Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Welkom bij Norman-FB.
Het gratis blog van Freddy.
27-09-2005
Le Crotoy
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Beste blogger, ik heet u allen van harte welkom op mijn nieuwe website. Deze is bij wijze van proef en is zeker voor verbetering vatbaar. Het is dan ook,de eerste maal, dat ik zoiets maak en zal trachten,dit op een zo geordende wijze voor elkaar te brengen. heeft u sugesties of opmerkingen,aarzel niet mij te contacteren,ik heb luisterende oren.bij voorbaat dank en hoop daarom op een eerlijke confrontatie, norman_2007, freddy. PS: Eigenlijk noem ik Freddy Buyck en niet Norman, maar het is aangenaam als men op het web eens onder een pseudoniem kan werken, daarom noem ik mij Norman,met de initialen FB van mijn naam.Indien u een bericht wenst te schrijven kunt u dat per slakkenpost doen op vogend adres: Buyck Freddy Marktstraat 25/2 B-8380-Zeebrugge of per email ® norman.fb@hotmail.com of eventueel per telefoon: Gsm: 0032(0)487/711115 .Alvast bedankt bij voorbaat, freddy.
Hallo iedereen, zoals eerder gezegt of geschreven,is het de eerste maal dat ik een website maak.Ik weet momenteel niet of het de smaak zal vallen,maar het is te proberen, Gent en Brussel is ook niet in één dag gemaakt,he.Ik ben nu 7 jaar gepensioneerd en uiteraard moet ik toch een beetje bezigheid hebben,dus heb ik besloten eens zelf een website te maken.In den beginnen is het het niet zo gemakkelijk om met een onderwerp te starten,maar oefening baard kunst,zegt men toch. Nu ik alleen ben komen te vallen,door hrt overlijden van mijn geliefde vriendin, 2.5 jaar geleden, zijn de dagen soms héél lang en krijg ik maar zéér weing bezoek, Soms zijn de teleurstellingen groot, maar het leven gaat verder en ik hoop toch eens het geluk te vinden,het is géén noodkreet,hoor, maar soms is men wel erg vertwijfeld. Nu, ik ben en blijf steeds optimist,dat moet wel, want via de pc, kan men wel vrienden maken en terug vinden,zij het met toeval of niet,maar het kan zeer verassend overkomen als men toevallig een oude bekende tegenkomd,die men sedert jaren niet meer levend waande...Anderen daarentegen, laten niets meer van hen horen of hebben je eenvoudig laten vallen, om één of andere reden,soms buiten je eigen wil. Nu,het is zo in de wereld van vandaag en daar kan men niets of weinig aan veranderen. Ik mag gerust zeggen, dat er één vriendin is, die ik reeds zeker 15 jaar ken, maar dan enkel uit vriendschap, die mij door dik en dun, bij de tegenslagen die ik heb gekend, mij zeer veel morele steun heeft gegeven,ondanks dat ze ook veel tegenslagen heeft gekend, zoiets vergeet men nooit! Ja, je zal misschien denken, de eerste blok van het web, is maar triestig of af gezaagd, maar ik hou er aan dat toch eens te vermelden. Zo, nu ga ik dat hoofdstuk beeindigen, ik hoop op een beetje positive reactie van jullie zijde, tot de volgende keer,freddy.
Graag zou ik langs deze weg een oproep willen doen tot het terug vinden van een oude vriend nl: zijn naam is BEECKMAN HERMAN , moet nu 62 jaar zijn en de de ouste van drie,had 2 broers genaamd: Jean-Pierre en Roland, beidde ouders reeds jaren overleden, laatst gekende woonplaats was GENT , Ottergemsesteenweg , maar dicht bij Burggravenlaan,nummer onbekend, hebben tot half de jaren 50 gewoond in TUSSEN BERMEN te Gent, waar vroeger het voetbalplein was van F.C. GANDA. Hij is samen met zijn ouders en broers verhuisd naar de Pensenmarkt te Gent ,omstreeks 1953 , waar zijn ouders de herberg t'Roosje (denk wel dat het zo noemde) uitbaate, waarna ze omstreeks 1960-61 verhuisde naar eerder vernoemd laatst gekend adres. Daar ik in 1970 naar Brugge ben gaan wonen , zijn we elkaar uit het oog verloren. mijn laatste bezoek aan mijn vriend dateerd van 1962 tijdens mijn legerdienst. Indien iemand van jullie, deze mensen zou kennen of herkennen, bede, wilt u zo vriendelijk zijn mij een berichtje te laten,waarvoor mijn hartelijke dank bij voorbaat, freddy buyck. norman_2007. Men kan mij bereiken via de slakkenpost op volgend adres:
hallo beste bloggers, nu ben ik terug met een nieuw verhaal...Hebt u ooit al eens het Noorden van Frankrijk bezocht? Neen? Ik zou het zeer sterk aanraden,het is zeker de moeite waard! Als men vanaf de Belgische-Franse grens,via het kanaal van Duinkerke, de route N407 volgd en eens Calais is gepasseerd, komt men in een prachtig landschap, de wegen zijn er niet te breedt maar wel goed onderhouden en de beplanting is er ook mooi en goed onderhouden. Als men de richting Cape-Gris-Nez rijd langs de krijtrotsen ,heeft men een mooi uitzicht op de Noordzee en eens in Cap-Gris-Nez aangekomen, kan men met een verrekijker,bij helder en rustig weer, de krijtrotsen van Dover zien,het is een zeer mooi vergezicht, waar men niet zo veel de gelegenheid voor heeft. Als u verder info wenst,dan kan je terug gaan naar mijn vorige website,n.l. 'norman_2007 'Website , dit in de rubriek' mijn documenten,<HTML>.
