Wat ons opviel tijdens deze reis waren de grote natuurgebieden die we doorkruisten. We zagen een heel ander Nederland dan we kenden. We kwamen ook veel meer andere trekkers tegen dan op onze reis naar Lourdes, die we ook in september reden (www.bloggen.be/norapaullourdes). En we reden vaak km lang helemaal alleen, wat we ook niet verwacht hadden. Wat ons ook verbaasde is het totaal aantal afgelegde hoogtemeters, ongeveer 3500, zo vlak is Nederland dus niet ...

We hadden geen materiaalpech (zou maar erg geweest zijn met splinternieuwe fietsen!), en hebben ongelooflijk veel geluk gehad met het weer, geen regen, warm tot héél warm, we durven geen fietsvakantie in Nederland meer te plannen want nooit kan het weer nog zo'n meevaller zijn.

En nu zijn we klaar voor een nieuwe fietsreis, een retourtje Berlijn. Onze nieuwe avonturen kan u dus volgen op www.bloggen.be/norapaulberlijn .

Rit 23 : Ossendrecht - Keerbergen. Eind goed, al goed.

De laatste rit van deze fietsreis staat al op het programma. We beginnen er met gemengde gevoelens aan : spijtig dat deze mooie tocht alweer voorbij is, blij omdat ze al bij al goed verlopen is : 3 weken door Nederland fietsen en slechts twee mini-buitjes meemaken, constant dagtemperaturen boven de 20°, geen technische problemen (alleen een zadel dat los kwam na de hobbelige wegen) en geen lichamelijk letsel (op een kleine schaafwonde aan de enkel na). We hebben al wat anders meegemaakt op onze reizen. Enkel de start was geen succes, maar dat zijn we al lang vergeten.

We volgen grotendeels dezelfde weg terug als maandag 5 september, maar ter hoogte van de wijk 'Luchtbal' rijden we niet richting 'het Eilandje' om niet weer dwars door het centrum van Antwerpen te moeten. We (ttz Paul natuurlijk) kennen hier onze weg, we volgen de singel tot het sportpaleis en kunnen dan op een goed fietspad de Antwerpse Ring rondrijden, waar we aansluiting vinden met de fiets-o-strade naar Mechelen. Achteraf zien we dat dit een zeer wijze beslissing was, want er was weer van alles te doen in het centrum, zodat erdoor fietsen weer een hele opgave zou geweest zijn.

Lunch in Mortsel op het stationsplein, we zien donkere regenwolken steeds sneller dichterbij komen. Maar we komen droog thuis, en als we 5 min binnen zijn, vallen de eerste druppels. Van geluk hebben gesproken! 

En dan zit het er volledig op. In totaal reden we 1731 km (de extra ritjes naar restaurants inbegrepen), door een Nederland dat ons op vele punten aangenaam verrast heeft. Vooral de provincie Drenthe was een ontdekking voor ons. In de loop van deze week breng ik nog wat extra gegevens en cijfermateriaal samen, en dan is het gedaan voor dit jaar. We zien jullie graag volgend jaar terug op www.bloggen.be/Norapaul...  

Rit : 73 km  156 hm. Totaal : 1689 km 3492 hm 

(Met de extra's erbij : 1731 km) 

Rit 22 : Breda - Ossendrecht. De cirkel is rond. 

21 fietstochten na elkaar laten zich stilaan voelen. Hier en daar steekt er een pijntje op. Maar toch staan we voor 10u weer klaar voor rit 22. We zijn al snel opnieuw in de bossen. En daar zijn we niet alleen : verschillende groepen lopers (jong en oud door elkaar) komen voorbij gejogd, of maken zich klaar om onder begeleiding van een coach aan een bosloop te beginnen. Dankzij die boswegels zitten we na een kwartier al terug onder het stof. Richting Rijsbergen volgen we het riviertje Mark, vroeger de grens tussen twee graafschappen. Dan wordt het echt 'choissir entre deux maux' : ofwel een weg van 20 cm breed (zeggen we niet beter smal?) ofwel een mulle zandweg. Het wordt het eerste, en we komen gelukkig geen tegenliggers tegen. Nog meer bossen, eikels op de helm zijn we al gewoon, maar als er ook kastanjes vallen, zijn we wat blij dat we een helm op hebben! 

