30-05-2010, 15:30 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:45 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:33 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:31 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:30 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:25 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:20 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:17 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:11 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:02 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 13:00 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 12:56 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 12:54 geschreven door Nicole Van Dessel  

30-05-2010, 12:51 geschreven door Nicole Van Dessel  

Het zit erop, we zijn allen terug thuis. Bijna 48 u zijn we onderweg geweest naar huis, erg vermoeiend.

Op vrijdagochtend hadden we om 10 u een bijzonder lekker ontbijtbuffet (op rekening van American), en konden we het programma aankondigen van wat hopelijk onze laatste dag op Amerikaanse bodem zou worden. Iedereen was fris en monter aan het ontbijt: de ruime kamers en de langere nacht hadden werkelijk wonderen verricht.

Na het ontbijt kon iedereen lekker rustig zijn koffer terug inpakken, om om 12 u uit te checken. Een lekkere lunch van slaatjes en pasta, en het was tijd voor groep 1 om naar de luchthaven te vertrekken. Toen de eerste 27 ingecheckt waren, gingen de docenten terug naar het hotel, om de resterende 19 studenten op te pikken. Die waren intussen rustig aan het kaarten, of buiten van het zonnetje aan het genieten aan het zwembad (dat niet open was). De zon, gecombineerd met de stevige wind, zorgden ervoor dat er enkele zeer roodverbrande gezichten waren!

Om de lange namiddag wat aangenaam in te vullen, hadden we voor de tweede groep nog een bezoek van 2 u aan plaatselijke mall gepland: een shoppingcenter met meerdere winkel- en eetgelegenheden. Om 5 u werden we opgepikt om ook naar de luchthaven te gaan. We dachten dat de eerste groep intussen al in de lucht zou hangen, maar dit bleek niet waar te zijn. Uit diverse SMS-jes bleek dat hun vliegtuig moest wachten tot Obama terug geland was: hij was die dag over en weer geweest naar Louisiana (ivm de oil spill van BP). Sommige studenten hebben hem zelfs in levende lijve gezien!

In Londen ontmoetten de 2 groepen elkaar weer, maar niet direct: de afgesproken ‘meeting place’ bleek niet zo makkelijk te zijn. Ook bleek dat een aantal studenten geen ‘confirmed booking’ had voor de vlucht naar Brussel. Een medewerkster van British Airways nam het probleem ter harte, en tegen 12 u had iedereen een boarding pass richting Brussel. Intussen was de staking bij British Airways ook afgelopen, dus waren er geen nieuwe hindernissen meer om veilig thuis te raken.

Nog een laatste shopping in de indrukwekkend grote nieuwe terminal 5 op Heathrow, en dan was iedereen klaar om naar Brussel terug te keren. Gelukkig waren er geen nieuwe obstakels op deze laatste vlucht. Om 16.15 u landden we in Brussel, waar ouders, vrienden en vriendinnen erg blij waren ons heelhuids terug te zien.

Het weer in België valt wel een beetje tegen: gedurende een ganse week hadden we temperaturen die ruim boven de 20° C lagen, en regen hebben we ook niet gezien. Even aanpassen dus.

Onze blog was erg populair de afgelopen week. Gemiddeld hadden we 90 bezoekers per dag. Het was niet altijd evident om na een goedgevulde dag nog een verslagje te maken, maar ik hoop dat ouders en sympathisanten er van genoten hebben. In de komende dagen zullen we nog een aantal foto’s toevoegen aan de blog, dus kom zeker nog enkele keren kijken.

We hadden een heel fijne studentengroep: er hebben zich geen echte incidenten voorgedaan, en het was fijn om te zien hoe er voortdurend nieuwe gelegenheidsvriendengroepjes gevormd werden.

