Bijna iedereen is vertrokken, ook mijn collega-antropologen waarvan ik zo veel geleerd heb en die ik dan ook ongelooflijk dankbaar ben. Het belangrijkste dat ik onthoud is misschien wel dat zij mij vertelden dat ik gerust fouten mocht maken en dat ik meer nog dan antropoloog, gewoon rustig mens mag zijn. Eens waren er hier in ons basiskamp 50 arbeiders, professionelen, studenten en vrijwilligers. Nu zijn we nog met zijn drietjes. Voordeel is dat ik meer desserts eten kan. Toen ik een van de voorbije dagen alleen aan het wandelen was door het bos naar het dorp, werd ik weer overspoeld door een oprecht moment van intens geluk, een soort verliefdheid maar dan op niemand. Ik hou van mensen, maar ik hou ook van alleen zijn. Ik ben natuurlijk nooit echt alleen met alle indigenas hier, maar ik ben wel de enige buitenstaander. Twee weken constant bij andere mensen zijn was mooi en ik heb inderdaad enorm veel bijgeleerd, maar de tijd is nu weer aangebroken om even romantisch en gezellig met mezelf alleen te zijn. Genieten.

Het hele weekend was er feest. Ter voorbereiding hielp ik mee met het huis (waarover ik vorige keer verteld heb) verder af te bouwen en te koken, Het was een zware week want tussen al dat werk door gingen wij nog steeds op pad met de vrouwen om hen te horen vertellen over wat zij allemaal in de bossen verzamelden. De hitte die we ondertussen voelde was verzengend en het was altijd een dilemma om te kiezen tussen een turks stoombad-effect in onze kleren of opgevreten te worden door de muggen. Wanneer ik in de jungle wandelde begreep ik voor het eerst Vincent Van Gogh. Die man had tinnitus en hakte van pure miserie zijn oor af, Wanneer ik die muggen als vliegtuigjes de hele dag rond mijn oor hoor suizen, waan ik me soms Vincent en heb ik zin om hem te parodieren (aka mijn oor af te hakken), al kan ik absoluut niet schilderen.  Naast onze talrijke expedities hielden we ook weer een kookworkshop op vraag van de vrouwen zelf. We maakten empanadas. Dat zijn een soort van gepaneerde broodjes met kaas, yucca en krokodil (hoewel ik eigenlijk geen krokodil mag zeggen want die leven in Afrika en hier zijn het kaaimannen). Krokodil-kaaiman smaakt behoorlijk lekker en lijkt eigenlijk wel een variatie op kip.

Toen we ‘s avonds in het dorp gingen dansen, kwamen er bussen toestromen van andere dorpjes, soms uren weg gelegen van hier. De meesten hebben familie hier, Ze bleven hier dagen achter elkaar gedurende het hele feest. Ik vermoedde dat er tijdens het verdelen van slaapplaatsen heel wat stapelwerk aan te pas kwam. Het feestgebeuren ging door op wat anders ook functioneerde als de speelplaats van het dorpsschooltje, in openlucht. Net als in Timpoca was er een soort van missverkiezing. De kandidates waren behoorlijk jong, 11, en op die leeftijd was ikzelf nog maar net mijn barbies ontgroeid. Ik zie het als een begrijpelijk verschil want het is hier namelijk ook heel normaal voor de meisjes om op vijftien jaar moeder te worden. Net als vorige keer klonk er cumbia en merengue muziek en er waren maar weinig momenten dat ik stil stond. Schaamte maakte al snel weer plaats voor heupgezwier en een snelle passe doble (bij wijze van spreken) tussendoor. Wanneer het uiteindelijk tijd was om terug te keren naar het basiskamp verstopten wij ons als mature volwassenen achter bomen en tussen de menigte om toch maar niet te moeten vertrekken.

31-08-2015, 00:00 geschreven door VeerleJHL