We rijden nu afwisselend door bos en heide, en komen bij de grens Nederland-België. Daar passeren we de 'strondpaal'. Echt waar! Het is een grenspaaltje waarachter de douaniers rond 1900 gingen zitten om hun gevoeg te doen. Er hoort ook een verhaal bij van een smokkelaar die dankzij vele vermommingen en goede acteerprestaties de douaniers telkens wist te verschalken. Hij werd het 'klaveren vrouwke' genoemd. 

We rijden even België binnen, en in Essen-Horendonck kan ik taverne 'het wit uiltje' natuurlijk niet voorbij. De lieve bazin vertelt me dat wie hier woont 'van den uil' is. Haar taverne staat vol uilen, nog meer dan ik heb, en dat wil wat zeggen! 

Afwisselend fietsen we nu door bos en velden. Heel veel mais, weiland, boontjes en weer aardappelen. 

In Woensdrecht maken we de cirkel rond : we rijden speciaal een km om zodat we op dezelfde plaats als 19 dagen geleden een foto kunnen maken. 

En dan naar huis, maar dat is nog 80 km van hier, dus overnachten we nog in de 'Volksabdij' in Ossendrecht. Een groot complex, opgericht rond 1920 om jongeren een toekomst te bieden. Nu is het een hotel annex bezinningscentrum. Gisteren in een hotel voor de gegoede burgerij van 1900, nu in een voormalige abdij, alles is mogelijk op zo'n fietstocht. En morgen in ons eigen bedje! 

Rit : 64 km  131 hm. Totaal : 1616 km  3336 hm 

Rit 21 : Mierlo - Breda. Langs vergeten kanalen. 

Het ontbijt hier kan enkel met een brunch-formule, en dat is om 8u toch wel wat teveel voor onze maag. We kunnen koffie maken op onze kamer, en met een energiekoek erbij kunnen we wel aan een nieuwe tocht beginnen. 

In het centrum van Mierlo staat eenzelfde type molen als in Keerbergen mooi te pronken op een heuveltje. Daar kunnen we natuurlijk niet zomaar voorbij.  Via het Eindhovens kanaal fietsen we het centrum van Eindhoven in. Dit kanaal is een verbinding met de zuid-Willemsvaart, een gevolg van vriendjespolitiek zoals we in België ook wel kennen. Het wordt nog nauwelijks gebruikt, we zagen op de 14 km alleen enkele roeiboten, met vooral senioren aan boord. In het centrum volgen we even de Dommel die recent gesaneerd werd en van een open riool in een mooi riviertje veranderde. Voor de rest is deze grote stad doorkruisen geen lolletje, we zijn blij dat het geen spitsuur is. 

Ter hoogte van Best komen we opnieuw op de LF13 waarmee we de trip begonnen.  We volgen het Wilhelmina-kanaal over een prachtig breed fietspad, maar in Heersdijk is de brug afgesloten. Derde omleiding van de dag al, en we zijn nog maar 30 km ver. 5 km verder in Oirschot vinden we terug aansluiting. Tijd ook voor een middagstop, genoeg mogelijkheden op het grote marktplein, maar het is net kermis en alle rust is ver weg. Gelukkig vinden we een terras open net voor het centrum. Wel spijtig die kermis, want zo zien we niets van de vele fraaie gebouwen rond het marktplein. Enkel de kerk, met vierkante gotische toren, is te bereiken maar is natuurlijk weer gesloten. 

Verder langs het Wilhelmina-kanaal door het landgoed Baest, het fietspad gaat door prachtige beukendreven. De grond ligt bezaaid met beukennootjes die knisperen onder de banden. Wat verder eiken, en eikels die op je helm vallen, dat maakt een oorverdovend lawaai! 

In Diessen weer wegenwerken, tis overal hetzelfde! 

