Reactie gezien van zuster Liesbeth ? Welnu ondergetekende gaat zeker terug, maar dan meer om te genieten en niet om de prestatie. en wat betreft de Monte del Gozo inderdaad het monumet is AFSCHUWELIJK. En onze gids vertaalde de berg als "berg van genot" . Zo zie je dat men niet alles moet geloven wat men verteld. Maar genoten hebben we wel van het uitzicht.
Vandaag komen we naar huis. Gisteren ons Diploma gehaald en Kathedraal bezocht met gids. We vertrekken uit Santiago naar Madrid om 17h45 - 18h50 vluchtnummer IB551. En vanuit Madrid naar Zaventem om 20h00 - 22h10 vluchtnummer IB3208. Dan per busjes naar Roeselare. Uitgezonderd Rik (die komt terug met de vrachtwagen) en Daniel en Josette komen terug met de volgwagen. En dan zullen jullie de straftse verhalen wel horen.
De laatste dag voor velen De Verlossing. We kiezen de korste weg met de gps. Die denkt werkelijk dat we op safaritocht zijn. De wagen die ons volgt moet noodgedwongen terugkeren. Wij doen nog liever één km te voet dan zeven extra km. Eindelijk op de goede weg naar Porto Marin. We rijden over de verzonken stad. Seffens een serieuze klim tot zevenhonderd meter. Gans de dag voelen we ons in de Ardennen. Sommige mannen die vorige dagen als de besten mee voorop rijden beginnen af te haken. Maar ons motto blijft samen uit, samen thuis. Voor het binnenrijden van Santiago bezoeken we ook nog eens Monto de Gonzo waar de Paus nog zijn mis heeft opgedragen. Later vernemen we dat dit betekend de Berg van Genot. In Santiago aangekomen vallen we in elkaars armen en zie ik hier en daar niet een verdoken traan? De weg naar het hotel is maar vier km maar is toch voor velen zwaar.
Zo de trip zit er op en met geen al te grote problemen. En zelfs al waren die er dan zei Michiel steeds het heeft ook zijn charme.
Start om 09h30. Honderd km maar wie dacht dat het in een paar uur zou geklaard zijn was era aan voor de moeite. Na dertien km wordt het parcours hier heuvelachtig. En zo zou het blijven tot km tweeënzestig. We krijgen zelfs nog 2 cols te verwerken Col de Puerto de Pedrafita (1109 meter) en Col Alto El Poya (1337 meter).
We bezoeken ook nog Cebreiro een klein dorpje met toeristische trekjes.
Onderweg komen we ook crazy Georges tegen een Engelsman met pak en zak. Hij volgt ons tot aan het hotel.
Bij het ontbijt vernomen dat Paul s avonds laat nog verloren gelopen is in stad.
Start om 9 uur. s Morgens al geregend maar droog vertrokken.
Bij de start al een lekke band van Paul. Juist buiten de stad was Leander het slachtoffer van een platte tube.
Het eerste gedeelte verloopt relatief vlak. Voor het middagmaal rijf Dirck zich nog lek. Middagmaal in het centrum van Astorge aan het Gaudi-gebouw.
Daarna doen we de beklimming van de Cruz de Ferro. Zeer zwaar. Boven aangekomen legt iedereen zijn steentje bij de één al zwaarder dan de andere. Sommige leggen bij gebrek aan een steentje er hun valse tanden bij. Geen namen maar initialen D.L. (en nee het is NIET Deconinck Leander)
Een zestal Hollanders (waarvan Margriet verwonderd was dat ze Nederlands praten) kwamen ook hun steentje leggen maar dan wel met hun dikke mercedes.
Lange rit honderdzeventig km. Maar geen hellingen of andere moeilijkheden. Eerst wind in de rug en daarna zet de beer van Wingene zich op kop en aan een goed tempo vliegen we vooruit. We zitten nu op de echte Camino en komen enorm véél voetgangers pelgrims tegen. De ene al gezwinder dan de andere.
In een tussenpauze loopt een originele straatherder ons voorbij. Dus iedereen vlug een foto nemen.
Bij aankomst hotel (met behulp van gps) goed gevonden. De Camion doet er iets langer over. Maar door de hoge snelheid hebben we voor één keer tijd zat.
Hat avondmaal is opnieuw overheerlijk. Met als dessert een soufflé flambé van ijs met opgeklopt eiwit.