We hebben een goed gevulde, boeiende week achter de rug, met een aantal onverwachte extra’s: een nacht extra en 2 extra luchthavens gezien (St. Louis en London Heathrow). Hoewel het erg vermoeiend was om een groep van 46 studenten vlot en zonder kleerscheuren door New York te loodsen, hebben we er erg van genoten. Er zijn gelukkig geen negatieve ervaringen geweest, en onze studenten hebben zich voorbeeldig en volwassen gedragen. Vooral de definitie van ‘volwassen’ in de VS (21 vooraleer je mag drinken), maakte het ons soms moeilijk, maar op zulke ogenblikken zijn studenten erg creatief! Er is veel gefuifd (onze goede locatie heeft hier zeker deel aan), veel gewandeld, en veel bezocht.

We hopen dat we onze studenten een prachtige week met unieke ervaringen hebben bezorgd.
En om verder te gaan in superlatieven: we danken jullie van harte voor de fijne reacties op de blog.

De begeleidende docenten blikken zeer tevreden (maar ook erg moe) terug, en we hopen dat dit a fortiori geldt voor onze studenten.

Wij staan in ieder geval klaar om volgend jaar met een nieuwe lichting geïnteresseerden richting New York te vertrekken!

29-05-2010, 00:00 geschreven door Nicole Van Dessel  

Oef, dat was me het dagje wel!

Alles was mooi gestart volgens plan. Dankzij de zalige bedden had iedereen al een beetje nachtrust kunnen inhalen. De wekkers op de vele GSM’s, gecombineerd met de wake-up call voor alle kamers (‘better safe than sorry’) zorgden ervoor dat iedereen op tijd opdaagde aan het ontbijt. Een zeer uitgebreid ontbijt buffet, dat in de prijs inbegrepen was.

We hadden een bus met gids die ons langs de voornaamste bezienswaardigheden leidde. Eerste stop: Lafayette Park, vanwaar we wandelden naar het bekendste adres in de VS: 1600 Pennsylvania Avenue , het Witte huis. Dan verder naar Arlington National Cemetery. 3 km² met rijen en rijen van witte grafzerken, velen van soldaten gestorven in de verschillende oorlogen waar de VS in betrokken waren. Vooral de leeftijd van veel gesneuvelden, amper 20 jaar, deed onze studenten stilstaan bij de vergankelijkheid van het leven…

Nadien werd de koeltoog van een lokale Seven Eleven (keten van kleinere voedingswinkels) geplunderd: om dehydratatie te voorkomen (jawel, het was al erg warm om 10 u ’s ochtend) kochten we allen enkele flesjes water.

Aan het Airforce Memorial hadden we een mooi uitzicht over het Pentagon. In de ochtend van 11 september, op de dag af 60 jaar na het begin van bouwwerkzaamheden, boorde een vliegtuig - American Airlines-vlucht 77 - zich in het Pentagon als onderdeel van de terroristische aanslagen van 11 september 2001. Door de crash stortte een deel van het gebouw in. Het vliegtuig kwam op het net gerenoveerde (en dus ook sterkere) deel, waardoor het aantal doden beperkt bleef tot 184.

Onze laatste stop leidde ons naar Korean War Veterans Memorial, Lincoln Memorial en Vietnam Veterans Memorial. We gingen naar Reagan National Airport, die heel comfortabel dicht bij D.C. ligt. Na een vlotte incheck van onze grote groep, dankzij de vlotte organisatie van American Airlines, was het tijd voor onze laatste maaltijd op Amerikaanse bodem (tenminste, dat dachten we).

We vlogen van Washington naar Chicago. Na ongeveer een uurtje in de lucht, meldde de piloot dat er zich onverwachte onweders hadden ontwikkeld op onze vliegroute naar Chicago. Omdat we onvoldoende brandstof hadden om rond het onweer naar Chicago te vliegen, moesten we naar St Louis, 400 km ten zuiden van Chicago. Zodra we in St Louis waren, contacteerde ik het Customer Service Center van American, om het probleem van onze verbinding te melden. Jammer genoeg kon men niet met zekerheid zeggen of onze terugvlucht zou wachten. Wat wel zeker was: er was die avond geen plaats op andere vluchten richting Europa. Het zou dus onze normale vlucht worden, ofwel minstens 1 nacht in Chicago. In angstige spanning wachtten we tijdens de vlucht St Louis Chicago. Bij aankomst in Chicago, om 17.15 u, kregen we onmiddellijk het bericht dat onze vlucht naar Brussel al vertrokken was op het voorziene uur, 16.45 u.

