Nu het avontuur en pelgrimstocht, er helemaal op zit, toch nog eens een en ander, kort, op 'n rijtje zetten. De door Willy totaal afgelegde afstand bedroeg 872 kilometers aan een gemiddelde van 18,1 Km. per uur. De hoogtemeters die we te verwerken kregen waren niet min: 9044 of meer dan 1130 per dag! Om alles tot 'n goed einde te brengen konden we rekenen op onze algemene verantwoordelijke Karel Maes en onze fietsbegeleider Willy Vercammen. En ook het administratief personeel van OKRA-Mechelen en GOVAKA, die alles op papier hebben voorbereid. De cateringsploeg, ons rijdend restaurant, onder leiding van Dine en Heidi zorgden onderweg voor de inwendige mens( ik was bijna 2 Kg. bijgekomen!). Jan, de vrachtwagenbestuurder werd bijgestaan door 2 lieve 'tom-tom's', die soms op hun strepen stonden. Bedankt Jan voor het gebruik van je laptop. Het 'cannondale team' werkte goed samen, bedankt Johan voor de 'support'. Etiënne, Jo, Jos en René die regelmatig bijstand verleenden aan mensen in 'ademnood', en zelden vrouwen hé mannen! Die hadden adem genoeg, dat hebben ze bewezen op de fiets en aan den afwas; en Pierre zorgde dat de toon en de kadans voldoende waren! Gilbert heeft gelukkig deze keer niet veel werk gehad: één kettingbreuk, één bandbreuk en 'n cumputerprobleempje oplossen; hij heeft kunnen genieten. Maar één keer regen zal er wel voor iets tussen gezeten hebben. Zijn aanwezigheid was in ieder geval geruststellend!! Bernard, de minst-jonge fietser telde 79 lentes en hij moest maar weinig toegeven aan al dat jonge geweld( bravo Bernard!); ook bij Rik, die zijn 77e verjaardag vierde, was nog weinig sleet te bespeuren. De gemiddelde leeftijd lag op ruim 66. En alle anderen, ( de Jef, Paul, Silvain, Hubert,...)voor mij zijn ze allen welkom in onze fietsgroep. De foto's van onderweg , verkleinen en inbrengen, was het werk van Dine. Voor de foto's in Brussel Zuid zorgde Okra. En het meeste tekstwerk kwam van Felix, aangevuld door Dine Ik ben ook nog ten zeerste verheugd dat onze blog tot op heden al meer dan 2000 bezoekers telt. Zo is al dat werk toch niet voor niets geweest en hopelijk hebben jullie er van genoten! BEDANKT aan allen. Lezen en reageren kan nog altijd. En tot 'n volgende (evaluatievergadering ?)
Deze laatste dag in Santiago de Compostella en tevens reisdag was anders dan alle voorgaande dagen. Onze fietsen waren gisteren reeds veilig ( dat hopen we toch) opgeborgen in onze vrachtwagen. Vandaag geen zorgen voor onze fietsen, maar een bus stond klaar om nog een bezoek te brengen aan het pelgrimsoord, enige Km. verwijderd van ons Apostel-hotel. We bezochten er enkele merkwaardige gebouwen, o.a. het prachtige en luxueuse Parador Hotel en natuurlijk ook de Kathedraal. Om 9 uur was er nog bijna geen mens te bespeuren in de straten en konden we rustig de oude straatjes bezoeken. Om 9.30 u gingen de deuren van de kathedraal open en om 10 uur zat de kathedraal afgeladen vol. Alle talen kon ge er horen van de vele pelgrims uit gans de wereld. We hebben daar de hoogmis gevolgd in de plaatselijke taal maar met veel gregoriaanse gezangen. Zo konden we goed volgen. De H. Mis was een Hoogmis, gezongen met een gekend Kyriale. Het werd vertolkt door een jeugdig meisjeskoor dat prachtig zong. Meerdere priesters gingen deze eucharistieviering voor. Voor de mis, toen er nog geen volk op het grote plein stond, is er nog een groepsfoto genomen met de katedraal als achtergrond. Wat schrijf ik: één foto? Neen, dat moet zijn: iedereen van onze groep die een fototoestel aanbood aan 'n Duitstalige pelgrim werd op zijn wenken bediend. Hij vond het tenslotte ook nog plezant dat er aan zijn voeten zoveel apparaten op een hoopje lagen. Het verblijf te Santiago vonden velen van ons toch wat te kort. De bus voerde ons daarna ook naar de