satirische stukjes over belangrijke en vooral onbelangrijke zaken
31-03-2010
enkele gedichtjes
MIST De mist slokt de schepen op Af en toe een scheepshoorn Onmenselijk geluid waarschuwt mensen De nacht is fris Mijn jaskraag omhoog wandel ik langs de kade Links het dok, rechts de stapelplaats Waarom, vraag ik Waarom bevind ik me op dit uur hier
ONTBIJT
Zou ik geen dichter zijn Als ik 't ontbijt niet bezong Voor de ene een snelle hap Voor de andere het begin van de dag
Bekijk toch de mand van de Natuur Vers brood, kaas en confituur Koffie geur dringt al je poriën binnen Geen mooier ham om de dag te beginnen
Haast je niet, er is nog tijd zat Spreek even met je disgenoten en laat dat ochtendblad De tafel zelf moet je bekoren.
DE ONEINDIGE ZEE
De zee , o scarabee Prikkelt immer mijn verbeelding Dat woelige gedoe daarginds Waar mijn oog geen toegang heeft
Waar het leven zelf ontstond Waarover de mens zich nu god waant Ach, je ritme van golven altijd De slinger slaat het perpetuum mobile
Laat me na mijn dood in je schoot rusten Verstrengeld eeuwigheid en nietigheid De vissen zullen er zich niet om kommeren De familie zal hypocriet rouwen
GEDACHTEN
Gedachten hebben iets als vogels Een dof geluid, ze schrikken weg Kinderen denken niet, ze spreken Morgen pas worden ze volwassen
Vragen hebben iets als kraaien Een onverwacht woord, ze schrikken weg Kinderen spreken recht voor de raap, zonder nadenken Morgen zijn ze al volwassen
LUPINEN
Zover mijn geheugen reikt Stonden ze daar, zoals toen in elke tuin De lupinen
Weer of geen weer, ieder jaar bloeiden ze een zomer lang, in blauwe, rode Of witte kleuren (tiens, de Frans vlag) Een groen blad belandde uiteraard ergens in het herbarium voor de school
Ik nam een tuil mee naar Le Chesnay Een stukje levend België in het dorre Parijs
Nu zijn ze dood, die lupinen Andere heren, andere wetten Ach, breng me nog een tuil ervan Hun geur zal je ten hemel voeren
AULA Aan de zuilen hangensneden ham De Aula omgetoverd tot marmer Maar de arme, die gaat bedelen Vervloekt deze waanzin van de stad
Grenzen verleggen, noemt men dat Onderwijl herhaalt men op de radio Iedre drie seconden sterft een kind van honger Gelukkig is Eritrea toch zo ver
