De N-VA heeft zijn steun aan de federale regering opgezegd. We hebben veel geduld gehad. We hebben zelfs, om ons doel te bereiken, Verhofstadt tijdelijk terug aan de macht gebracht. We hebben een regering gesteund die de onze niet was, waar we eigenlijk niets te zoeken hadden, enkel en alleen om onze doelstellingen te verwezenlijken. We hebben het initiatief zelfs overgelaten aan de franstaligen. Maar er kwam natuurlijk niets van: één nietszeggend blaadje papier, zonder enige garantie. We hebben geduld gehad, maar uiteindelijk verglijdt geduld in lafheid. Ons ledencongres heeft dat met een uitzonderlijk grote meerderheid voorkomen.
Ondertussen werd er door onze "Vlaamse" regeringspartners al om onze ondergang geschreeuwd. Bart Somers, in betere tijden voor hem,ooit nog voorzitter van de Volksunie-jongeren en Vlaams voorvechter bij uitstek, schreeuwde, nog terwijl het congres bezig was, al om het ontslag van onze minister Geert Bougeois en het uitstappen van de N-VA uit de Vlaamse Regering. De "karakteriëls" moesten er nu maar eens uit. Hoe kan je jezelf nog erger vergeten? Hoe kan je, al wat je bent en vroeger was, gewoon negeren en als een windhaan compleet de andere kant opdraaien zonder gezichtsverlies? Niet dus. Wij kennen Bart Somers nu wel en met hem de hele VLD.
Ook Bert Anciaux had een klok horen luiden. Meezwieren, dacht Bert, en ja hoor, ook de "Vlaamse" Progressieven eisten dat de N-VA zou vertrekken uit de Vlaamse Regering en dat Bourgeois het voor bekeken moest houden. Het is niet de eerste frats die Anciaux uithaalt tegenover ons. Bert kennen wij bij N-VA al langer.
En dan was er ook nog onze geldverbrandende vriend van de S-PA. Dat zo iemand nog in de politiek aanwezig is, is op zich al verbazend, maar dat hij dan ook nog eens hoog van de toren gaat blazen is al helemaal verwonderlijk. Vandenbroucke maakte het schreeuwende drietal compleet. Wie ooit het interview met hem in de Zevende Dag gezien heeft, waarin hij Bart De Wever afschilderde als een voor Vlaanderen staatsgevaarlijke intrigant, weet hoe de S-PA de N-VA inschat.
Het ergste is echter nog niet dat die heren dat zeggen. Dat is nu eenmaal hun democratisch recht. Het erge is dat zij nog geen twee dagen later komen vertellen dat ze het toch wel jammer vinden dat de N-VA uit de Vlaamse Regering stapt en dat het niet hun bedoeling was dat Geert Bourgeois zijn ministerpost zou verlaten. Hoe hypocriet kan je zijn?
De CD&V gaat alleen door. Dat vinden wij jammer. Het Kartel houdt op te bestaan en daar is eigenlijk niemand echt gelukkig mee, behalve de franstaligen dan. CD&V kiest voor de macht en de portefeuilles. Dat is hun goed recht maar het is niet echt fair tegenover de kartelpartner en waarschijnlijk is het ook niet zo verstandig.
CD&V zou 40 % van zijn stemmen verliezen. Er moet nu wel een goede staatshervorming komen om dat stemmenverlies te counteren. Maar ziet u dat gebeuren, na meer dan 15 maanden onderhandelen waarbij niets werd bereikt? Ziet u dat gebeuren in een dialoog waarbij voor de start ervan geen enkele garantie werd gegeven? Wij zijn zeer sceptisch.
Lokaal De partijtop heeft ons gevraagd op lokaal vlak de samenwerking met CD&V te laten voortduren. Voorlopig zal N-VA Duffel dus blijven samenwerken met de lokale CD&V-afdeling en samen met hen de meerderheid in Duffel uitmaken. Omdat wij echter denken, dat elke Duffelse N-VA'er daarover zijn zeg mag doen, zullen wij de vraag of wij blijven samenwerken met CD&V op lokaal vlak, voorleggen aan onze leden.