luchthaven. En wie op de Baskische hellingen haantje de voorste was, was nu haantje de laatste! En G. en L. hebben dan maar hun spurterskwaliteiten laten zien om R. te gaan zoeken. En zweten dat de eerste deed! Hoeveel zakdoekjes had ze wel niet nodig om er een beetje menselijk uit te zien. Daardoor duurde alles wat langer en kon de chauffeur niet zo gemakkelijk meer de parking verlaten. Allé hij deed zijn best onderweg om nog op tijd in de luchthaven te zijn. Ons vliegtuig in Santiago had vertraging, zodat we om 14.50u. de lucht in gingen i.p.v. 13.35 u. Zouden we onze aansluiting in Madrid nog halen?? Normaliter vertrok daar ons vliegtuig om 16.00u. Vlak na ons vertrek belanden we in een mistzone maar dra kwamen we boven de wolken uit. Ook onze piloot heeft onderweg zijn best gedaan om tijd in te winnen. Na 45 minuten zette hij zijn toestel in Madrid aan de grond (normaal is dat meer dan een uur). En de luchthavenautoriteiten hadden het ook goed begrepen! dat er haast bij was. We konden van de ene gate naast de andere in het vliegtuig voor Madrid stappen. Na een tiental minuten zaten we er allemaal veilig en wel in, ongeveer 150 reizigers. Tussen hen ook nog een aantal mensen uit Sint-Katelijne-Waver en omgeving. Even na 16 uur stonden we in de file op de startbaan, zodat we pas om 16.24u. van grond gingen om toch precies om 18.24 u. te landen in Zaventem. De hete zon die we nog hadden in Madrid konden we helaas niet meebrengen naar Vlaanderen. Wel onze ervaringen en mooie herinneringen. Hopelijk komen we daar later nog op terug met nieuw fotomateriaal om ons verbaal verhaal wat te ondersteunen. In Zaventem nog rap afscheid nemen want nu wilde iedereen zo vlug mogelijk thuis zijn. Een mooie reis waar we lang naar uitgekeken hebben was voorbij en tot een goed einde gekomen.
We zijn met zijn allen, uitgezonderd Jan en Willy met de vrachtwagen nog onderweg, aangekomen in Zaventem. Daar ging iedereen zijn eigen weg. In de loop van de dag (lees maar avond) volgen nog foto's en een uitgebreider verslag. Tot straks!
Vandaag was onze laatste fietsdag en kwam het einddoel in zicht. We vertrokken met grijs en heel fris weer. Heel de dag was grijs en soms erg koud. Uiteindelijk kwamen we aan ons hotel met tijdens de laatste Km regen.Van Saria tot Compostella was een trip van 120 km. Omdat de winkels maar open gaan om 9.30u en de keuken ploeg nog moest winkelen. Konden we maar veel later vertrekken dan de fietsers.Wij verbruiken per dag minsten 30 bananen, 4 stokbroden en nog 3 andere,7 liter soep,3 wafels of andere koeken per persoon, liters frisdrank,water en koffie, yoghurt of rijstpap, kaas,vlees enz. We hadden een koelkast bij maar die was uitgevallen dus konden we geen voorraad inslagen. Zodat we alle dagen aankopen moesten doen en in een frigobox bewaren. En eten dat die fietsers kunnen !! En nu het eigenlijke ritverslag, meer in detail. Naast de koude moesten we ook nog de sterke wind trotseren en tijdens de buien soms venijnige windstoten. Toch zijn we er heelhuids geraakt. Sommigen reden zelfs in alle haast enkele tientallen meters te ver. Maar enkele attente personen hadden het opgemerkt en produceerden enkele voor mij niet verstaanbare kreten. Maar het hielp en dat is het belangrijkste! Bij het vertrek hadden we direct al enkele 'kuitenbijters' Ons gemiddelde lag toen slechts rond de 13 Km. per uur . Aan Km. 27, even na Portomarin hadden we kettingbreuk bij Ettiënne. Gelukkig was de Gilbert dicht in zijn buurt en de pechleider had zijn gerief bij, dus technisch mankement was snel verholpen. Rustplaats 1 was nauwelijks 1 km. verder en dus alles terug samen. Na een doortocht van 'n Spaans dorpje, waar de tijd even is blijven stilstaan, hielden we 'n korte plaspauze (4 op 'n rij).Dan maar verder naar Rosario, terug op de grote