Hier kan je onze drukke Afrikaanse agenda op de voet volgen ! =)
Africa Baby
Oeganda 2010 Ons prachtig avontuur voor 6 weken in Kajjansi !
16-04-2010
De laatste dagen...
De laatste dagen....
Deze week is het voor ons uitbollen geblazen. De laatste hand wordt gelegd aan de projecten, de nieuw stagiairs worden gebriefd en praktische, nuttige, belangrijke informatie wordt uitgewisseld.
De projecten worden besproken en er wordt beslist om de voedselbedeling enhet therapietrouw zijn van de kinderen (de sterretjes) verder te zetten. De medicatiestock wordt nog in overweging genomen. Ze hebben nog alle tijd van de wereld om te beslissen wat ze willen uitbouwen en/of verderzetten....
We laten hen kennismaken met de hoofdstad Kampala en de boda-bodas, een unieke ervaring die je sowieso aan den lijve moet ondervinden...de ene vindt het al leuker dan de andere!?
Het wordt een drukke dag: bankzaken dienen verricht, aanmelden Belgische ambassade, gaan shoppen,
internet regelen en nog veel meer!
Ze genieten van al de indrukken die op hen afkomen en vallen soms van de ene verbazing in de andere. Afrika is dan ook een wereld van verschil met België...maar dat wisten jullie natuurlijk al!
De volgende dagen laten we hen nog meer moois zien.
We trekken eens naar de evenaar en verkennen de omgeving rond het appartement, gaan eens richting Entebbe en stoppen voor enkele uurtjes aan het Victoriameer om iets te eten en te relaxen op de beach
Gelukkig hebben we daar nog wat zon kunnen meepikken want de laatste dagen heeft het regenseizoen echt zijn intrede gedaan en is het vaak bewolkt maar het blijft gelukkig lekker warm.
Aagje en ik ontpoppen ons als echte reisleiders en het valt op hoe goed we al ingeburgerd zijn.
Het loopt hier ten einde maar we hebben er alle vertrouwen in dat de ander studenten de projecten in goede banen gaan leiden en dat ze de tijd van hun leven gaan hebben...
Voor wie nog zin heeft om hun avonturen te volgen zie:
http://oeganda2010.blogspot.comOp avontuur bij Hope Foundation.
Aan onze trouwe fans van de blog!
Bedankt voor het lezen van onze blog en al jullie leuke reacties.
Soms was het net dat beetje aandacht van het thuisfront dat we nog hadden
Deze nacht hebben we een hele slechte nacht gehad. De honden, katten, moslims, waren weer druk in de weer! Ook de hevige regen en bliksem waren echt vreselijk. Aangezien ons Ilse al wat met problemen zat, bleef dieje sash van de wc ook s nachts zijn dienst bewijzen. Amaaai amaai wat is het druk! Een heerlijk ontbijtje (wat wij hier normaal gezien ni zo uitgebreid doen) en we konden er weer een dagje tegen!
Eerst eens de studenten een korte rondleiding gegeven in ons groot kantoor hihi om daar samen met Moureen hun programma te overlopen. Ze had ondertussen weeral een aantal zaken verandert omdat het voor sommige vrouwen niet paste. Erna hebben we een kort bezoekje aan het dispensarium gebracht. Er lag weer een vrouw op de bevallingstafel maar nu hebben we deze niet kunnen meemaken. Het was blijkbaar voor een kort onderzoek dat zij daar aanwezig was omdat ze problemen had met de ontsluiting. Na de middag zijn we dan ook nog even gaan ontspannen aan het Sesse Beach om verdere zaken nog af te spreken en de briefing nog vollediger te maken. Zo zijn ze volledig warm gemaakt voor hun avontuur! Joepieeeeeeeeeeee bijna thuis =D
Na weer een hectisch dagje gisteren, hadden we wel iets nodig om onze gedachten te verzetten. Gisteren gingen we naar Kampala achter medicatie & speelgoed en mijn portefeuille werd gestolen Nu da nog Na even te bekomen met een glasje wijn, moest ik aangifte gaan doen bij de politie. Er zaten kleine jongens in de gevangenis en ik had er zoveel medelijden mee, tot dan ze zeiden tegen mij dan da dieven waren.. Haha mijn gedacht was direct al anders! Ma bon, een chance dan we er nu al kunnen om lachen maar echt als er nog ene aan ons hand of gerief komt gaan we onze karate moves nekeer bovenhalen ze Ze zullen dan gene muzungu meer roepen haha =D
Alle even over ons dagje vandaag. Toen we opstonden hadden we besloten om het kantoor eens op te ruimen, de dossiers in orde te brengen & uiteindelijk alle leden op te bellen om hen te verwittigen dat de volgende studenten op huisbezoek komen. Zodat ze toch zeker thuis zijn diejen dag.