Hilvarenbeek is ontzettend druk. Weer een monumentale kerk met 40m hoge toren waarop een houten spits staat die de totale hoogte op 70m brengt. Imponerend! 

In Alphen komen we het Bels lijntje terug tegen. Oorspronkelijk zouden we hier de ronde starten, maar door de valse start werd dat Woensdrecht. We kunnen hier eindigen en via Baarle terug naar huis, maar we denken nog energie genoeg te hebben om de cirkel rond te maken, en rijden richting Breda. Er komen dus nog twee fietsdagen bij. 

Vanaf dit punt volgen verschillende bossen, waarvan de Chaamse bossen wel de mooiste zijn. De wind is aangewakkerd en blaast in ons nadeel, het is dus zwoegen vandaag. Net voor de bossen van Mastbosch gaan we op zoek naar het hotel. Het is in een oud, statig gebouw (1897) gevestigd, het restaurant is knap met zeer oude houten toog en barmeubel, en oude houten zoldering met authentieke ventilatoren. En het is er lekker eten ook! 

Rit : 84 km  142 hm. Totaal : 1552 km  3205 hm

Rit 20 : Thorn - Mierlo. 

We weken gisteren van de ronde af om in Thorn te kunnen overnachten. Het is al ons vijfde bezoek aan Thorn, we blijven het een charmant stadje vinden. Ook deze keer kunnen we de monumentale abdijkerk niet bezoeken want we zijn nog te vroeg, andere keren waren we te laat of was er teveel volk. We hebben dus een reden om nog eens terug te komen. 

We volgen LF5, de oost-westverbinding tussen Brugge en Duitsland, om terug op het tracé van de ronde te komen. Dan schakelen we over op LF7, de oeverlandroute. Veel bijzonders valt er niet te vertellen. Landbouw domineert hier. Eerst appelbomen en enkele rijen druivelaars, weer vele aardappelvelden, de onvermijdelijke mais en zeer veel aspergebedden. Ook in de dorpen valt er niet veel te beleven. Pas bij het Nationaal Park de Groote Peel wordt het interessanter. Het is een groot vogelgebied, maar de route gaat errond en niet erdoor. Het bezoekerscentrum is wel de moeite waard, het bevat veel nuttige informatie. Wat verder zitten we vast: weg afgesloten, een fietser vertelt ons dat er geen doorkomen aan is, 'zeker niet met die zakken op de fiets'. Geen wegomlegging aangeduid, we zoeken het zelf uit en dankzij Paul's richtingsgevoel vinden we opnieuw aansluiting. 500 m werd zo wel 6000 m, met de fiets toch wel een flinke extra. Maar het beste van de dag is voor het laatst bewaard : de Stabrechtse heide is een pareltje! Eerst jong naaldbos en dan kilometers zandgebied met vennen en heide. Erdoor rijden is niet simpel, het lijkt wel een behendigheidsparcours. Op het eerste gedeelte is net een nieuwe grindlaag op het fietspad aangebracht, onze brede banden zakken er toch diep in. Het tweede gedeelte is los zand, we schuiven meermaals weg. Deel drie is verhard en aangenaam fietsen. 

Ons hotel behoort tot een groot sportcomplex. Wij hebben genoeg gesport vandaag, en vullen de tijd met het boeken van de laatste twee hotels. 

Rit : 77 km  95 hm. Totaal : 1467 km. 3063 hm 

Rit 19 : Arcen - Thorn. Langs de Maas, althans dat dachten we. 

De vismaaltijd hebben we goed verteerd, dus geen darmverhalen zoals verleden jaar. Maar veel geslapen hebben we niet. Dat hebben we te danken aan een koppel in de kamer boven ons dat even voor 3u luidkeels schlagers begon te zingen genre 'ik heb zo'n raar gevoel vanbinnen'. Meer dan een uur hielden ze dat vol, enkel onderbroken door geruzie. Pas toen de man het aftrapte werd het stil, zodat we toch nog in slaap vielen. 