Een ‘gate agent’ wachtte onze groep op en bracht ons naar een ‘rerouting point’, waar 3 mensen startten om ons probleem op te lossen. Eerste prioriteit: zo snel mogelijk 48 mensen op een vlucht naar Europa te krijgen. Van 18 u tot na 20 u hebben deze 3 mensen een huzarenstukje verricht. We vreesden dat we in heel kleine groepjes, via allerlei verschillende Europese luchthavens terug richting Brussel zouden moeten, maar uiteindelijk bleek onze groep slechts in 2 opgedeeld te worden. De eerste groep vertrekt rond 17 u op vrijdagavond naar Londen, de andere groep rond 20 u. In Londen komen we terug samen, om met zijn allen vlucht British Airways 396 naar Brussel te vliegen, waar we normaal rond 16.15 u moeten aankomen op zaterdagnamiddag 29/5.

Nadien moest er nog gezorgd worden voor overnachting en eten. We kregen vouchers voor 30 kamers, 48 dinners, ontbijten en lunches. Rond 21 u was de ganse rerouting operatie afgelopen, en konden we onze bagage gaan ophalen. Onze studenten werden geprezen door het personeel van American, die hen erg beleefd en rustig vonden. Ze hebben zich inderdaad voorbeeldig gedragen, we mogen terecht fier zijn!

Intussen bleek dat Airforce One, het vliegtuig van Obama, in de late namiddag in Chicago was geland, omdat de familie het weekend van Memorial Day in Chicago doorbrengt. Volgens de mensen van American verklaart dit waarom onze vlucht naar Brussel niet wachtte: het luchtruim moet zo leeg mogelijk zijn als de ‘grote baas’ langskomt, omwille van veiligheidsredenen.

Om 21.30 u waren we, met bagage, aan het Shuttle Center, waar de bus naar de Holiday Inn O’Hare moesten nemen. Omdat deze shuttle niet erg groot is, waren er uiteindelijk 3 ritten nodig voor iedereen in het hotel was. Rond 23 u arriveerde de laatste groep aan het hotel. Omdat we 30 hotelvouchers gekregen hadden, hadden de studenten een 2 persoons- of 1 persoonskamer, een heel groot verschil met de drukke 4 persoonskamers in New York! Het buffet dat voor ons klaarstond, was niet indrukwekkend: fries en slices of pizza. Niet meteen de meeste gezonde, evenwichtige maaltijd, maar de honger was ten minste gestild. Om nog even te bekomen van alle emoties, dronken we tenslotte nog een nachtmutsje in de bar van het hotel.

Het is nu vrijdagmorgen 9.30 u, en rond 10 gaan we ontbijten. De planning van vandaag moeten we nog opstellen. Na het ontbijt laat ik hierover nog meer weten.

Samenvatting: we hadden een relatief rustige dag verwacht, maar het werd daarentegen een erg bewogen dag! Alles is goed afgelopen, de mensen van American hebben prachtig voor ons gezorgd, en we hebben een nieuwe ervaring opgedaan, waar nog jaren zal over gepraat worden.

28-05-2010, 16:35 geschreven door Nicole Van Dessel  

Alles OK, er is goed voor ons gezorgd.

We zijn nu in een hotel aan de luchthaven van Chicago. Avondeten gehad, nu slapen en morgen na ontbijt en lunch in 2 groepen terug naar Europa.

De eerste groep vliegt om 17 u naar London, de 2^de om 20 u (vluchten van American Airlines).

Allen samen met British Airways vlucht 396 naar Brussel.

Aankomst voorzien om 16.15 u zaterdagnamiddag 29 mei.