Een kleine bijlage over ontvangst in stadhuis van St-Omer. In 2003 zijn mijn vriendin en ik naar St-Omer geweest,per auto, om inlichting(en) in te winnen nopens het nog aantreffen van famlie van haar moeders zijde. U moet nl. weten,dat mijn vriendin geboren was in St-Omer en op 3 jarige leeftijd haar moeder heeft verloren.Na het overlijden van haar moeder,is ze met haar vader terug gekeerd naar Brugge, daar hij van Brugge afkomstig was. Wij zijn rond 11.30 s'middags in St-Omer aangekomen en ons naar het stadhuis begeven.We zijn er op een héél vriendelijke, door een vrouwelijke bediende, ontvangen en ze luisterde zeer aandachtig wat wij verlangde.Na de nodige uitleg, in het Frans uiteraard, heeft deze vrouw voor ons enkele opzoekingen beginnen te doen in oude archieven en steeds heel vriendelijk de nodige uitleg verstrekt. Spijtig genoeg kon ze ons niet verder helpen, daar er meer dan 50 jaar verstreken was na het overlijden van van de vriendin haar moeder. We konden misschien nog wel geholpen worden,door opzoekingen via het Archief via Parijs,maar dat zou niet kosteloos geweest zijn...We zijn er dan uitleindelijk,licht ontgoocheld , dan maar naar Belgie moeten teruggaan zonder resultaat.Zo, de bedoeling van dit verhaal is, wat de ontvangst is bij het overheidsbestuur in Frankrijk, dat het zeer beleefd en vriendschappelijk is verlopen en zij zelf onder de indruk waren dat ze ons niet konden helpen . Dat was voor mijn vriendin en ook een beetje voor mij, daar ik reeds vroeger in Frankrijk geweest was, toch ook wel een verassing , als voorbeeld van gastvrijheid! Zo, dat is een kleine anekdote van het verhaal,tot een volgende keer!
Als men toch in de streek is en eens een flinke wandeling wenst te maken,eentje die zeer interssant is, gemakkelijk bereikbaar, ga dan eens naar het natuurreservaat, Le Marquenterre, is het méér dan waard! Er worden er twee wandelroutes voorgelegd, nl, één van 3 uur en één van 5 uur, er zijn schuil en opservatie - hutten, men kan er allerlei vogels bekijken,ook tijden het broeden,uiteraard door de opservatie-hutten. Na de wandeling kan men bij de ingang van het reservaat, naar het restaurant om een versnappering en de maag vullen,er is keuze genoeg. Ik kan u verzekeren, dat men na zo'n wandeling en goed gegeten te hebben, een goede nachtrust welkom is! Onthaal in het hotel:Eens men aangekomen is in het hotel, maar spijtig dat ik de naam van het hotel vergeten ben, werden we op een heel vriendelijke manier verwelkomt, met de nodige ' bonjour's ' , wegwijs gemaakt in de werking van het hotel (algemene regel ter plaatse) werdt ons de kamer toegewezen en de prijzen besproken, wat men als ontbijt wenste ,bv: café au lait of café avec du lait, pain de campagne (boerenbrood) of baguette (Frans brood) , met confituur (3 soorten) of eiers ( roereiers of paardenoog ). Voor s'middags kon men kiezen ofwel ging men uit eten ofwel bestelde men dan voor s'middags. Men vraagde of men s'morgens moest gewekt worden en om welk uur en men bracht het ontbijt aan bed! Had men geen zin (bv. bij slecht weer) om weg te gaan, dan kon men de ganse dag in de kamer doorbrengen! Nu,ik weet uiteraard niet, hoe het in andere hotels was met de ontvangst en begeleiding,maar ik veronderstel dat het ook zo was zoals in het hotel waar ik had verbleven. Kortom, het was een zeer goed verblijf en het mag gezegt worden, het was er zeer proper en net! Ik hoop er ooit eens te mogen terug gaan! Zo, tot ziens met een volgend verhaal!
