22
8:15
7
208
185
22
9:30
8
120
111
21
5:45
totaal
1284
1176
Als prachtige afsluiting was er de warme ontvangst in Lourdes. Met als
toemaatje voor sommige het weerzien van onze partners of familie (gedaan met de
vrijheid J).
Als afronding willen wij wel nog enkele mensen in het zonnetje zetten.
De logistieke ondersteuning werd perfect verzorgd. Dine en Rik verdienen een
dikke pluim.
Jean en Louis pasten het principe toe alle wegen leiden naar Lourdes, maar
hierdoor missen ze door het lezen van kaart en gps wel veel van het prachtige
landschap waardoor we reden (duim omhoog).
Ondertussen werd er binnen okra een nieuwe functieomschrijving gecreëerd: motor/mecanieker. De power in
benen van Franco gaf velen dat letterlijke extra duwtje in de rug om sneller de
bergen op te rijden.
Last but not least is er Roger, bewonderenswaardig hoe hij die vele kms in de
volgwagen zat, steeds rijdend achter 15 man (want door die snelle vrouwen
reden de mannen steeds achteraan) dus 15 man waarvan je slechts hun achterwerk
in hun strakke koersbroek ziet, er moeten mooiere dingen zijn.
- Na het ontbijt vrachtwagen laden met valiezen
- Aankopen doen voor die dag, in soms enorm grote warenhuizen die Frankrijk
rijk is
en met een grote keus
- Na afspraak met Jean naar het dorp waar we willen lunchen
- Een mooie plek zoeken waar we rustig konden eten, liefst in de buurt van
openbare toiletten
- Onmiddellijk tafels, stoelen, keukengerei, gasvuren, bestek enz. afladen en
klaar zetten.
- 6 liter soep opwaaremen, koffie maken, 4 Franse broden snijden, sla, tomaten
en augurken klaar maken, tafels dekken, toespijs en andere zaken verdelen enz.
- Als de fietsers aankwamen vielen ze snel aan want ze waren echt uitgehongerd
- Nadien werd op sommige dagen de afwas gedaan door de fietsers, anders was ook
die taak voor ons.
- Alles opruimen en de camion terug veilig laden vroeg heel wat tijd.
- Soms moesten we al terug gaan winkelen want die fietsers aten ±5kg bananen
per dag en namen ±20 liter water mee. Daarbij nog de nodige Cola en Ice-tea.
- Nadien reden we naar het volgende hotel om daar te zorgen voor de
kamerverdeling, valiezen aangeven en allerlei kleine problemen op te lossen.
- s Avonds konden we dan samen met de anderen gaan eten en ons ontspannen.
Maar als slot hebben we genoten van de mooie wegen de grote velden en prachtige
panoramas en al het moois van de natuur langs de kleine wegen.
We vonden ook dat de ganse groep goed kon eten en echt met alles tevreden
waren.
Bedankt voor het vertrouwen in ons.
Met 19 fietsers vertrokken we om 8u30 voor onze laatste en korste rit van 120km. Iedereen werd verzocht zijn OKRA truitje, minstens mee te nemen.
We waren ruim op tijd voor onze middagstop, waar we te horen kregen dat het restjes-dag was en alles moest op. Dine er Rik hadden weer een mooi plaatsje gevonden, ruim halfweg te Lascazères. Na het eten trommelde Frank (de grote) iedereen bijeen om enkele mensen in de bloemetjes te zetten voor hun onbaatzuchtig vrijwilligerswerk. Ons rijdend hotel, de volgwagen en de duw- en trekploegen. Op ± 5km van het heiligdom hadden we afspraak te Loubajac. Van daaruit reden we in groep naar de hoofdingang van het heiligdom. Daar, rond 16:00u viel ons n hele ontvangst te beurt. Met veel toeters en bellen en kussen van geliefden was het voor sommigen n zeer emotioneel weerzien. BEDANKT supporters, jullie waren ons zeker niet vergeten!
Dus vandaag de koninginnenrit. Awel we hebben het geweten 210 km door de bergen.
Was het de warmte, was het de schrik voor de grote afstand, was het de onbekende weg, ik weet het niet maar er heerste spanning in de groep. Gelukkig hebben we die kunnen gebruiken om ons in te zetten tot het bittere eind, want rijden tot acht uur s avonds, t is niet niks.
Die 210 km was dus 25 km extra (zowat de gewoonte van iedere dag om er 20 bij te doen). Ik zal het maar beschouwen als extra boetedoening (wat wel nodig is J) om op bedevaart te gaan, of was het extra waar voor ons geld, lange en mooiere stukken gezien van Frankrijk.
