Een dagboek bestaande uit drie beelden die mijn blik vasthielden die dag. Drie foto's per keer, meer trek ik er niet, dus de beelden zijn heel speciaal uitgekozen. Ik geloof er sterk in dat er een reden is waarom net deze beelden mijn aandacht trokken. Hier ga ik al schrijvend op zoek naar de betekenis die deze beelden voor me hebben. Jullie zijn allemaal welkom om samen met mij op reis te gaan. Geniet ervan! x
14-06-2014
VRIJDAG 13 juni 2014
Kruispunt. "Kruispunten", ik vind ze geweldig, vooral als ik niet weet waar de weg naartoe leidt. Tijd genoeg om te wandelen vandaag dus durf ik puur op mijn gevoel te kiezen. Terwijl ik alle richtingen aan het bekijken was, kwam ik tot de conclusie dat ik eigenlijk nooit rechtdoor ga, maar steeds links, rechts of een schuine weg kies. Heeft deze keuze een betekenis? Ik trek het een beetje door met de weg die ik in mijn leven afleg. Eigenzinnig is een eigenschap die me van kleins af aan door anderen is toebedeeld. Meestal op een negatieve manier in de zin van koppig, eigenwijs, niet willen luisteren... Het "rechte pad", nee, dat kende ik niet echt, want ja, ik deed toch mijn eigen zin dus liep vooral niet in een rechte lijn. Maar... Dat was toen. "Hoe is het nu?" was dan mijn volgende vraag op deze plek. "Eigenzinnig", het klopt nog steeds als omschrijving van mezelf, maar dit is niet negatief! Het staat, voor mezelf, voor gaan voor je eigen doelen en dromen, weten waarvoor je staat en hier trouw aan blijven, ook al wordt het je soms heel moeilijk gemaakt. Het gaat over durven kiezen voor je eigen leven, kiezen voor wat je hart je ingeeft! Vandaag kies ik dan ook om wel rechtdoor te gaan en vooral om te blijven rechtdoor gaan tot ik écht niet meer verder kan. Mijn hart maakte een sprongetje, spannend, waar kom ik terecht?
Rustpunt. Na een kwartiertje doorstappen was dit het einde van mijn weg. Een prachtig, rustgevend, groen plekje in het midden van een bos. Geen eindpunt, maar een "rustpunt". Ik heb me hier in het mos onder een boom gezet en alle tijd genomen om de sfeer op te snuiven Als mens was ik alleen, maar ik was omringd door heel veel verschillende beestjes. Mieren, druk in de weer met hun eitjes. Zo boeiend om deze diertjes bezig te zien. Qua teamwerk kunnen wij enorm veel van hen leren. Een spinnetje weefde een web en had al heel snel geluk, want er vloog een dondervliegje in de versgetrokken draad. Pissebedden, krekels die tjirpen, kleine kevertjes... Een boeiende wondere wereld vol bedrijvigheid in een oase van zon en rust. Enkel zichtbaar voor diegenen die kijken met hun hart. Ik voelde enorm veel dankbaarheid, blij met de weg die ik koos
Herinneringen. Dit is getrokken vanaf mijn plekje op het mos onder de boom. Deze bloemetjes zijn één van de vele redenen om zeker nog eens terug te gaan in niet al te lange tijd. Ik wil heel graag de braambessen proeven. De braambessen brachten me terug naar mijn kindertijd waar ik samen met mijn zus en grootvader de bossen introk om bessen te gaan plukken, zodat mijn grootmoeder achter de kookpotten kon kruipen om een grote voorraad confituur te maken. Mooie "herinneringen" om te koesteren
De wandeling vertrok vanaf daar verder, lang, heeeeeeel lang, want waar mijn gevoel mij steeds op mooie plaatsen krijgt, helpt mijn gevoel jammer genoeg niet zo goed om mij thuis te krijgen... Waar dit in eerste instantie nog viel onder "leuk, mooi, 'k zal dit nog gezien moeten hebben om de één of andere reden", vervielen deze argumenten toen de tijd begon te dringen om zoonlief van school af te halen. Maar, net op tijd thuis, dus er zal wel een reden zijn
Mijn droomhuis. In Beerse vlak aan het centrum tussen heel wat huizen staat dit boerderijtje toch een beetje helemaal in zijn eentje achterin, "mijn droomhuis". Ooit, als ik later groot ben , hoop ik een gelijkaardig plekje te vinden om me te settelen. Plaats om een gezellige bio"knuffel"boerderij in te richten waar ik workshops kan organiseren voor jong en oud. Een gezellige plaats waar mensen een "Zen"ontmoetingsplaats vinden om even te ontsnappen uit de drukte van alledag. Een droom met ondertussen een sterk beeld aan vastgeplakt en een concept dat steeds concreter wordt. Wie weet... Wie weet... Later als ik groot ben... Droom...
