Bij Hanna en haar familie zijn we ongelooflijk goed ontvangen. Wij mochten slapen in een huisje op hun erf, op de "hooizolder". Knap hoor, de foto,s krijgen jullie thuis te zien. ´s Avonds met z´n allen aan tafel en daarna mochten we gebruik maken van de sauna. Aja, we zijn in Finland he. We hebben daar dus dankbaar gebruik van gemaakt. Opgefrist en met een zacht velleke hebben we nog tot 23 uur zitten babbelen.
16 aug.
´s Anderdaags, na een flink ontbijt, op tijd vertrokken, richting Pudasjarvi, een 600 km hogerop. Het zonneke was niet echt van de partij, het was zelfs vrij koud. Gelukkig hebben we onze windcatchers om de kou wat tegen te gaan. En we zijn gespaard gebleven van regen!! Rijden in Finland is een echte luxe: de wegen zijn schitterend, echt cruisen. Tamara heeft niet veel werk, om de 300 km moet ze eens zeggen dat we nog rechtdoor moeten! Soms lijkt het alsof we alleen op de wereld zijn. Het enige waar we moeten voor oppassen zijn rendieren. Die beesten lopen hier overal los en steken de straat over of lopen gewoon een eindje mee. Toch wel even schrikken als we ze voor de eerste keer tegen kwamen. We zijn weer zonder problemen op ons laatste overnachtingsadres aangekomen. Piritta is er nog maar net 18, woont nog bij haar ouders, maar was erg gastvrij. Zij heeft voor ons gekookt en daarna hebben we een bezoekje gebracht aan een vriend van haar. Deze man is een artiest, maakt vooral beelden uit hout en recyclagemateriaal. Verder rijdt hij met een Harley, heeft hij een grijze baard en een buikje. Klinkt bekend niet :). Om zelf met hem kennis te maken, surf even naar zijn website. www.tykkylainen.com. Rond 22 uur terug en dan in ons beddeke gekropen. Zo een hele dag buiten is toch vermoeiend hoor.
17 aug.
Om 7 uur liep de wekker af en drie kwartier later zaten we al op ons machien, klaar voor alweer een kleine 500 km rijden. De natuur is hier echt prachtig en zelfs al duikt het zoveelste meer op, het blijft wondermooi. Net prentbriefkaarten waar we doorrijden. Nergens ligt er zwerfvuil, zelfs de parkings zijn proper! Een serieus verschil met Rusland. Halverwege onze rit een stop gemaakt in Rovaniemi en even een bezoekje gebracht aan de kerstman. Zijn dorp ziet er nog hetzelfde uit dan pakweg 10 jaar geleden. Een gouden bakje koffie (2 euro) gedronken en weer weg. Ook vandaag was het frisjes, om niet te zeggen koud. Maar de beroemde muggen hadden daar geen last van. Iedere keer als we stopten, waren ze er! Onderweg ontzettend veel motards tegengekomen die allemaal de andere kant uitreden. Tijdens een plaspauze dan toch maar even gevraagd van waar ze kwamen. Bleek er een treffen te zijn geweest waar al die mannen en vrouwen naar toe geweest waren. Ignace heeft nu wel een lam handje van het constant groeten. Toen we aankwamen op de camping in Inari begon het net te regenen. Gelukkig was er nog een hut vrij, dus hebben we die toch maar genomen. Ja, ik weet het, een tentje is avontuurlijker, maar dit is ook leuk :). Nog wat boodschappen gedaan in de supermarkt. We namen de moto, bleek de supermarkt 300 meter van de camping te liggen. Maar we zijn niet lui hoor! Ons hutje ligt prachtig, met zicht op het meer. Dus seffens gaan we "romantisch" dineren en dan ons bed in. Morgen ligt de Noordkaap op ons te wachten!