Nadat we da gedaan hadden zijn we nog eens naar the dispencery geweest. Het was niet zo een spectaculair bezoek zoals de vorige keer maar wel zeer leerrijk. We mochten deelnemen aan de workshop die ze aan het geven waren aan zwangere vrouwen! Echt superleuk dat da was! Chance dak daar ni lijkbleek van werd =p Daarna hebben we die andere studenten nog eens gaan opzoeken waar we de vorige keer een schoolbezoek mee hadden gedaan. De studenten waren voorbereidingen aan het doen voor hun volgende workshop. We hebben hen actief meegeholpen met de voorbereidingen en hen ook advies gegeven over wat ze eventueel nog konden doen.
Toen we terug kwamen, begonMoureen over het project over de varkens enz. Blijkbaar hebben de leden ons advies opgevolgd en hebben ze toch besloten een project op te starten. Ze zijn erin geslaagd zelf geld in te zamelen! Fantastisch toch?!
Zo na een hele dag zonder elektriciteit, is het tijd voor den tv op te zetten en te ontspannen =)
Zolas gewoonlijk is vrijdag onze drukste dag. Het is dan, zoals jullie ondertussen al wel weten: voedselbedeling en groepsmeeting.
Daarnaast doen we ook op vrijdag de consultaties en we merken dat meer en meer mensen hier op afkomen. Sommige vrouwen verwachten van ons dat we artsen zijn ipv verpleegkundigen. Ze denken vast: die zijn blank dus zullen ze wel van alle markten thuis zijn. Maar spijtig genoeg zijn we geen dokters en kunnen we hun enkel helpen tot daar waar onze kennis reikt.We gaan ons dus niet wagen aan het stellen van een diagnose.
Wat doen we dan wel? Er wordt geluisterd, de parameters worden genomen, de mensen worden gewogen en gemeten, we nemen de bloeddruk,we kijken naar de algemene toestand,
De huid en de mond worden gecontroleerd en ze krijgen van ons medicatie. Het gaat voornamelijk om pijnstillers, vitaminen, zalf voor huiduitslag, hoestsiroop,.... Bij de kinderen zijn het vooral wonden die moeten verzorgd worden.
Sommige vrouwen klagen over de neveneffecten van de antiretrovirale behandeling.die ze krijgen. De medicatie heeft wel wat bijwerkingen. De groepsmeeting is een belangrijk gegeven in deze behandling ttz. de vrouwen krijgen hier de kans om hun ervaringen met de andere leden te delen en vaak worden er tips uitgewisseld. Hierdoor krijgen ze de extra steun die ze nodig hebben. De voedselbedeling is hierin een extra motivator. Ze krijgen voedsel dus zullen velen ook extra moeite doen om hier aanwezig te zijn.
Om 14uur wordt er gestart met de bedeling. We hadden deze week geopteerd voor rijst maar die is vandaag te duur. De prijzen kunnen volgens Moureen enorm schommelen van dag tot dag en je moet steeds op dezelfde dag beslissen wat binnen het budget past en wat niet.
Vandaag dus geen rijst maar melk!Twee grote kannen melk worden per fiets aan het kantoor afgeleverd. De melk wordt met een grote pollepel in plastieken zakjes gegoten en iedereen krijgt ongeveer twee liter melk (+ een liter extra per kind) mee naar huis.
De kindere zijn verzot op melk, hoor ik van de vrouwen . Melk is dan ook wel een luxe. Net als bij ons wordt er vaak pap van gemaakt: rijstpap of havermoutpap.