Bewondering. Spinnen en hun web. Wat heb ik enorm veel "bewondering" voor deze beestjes. De foto is jammer genoeg wat onduidelijk, maar hier zitten een mannetje (voor heel eventjes nog, lang leven zal hij niet) en een vrouwtje is hun huisje. Zo enorm fascinerend hoe die beestjes het klaarspelen om telkens zo'n prachtig web te maken. Dit web was één van de velen bovenop een lage haag. Vooral op koude ochtenden bedekt met dauwdruppels geven deze een prachtig zicht! Real life, helemaal gratis uren kijkplezier, voor iedereen beschikbaar... Wie heeft er tv nodig
Ongebruikt potentieel. Als ik ga wandelen baseer ik mij op de vergezichten om te kiezen of ik links of rechts ga en zo kom ik wel eens op verborgen (voor mij dan toch) plekjes terecht. Na een paar straten en padjes kwam ik aan een lange weg vol garageboxen en op het einde zag ik mooi helder groen. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen. Dit speeltuintje vond ik daar. Woensdagnm, helemaal verlaten, lang geen gras afgedaan, de banken en het schommelpaardje onder het mos, te wandelpad helemaal bemost... "Ongebruikt potentieel" was het eerste dat in me opkwam. Ik werd er een beetje weemoedig van. Dit beeld (trots op het resultaat ) raakte mij diep in mijn hart. De plek straalt rust uit iets waar ik vaak naar op zoek ben, maar deze plek ademde voor mij eenzaamheid en verlatenheid uit en daar was ik écht niet naar op zoek! Maar zoals ik al eens schreef, er is een reden waarom bepaalde beelden op je netvlies blijven plakken. En zo wordt een mens dan af en toe met haar eigen demonen geconfronteerd
Onderweg. Deze foto trok ik in Hasselt, onderweg naar huis na de laatste dag van de vierdaagse vormingscyclus "coachingsgesprekken in een evaluatie- en functioneringscyclus" aan de KhLim. Een boeiende vorming. Veel zaken om over na te denken. Wat neem ik mee uit deze vier dagen en hoe zet ik het in de praktijk om? Een lange autorit is hier dan ideaal voor. Het grijze weer, de wegenwerken die het uitzicht verknoeien,... speelden in mijn voordeel. Zo werd ik niet afgeleid door alles wat ik buiten zie Jammer genoeg eindigde deze laatste dag een beetje in mineur. Een oefening die we deden, raakte bij één van de deelnemers een gevoelige snaar en ze gaf geen ruimte om dit op een positieve manier af te ronden. Ze ging nogal fel in de verdediging, zonder aanwijsbare reden, wat heel ongemakkelijk voelde. Een gevoel waarvan ik merkte dat ik dat nog steeds meedroeg in de auto onderweg naar huis. De radio dan maar even vollebak open en even heel luid meezingen om te ontladen. Zoals heel vaak maakte dit weer een groot verschil. Een lange autorit, letterlijk "onderweg" zijn, maakt na een drukke dag een positief verschil. Een positief verschil, omdat ik bij thuiskomst alles van de voorbije dag al een plaats heb kunnen geven. Een positief verschil, omdat ik dan thuis, écht kan Thuiskomen...