Ondertussen wil ik het ook eens hebben over een nobele onbekende: diegene die instond voor de kamerverdeling. Blijkbaar heeft die persoon bijzondere gaven. Hoe er is in gelukt om die mensen te koppelen is ongelooflijk. Het lijkt wel of er in die week koppeltjes zijn gevormd die al jaren BFF zijn. Voor de rit van morgen 111 km, als ik dit 3 maanden terug zou plannen keek ik er tegen op, nu lijkt het mij klein bier, het kan verkeren, zei Bredero. <!--[if !supportLineBreakNewLine]--> <!--[endif]-->
We zitten hier nu met een man/vrouw of 22, en het valt op hoe divers we zijn. De een is in de fleur van zijn/haar leven de andere in een dubbele fleur, jongens, meisjes, ros, blond, lang, ( al heeft grijs wel de boventoon) alles onder elkaar. Toch valt op dat we meer en meer evolueren naar een echte/hechte groep. Nu we stilletjes aan iedereen bij naam kennen, lopen de gesprekken nog gemakkelijker. Die gesprekken worden naargelang de dag in de avond vordert steeds stoerder. Alles komt aan bod, werk van vroeger, mijne hof die veel werk vraagt, de club waar we mee trainen enz.. één onderwerp steekt er echter met kop en schouder boven dat zijn de dierbaren die we achter gelaten hebben. Ik weet ondertussen alles over de verjaardag van Senne, mijne man die de was niet goed kan opvouwen, mijn vrouw die ervoor zorgt dat mijn kleren bij elkaar passen, onze kinderen die nu perfect voor de zaak zorgen, de kat Musti die zijn baasje mist zou heimwee dan toch ook bestaan voor ouwe knarren? Ik begin er meer en meer in te geloven dat onder al die stoere praat een klein hartje schuilt dat nog veel denkt aan die nu nog in België zitten. Maar goed dat de afreisdatum van onze achterkomertjes nu wel heel dichtbij komt. Ik zou zeggen een goede en voorspoedige reis met de trein of het vliegtuig.
Wij komen dus iets later aan in Lourdes maar we verwachten op zijn minst een warm onthaal (liefst met spandoeken en vlaggen en al, alléé een gemeend applausje en enkele kussen doen het ook al goed.
Over de rit van vandaag kan ik kort zijn : mooi maar zwaar, ook veel te warm op de fiets (we kregen zelfs een klapband op de koop toe door de hitte) de tubes zonnecrème waren zeker nodig.
Ik moet hier stoppen want morgen hebben we een monsterrit van 185 km, maar rekening houdend met onze dagelijkse foutmarge van meer dan 15% komen we dik over de 200 km. Maar ik moet eigenlijk positief blijven denken dus niet monsterrit maar koninginnenrit.
Nog vele dikke kussen voor onze dierbaren in België.
Groeten vanuit la douceFrance of moet ik spreken van la France dure. Eigenlijk wel want we rijden door Frankrijk bijna zoals de profs in de ronde. Zoals de echte rijden we gewoonlijk in peloton, maar ondertussen kennen we alle vormen, gesloten peloton, gebroken peloton , met de bus naar boven, we trekken zelfs al waaiers, strijden voor de beste positie in het treintje, en als klap op de vuurpijl durven we zelfs het peloton door het hoge tempo op een lint te trekken.(topsnelheid van boven de 62, alléé wel wind- en bergaf, maar dat moet niet iedereen weten) We lijken wel echt. Alle gekheid op een stokje, we zijn sportief bezig, maar we amuseren ons en de ontspanning/gezelligheid wordt niet vergeten.
Ook over het verwennen van de inwendige mens mogen we zeker en vast niet klagen. Eerder werd reeds geschreven over de verwennerij door onze okra vrijwilligers. Maar ook over de hotels niets dan lof, en die rode limonade van Frankrijk helpt zeker om de sfeer tijdens de maaltijden nog hoger op te trekken. ( tot het brengen van zangstondes toe)
Omtrent de rit van vandaag is het simpel te melden : het was eigenlijk een kleine wandeling met het plukken van bloemetjes in de wei incluis. Het was zelfs zo saai dat Louis E. besloot om persoonlijk de spanning binnen de groep wat te verhogen. Stress, stress stress . maar eind goed al goed.
Als afronding konden we lezen hoe het fietsgebeuren zich afspeelde.