Hotel en eten vergoed door American Airlines, dus geen zorgen over de financiën.

Meer info volgt later.

28-05-2010, 11:35 geschreven door Nicole Van Dessel  

Vandaag heeft een dubbele naam : Capital day (de hoofdstad) en Capitol day (het kapitool).

Zoals in het vorige bericht al vermeld werd, gingen we met de trein van New York naar Washington D.C. We hadden een ganse wagon alleen voor onze groep. Het was een comfortabele reis, met voldoende plaats voor de benen (in tegenstelling tot het doorsnee vliegtuig), maar redelijk krap bemeten voor onze bagage: de loodzware koffers moesten in de bagagerekken boven onze hoofden gestouwd worden. Gedurende ruim 3 u reden we door het landschap van de Amerikaanse oostkust: desolate voorsteden in New Jersey, riantere wijken met huizen die meer aan onze norm beantwoordden, en vooral ook veel bossen en brede rivieren. De meesten merkten hier echter niet veel van, want het korte nachtje van de laatste avond in New York liet zich duidelijk voelen: de meesten trachtten wat van het tekort aan nachtrust in te halen.

Mooi op tijd kwamen we in Union station toe. Een mooi station, met Grieks-Romeinse inspiratie. We verloren wat tijd met het zoeken naar onze bus, maar uiteindelijk konden we toch vertrekken naar het hotel. Bij het wachten voor het inladen van de bagage en instappen merkten we al dat D.C. warmer is dan New York: een drukkende hitte, en brandende zon illustreerden dat D.C. zuidelijker licht, en natuurlijk ook dat het middag was.

Tijdens de transfer naar het hotel konden we de verschillen met New York goed zien: minder hoogbouw, uitgestrekte straten en lanen met veel groen, en globaal gezien een trager, relaxter ritme. We dropten de bagage af en stapten terug op de bus richting Capitol. De Capitol police is erg streng, en laat geen bussen toe in de onmiddellijke nabijheid, dus moesten we van de voorkant van het Capitol ‘gewoon’ naar de achterkant gaan, waar de ingang is van het Capitol Visitor Center. Door de uitgestrektheid van de lanen betekende dit al snel een tiental minuutjes.

Na de zoveelste security check meldden we ons 5 minuutjes te laat aan voor onze geplande rondleiding van 15 u. Gevolg: onze reservatie was geannuleerd en we moesten heel wat aandringen en overtuigen om toch nog mee te kunnen op de laatste rondleiding van de dag. Maar uiteindelijk lukte het toch, en konden we onze rondleiding aanvangen.

Na de rondleiding zat het officiële gedeelte van de dag erop, maar eerst gingen we nog samen iets drinken. Op een vijftal minuutjes van het Capitol vonden we de Capitol lounge, een café met o.a. Duvel en Chimay! Het smaakte!

Nadien ging ieder op eigen kracht terug naar het hotel. Onze studenten waren intussen al zo vertrouwd met de American way, dat elk groepje zonder al te veel problemen de juiste metro-route uitdokterde. Tussen het metro station en het hotel zagen we flink wat leuke restaurantjes, dus kon iedereen al wat inspiratie opdoen voor het avondeten.

Het hotel, een Hilton, was pas vernieuwd, en iedereen kreeg een luxueuze, comfortabele kamer. Jammer genoeg was de renovatie nog niet helemaal klaar: het openlucht zwembad gaat pas begin juni open. Na het douchen ging ieder zijn eigen weg voor het avondeten. Het was echt terrasjesweer, dus was het niet moeilijk om een leuke plaats te vinden. Nadien nog even in de bar van het hotel, en op een heel wat vroeger uur dan de vorige dagen dook iedereen zijn zachte bed in.

27-05-2010, 12:53 geschreven door Nicole Van Dessel  

Het thema van vandaag was Money day. Dit was al onmiddellijk te zien van bij de start: onze studenten waren in business dress, vermits er een aantal zakelijke bezoeken op de agenda stonden.

