Ronde van Nederland

We weken gisteren van de ronde af om in Thorn te kunnen overnachten. Het is al ons vijfde bezoek aan Thorn, we blijven het een charmant stadje vinden. Ook deze keer kunnen we de monumentale abdijkerk niet bezoeken want we zijn nog te vroeg, andere keren waren we te laat of was er teveel volk. We hebben dus een reden om nog eens terug te komen.

We volgen LF5, de oost-westverbinding tussen Brugge en Duitsland, om terug op het tracé van de ronde te komen. Dan schakelen we over op LF7, de oeverlandroute. Veel bijzonders valt er niet te vertellen. Landbouw domineert hier. Eerst appelbomen en enkele rijen druivelaars, weer vele aardappelvelden, de onvermijdelijke mais en zeer veel aspergebedden. Ook in de dorpen valt er niet veel te beleven. Pas bij het Nationaal Park de Groote Peel wordt het interessanter. Het is een groot vogelgebied, maar de route gaat errond en niet erdoor. Het bezoekerscentrum is wel de moeite waard, het bevat veel nuttige informatie. Wat verder zitten we vast: weg afgesloten, een fietser vertelt ons dat er geen doorkomen aan is, 'zeker niet met die zakken op de fiets'. Geen wegomlegging aangeduid, we zoeken het zelf uit en dankzij Paul's richtingsgevoel vinden we opnieuw aansluiting. 500 m werd zo wel 6000 m, met de fiets toch wel een flinke extra. Maar het beste van de dag is voor het laatst bewaard : de Stabrechtse heide is een pareltje! Eerst jong naaldbos en dan kilometers zandgebied met vennen en heide. Erdoor rijden is niet simpel, het lijkt wel een behendigheidsparcours. Op het eerste gedeelte is net een nieuwe grindlaag op het fietspad aangebracht, onze brede banden zakken er toch diep in. Het tweede gedeelte is los zand, we schuiven meermaals weg. Deel drie is verhard en aangenaam fietsen.