Rond 17 uur als alles achter de rug is en we tijdens de groepsmeeting doch niet meer kunnen volgen (er wordt enkel nog Luganda gesproken ipv Engels) keren we huiswaarts.
We moeten ons appartementje in orde gaan stellen en wat gaan reorganiseren want onze drie andere studenten komen zondag naar hier!!
Onze taak zit er hierbij op de fakkels worden doorgegeven....niet te geloven hoe snel de tijd gaat !
Als ik s avonds de was ophang op ons terrasje zie ik op het braakliggend terreintje naast ons appartement kinderen spelen in een zelfgemaakte zandbak. Niet te veel bij voorstellen hoor! Het is een hoop kiezelstenen die ze hier op het terreintje hebben gedropt. Schattig hoe de kinderen opgaan in hun spel. Hun bruine lijfjes glimmen in de avondzon. Ze maken gootjes in de berg kiezels waarin ze dan water genieten, net zoals kinderen zouden doen wanneer ze naar zee gaan. Het beeld van kinderen die in het witte zand spelen met felgekleurde emmertjes, potjes en schupjes schiet door mijn hoofd. Hier wordt er gespeeld met een oude, versleten fietsband en andere rommel die ze vinden op het terrein. Ik blijf ze nog wat bekijken vanop een terras en ondanks het weinige speelgoed hebben ze de tijd van hun leven. Wat een lol hebben ze!!
Vandaag zijn we achter de andere studenten geweest. Het is zeer raar om eigenlijk andere belgen te gaan halen in Oeganda =) Onze taak is nu vooral om de andere studenten warm te maken voor hun grote avontuur! Maar de eerste dag na een lange vlucht kon wel eens op het gemak aangepakt worden Eerst een kleine stop aan het sesse beach waar we fish and chips hebben gegeten en dan erna naar ons appartementje. Wat nen hoop zakken dan hier plots binnenkwamen! Ons Moureen zat hier ook nog altijd dus ja da was ook niet al te gemakkelijk in ons klein appartementje. Het gaat er hier direct veel drukker aan toe, weinig stopcontact en weinig internet !!
Het is even wennen maar al bij al wel leuk om hier andere studenten te hebben. We hebben hun alles al zitten uitleggen wat er hier de voorbije weken gebeurd was. Ook over de projecten hebben we toch wel even zitten praten. We hebben hen hierna al een goede rondleiding gegeven in Kajjansi en ze hebben ook al kennis kunnen maken met de hevige boda bodas en het verkeer! Ik en Christel zijn da al gewoon maar ik weet nog goed de eerste dag dat ik hetzelfde dacht. Ook het vele geroep van muzungu is nu terug grappig (ahja, we zitten hier nu met 5, die zullen ook denken van allé wa gebeurt er nu ) Ale onze eerste nacht samen, ik ben eens benieuwd hoe ze deze ervaren =)
Voor dit weekend hebben we onze plannen een beetje moeten veranderen. Normaal gezien gingen we zondag vertrekken naar Fort Portal om daar andere studenten van school te ontmoeten.
Toen we opstonden kwam er plots ons buurmeisje op ons deur kloppen. Ze kwam vragen of wij niets verdachts hadden gezien tijdens hun verblijf in Soedan. Ze zei dat alles uit hun appartement weg was! Tv, laptop, kleren, echt zo vreselijk!Ik en Christel hebben wel iemand zien verhuizen maar dat waren onze andere buren Voor de rest hadden wij niets verdacht opgemerkt. We gingen binnen bij de meisjes en inderdaad alles was weg! De deur van buitenaf was ni geforceerd dusja wa moeje dan denken?
Toen hadden we besloten van gewoon hier te blijven en ons kot te bewaken =) Amaai jongens toch, haha maakt da eens mee, moet gewoon echt verschrikkelijk zijn! Onzen huisbaas gaat er ook zeer licht over
We zijn dan maar voor even naar Kampala geweest waar we onze gedachten eens konden verzetten in de supermarkt! Voor mijn vriend zijn neefje heb ik echt ne sjieke Afrikaanse porsh gekocht, azo een modelleke =) We konden ons een goed uitleven, deed wel deugd
Moureen heeft ons ook voorgesteld aan haar familie. Die wonen in één van de betere huizen hier in Kajjansi. Dus zo slecht heeft die het echt niet hoor!