Onze eerste halte was het Flanders House, gelegen op de 44^ste verdieping van het nieuwe New York Times gebouw. Gedurende 2 uur vertelden verschillende Vlamingen die in New York wonen over hun werk en ervaringen. De Vlaamse economische vertegenwoordiger, de voorzitter van de Belgian American Chamber of Commerce en de oprichter van Waffels and Dinges (die jullie misschien kennen van krant of radio), vertelden hoe ze in New York terechtgekomen waren, en wat hun ervaringen zijn. Vooral de informatie over lonen, huurprijzen en inschrijvingsgelden in het hoger onderwijs trokken onze aandacht. We wisten wel dat deze zaken duurder zijn dan in België, maar beseften niet dat de verschillen zo immens waren.

Daarna gingen we naar Wall street, waar we de New York Stock Exchange bezochten. In de gang op weg naar de vergaderzaal zagen we onze naam vermeld op het elektronisch agenda bord (‘Mechelen University College’), en even verder waren er foto’s van bekende bezoekers aan de beurs. Tussen de verschillende wereldleiders zagen we ook Yves Leterme en Herman Van Rompuy. Na een toelichting over de werking van de beurs mochten we naar de ‘members gallery’, een balkon vanwaar we neerkeken op de beursvloer. Het was geen goede dag voor de beurs, want de meeste koersen stonden in het rood. Na ons bezoek gingen een aantal studenten nog naar het standbeeld van de stier, symbool voor een stijgende markt.

En dan kwamen de laatste uren in New York: nog een beetje shoppen, van de zon genieten in 1 van de parken, en tenslotte de voorbereiding van ons feestelijk etentje ter afsluiting van het bezoek. Iedereen zag er op zijn paasbest uit. Mensen die ons passeerden begonnen spontaan te glimlachten bij het zien van al dat moois.

Aan Pier 17 in South street Seaport dineerden we in stijl. Intussen konden we genieten van een prachtig zicht op Brooklyn en het Financial District. En wat op zondagavond nog niet te zien was, lukte nu wel: de avond viel, en de lichten gingen aan in de wolkenkrabbers. Een prachtig zicht.

En dan zat het er bijna op. Niemand bleek al zin te hebben om te gaan slapen, en er werden duchtige pogingen ondernomen om de woorden van Frank Sinatra te illusteren: ‘the city that never sleeps’.

Na een kort nachtje vertrokken we al om 7.30 u ( en 8 u voor de grootste slapers!) naar Penn station, het vertrek van onze treinreis. Het was niet evident om met bagage de metro te nemen tijdens de ochtendspits, maar het is al bij al vlot verlopen, en we kwamen op het geplande tijdstip toe in het station.

Dit verslagje wordt geschreven op de trein, in New Jersey. Het posten is voor straks. Op de trein is weliswaar elektriciteit voor de laptop, maar Wifi vind ik niet.  En nu een beetje rusten, om energie op te doen voor de laatste etappe van onze reis, Washington D.C.

Dit bericht wordt wat later gepost, niet omdat de verslaggever van dienst er de brui heeft aan gegeven, maar omdat het hotel niet over Wifi op de kamers beschikt. In de lobby zou het in principe moeten lukken, dus dat probeer ik straks uit. Hopelijk lukt het.

27-05-2010, 12:52 geschreven door Nicole Van Dessel  

25-05-2010, 15:13 geschreven door Nicole Van Dessel  

25-05-2010, 15:13 geschreven door Nicole Van Dessel  

Vandaag was onze rush day, omdat we ons gingen haasten van de ene metro naar de andere, en intussen een heleboel verschillende delen van New York ontdekken.

We probeerden een nieuwe formule uit: ‘divide et impera’, of in ons geval: de groep in 2 splitsen. De metro nemen, een straat oversteken, op straat luisteren naar een beetje uitleg, tellen of iedereen nog aanwezig is,… zijn namelijk zaken die allemaal zeer moeizaam gaan met een groep van 48. Dus probeerden we het eens met 2 kleinere groepen.