De kasteeltuinen bezochten we al eens dus rijden we er rond. Onmiddellijk fietsen we weer door bossen en moeten we weer stof vreten op de zanderige boswegels. De route is echt prachtig, maar we vragen ons toch af of de ontwerpers ooit al eens met pak en zak over die steenslagwegen gereden hebben. Makkelijk is anders! 

Venlo bezochten we ook al dus rijden we snel door. We volgen nu even de LF13, de Schelde-Rheinroute, en dan weer nr 3, een mens moet er maar aan uit kunnen. Één bordje gemist, en je rijdt kilometers verkeerd. 

Baarlo moet een rijk dorp geweest zijn want telt verschillende kastelen die door een groot park omringd worden. Eindelijk komen we even bij de Maas uit bij het sluizencomplex in Belfeld. Op een weide zien we weer een hele kolonie ganzen zitten. In Kessel kunnen we middagpauze houden aan de Maasoever. Het kasteel Keverberg werd oorspronkelijk in de 10de eeuw gebouwd, verschillende keren verwoest en terug opgebouwd, en in 1944 door de Duitsers in brand gestoken. De laatste restauratie is een miskleun : het dak en de bijgebouwde serre steken lelijk af tegen de fundamenten van de toren. 

Via weer een veer komen we in Beesel. We maken een omweg via kasteel Nieuwenbroeck en na alweer een grindweg rijden we opnieuw even langs de Maas. Daar staat molen de Grauwe Beer, zogezegd uit 1604, maar al zo vaak verplaatst en heropgebouwd dat er geen splinter meer origineel is. 

In Asselt bewonderen we het romaanse kerkje, waarin Romeinse stukken verwerkt zijn. 

Roermond binnenrijden is een hachelijke onderneming, nergens fietspaden, dat zijn we hier niet meer gewoon. Antwerpen doorkruisen was er een makkie tegen! Maar de gevaarlijke tocht wordt goed afgewerkt en beloond met een aangenaam verpozen op het marktplein. Er staan vele imposante gebouwen rond, en we kiezen onbewust het meest pittoreske terras uit. Het behoort tot café 'in den gouden appel', een bruine kroeg met speciaal interieur. 

Via de maasplassen, ontstaan door zand-en grindwinning, rijden we naar het witte stadje Thorn. De huizen werden er oorspronkelijk door nonnen bewoond en waren eerst naturel baksteen. Later kwamen er arme boerenfamilies wonen die de huizen niet konden onderhouden, en daarom de muren wit kalkten zodat ze er netjes uit zagen. 

Ons hotel is weer zo'n samengesteld gebouw als gisteren, maar nu zijn de muren van steen ipv gyproc-platen. Laat ons hopen dat de andere gasten weer geen behoefte hebben hun zangtalent te etaleren. 

Rit : 73 km   125 hm. Totaal : 1391 km  2968 hm 

Rit 18 : Nijmegen - Arcen. Vier veren verder. 

Ons hotel, Courage genaamd, is verbonden met een klein wielermuseum. In de ontbijtzaal hangen allerlei oude metalen reclame-borden van fietsmerken en fietsherstellers. In een oude bakfiets wordt het brood gepresenteerd. En ook op de kamers hangen er fiets-posters. Toepasselijker kan het niet voor ons. Het museum opent pas om 10u, te laat voor ons, spijtig want we hadden er graag een kijkje genomen. 

We volgen de LF3, Hanze-route, verder door de stad, tot ze van naam veranderd en Maasroute heet. 6 km door de buitenwijken van de stad die precies nog slaapt want er is weinig verkeer (studenten nog niet wakker?). En dan kilometers lang door bossen, eerst eiken, dan beuken en dan kastanjes, over zeer golvend terrein. Het is het bos waar Marieke door Moenen, de duivel, verleid werd. In Biesselt houden we even halt bij een kleine kapel met een speciaal Maria-beeld. Hier zijn we duidelijk weer in een meer rooms-katholieke streek want net als rond Oostmarsum staan er vele kruisbeelden en kapellen op de kruispunten van de boswegen. 

