Ronde van Nederland

De vismaaltijd hebben we goed verteerd, dus geen darmverhalen zoals verleden jaar. Maar veel geslapen hebben we niet. Dat hebben we te danken aan een koppel in de kamer boven ons dat even voor 3u luidkeels schlagers begon te zingen genre 'ik heb zo'n raar gevoel vanbinnen'. Meer dan een uur hielden ze dat vol, enkel onderbroken door geruzie. Pas toen de man het aftrapte werd het stil, zodat we toch nog in slaap vielen.

De kasteeltuinen bezochten we al eens dus rijden we er rond. Onmiddellijk fietsen we weer door bossen en moeten we weer stof vreten op de zanderige boswegels. De route is echt prachtig, maar we vragen ons toch af of de ontwerpers ooit al eens met pak en zak over die steenslagwegen gereden hebben. Makkelijk is anders!

Venlo bezochten we ook al dus rijden we snel door. We volgen nu even de LF13, de Schelde-Rheinroute, en dan weer nr 3, een mens moet er maar aan uit kunnen. Één bordje gemist, en je rijdt kilometers verkeerd.

Baarlo moet een rijk dorp geweest zijn want telt verschillende kastelen die door een groot park omringd worden. Eindelijk komen we even bij de Maas uit bij het sluizencomplex in Belfeld. Op een weide zien we weer een hele kolonie ganzen zitten. In Kessel kunnen we middagpauze houden aan de Maasoever. Het kasteel Keverberg werd oorspronkelijk in de 10de eeuw gebouwd, verschillende keren verwoest en terug opgebouwd, en in 1944 door de Duitsers in brand gestoken. De laatste restauratie is een miskleun : het dak en de bijgebouwde serre steken lelijk af tegen de fundamenten van de toren.

Via weer een veer komen we in Beesel. We maken een omweg via kasteel Nieuwenbroeck en na alweer een grindweg rijden we opnieuw even langs de Maas. Daar staat molen de Grauwe Beer, zogezegd uit 1604, maar al zo vaak verplaatst en heropgebouwd dat er geen splinter meer origineel is.

Roermond binnenrijden is een hachelijke onderneming, nergens fietspaden, dat zijn we hier niet meer gewoon. Antwerpen doorkruisen was er een makkie tegen! Maar de gevaarlijke tocht wordt goed afgewerkt en beloond met een aangenaam verpozen op het marktplein. Er staan vele imposante gebouwen rond, en we kiezen onbewust het meest pittoreske terras uit. Het behoort tot café 'in den gouden appel', een bruine kroeg met speciaal interieur.

Via de maasplassen, ontstaan door zand-en grindwinning, rijden we naar het witte stadje Thorn. De huizen werden er oorspronkelijk door nonnen bewoond en waren eerst naturel baksteen. Later kwamen er arme boerenfamilies wonen die de huizen niet konden onderhouden, en daarom de muren wit kalkten zodat ze er netjes uit zagen.

Ons hotel is weer zo'n samengesteld gebouw als gisteren, maar nu zijn de muren van steen ipv gyproc-platen. Laat ons hopen dat de andere gasten weer geen behoefte hebben hun zangtalent te etaleren.