Na een avondje Americam Idolmet een glaasje cava, konden we onze zondag afsluiten en ons bedje inkruipen!
Maandag zijn we eens dagje naar het Airo beach geweest! Het strand lag er nie meer zo mooi bij als de eerste keer. We hebben daar een lekker Nile biertje gedronken voor onze paasmaandag. Christel heeft haar ne mega vis besteld voor te eten en ik een droog kieken =) Al die vieze pelikanen kwamen ons omsingelen gelijk zot Haha ni te doen, wa ne vis da die had!
Ale jongens, de werkweek kan weer beginnen! Weet dan we aan het aftellen zijn om terug bij onze lieve vrienden en familie te kunnen zijn!
Het is een vreemd weekendje geweest voor ons. Hopelijk hebben jullie veel paaseitjes kunnen rapen, hier is dat niet echt de gewoonte maar we hebben naar aloude gewoonte toch ook een chocolade ei gekocht voor Moureen en ze was er héééél blij mee.
Moureens grootvader heeft vrijdag een beroerte gehad en moest opgenomen worden in het ziekenhuis. Moureen voelt zich uiteraard niet zo gelukkig momenteel en hopelijk kan wat chocolade soelaas brengen !
Het andere feit dat ons een beetje van streek maakte was dat onze Soedanese buren voor een tiental dagen naar het buitenland waren geweest en bij terugkeer bleek er het één en het ander uit hun appartement ontvreemd te zijn. Niet dat we schrik hebben maar we wilden toch wel eventjes weten wat er gebeurd was en daarom hebben we het weekend hier in Kajjansi doorgebracht. s Avonds worden nu alle sloten nog eens dubbel gechekt want een verwittigd man (vrouw) is er twee waard, nietwaar?
Paasmaandag is net als in België een feestdag en we beslisten om ons na al het slechte nieuws eens lekker te verwennen en we zijn in de namiddag heerlijk gaan relaxen aan the beach van het Victoriameer. Het meer is zo groot dat het net een zee is en ze kennen hier ook eb en vloed. We hebben ons gezellig genesteld aan het water en bestelde chicken & chips en "fish & chips" en ons favoriete Nile-biertje. We voelde ons echte toeristen!
( Aagje heeft dit al geschreven maar door internetproblemen overlapt alles een beetje)
Dinsdagmorgn, vandaag dus komt Moureen ons thuis ophalen, ze is een nachtje bij haar grootvader blijven waken maar ik kan bij binnenkomst van ons flatje het goede nieuws van haar gezicht al aflezen. Alles is onder controle. Dat is pas fijn nieuws !
We vertrekken stante pede naar een dorpje. We hebben verleden week nog een projectje afgesproken. We willen op een stukje land wat groenten kweken en we gaan eens kijken of het een ideaal plekje is.De zaden voor groenten zijn niet duur en het klimaat in Oeganda is ronduit schitterend. Veel regen maar ook veel zon .... dus dit moet lukken...
Met de boda-boda rijden we naar Japan. Spijtig genoeg niet naar het land van de rijzende zon, dat zou wat te ver zijn maar naar een dorpje niet al te ver van Kajjansi dat ook Japan heet.
Na een helse trip houden we halt aan een prachtig stukje natuur. Heuvelachtig, bezaaid met vele grote struiken en tientallen palmbomen.
Moureen bekijkt het met een kritisch oog en zit een beetje met de handen in het haar.
Dit had ze zich zo niet voorgesteld en wij al zeker niet. Hier dient nog een pak werk te gebeuren vooraleer hier ook maar één groente kan op verbouwd worden.
Er moeten bomen geveld worden, struiken omghakt en wat nog allemaal meer...??
En wie gaat dat doen? En wie gaat dat bekostigen? Het zijn steeds terugkerende vragen en elk projectje loopt daar op vast.
We rijden met de boda-boda verder naar Limulu en gaan op huisbezoek bij een lid van de organisatie.Zij wil paddestoelen kweken. Ze heeft een ruimte ter beschikking (donker en fris). Maar er moet nog het één en het ander in orde gebracht worden om de ruimte kweekklaar te krijgen. De vrouwen (ook wij) steken onze handen uit de mouwen en begin grond te graven, de grond op plasiek zakken te deponeren om dan de zak naar binnen te dragen en in de ruimte te verdelen. Het is hard werk en het duurt niet lang of het zweet druipt van mijn gezicht.
