Na de Capitol Lounge begon de laatste avond in de VS. In de buurt van ons hotel waren er heel wat eetgelegenheden, dus wat er voor ieder wat wils. Dit bleek voor sommigen de zoveelste burger te zijn, terwijl ook zoveel lekkere, gezonde slaatjes, wraps e.d. te vinden zijn, maar die vindt iedereen blijkbaar niet even lekker.
Iedereen had het advies over de strengheid van de Capitol police goed ter harte genomen. Er werd wat drank ingekocht voor op de kamers. En verder trachtten we de Amerikanen te imiteren: fake ID om toch een pintje te kunnen drinken op café voor wie nog geen 21 was. Er werd ijverig vergeleken tussen de fotos van de meerderjarigen en de minderjarige die gewoon iets wilde meedrinken, om de beste gelijkenis te vinden. En die was volgens ons zeker aanwezig. Maar daar dacht de buitenwipper aan ons café anders over. Bovendien stelde hij een strikvraag over de geboortemaand. Een excuus zoeken over taalverschil lukte ook niet echt, want geen enkele maandnaam lijkt echt op february, wat het juiste antwoord had moeten zijn ... Het lukte dus niet, maar niet getreurd: op de luxueuze kamers van ons hotel was het ook leuk genieten en napraten.
Dankzij een zalige nachtrust in de super bedden, was iedereen op tijd aan het ontbijt.
Eerst gingen we naar Arlington National Cemetery. 3 km² met rijen en rijen van witte grafzerken, velen van soldaten gestorven in de verschillende oorlogen waar de VS in betrokken waren. Meestal is er redelijk wat drukte op Arlington, maar dit jaar wel extreem veel: er was niet eens meer plaats op de bussenparking. Volgens onze gids hadden veel groepen (meestal scholen), gekozen voor de ochtend, omdat er later op de dag flink wat regen voorspeld was (hierover later meer).
Dan naar het Airforce Monument voor een mooi uitzicht over het Pentagon. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184. Enkele minuten na ons bezoek ging er een ceremonie plaatsvinden aan het monument: een promotie tot kolonel. We weten echter niet wie de promovendus was, want er waren 2 geüniformeerde, met allerlei eretekens en lintjes behangen militairen.
Dan naar het Lincoln Memorial en Vietnam Veterans Memorial. Onze voorlaatste stop was Lafayette Park, vanwaar we wandelden naar het bekendste adres in de VS: 1600 Pennsylvania Avenue , het Witte huis.
Omdat we een uurtje meer hadden dan de vorige jaren, hadden we dit jaar nog een extra toegevoegd aan het programma: een bezoek aan het Air & Space museum. Hier zagen we een aantal mijlpalen uit de geschiedenis van lucht- en ruimtevaart. Zo is er o.a. de Wright Flyer, het vliegtuig waarmee de gebroeders Wright in december 1903 de eerste gemotoriseerde vluchten (telkens enkele seconden) uitvoerden. Verder de Spirit of St. Louis, het vliegtuig waarmee Charles Lindbergh in 1927 van New York naar Parijs vloog, de eerste non-stop trans-Atlantische vlucht van meer 33 uren, en de Apollo 11 (eerste maanlanding in juli 1969). Nieuw voor mij was de Breitling Orbiter 3, waarmee Piccard en Jones in 1999 in 19 dagen en 22 uren non stop rond de aarde vlogen in een ballon.
De meeste studenten vonden dit wel interessant, maar 2 vliegtuigfanaten konden er niet genoeg van krijgen: meer dan een uur lang gingen ze aan een hectisch tempo alle exposities langs, om uiteindelijk bijna 500 fotos te nemen van alle tentoongestelde toestellen. Jammer voor hen dat we niet meer tijd hadden, want op de luchthaven Dulles, vanwaar we terug vertrokken, waren er nog heel wat meer toestellen tentoongesteld, waaronder de recent toegevoegde Space Shuttle Discovery.
Een actueel weetje erbovenop: wisten jullie dat Rolland Garros een Frans vliegtuigpionier was? Heb ik geleerd in D.C.
Om 13 u vertrokken we dan naar Dulles International Airport, voor onze vlucht met Air France naar Parijs, gevolgd door een ritje met de Thalys. Na onze slechte ervaringen van de vorige jaren (2 jaar op rij met vertraging naar huis gekomen), opteerden we dit jaar voor een rechtstreekse vlucht naar Europa.
We moesten nog wat stoelendans doen om onze studenten zoveel mogelijk bij elkaar te zetten, maar uiteindelijk waren we klaar om te vertrekken. Toch liep het nog bijna verkeerd. Het weerbericht had regen en onweer voorspeld voor vrijdagavond, en ja hoor: toen we moesten vertrekken trok een zware regenzone over de omgeving. Geen enkel vliegtuig mocht vertrekken. De motoren werden afgezet om brandstof te besparen. Even later kregen we groen licht voor take-off, maar tegen de tijd dat de motoren terug waren opgestart en we getaxied hadden naar de startbaan, werden de vluchten terug tegengehouden. Uiteindelijk vertrokken we dan toch, met ongeveer een uur vertraging.
De vlucht viel heel goed mee: Air France serveert redelijk goed eten (naar vliegtuig normen), en bovendien is er een beetje meer ruimte voor de benen. Vooral de grote studenten (en de auteur) wisten dit te appreciëren. Bovendien kreeg ik een extra dekentje, zodat ik als een roos sliep gedurende het grootste deel van de vlucht.