In Gennep rijden we langs de ruïnes van het kasteel. Er is een uitkijktoren gemaakt, bovenop zien we hoe strategisch de ligging met zicht over de Maas was. In de verte zien we de kerk en het klooster, maar door de hoge begroeiing valt er voor de rest niets meer te zien. Een gemiste kans. Als we verder door het park rijden, lezen we over de lange geschiedenis van deze plaats, en één ding is ons snel duidelijk : hier is heel vaak en heel veel bloed vergoten. 

In Afferden nemen we een eerste veer over de Maas naar Sambeek. We rijden nu door het Maasheggenlandschap, eeuwenoude heggen van meidoorn omzomen de wegels. In Bergen volgt veer nr twee. We passeren enkele kastelen, ruïnes en enorm grote kerken. In Blitterswijck weer een veer, ditmaal geen pont aan een ketting maar een bootje dat ons overzet. We steken steeds de Maas over, maar krijgen er verder weinig van te zien. Net voor Arcen rijden we het laatste veer voor vandaag op. Bij brouwerij 'Hertog Jan' houden we even halt om in de zeer gezellige en knap ingerichte brasserie wat te drinken. Er loopt een bierleiding hoog boven de weg tussen brouwerij en brasserie. 

Arcen is vooral bekend voor zijn kasteeltuinen. Het centrum van het dorp is heel toeristisch. Het hotel bestaat uit verschillende huizen die met elkaar verbonden zijn, zodat er veel niveauverschillen en hoekjes en kantjes zijn. Op de menu-kaart staat eindelijk eens andere vis dan de kibbelingen en slibtong die we elders zagen. We wagen ons aan tongfilet (duidelijk diepvries) en forel. Als dat nu maar goed afloopt vannacht ... 

Rit : 69 km  159 hm. Totaal : 1318 km  2843 hm 

Rit 17 : Arnhem - Nijmegen. Vogelreservaten alom. 

Eigenlijk zijn we nu ongeveer op het eindpunt van de Ronde van Nederland aangekomen. Want de route heeft als startpunt het station van Arnhem. Maar omdat wij onderweg, ter hoogte van Woensdrecht, aangepikt hebben, moeten we nog ruim 380 km verder om onze Ronde echt rond te maken. En dan nog terug naar huis. Maar eerst die extra 10 km die we gisteren van de route afweken terug rijden. We hebben de kaart goed bestudeerd en weten dat we niet die saaie drukke baan helemaal terug moeten afrijden. We slaan na een 2-tal km af richting Oosterbeek. Daar ligt het 'Arnhem-Oosterbeek war cemetery' (1945), waar 1750 soldaten begraven liggen die het leven lieten bij de slag om Arnhem van september 1944 en tijdens de vele gevechten die de maanden daarop volgden. Elk jaar wordt hier een herdenking gehouden, ze vond gisteren plaats, daarom waren er zoveel Britten in het hotel. Ook hier is veel volk, heel rustig en sereen, we zien enkele oude mannen die volgens ons nog wel een oud-strijder kunnen zijn (ik vergelijk ze met mijn schoonvader, bijna 96, er liggen hier vele mannen van zijn geboortejaar). Opvallend : voor elk graf ligt een verse ruiker bloemen, op enkele graven van joodse soldaten zijn kleine steentjes op de grafsteen gelegd, en op de grafsteen van enkele onbekende soldaten ligt een muntstuk. 

Langs de spoorweg vinden we een rustig pad dat ons door het bos naar het centrum brengt. Wel weer fameus klimmen want Arnhem leunt tegen het Veluwe-plateau aan. Op de zuidoever van de Nederrijn rijden we door een park met weilanden en met wilgen omzoomde plassen. Bij hoog water komt hier alles blank te staan. We rijden onder de John Frostbrug door waar in 1944 de slag om Arnhem plaats had. We rijden boven op de dijk en hebben een magnifiek uitzicht over de omgeving. In Loo nemen we het veer over Pannerdens kanaal. Aan de overkant zijn er veel 'waaien', grote plassen ontstaan na een dijkbreuk. Ze zitten steeds vol watervogels. 