Hier is geen kruiwagen, hier gebeurt alles met de hand maar ik verschiet ervan hoe snel de klus uiteindelijk geklaard is.Ik vind het een zalige namiddag, de fysieke activiteit doet me deugd. Na de zware fysieke arbeid werken we met zn allen nog in het bescheiden moestuintje. Ook hier geniet ik van de rust, de rode aarde waarin we wroeten, het gekwetter van de vrouwen. Van mij mag de tijd stil blijven staan maar onze werkdag is nog niet ten einde. Moureen heeft een afspraak op kantoor met enkele dorpsbewoners voor andere projecten en we vertrekken terug kantoorwaarts.
We installeren ons langs de weg onder een grote boom en wachten..... Niemand weet hoe lang we moeten wachten maar we wachten.... tot er een taxi of boda-boda passeert die ons terug kan brengen. En volgens mj kan dit wachten een tijdje duren want de vrouwen die met ons meegaan hebben een stoeltje bij en wat handwerk,....
Ik vind het best gezellig en de vrouwen genieten ook van elkaar. Ze lachen en praten er op los.
Opeens duikt uit het niets een boda-boda op die ons komt halen. De twee mzungus (wij dus) mogen als eerste vertrekken, ik begrijp wel waarom. Volgens mij hebben de vrouwen nog heel wat bij te praten en bij te lachen....
Als we op kantoor toekomen beginnen we aan onze taken:
-De agenda van de huisbezoeken van de maand april/mei dient aangepast te worden en dat moet tegen vrijdag in orde zijn
-Het landbouwproject van deze namiddag wordt besproken.
-De groepsmeeting voor vrijdag wordt voorbereid
-Enkele consultaties worden gedaan van leden die vandaag aanwezig zijn in het kantoor.
Als we rond 16 uur het kantoor verlaten, hebben we er een goed gevulde dag opzitten.
We hebben vandaag niet veel tijd gehad om iets te eten en gaan lekker koken...
Voor dit weekend hebben we onze plannen een beetje moeten veranderen. Normaal gezien gingen we zondag vertrekken naar Fort Portal om daar andere studenten van school te ontmoeten.
Toen we opstonden kwam er plots ons buurmeisje op ons deur kloppen. Ze kwam vragen of wij niets verdachts hadden gezien tijdens hun verblijf in Soedan. Ze zei dat alles uit hun appartement weg was! Tv, laptop, kleren, echt zo vreselijk! Ik en Christel hebben wel iemand zien verhuizen maar dat waren onze andere buren Voor de rest hadden wij niets verdacht opgemerkt. We gingen binnen bij de meisjes en inderdaad alles was weg!
Toen hadden we besloten van gewoon hier te blijven en ons kot te bewaken =) Amaai jongens toch, haha maakt da eens mee, moet gewoon echt verschrikkelijk zijn! Onzen huisbaas gaat er ook zeer licht over
We zijn dan maar voor even naar Kampala geweest waar we onze gedachten eens konden verzetten in de supermarkt! Voor mijn vriend zijn neefje heb ik echt ne sjieke Afrikaanse porsh gekocht, azo een modelleke =) We konden ons een goed uitleven, deed wel deugd
Moureen heeft ons ook voorgesteld aan haar familie. Die wonen in één van de betere huizen hier in Kajjansi. Dus zo slecht heeft die het echt niet hoor!
Na een avondje Americam Idol met een glaasje cava, konden we onze zondag afsluiten en ons bedje inkruipen!
Maandag zijn we eens dagje naar het Airo beach geweest! Het strand lag er nie meer zo mooi bij als de eerste keer. We hebben daar een lekker Nile biertje gedronken voor onze paasmaandag. Christel heeft haar ne mega vis besteld voor te eten en ik een droog kieken =) Al die vieze pelikanen kwamen ons omsingelen gelijk zot Haha ni te doen, wa ne vis da die had!