Bij het vertrek kregen we al onmiddellijk een bewijs van het nut van deze oplossing: een studente van de eerste groep kon wegens de ochtendspits niet meer mee in de metro, maar kon gelukkig aanpikken bij de 2^de groep die enkele minuten later passeerde.

Onze eerste halte was Madison Square Park en de Flatiron building, de eerste wolkenkrabber van New York, en eveneens de smalste. Nadien terug de metro in, en nu naar Washington Square park, waar zich o.a. de New York University bevindt. We wandelden door Greenwich village, en ontdekten de oorsprong van de uitdrukking ‘gay’. De student die dit op één van de foto’s illustreert beweert echter dat hij puur poseert voor de foto, en verder geen connectie heeft met de gay scene….

Terug in de metro, en nu naar Soho, mijn persoonlijke favoriet. Allemaal prachtige halfhoge gebouwen met mooie gevels. De studenten hadden echter ook veel interesse voor wat zich op het gelijkvloers van de gebouwen afspeelt, winkels van alle kledingketens. Het einde van dit stukje wandeling deed ons in Chinatown belanden, wat een heel contrast was met de voorgaande straten. Vuil, rommelig, winkeltjes met namaak merkenkleding, juwelen en handtassen en natuurlijk heel veel chinezen. Wij wandelden tot aan de metro die ons terug noordelijker bracht, naar het Meatpacking district. Hier wandelden we naar de High line, een park dat aangelegd werd op een viaduct voor goederentreinen. De treinen zijn er niet meer, en in de plaats is een lang, smal park gekomen, dat zich boven de andere straten bevindt. Aan de linkerzijde zagen de we Hudson River en New Jersey liggen.

Dan volgde een middagpauze om de voeten te laten rusten en iets te eten in één van de restaurantjes van het nieuwe trendy Meatpacking district. Terug de metro in, naar Penn station, vanwaar we wandelden naar de Empire State Building. We waren in angstige afwachting voor de lengte van de wachtrijen die we zouden vinden, maar dit viel ontzettend mee. Het was de ganse dag bewolkt, en de meeste toeristen hadden het laten afweten. Gevolg: geen wachtlijnen, iedereen onmiddellijk naar de top. En omdat het in de loop van de dag stilaan opgeklaard was, was de zichtbaarheid redelijk. En voor wie denkt ‘in België is het toch lekker warmer’: het was wel een flinke 22 °C, maar met wat bewolking erbij.

Na het bezoek aan de ESB ging iedereen zijn eigen weg. Naar het hotel om de voeten te laten rusten of om zelf een dutje te doen, en het slaaptekort van de vorige nachten in te halen, naar Central Park om te genieten van de natuur en de rust, of naar de winkelstraten, om de dollars uit te geven.

De andere groep volgde gedeeltelijk hetzelfde programma, maar besliste aan het einde om niet naar de High line te gaan, maar de ferry te nemen naar Staten Island, en daar verder met de trien naar New dorp te gaan. Een heel contrast met Manhattan: landelijk, rustig, minder haast.

En ‘s avonds lieten onze studenten zien dat ze ook verstandig kunnen zijn: nogal wat groepjes deden het rustig aan, wat TV kijken of vroeg gaan slapen, of een klein feestje bouwen op de kamer, waar zelfs de docenten welkom waren! Zulke feestjes kunnen natuurlijk ook lang uitlopen, dus wordt het terug afwachten hoe fit iedereen zal zijn.

25-05-2010, 15:01 geschreven door Nicole Van Dessel  

24-05-2010, 13:11 geschreven door Nicole Van Dessel  

24-05-2010, 13:10 geschreven door Nicole Van Dessel  

24-05-2010, 13:07 geschreven door Nicole Van Dessel  

24-05-2010, 13:03 geschreven door Nicole Van Dessel  

24-05-2010, 13:02 geschreven door Nicole Van Dessel  

Elke dag van onze reis heeft een bepaald thema, dat ik tot nu toe was vergeten te vermelden. Vrijdag was heel toepasselijk ‘Here we come’, en zaterdag ‘Liberty day’.