Bezienswaardigheden in Picardie: Van Le Crotoy tot Abbeville.
Men vertrekt vanaf Le Trocoy Place en neem de baan die rond de baai van de Somme loopt tot ongeveer 5 km gereden te hebben,neem dan de richting Abbeville (de vallei van de Somme) . Het is een mooie en schilderachtige streek , waarin verschillende restaurantjes verscholen liggen waar men lekkere streekgerechten kan nuttigen aan schappelijke prijzen! Bij goed weer,is het er aangenaam vertoeven en kan men buiten,op het terras eten en drinken.De bediening is goed en men wordt er zeer vriendelijk ontvangen! Het bezichtigen waard:
Saint-Maxent: 1) Unieke windmolen op stelten, in het departement van de Somme,bevind zich te Saint-Maxent ten zuiden van Abbeville, gebouwd in de XVI e eeuw. Het mechanisme is zeer goed bewaard en is in het oorspronkelijke hout . Het geklasseerde historische monument is toegankelijk elke namiddag, uitgezonderd op woensdag, dit op aanvraag.
Saint-Valéry. 2) Het is in 611 dat een gegucht ,genaamd Gualaric, een verfransing van Valery, geevanligiseerd naar ermitage dominante de Baai van de Somme, zijn helpers bouwden de oudste Abbedij van Picardie. word vervolgd.
:-Beste bloggers,momenteel kan ik mijn blog niet verder afwerken als gevolkg van ziekte,ik hoop spoedig weer aan de slag te kunnen gaan,bedankt voor uw vertrouwen! freddy (norman_2007). hopelijk tot vlug!
Beste blogger, ik heet u allen van harte welkom op mijn nieuwe website. Deze is bij wijze van proef en is zeker voor verbetering vatbaar. Het is dan ook,de eerste maal, dat ik zoiets maak en zal trachten,dit op een zo geordende wijze voor elkaar te brengen. heeft u sugesties of opmerkingen,aarzel niet mij te contacteren,ik heb luisterende oren.bij voorbaat dank en hoop daarom op een eerlijke confrontatie, norman_2007, freddy. PS: Eigenlijk noem ik Freddy Buyck en niet Norman, maar het is aangenaam als men op het web eens onder een pseudoniem kan werken, daarom noem ik mij Norman,met de initialen FB van mijn naam.Indien u een bericht wenst te schrijven kunt u dat per slakkenpost doen op vogend adres: Buyck Freddy Marktstraat 25/2 B-8380-Zeebrugge of per email ® 
Hallo iedereen, zoals eerder gezegt of geschreven,is het de eerste maal dat ik een website maak.Ik weet momenteel niet of het de smaak zal vallen,maar het is te proberen, Gent en Brussel is ook niet in één dag gemaakt,he.Ik ben nu 7 jaar gepensioneerd en uiteraard moet ik toch een beetje bezigheid hebben,dus heb ik besloten eens zelf een website te maken.In den beginnen is het het niet zo gemakkelijk om met een onderwerp te starten,maar oefening baard kunst,zegt men toch. Nu ik alleen ben komen te vallen,door hrt overlijden van mijn geliefde vriendin, 2.5 jaar geleden, zijn de dagen soms héél lang en krijg ik maar zéér weing bezoek, Soms zijn de teleurstellingen groot, maar het leven gaat verder en ik hoop toch eens het geluk te vinden,het is géén noodkreet,hoor, maar soms is men wel erg vertwijfeld. Nu, ik ben en blijf steeds optimist,dat moet wel, want via de pc, kan men wel vrienden maken en terug vinden,zij het met toeval of niet,maar het kan zeer verassend overkomen als men toevallig een oude bekende tegenkomd,die men sedert jaren niet meer levend waande...Anderen daarentegen, laten niets meer van hen horen of hebben je eenvoudig laten vallen, om één of andere reden,soms buiten je eigen wil. Nu,het is zo in de wereld van vandaag en daar kan men niets of weinig aan veranderen. Ik mag gerust zeggen, dat er één vriendin is, die ik reeds zeker 15 jaar ken, maar dan enkel uit vriendschap, die mij door dik en dun, bij de tegenslagen die ik heb gekend, mij zeer veel morele steun heeft gegeven,ondanks dat ze ook veel tegenslagen heeft gekend, zoiets vergeet men nooit! Ja, je zal misschien denken, de eerste blok van het web, is maar triestig of af gezaagd, maar ik hou er aan dat toch eens te vermelden. Zo, nu ga ik dat hoofdstuk beeindigen, ik hoop op een beetje positive reactie van jullie zijde, tot de volgende keer,freddy.