baan, waar de felle zijwind op ons inbeukte. Even verder had ons keukenteam op een zijweg een eigenaardig bouwsel gevonden , een paar muren rond een put, met trappen, een waterkraan ( zonder water) en een gootsteen. Waarvoor zou dat ooit hebben gediend ? (zie bijgevoegde foto) In ieder geval zaten we heel goed uit de wind en de gevoelstemperatuur was zeker 5 graden warmer! Even daarvoor was er zelfs ene gestopt om zich op te warmen door zijn handen hevig op zijn corpus te slagen. Daar hebben we onze 5 'vrijbuiters' nog even gezien, die ''n sneller traject wensten af te leggen. In die buurt ontwaarden we meerdere 'horrerios', een soort van smalle houten bewaarplaats op een stenen muur om te beletten dat de knaagdieren van de maïs zouden eten. Deze gebouwen komen in Galicië veelvuldig voor. Intussen had zich spontaan een extra-sportieve ploeg aangediend, 'de canondale ploeg'.En ze lieten zich niet onbetuigd Rond Ferreros was het tweede rustpunt, waar de laatste caloriën werden bijgevuld om ons hotel te bereiken. Dat gebeurde uiteindelijk na 116 Km. in een regenbui, die ons de eerste maal een nat pak bezorgde. Tot een volgende.
Op voorhand was het aangekondigd dat we een half uurtje langer mochten slapen, dus vertrekken om 9 uur. De temperatuur was wel iets minder in de ochtend: amper13 graden. Tijdens het ontbijt werd er lezing gegeven van de reacties op onze blog en er werd aandachtig geluisterd en bekommentariëerd. Vandaag verjaarde de Rik en daarom kreeg hij aan tafel vele kussen en andere felicitaties. Ook onderweg werd er gestopt aan zo'n kersenkraampje en smaken dat het deed! En zingen, hij genoot! En deze avond... maar dat weet hij nog niet. Straks meer daarover, want het is bijna etenstijd.Rond de middag reden we Lugo in Galicië binnen. In Cebreiro, op 'n hoogte van 1300 meter was ons middagmaal. Dat smaakte na zo'n zware klim ! 20 Km. voor Sarria, het slot van de rit was onze tweede ruststop. Na 102 Km. kwamen we toe om 17.00 u. Gemiddeld haalden we nog ruim 19 Km. per uur. En nu gaan eten, we beginnen om 19.30 u met 'n receptie!! Straks misschien nog meer, als we niet te diep in 't glas gekeken hebben! Vandaag hebben we de fietsers goed kunnen volgen langs de Camino.Waar we nog meer pelgrims tegen kwamen dan tevoren. We naderen stilaan Santiago de Compostella. We trokken eveneens de bergen in maar geen probleem Jan heeft het rijden in de bergen heel goed beet.We reden weer door een prachtig landschap met veel groen en veel wilde bloemen en veel panorama's.'s Middags in Cebreiro was het wel erg koud en was er veel wind. Gelukkig hadden we eens tomatensoep gevonden. Want veel keus in soepen is er niet te vinden in Spanje. Cebreiro is een klein bergdorp op een hoogte van 1300 meter met typische stevige huizen. Nu zijn er natuurlijk de nodige "albergues" voor de pelgrims en de souvenir winkels. Een wandeling door het dorp was de moeite waard. In Sarria kregen we weer een mooi modern hotel Carris Alfonso IX, heel rustig in het midden van de stad en aan een rivier met een wandel boulevard. Hier hadden we de winkels vlak in de buurt waar we natuurlijk snel naartoe gingen, vermits we wat te vieren hadden.Rik werd 77 jaar. En Karel maakte van de gelegenheid gebruik om sommige mensen te bedanken. Nadien smaakte het eten weer lekker en zoals we al gewend waren ook de wijn. Want elke avond was er wijn en water op tafel. Vanavond was er ook eens tijd om een wandeling te maken in het stadje.
Hier kun je nog enkele foto's bekijken van onze laatste dag.
Beste lezers,
Vandaag was onze laatste fietsdag en kwam het einddoel in zicht. We vertrokken met grijs en heel fris weer. Heel de dag was grijs en soms erg koud. Uiteindelijk kwamen we aan ons hotel met tijdens de laatste Km regen.Van Saria tot Compostella was een trip van 120 km.