Ale jongens, de werkweek kan weer beginnen! Wij hebben juist een gezellig avondje gehad me een vrouwefilmke, michael jackson & House =) Weet dan we aan het aftellen zijn om terug bij onze lieve vrienden en familie te kunnen zijn!
Wat gaat de tijd toch snel. Vandaag staat er, zoals elke vrijdag, consultaties & voedselbedeling op het programma. Ik keek er persoonlijk wel naar uit aangezien we veel speelgoed en medicatie aangekocht hadden in Kampala. Toen we aankwamen in het kantoor zijn ik en Christel direct begonnen met het knippen van onze sterren, het aanvullen van de medicatie, het maken van envelopjes,
Aangezien we de voorbije dagen ook enkele huisbezoeken hadden gedaan, was dit een goed moment om de fiches aan te vullen. Elk lid heeft een dossier en nummer. Hierin zitten dan de gegevens in van de patiënt zoals zijn leeftijd, aantal kinderen, diagnoses, medicatiefiche,
Moureen vroeg ons of we haar konden helpen met het opstellen van een lijst voor toekomstige huisbezoeken die ze wil doen met de andere studenten. Ik en Christel namen de dossier en begonnen elk lid te overlopen. (Meer dan 60 dossiers) Toen ik dit aan Moureen gaf, had dit precies geen waarde Ze was al begonnen met de datums op te schrijven en bij elke naam een nummer te zetten. Het was de bedoeling dat ik en Christel dit dus volledig uitschreven. En dat deden we dus maar (Meer dan 6 paginas geschreven, de volgende studenten zullen een goed gevuld programma hebben!)
Zo de eerste leden begonnen toe te komen, iedereen kwam direct naar ons toe voor consultatie. De ene had een verkoudheid, de andere koorts, Sommige leden zien ons ook nog altijd als dokters en komen met ongekende symptomen naar ons toe. Helaas kunnen wij deze mensen niet helpen en moeten ze hulp zoeken in het ziekenhuis. Het is toch opvallend hoeveel mensen bij ons komen met dezelfde vraag naar medicatie. Ze zeggen dat ze koorts hebben maar hebben geen temperatuur?! Wat ons ook opvalt is dat ze toch wel zeer rap medicatie innemen. Volgens mij willen ze nu gewoon hun voorraad aanleggen voor als we vertrekken.
Na de consultaties konden we de beloningen uitdelen van de verdiende sterretjes! Wat was da leuk! ( Juist da Moureen alles weer onder controle wou houden en het ons niet zelf liet doen ) De jongens & meisjes konden kiezen tussen:
·Kleurpotloden
·Kleurboeken
·Voetballen
·Poppetjes
·Autos
· .
Een heleboel speelgoed waar ze zeker en vast tevreden met waren! Het is zo fantastisch te zien dat ze u echt dankbaar zijn. Vandaag heb ik ook 2 jongens blij gemaakt met een voetbalshirt die ik van mijn vriend en kameraad meegekregen had. Wat waren ze blij! =) Vandaag kwamen er ook enkele vrouwen achter een beloning voor hun kinderen met maar 2 verdiende sterren wat moet je dan doen? Je kan ze toch niet zomaar terugsturen e
Zo na deze hectische bedoening konden we beginnen aan een nog heftigere bedoening: de Matooke!
Moureen vertelde ons dat de Matoke die ze nu had gekocht van heel goede kwaliteit waren en zeer duur! Ale we waren benieuwd Aangezien het paasweekend is wou ze toch iets speciaals doen voor de leden. Moureen haalde haar grote map erbij en begon de namen af te roepen. Na een tijdje begonnen de problemen . Er was te weinig Matooke (Eigenlijk had ze die ni goed verdeeld en was da het probleem ma bon )
Sommige mensen hadden dus nog niets ontvangen. Moureen weet op voorhand haar budget voor het eten en het is dan aan haar om voor dit mooie bedrag voldoende & kwaliteitvol eten te kopen. Het is nu ook de tweede keer dat ze Matooke doet. (Iedereen komt vragen achter vitaminen tijdens de consultatie, waarom gaat ze dan es geen massas groenten en fruit gaan halen?! =) )
Moureen bestelde dan nog 1 klein zakje Matoke zodat iedereen tevreden naar huis kon gaan! Ale het weekend kan beginnen. (Straks begint ons vrijdag programma: Project Runway, JOEPIEEE =) )
Ze hebben geen structuur dus dat zou ons nog eens 600.000 shilling kosten.
