Ik liep door de tunnel in Witney, en plots kwam Tom naar me toe. Hij had al uren naar me zitten zoeken zei hij. Hij zei dat het gedaan moest zijn. We riepen tegen elkaar, hij meer op mij. Hij duwde me tegen de muur en sloeg me. Alles werd wazig. Ik zag hem weglopen naar zijn auto, en toen stapte er nog iemand in. Ze was klein, blond, het was Megan.

En toen wist ik het zeker, Tom heeft Megan vermoord. Ik wist het zeker omdat ik me plots realiseerde dat elke keer dat ik dronken was, hij me sloeg, kwaad werd, aanviel. Ik dacht altijd dat het misvormde herinneringen waren door de alcohol. En Tom vertelde me telkens dat ik was die agressief werd. Het was makkelijk voor hem, ik kon het me toch niet meer herinneren. Maar Tom is ook een goede leugenaar. Hij heeft Anna ook lang voor me kunnen verzwijgen.