12, 13 en 14 augustus: Deze drie dagen hebben wij de stad verkend. Het is net of je in een openluchtmuseum rondloopt. Achter elke hoek duikt een paleis , of kerk, of zomaar een mooi gebouw op. Dinsdag hadden we geluk met het weer en hebben we de stad te voet doorkruist. Eigenlijk is hier veel te veel te zien. We hadden dus tijd tekort. Museums hebben we dus enkel aan de buitenkant gezien. Een van de mooiste stadszichten zie je vanop de Paleisbrug. De Hermitage, de Admiraliteit en aan de overkant van de Neva de Peter en Paulvesting. Schitterend!!!!! Woensdag was het regenweer, dus hebben we ons in een bootje gezet en hebben we de stad bekeken van op het water. Ook de moeite waard. Donderdag, in het zonneke, de mooiste kerk van Sint Petersburg gaan bekijken. De Opstandingskerk is echt een pracht van een gebouw. Ze is gebouwd in Russische stijl en bekleedt met mozaiek. In het totaal meer dan 7000 vierkante meter steentjes! Op deze drie dagen hebben we een deeltje gezien van wat Sint Petersburg te bieden heeft, maar lang nog niet alles. We zullen dus nog eens moeten terug komen.
15 auggustus: Op tijd uit ons bed, ontbijt en dan op weg naar Finland. De stad uitraken was geen probleem en na drie uur rijden stonden we aan de grens. Hier hebben we 2 uur moeten aanschuiven om dan zonder problemen Finland binnen te rijden. Onze eerste indruk van dit land is: groen, water en rust. Op ons gemakske en onder begeleiding van Tamara, die hier weer wel de weg weet, naar onze volgende slaaplaats gereden. Rustig aan is de boodschap, want de flitspaal hebben ze hier ondertussen ook ontdekt. Die dingen groeien hier precies in 't wild. We overnachten op het platteland, zo'n 20 km van de stad Mikkelli, bij een gezin met 8 kinderen. Kwestie van ons een beetje thuis te voelen :). Het is hier schitterend wonen, maar of wij dit gewoon zouden kunnen worden...? Zo, dit was het voor deze keer. Tot de volgende, Ve en Ignace
Gisteren rond 8.30 uur vertokken in Tallinn. Vladimir had ons nog een lekker ontbijt klaargemaakt, dus we zijn met een volle maag kunnen vertrekken. Dit adreske was echt de moeite waard. Zonder problemen zijn we tot in Narva gereden, de Russische grensovergang. Ook hier geen problemem ervaren. Wel moesten we 7 hokjes passeren, dus 7 keer alle papieren laten zien. Vooral de papieren van de moto waren blijkbaar erg belangrijk. Uiteindelijk heeft het ons 40 min gekost om de gens over te steken, wat niet lang is. Vladimir had ons gewaarschuwd dat het wel eens 2 tot 3 uur zou kunnen duren. Blijkbaar zijn wij dan toch nog zo lelijk niet, al zou het natuurlijk kunnen dat die dag de blinden moesten werken, he Camille. Alle, wij gezwind doorgereden, maar we waren nog geen 500 meter verder of terug controle, van de politie deze keer. Die bleken dan weer vooral geintereseerd in de verzekeringspapieren van de moto, ook de speciale Russische. Goed dat wij die al afgesloten hadden bij de maatschappij INGOSUR in Nederland (interessant voor wie ook naar Rusland wil met eigen vervoer). Na deze post te zijn gepasseerd zijn we dan eindelijk vertrokken. We hebben het geweten, de wegen zijn inderdaad niet echt goed te noemen. de ene put na de andere. Ignace moest met momenten echt slalommen!En dit is een Eweg! Naarmate we St Petersburg naderden werd het iets beter. En dan reden we de stad binnen. Tamara wist buiten de stad haar weg al niet goed meer, maar eens in de stad gaf ze het op. Nu blijkt dat Russen ook wel vriendelijk en behulpzaam zijn. We stonden nog geen 2 min rond te kijken, of een Rus, die Engels sprak, kon ons uitleggen hoe we naar ons hotel moesten rijden. Dit is ons ook gelukt, alleen we zaten wel midden in de spits. De rijstijl van de Russen is niet echt van de poes, het was dus uitkijken geblazen. Ons hotel ligt in het centrum, maar een parking was er niet. De bewaker van het hotel vond echter niet dat de moto zo maar op straat kon blijven, dus ons machien staat op de binnenplaats, onder de camera en de man kan hem dus heel goed in het oog houden. Vriendelijke mensen hoor, die Russen. De kamer is perfect, propere badkamer, een reuze bed, wat moet een mens nog meer hebben. Genoeg voor vandaag, Tot de volgende Ve en Ignace