Land zou hier 150.000 shilling per maand zijn
Het is beter om kippen te kopen die al 3 maand oud zijn, deze kosten ons 6.000 shilling omdat dan het risico op infectie miniem is. Deze zouden ze dan kunnen verkopen aan 15.000 shilling als ze 4 maand oud zijn.
Het eten voor de kippen mogen wij ook niet uit het oog verliezen. Het eten heeft een prijskaartje van 100.000 shilling, waar ze 2 weken met kunnen doen voor 50 kippen te voeden.
-Varkens:
Een varken heeft hier een prijskaartje van 100.000 shilling, de structuur zou 500.000 shilling zijn.
Village 3:
-50 kippen:
Als je één kip zou verkopen aan 15.000 shilling (4 maand oud), komt het op een totaal van 750.000 shilling als je alle 50 kippen zou verkopen aan deze prijs. Het eten zou ons dan 200.000 per maand kosten.
Dit betekend dat ze een maandelijkse winst kunnen hebben van 200.000 shilling.
Uitgaven zouden dan terug kunnen zijn:
Kippen: 300.000 shilling
Voedsel: 200.000 shilling (omdat ze die dan nog maar 1 maand moeten onderhouden voor verkoop)
Opbrengst:
750.000 shilling waar ze dan weer kippen en voedsel met kunnen kopen en een mooi bedrag hebben van 200.000 shilling winst.
Deze besprekingen hebben we gedurende één week gedaan. Na deze besprekingen waren we al begonnen om onderling tot een akkoord te komen tot Moureen plots kwam met een probleem. Bepaalde vrouwen hebben haar aangesproken en verteld dat zij die kippen maar één maand zouden houden en die vervolgens te verkopen. Met de winst die zij dan zouden hebben, zouden zij geen kippen meer kopen maar medicatie. Dus het was voor ons zinloos om dit project op te starten als zij beslissen deze na een maand al te verkopen.
PROJECT 2:CONSULTATIES EN MEDICATIE
Aankoop medicatie week 1:
Medicatie voor kinderen
3 x Multivitamin Syrup
3 x amoxycillin for oral syrup
3 x Quimimix syrup
3 x Cadpak (paracetamol) pediatric
1 pack (30 units) Alzol for common worm
2 x Ibumex
Medicatie voor volwssenen
Paracetamol (bulk)
Aankoop medicatie week 2:
1 x Coldafex tablets
20 x malaria kit
100 x Torex tablets
7x Travisil
Aankoop medicatie week 3:
10 x (medicatie voor de constipatie)
10.000 x piroxicam tablets
20 x Intamine cream voor itchy and burning skin.
1 x syrup to increase the appetite
60 x Malarex
10 x Calamine tubes/cream
HOPE FOUNDATION
Welke medicatie wordt gegeven indien deze in voorraad is?
De gezondheidszorg werkt in Oeganda op een ander manier dan in België.
Moureen vertelde ons het volgende:
Scenario 1: JE BENT ZIEK, en je hebt geen geld voor verzorging.
-Je gaat naar de polikliniek (the dispencary) en je vraagt een consultatie aan.
-Deze poliklinieken hangen af van de overheid en je krijgt je medicatie gratis indien deze voor handen is.
-Indien de diagnose die gesteld wordt vrij ernstig is wordt je doorverwezen naar een een groter ziekenhuis (overheidsziekenhuizen)
à Er zijn er drie in de buurt van Kajjansi
·Entebbe hospital
·Mulago hospital in Kampala
·S. Kisenbi hospital (tussen Kajjansi en Entebbe)
à de medicatie is hier soms gratis (Afhankelijk van de medicatie in voorraad, voor andere medicatie dient er betaald te worden.
Scenario 2: JE BENT ZIEK, en je bent besmet met het hiv-virus.
-Je kan gaan om je te laten testen en te laten behandelen in:
·De polikliniek à testen is gratis
· Hope foundationà testen is gratis
·Locale klinieken à niet gratis
·Ziekenhuizen à niet gratis
à er zijn twee ziekenhuizen gespecialiseerd in hiv/aids en dat zijn:
·Mildway hospital à testen is gratis
·Tasso hospital à testen is gratis
We wilden deze ziekenhuizen graag bezoeken maar kregen geen toestemming.
