Ronde van Nederland

21 fietstochten na elkaar laten zich stilaan voelen. Hier en daar steekt er een pijntje op. Maar toch staan we voor 10u weer klaar voor rit 22. We zijn al snel opnieuw in de bossen. En daar zijn we niet alleen : verschillende groepen lopers (jong en oud door elkaar) komen voorbij gejogd, of maken zich klaar om onder begeleiding van een coach aan een bosloop te beginnen. Dankzij die boswegels zitten we na een kwartier al terug onder het stof. Richting Rijsbergen volgen we het riviertje Mark, vroeger de grens tussen twee graafschappen. Dan wordt het echt 'choissir entre deux maux' : ofwel een weg van 20 cm breed (zeggen we niet beter smal?) ofwel een mulle zandweg. Het wordt het eerste, en we komen gelukkig geen tegenliggers tegen. Nog meer bossen, eikels op de helm zijn we al gewoon, maar als er ook kastanjes vallen, zijn we wat blij dat we een helm op hebben!

We rijden nu afwisselend door bos en heide, en komen bij de grens Nederland-België. Daar passeren we de 'strondpaal'. Echt waar! Het is een grenspaaltje waarachter de douaniers rond 1900 gingen zitten om hun gevoeg te doen. Er hoort ook een verhaal bij van een smokkelaar die dankzij vele vermommingen en goede acteerprestaties de douaniers telkens wist te verschalken. Hij werd het 'klaveren vrouwke' genoemd.

We rijden even België binnen, en in Essen-Horendonck kan ik taverne 'het wit uiltje' natuurlijk niet voorbij. De lieve bazin vertelt me dat wie hier woont 'van den uil' is. Haar taverne staat vol uilen, nog meer dan ik heb, en dat wil wat zeggen!

En dan naar huis, maar dat is nog 80 km van hier, dus overnachten we nog in de 'Volksabdij' in Ossendrecht. Een groot complex, opgericht rond 1920 om jongeren een toekomst te bieden. Nu is het een hotel annex bezinningscentrum. Gisteren in een hotel voor de gegoede burgerij van 1900, nu in een voormalige abdij, alles is mogelijk op zo'n fietstocht. En morgen in ons eigen bedje!