Hieronder leest u nog de verklaring van Geert Bourgeois bij zijn ontslag: rechtlijnig en recht door zee, "t Hoofd omhoge"
Geert Bourgeois Kabinet van de Vlaams minister van Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme
Bij zijn ontslag als Vlaams minister legde Geert Bourgeois volgende verklaring af: Vandaag heb ik in de ministerraad moeten vaststellen dat alle collega-ministers wensen in te stappen in de dialoog, die vrijdag nog werd afgewezen. Op 5 september nog verbond de Vlaamse regering strikte en noodzakelijke voorwaarden aan de start van deze dialoog. Zowel afgelopen vrijdag als vandaag opnieuw moet ik vaststellen dat aan die strikte en noodzakelijke voorwaarden niet is voldaan. En net als toen, beseft iedereen dat de geloofwaardigheid van deze dialoog onbestaande is. Een poppenkast verandert daar niets aan. Als ik zodoende werkelijk nog de enige ben in de Vlaamse regering die resoluut achter de uitvoering van het Vlaams regeerakkoord sta, als ik werkelijk nog de enige ben die de beloofde strikte en noodzakelijke voorwaarden van de Vlaamse regering ook effectief strikt en noodzakelijk vind, als ik werkelijk nog de enige ben in deze Vlaamse regering die de Vlaamse beloftes effectief wil uitvoeren, dan lijkt het mij beter dat ik deze regering verlaat. Als het nog enkel over macht en ministerposten gaat, dan kan deze regering beter functioneren zonder mij. Dat spijt mij zeer. Ik denk dat de N-VA de afgelopen jaren heel wat gerealiseerd heeft, ook in deze regering. Bijvoorbeeld de inspanningen voor de Vlaamse rand en het inburgeringsbeleid, zijn en blijven verworvenheden van de N-VA. Ook inzake mijn eigen beleidsdomeinen ben ik meer dan tevreden over de bereikte resultaten. Ik dank dan ook vanuit de grond van mijn hart mijn vele trouwe kabinetsmedewerkers voor hun harde werk, net als de vele ambtenaren waarmee ik voortreffelijk samenwerkte. De enige fout die je mijn partij en mij kan aanwrijven, is dat we voluit zijn gegaan voor de realisatie van het Vlaams regeerakkoord. Belofte maakt schuld. Ik ben dan ook diep ontgoocheld in de houding van de top van CD&V, of tenminste van sommigen in de top van CD&V. De démarches van SP.A en VLD slaan alles. Schaamteloos stonden zij gisteren onmiddellijk klaar om mijn ministerpost op te eisen. Inhoudelijke argumenten hadden ze niet. Vooral de platvloersheid heeft mij geraakt. Op het congres van de N-VA gisteren waren heel wat kinderen en jongeren. Ik denk dat zij een veel beter voorbeeld hebben gekregen van hoe politiek kan worden bedreven. Open, eerlijk, rechtlijnig. En dienstbaar aan de samenleving. Mijn ontslag mag dan ook niet bitter stemmen, maar als een signaal dat politiek ook anders kan.
Zoals u in de media heeft kunnen horen, heeft de N-VA op zijn congres de steun aan de federale regering opgezegd. Deze congresbeslissing is een gevolg van de consequente houding van de partij. De N-VA is geen partij van veel beloven en weinig geven. De N-VA is een partij die aan eerlijke politiek doet en zegt waar ze voor staat en staat voor wat ze zegt. Ook de lokale afdeling was vertegenwoordigd op het congres. N-VA Duffel steunt het nationale partijbestuur. Dit heeft voorlopig geen weerslag op de samenwerking met CD&V in onze gemeente. Onze afspraken blijven overeind en N-VA zal constructief blijven meewerken aan het gemeentebeleid.