Wat gebeurt er als je hiv-positief bent?
-Je test positief bij Hope Foundation
-Na drie maanden kom je terug en krijg je een confirmatie, in de tussentijd kan je op consultatie komen, krijg je educatie, krijg je antwoord op je vragen, geven ze inlichtingen over hiv/aids.
-Indien je de confirmatie krijgt dat je hiv-positief bent wordt je doorverwezen naar Tasso, Mildway of de polikliniek voor een 2de test en medicatie:
à de ART wordt pas opgestart als de behandelende arts beslist deze te geven:
§Elke maand heeft patiënt een afspraak met de dokter voor opvolging
§Het kan soms 3 tot 6 maanden duren vooraleer de ART wordt opgestart, hangt af of er al dan niet medicatie aanwezig is.
Omdat Hope Foundation consultaties en medicatie aanbiedt vonden we het interessant om als verpleegkundigen in spé, hier ook aan deel te nemen.
Medicatie blijkt altijd een groot probleem te zijn.
Overal waar we in aanraking kwamen met gezondheidszorg stond dit issue bovenaan de lijst van problemen.
Omdat we geen artsen zijn beperkten we ons tot de aankoop van medicatie (zie lijst) waar we zelf achterstonden.
Eengrootprobleem binnen de gezondheidszorg blijven nog steeds de
witchdoctor
-Mensen geloven nog steeds dat deze wijze mannen de ziekte kan uitdrijven.Zij beweren dat ziekte veroorzaakt worden door dingen van buitenaf en dat ze kunnen geholpen worden door kruiden, rituelen (vb seks hebben met kinderen ),.... om het slechte uit hun lichaam te verbannen.
-Mensen met hiv/aids worden door hen vaak niet op de correcte manier geholpen en sterven vaak aan bijkomende ziektes
-Vaak verpatsen mensen vaak hun hele hebben en houden aan deze dokters omdat hun geloof in hen zeer hoog is.
-De overheid onderneemt wel acties om de bevolking te waarschuwen voor deze behandelingen maar het haalt weinig uit.
-Kinderen worden in Oeganda nog steeds geofferd maar hier treedt de wet steeds op indien het gemeld wordt, wat stilaan meer en meer gebeurt.
-Magie is een deel van de Afrikaanse cultuur, vooral nog bij de oudere generatie.
PROJECT 3:THERAPIETROUWVERHOGEN
We hoorden van Moureen dat therapietrouw bij kinderen een gigantisch probleem is dus daarin zagen we een uitdaging voor verbetering.
We werkten een kleinschalig project uit waarbij de moeders op de groepsvergaderingen werden geïnstrueerd om therapietrouw bij hun kinderen te vergroten.
Hoe gingen we te werk?
-Er werden honderden sterren uitgeknipt
-Er werden bladen gemaakt waarop alle dagen van de week vermeld stonden
-Er werden papieren zakjes gemaakt, waar de sterretjes konden bewaard worden.
-Iedere ouder werd voorzien van blad en sterren.
Bij de eerste groepsmeeting op vrijdag 19/3 kregen de mensen uitleg rond dit project. Iedere aanwezige kreeg een blanco blad met opschrift Earned stars (zie bijlage) mee,waarop alle dagen van de week vermeld stonden en een zakje gevuld met zeven sterren.
Telkens een kindje haar/zijn medicatie van de dag inneemt wordt er een sterretje geplakt achter de dag. In totaal zijn er zeven sterretjes te verdienen.
Bij de volgende groepsmeeting wordt de medicatie-inname besproken en als het blad volledig is ingevuld (7/7) krijgen de kinderen een cadeautje (kleurdoosje, bal, poppen, ...) naargelang de leeftijd.
Aangekocht speelgoed:
Poppen
Kleurpotloodjes
Kleurboeken
Speelpoppen voor jongens
Bellenblazers
Autos
Vrachtwagens
Tamboerijn
Ballen
springtouwen
Consultatie van de leden van The Hope Foundation donderdag 18/03/2010
