We willen niet alleen de vrouwen verenigen. ("We" is eigenlijk verkeerd geformuleerd omdat het een initiatief van henzelf is.) Zoals ik al vaker gemerkt heb vinden de Huaorani (of toch die met wie ik werk) het helemaal niet erg om gefotografeerd te worden. Ze willen heel graag hun cultuur tonen aan de rest van de wereld. Daarom hebben we besloten om een folder uit te maken waarin we de aspecten van hun dagelijkse leven aan bod laten komen. Om dit te laten slagen trekken we elke dag met een vrouw op pad door de bossen. Soms gaat er een jongere vrouw mee om te vertalen van het Huao in het Spaans. Ze tonen ons de plekken waarlangs ze lopen om vruchten te verzamelen en planten die ze gebruiken om kunstwerkjes mee te maken, kledij en hangmatten en zakjes. Een van hen vlechtte op een keer een zakje bij elkaar in twee minuten, iets waar ik met mijn twee linkerhanden alleen maar van kan dromen. Terwijl zij met machetes in de hand een weg banen door de jungle, doen wij intussen onze uiterste best om niet te vallen met onze bijzonder elegante regenlaarzen en om niet weg te smelten in onze kleren met lange mouwen (die we dragen om de muggen weerwoord te bieden). De vrouwen zingen voor ons over wat we aan het doen zijn op het moment of ze zingen tot een plant om hem bijvoorbeeld te vragen voor betere vruchten. Ze vertellen ons mythen die ik daarna moet herbeluisteren omdat ik er maar de helft van begrepen heb. Elke dag staat er een nieuwe expeditie op het programma. Meestal zijn we net voor de middag klaar met onze wandeling en tegen die tijd is het zo warm dat we wel verkoeling moeten zoeken in de rivier. We spelen met de kinderen en helpen de vrouwen met het wassen van hun kleren.

Op vrijdag was het "minga". Dat is een dag waarop iedereen in het dorp samenwerkt voor de groep. Dit keer staat alles in het teken van het dorpsfeest volgende week vrijdag. Iedereen is er hier al een aantal weken over aan het praten, dus ik ben bijzonder benieuwd naar wat komen zal. Amo riep me bij hem en toonde me het traditionele huis dat hij met de chef van het dorp aan het bouwen is. De hele voormiddag heb ik hem geholpen met het bouwen van de woning. Eerst maakten we geweven touw van lange twijgen. Daarna plaatsten we palmbladeren dubbelgevouwen tegen het geraamte van het huis. Die sjorden we vast met het touw dat we eerst gemaakt hadden. Ik was best trots op mijn prestatie al denk ik dat we nog de hele week plezier zullen beleven aan het verder bouwen van het huis. Hopelijk is alles klaar voor het langverwachte feest eindelijk losbreekt.