Vandaag was ‘Park day’, omwille van Central Park, waar het Metropolitan museum in ligt, onze bestemming van deze ochtend. Onze groep was te groot om gezamenlijk een uitleg te krijgen van onze expert ter zake, Tuur Van den Berge. Dus exploreerden we in kleine groepjes het immense museum. De Egyptische kunst was de eerste halte. Nadien volgden o.a. de Europese schilderkunst, waar we Vlaamse schilders zagen, een nieuwe tentoonstelling met werk van Picasso, Griekse en Romeinse kunst, kunst uit Afrika en Oceanië en een tijdelijke tentoonstelling over ‘American woman’. Het Metropolitan heeft één der grootste kunstcollecties ter wereld, dus was het makkelijk om erin te verdwalen, wat sommigen ook werkelijk deden! Uiteindelijk vond iedereen de uitgang, en verzamelden we op de trappen vóór het museum.

Vandaar gingen we langzaam terug richting metro. Het vele wachten en stappen van de vorige dag, gecombineerd met jetlag en – voor sommigen- erg korte nachten, begonnen hun tol te eisen.

We namen de metro tot de 161 ste straat, een flink eind in het noorden, en buiten het eiland Manhattan. We gingen namelijk naar de Bronx! Geen gevaarlijke toestanden, maar het gloednieuwe Yankee stadium (baseball).

Na de lunch ging het terug richting Manhattan. Hier splitsten zich onze wegen. Sommigen gingen naar Central Park, waar ze konden genieten van het relatief mooie weer (de verwachte regen is helemaal uitgebleven, het was een aangename 20° C, met zelfs wat zon). Wandelen, luieren, op een bankje zitten en de New Yorkers bekijken, kaarten, American football spelen, kortom een heel ontspannen zondag namiddag. Andere gingen winkelen, rond 5th Avenue, naar Macy’s of naar Soho.

Om 6 u ‘s avonds was het terug verzamelen geblazen. We namen de metro naar Brooklyn, waar we wandelden naar de Brooklyn Heights promenade, het stukje New York met het mooiste uitzicht; lower Manhattan. De fotocamera’s werden terug bovengehaald, om het prachtige zicht te vereeuwigen. Het was wel erg druk op de promenade: door het mooie weer kwamen veel buurtbewoners genieten van een bankje, een aperitiefje, joggen,… Wat een verschil met vorig jaar, toen we, omwille van de ijzige kou en wind, de enigen waren op dit stukje New York (jaja Dieter, kijk maar eens naar foto’s waar iedereen in korte mouwen of lichte truitjes opstaat!). We wandelden de ganse lengte (1825 m) van de Brooklyn bridge terug richting Manhattan.

Intussen was iedereen hongerig van het vele stappen. De meesten gingen naar Chinatown of Little Italy, waar we nieuwe buurten leerden kennen, en genoten van het eten, en vooral ook van het feit dat de vermoeide voeten eindelijk konden rusten.

En nog was het niet gedaan! Ons hotel is schitterend gelegen, op wandelafstand van Times Square, en dus vlak bij een grote uitgaansbuurt. En dus wordt er ook veel uitgegaan! Vanavond wordt het karaoke voor sommigen. Het Brussels café, met Belgische bieren, is ook een favoriet. Maar natuurlijk ook rustig op de eigen kamer met vrienden wat chillen, en aan meer economische prijzen nog enkele glazen drinken, of bij de docenten een iets steviger drankje nuttigen.

En daarmee hebben jullie ook onmiddellijk de verklaring van het latere verschijnen van deze blog. Maar dit wordt hopelijk gecompenseerd door de langverwachte eerste foto’s. Geniet ervan, en tot morgen!

24-05-2010, 12:14 geschreven door Nicole Van Dessel  

Naar het vrijheidsbeeld

24-05-2010, 00:00 geschreven door Nicole Van Dessel