In Parijs moesten we redelijk lang wachten op onze bagage. Dan verder naar het treinstation, waar we moesten inchecken voor onze Air France vlucht met de Thalys naar Brussel Zuid. Hoewel we ons niet extreem moesten haasten, hadden we toch geen tijd over.Mooi op tijd stapten we dan op de trein, die zonder problemen naar Brussel Zuid reed. Vandaar verder met de trein of auto naar huis, voor enkele uurtjes rust, waarna het verwerken van de fotos zal beginnen.
En dus zijn we voor het eerst in jaren op het geplande tijdstip terug. Een goed gevoel voor de verandering!
We hadden een heel fijne studentengroep: er hebben zich geen incidenten voorgedaan, iedereen was stipt op de afgesproken tijdstippen aanwezig, en vooral de nieuwe activiteiten (High Line, bezoek aan de beursvloer van de NYSE, Air & Space museum) werden geapprecieerd en mogen in de toekomst herhaald worden.
We hebben een goed gevulde, boeiende week achter de rug. Hoewel het erg vermoeiend was om een groep studenten vlot en zonder kleerscheuren door New York te loodsen, vooral bij de tropische temperaturen die er heersten, hebben we er erg van genoten. Een extra woord van dank aan de studenten die zich spontaan als kaartlezer of voet tussen de metro deur - houder aanboden!
We hopen dat we onze studenten een prachtige week met unieke ervaringen hebben bezorgd. De begeleidende docenten blikken zeer tevreden terug, en we hopen dat dit a fortiori geldt voor onze studenten.
Wij staan in ieder geval klaar om volgend jaar met een nieuwe lichting geïnteresseerden richting New York te vertrekken!
Kijk de volgende dagen nog even voor extra fotos, en dan is het wachten op volgende jaar.
Het vorige item eindigde voor het vertrek naar ons etentje.
Iedereen had een inspanning geleverd om er piekfijn uit te zien. Onze paparazzo had dan ook flink werk met de fotos.
Het eten was lekker, in een mooi kader, met prachtig zicht op de Brooklyn bridge en het zuiden van Manhattan. We hebben dit jaar erg ons best gedaan, en hebben het eten kunnen rekken tot 2 volle uren. Om 21.30 u waren we klaar. Intussen was het donker geworden, en konden we genieten van het prachtige zicht van op het terras van de pier: zowel de lichtjes van Brooklyn, als de hoge gebouwen van het Financial district op Manhattan.
En omdat de avond nog te jong was om al te gaan slapen, werd een traditie voortgezet: voor het derde jaar op rij organiseerden de studenten, onder deskundig toezicht van de ervaren docent, nog een drankje op het terras van de Mexicaan vlakbij. Zowel een oefening in negotiëren (een redelijke prijs bedingen voor grote volumes), als in financieel management (de ingaande en uitgaande cashflow in evenwicht brengen). Het doet me plezier te melden dat onze studenten Bedrijfsmanagement elk jaar goed slagen in deze test.
Nagenoeg de ganse groep verzamelde nadien in onze lokale pub, voor de allerlaatste uren in New York. Net zoals vorig jaar was er live music, John Malone. Erg goede muziek, erg dansbaar, en dat hebben we dan ook massaal gedaan. Ook toen John stopte, werd er enthousiast verdergedanst.
Het werd dan ook redelijk laat, zodat het op donderdag flink op de tanden bijten was om op tijd met pak en zak klaar te staan voor de trip door de ochtendlijke metrospits naar Penn station, en dan verder de trein naar Washington D.C. Bovendien nemen we sinds dit jaar een vroegere trein, wat betekende dat iedereen om 6. 30 u het hotel moest verlaten. Gelukkig volgt er nadien een lange treinreis, zodat iedereen wat slaap kon inhalen.
In D.C. toegekomen ging het naar het hotel, waar iedereen versteld stond van de luxe die ons aangeboden werd. Lunchen in één van de gelegenheden die vlak om de hoek liggen, en dan 10 minuutjes te voet tot aan het Capitol. We hadden geleerd uit de ervaringen van vorig jaar, dus er waren geen deo bussen, waterflesjes of andere vloeistoffen meer in onze tassen.
De security check ging erg vlot, waardoor we bijna een uur vroeger dan geboekt aan onze rondleiding konden beginnen. In het Capitol heeft elke VS staat enkele beelden van markante personen van hun staat. Voor Hawaï is dat pater Damiaan. Dit beeld staat normaal niet op de standaard rondleiding, maar mits enig aandringen lukte het ons toch om het beeld van onze landgenoot te zien.
Vermits het Huis van afgevaardigden in sessie was, gingen we nog naar de bezoekersgalerij. De eerste indruk deed wat aan het Belgische parlement denken: amper enkele volksvertegenwoordigers waren aanwezig. Maar dan moest er gestemd worden, en binnen de tijdspanne van een kwartier liep de ruimte vol. We konden zowel de totale Yea en Nay stemmen zien, als de individuele stem van elke volksvertegenwoordiger.
Nadien gingen we naar een ander Capitol: de Capitol Lounge, waar iedereen nog een drankje nam. Tevens de gelegenheid voor mij om advies te geven over avondactiviteiten (in een voor onze studenten nog onbekende stad), en het verzameluur van morgenochtend aan te geven.
Het verslag van die laatste dag zal normaal volgen als we terug thuis zijn. Tenminste, we hopen dit jaar voor de verandering eens via de normale weg en op het normale tijdstip thuis te komen.
Deze blog vertelt over de belevenissen van de studenten 3BM van Lessius Mechelen in New York. De studiereis gaat door van 26/5 tot 2/6/2012. De blog wordt bijgehouden door Nicole Van Dessel