Net voor het volgende veer kunnen we een broodje eten op een terras, en steken dan de Waal over. We komen nu in Millingen-aan-de-Rijn. Het centrum is opgebroken, met wat acrobatische toeren raken we er door. We komen in de Millingerwaard, een groot natuurgebied dat een paradijs voor bird-watchers is. Daar hebben we wat weinig tijd voor (en ook niet genoeg kennis en materiaal bij), vooral omdat door onderhoudswerken de fietsroute weer verlegd is. Door de moeilijke wegen hier hebben we het bordje met de wegwijziging gemist, en volgen we de oude weg door het reservaat. En komen natuurlijk vast te zitten. 3 km over de slechte weg terug, en dan kunnen we toch nog genieten van de uiterst mooie omgeving. Witte reigers alom, en Paul spot zelfs een nieuwe soort : een wit-zwarte. (Geen reiger, wel een ooievaar waarvoor we al verschillende nestpalen zagen staan. )

Verder langs de dijk van de Waal tot in Nijmegen. Na inchecken (hotel nu wel juist gemarkeerd ) en douchen het centrum van de stad in. Er is hier wel wat te zien. Een grote, laat-gotische kerk, en langs de markt een zeer groot Renaissance-huis. Op de markt staat een standbeeld van 'Marieke van Nijmegen', de hoofdfiguur uit een mirakelspel. Hier en daar nog knappe oudere huizen. Maar veel ambiance is er niet. 

We eten in het 'Vlaams arsenaal', gezellig zitten en overdadig veel lekker eten.  Nog een flinke wandeling terug naar ons hotel. Zo is dat eten al bijna verwerkt 😉. 

Rit : 55 km  178 hm.  Totaal : 1249 km  2684 hm 

Rit 16 : Haarlo - Arnhem. Over de Veluwe. 

Ons hotel lag weer 6 km van de route af, die peddelen we alweer plichtbewust terug af. Weer door bossen en velden vandaag, en het is uitkijken voor overstekend lokaal wild (zie foto). De kerktoren van Geesteren -uit de 14de eeuw- is van ver te zien.  Enkele oudere huizen staan rond het kerkplein. We passeren hier meerdere oudere landhuizen. De tocht gaat vooral over boswegels, heel smalle zandwegen, en nu is het uitkijken voor groepen mountainbikers die met een 'verstand op nul, blik op oneindig' mentaliteit langs alle kanten opduiken en voorbij zoeven. 

Vorden was vroeger erg in trek bij de landadel om een buitenverblijf te hebben, en wordt het 'achtkastelendorp' genoemd. Veel kastelen zien we echter niet, alleen kasteel Hackfort, en we zagen er al vele mooier. 

In Bronkhorst steken we de IJssel over met een veerboot en komen we in Brummen, waar we na 50 km fietsen eindelijk een fatsoenlijk terras vinden. Ook hier weer vele herenwoningen rond het marktplein. 

Na Laag-Soeren bereiken we dan de Veluwezoom. Het wordt klimmen nu langs de Schaapsallee naar het Veluweplateau, gevolgd door een afdaling via een door beuken omzoomde weg. Wat op en neer, en dan een klein stukje door de prachtige heide. 

Verder afdalen naar Rozendaal voorbij het kasteel in een knap aangelegd park. 

Arnhem inrijden gaat vlot dankzij een breed fietspad langs de drukke invalsweg. Ter hoogte van park Sonsbeek verlaten we de route weer op zoek naar het hotel. Dat gaat eerst vlot, tot we door een opgebroken straat moeten, niet simpel met zwaar beladen fietsen! Even later staan we toch voor het hotel, ttz, hier zou het hotel moeten zijn volgens de gps. Het duurt even eer we doorhebben dat Paul een verkeerd huisnr ingegeven heeft (55 ipv 505). We zitten in de juiste straat, dus ver kan het niet zijn. Dachten we toch. Na 5 km check ik met Google-maps de juiste ligging, nog eens 5 km verder! Daar gaat mijn bezoek aan de stad! 10 km extra van de route af, en ver van het centrum, vinden we het hotel. 