Graag zou ik langs deze weg een oproep willen doen tot het terug vinden van een oude vriend nl: zijn naam is BEECKMAN HERMAN , moet nu 62 jaar zijn en de de ouste van drie,had 2 broers genaamd: Jean-Pierre en Roland, beidde ouders reeds jaren overleden, laatst gekende woonplaats was GENT , Ottergemsesteenweg , maar dicht bij Burggravenlaan,nummer onbekend, hebben tot half de jaren 50 gewoond in TUSSEN BERMEN te Gent, waar vroeger het voetbalplein was van F.C. GANDA. Hij is samen met zijn ouders en broers verhuisd naar de Pensenmarkt te Gent ,omstreeks 1953 , waar zijn ouders de herberg t'Roosje (denk wel dat het zo noemde) uitbaate, waarna ze omstreeks 1960-61 verhuisde naar eerder vernoemd laatst gekend adres. Daar ik in 1970 naar Brugge ben gaan wonen , zijn we elkaar uit het oog verloren. mijn laatste bezoek aan mijn vriend dateerd van 1962 tijdens mijn legerdienst. Indien iemand van jullie, deze mensen zou kennen of herkennen, bede, wilt u zo vriendelijk zijn mij een berichtje te laten,waarvoor mijn hartelijke dank bij voorbaat, freddy buyck. norman_2007. Men kan mij bereiken via de slakkenpost op volgend adres: 
hallo beste bloggers, nu ben ik terug met een nieuw verhaal...Hebt u ooit al eens het Noorden van Frankrijk bezocht? Neen? Ik zou het zeer sterk aanraden,het is zeker de moeite waard! Als men vanaf de Belgische-Franse grens,via het kanaal van Duinkerke, de route N407 volgd en eens Calais is gepasseerd, komt men in een prachtig landschap, de wegen zijn er niet te breedt maar wel goed onderhouden en de beplanting is er ook mooi en goed onderhouden. Als men de richting Cape-Gris-Nez rijd langs de krijtrotsen ,heeft men een mooi uitzicht op de Noordzee en eens in Cap-Gris-Nez aangekomen, kan men met een verrekijker,bij helder en rustig weer, de krijtrotsen van Dover zien,het is een zeer mooi vergezicht, waar men niet zo veel de gelegenheid voor heeft. Als u verder info wenst,dan kan je terug gaan naar mijn vorige website,n.l. 'norman_2007 'Website , dit in de rubriek' mijn documenten,<HTML>.
Een kleine bijlage over ontvangst in stadhuis van St-Omer. In 2003 zijn mijn vriendin en ik naar St-Omer geweest,per auto, om inlichting(en) in te winnen nopens het nog aantreffen van famlie van haar moeders zijde. U moet nl. weten,dat mijn vriendin geboren was in St-Omer en op 3 jarige leeftijd haar moeder heeft verloren.Na het overlijden van haar moeder,is ze met haar vader terug gekeerd naar Brugge, daar hij van Brugge afkomstig was. Wij zijn rond 11.30 s'middags in St-Omer aangekomen en ons naar het stadhuis begeven.We zijn er op een héél vriendelijke, door een vrouwelijke bediende, ontvangen en ze luisterde zeer aandachtig wat wij verlangde.Na de nodige uitleg, in het Frans uiteraard, heeft deze vrouw voor ons enkele opzoekingen beginnen te doen in oude archieven en steeds heel vriendelijk de nodige uitleg verstrekt. Spijtig genoeg kon ze ons niet verder helpen, daar er meer dan 50 jaar verstreken was na het overlijden van van de vriendin haar moeder. We konden misschien nog wel geholpen worden,door opzoekingen via het Archief via Parijs,maar dat zou niet kosteloos geweest zijn...We zijn er dan uitleindelijk,licht ontgoocheld , dan maar naar Belgie moeten teruggaan zonder resultaat.Zo, de bedoeling van dit verhaal is, wat de ontvangst is bij het overheidsbestuur in Frankrijk, dat het zeer beleefd en vriendschappelijk is verlopen en zij zelf onder de indruk waren dat ze ons niet konden helpen . Dat was voor mijn vriendin en ook een beetje voor mij, daar ik reeds vroeger in Frankrijk geweest was, toch ook wel een verassing , als voorbeeld van gastvrijheid! Zo, dat is een kleine anekdote van het verhaal,tot een volgende keer!
Beste bloggers,momenteel kan ik mijn blog niet verder afwerken als gevolkg van ziekte,ik hoop spoedig weer aan de slag te kunnen gaan,bedankt voor uw vertrouwen! freddy (norman_2007). hopelijk tot vlug!