Het eten is weer lekker, dat valt hier veel beter mee dan verwacht, maar de bediening flatert er weer op los : verkeerde drankjes, foute gerechten, bestek vergeten, en ga zo maar door. 

In het maken van flaters staat trouwens onze stand nu op 2-0 voor Paul. Ik hoop dat hij het daar bij laat (en probeer hem zeker niet in te halen). 

Rit : 89 km   343 hm. Totaal : 1194 km  2506 hm 

Rit 15 : Denekamp - Haarlo. Trajectchaos op een MTB-parcours. 

Het trouwfeest was gelukkig rond middernacht gedaan, en als de bus supporters luid toeterend vertrokken is, vallen we eindelijk in slaap. 

Al snel zitten we weer tussen de bossen, weer smalle boswegen, die stilaan meer het allure van een MTB-parcours krijgen. We passeren meermaals het riviertje 'de Dinkel' en rijden door het natuurreservaat 'het Lutherzand'. Net voor de 'Hooge Lutte' zien we een speciaal monument : een enorm grote steen op een houten wiel. Het is een replica van een oude wagen die de stenen vervoerden om een kerk te bouwen. Ocharme de paarden die dit de heuvel moesten opsleuren, de plaats wordt nu nog 'de hel' genoemd. 

Wij moeten hier ook omhoog, een voorloper van de Veluwe op. In een veld zien we verschillende roofvogels zitten, één blijft rustig zitten zodat we hem met de verrekijker kunnen observeren. 

Vanaf dit punt wordt het sukkelen om de juiste weg te vinden. Het traject van de LF is gewijzigd, en dat is niet opgenomen in de gps-track. Gevolg : veel over en weer rijden, soms recht het bos door, op en neer, en dat met die zwaar beladen fiets. Een groepje mountainbikers kruist ons pad enkele keren, ze herkennen ons aan onze 'mooie helmen' en groeten ons steeds uitbundig. 

In Lonneker staat een prachtige molen en in het centrum houden we even halt op het terras van het café 'de sprakel'. We moeten immers overleggen over de te volgen route : dwars door Enschede (druk, moeilijk) of errond, waarschijnlijk 10 à 15 km extra. Na lang twijfelen beslissen we errond te gaan, maar we vinden het aanknooppunt van deze variant van de route niet. Dat zou de LF4 moeten zijn, maar geen bordje te zien, en de knooppunten in ons roadbook komen totaal niet overeen met hetgeen op de kaart staat.  Dus gaan we toch dwars door de stad. (Voor niks overlegd, ware het niet dat de weizen en de salade zeker smaakten!). Met een bang hartje beginnen we er aan, maar het valt reuze mee : 

mooi fietspad tot in het centrum, de drukke winkelstraat door, en dan de buitenwijken door, alles goed aangegeven en in vergelijking met Groningen heerlijk rustig. We volgen even de LF15, de Boerelandroute, en dan de LF4, de Midden-Nederlandroute. Maar het traject van deze laatste is op vele plaatsen gewijzigd, uiteindelijk volgen we alleen de track op de gps want het is een echte warboel. En de weg is al moeilijk genoeg : smalle boswegen, hobbelige paden, we zijn totaal dooreen gerammeld. 

Na natuurreservaat 'Buurserzand' houden we nog even halt bij 'Erve Bruggert', één van de alweer zeer mooie boerderijen die omgebouwd is tot een hotel. Dat zien we hier vaak, er staat ook enorm veel te koop. Terwijl we wat drinken is er een minieme regenbui, de tweede van deze vakantie. Als ze over is, zetten we er vaart achter : we hebben nog anderhalf uur om het hotel te bereiken en nog 20 km te rijden. Met de verwarrende route een hele opgave. Mooi langs een riviertje en door het bos, en dan recht naar het hotel. Heel vriendelijke ontvangst alweer, de hotelbaas wil wel meer weten over onze reis, en die haast was voor niets nodig want we werden verwacht. 

We zijn hier de jongsten in het hotel, maar liggen als eersten in bed. Slaap ze! 

Rit : 77 km  129 hm  Totaal : 1105 km  2163 hm