Herboren Een boeiende vormingsdag, een lange autorit, een hartverwarmend kappersbezoek en dan op het einde van deze goedgevulde, grijze en regenachtige dag dan toch nog een stralende en zelfs warme zon! Alsof de zon gewacht had tot ik tijd had om er ten volle van te genieten De perfecte afsluiter vandaag! Een lange avondwandeling, w(ei)ijdse uitzichten en sunshine. "Herboren" voelde ik me en dat verschil voel ik, een dag later, nog steeds Nog maar eens een bewijs dat een mens écht niet veel nodig heeft!
Dromen. Deze foto trok ik vooral voor de wolken. De zon maakte er een prachtig beeld van. Ik heb hier een hele tijd staan weg"dromen". Dit beeld gaf me vooral enorm veel inspiratie voor het kinderboek waar ik aan het schrijven ben. Gezien "de Allerhoogste Boom" tot in de wolken reikt, kan het niet anders dat de wolken, die mij zo dierbaar zijn, ook een rol krijgen toebedeeld. Emma en Kleine Aap zullen daar zeker mee akkoord gaan
Een leerrijke, boeiende dag geëindigd met een fijn gesprek en mooie dromen in een stralende zon. Ik voel het positieve effect er nog van! Fantastisch
Na twee hectische, drukke en melancholische dagen was het vandaag "zaterdag rustdag!" Die rust vinden is af en toe toch wel een echte uitdaging, maar vandaag waren er verschillende mooie momentjes van onschatbare waarde. Hier volgen de beelden en hun verhaal...
Zijn. Onze twee konijntjes knuffelen. Een uur gewoon "Zijn", zoveel rust! Een vorm van meditatie. De schatjes hebben zich uiteindelijk helemaal op mijn schoot genesteld en hun angst was volledig weg. Heel bijzonder toch wel! Enorm dankbare momenten om te koesteren. Absoluut een foto waard hier!
Herinnering. Dit bloemetje is heel speciaal! Het eerste jaar dat ik buiten bloemetjes heb staan. Mijn zoon heeft ze gekozen en gepot en ik ben er heel erg blij mee. De rode en gele primula doen het heel goed, steeds een heleboel bloemen (wat op zich voor mij al straf is ), maar eens deze paarse verwelkt waren, groeiden er alleen maar groene blaren. De "Herinnering" ligt hem bij mijn onlangs overleden grootmoeder. Zij kon planten en bloemen eindeloos (zo leek het) in leven houden. Ze zei steeds dat het geheim lag in het feit dat ze tegen haar planten praatte. Ze moest er steeds mee lachen en of ze dit werkelijk deed, weet ik niet, al vermoed ik van wel. Mijn grootmoeder had heel veel liefde te geven zowel aan mensen, dieren als planten en bloemen. Het geheim ligt in "Liefde" en dat geloof ik voor de volle 100%. Dit ene bloempje bracht me terug bij haar, omdat ik voor het eerst in mijn leven ook met heel veel liefde voor deze bloemetjes zorg. Dank je wel, Moemoe, ik zie je graag!!!
Innerlijke Rust en Ruimte. Gaan wandelen in de regen. Zalig vind ik het! Regen zorgt voor "Innerlijke Rust", omdat het water zuivert. Het maakt o.a. de lucht pollenvrij waar ik heel dankbaar voor ben. Ik kan dieper ademhalen waardoor ik meer "Ruimte" ervaar wat mijn "Innerlijke Rust" zowieso ook ten goede komt. Ik laat de regen ook mijn gedachten zuiveren tijdens de wandeling, een visualisatie-oefening die mij heel erg helpt. Het tikkende geluid van regen op de koepel in ons huisje of op het dak van de veranda heeft een Zen-effect op zowel mijn zoon als mezelf. Samen zot doen "met blote voeten in de plassen" en "een regendans doen" is een feestje voor mijn "Innerlijke Kind"
Een dag vol kostbare Rustmomentjes die enorm nodig waren, maar net niet genoeg merk ik nu om volledig Zen de avond in te gaan. Er speelt nog te veel in mijn hoofd en mijn zoon heeft vandaag een grote portie aandacht nodig. We zwieren nog eens onze schoenen en kousen uit en trekken nog even naar buiten ons gazonneke op om wat te fikfakken en onze longen leeg te schreeuwen. Daarna samen lekker knusjes de zetel in om een geslaagde dag afsluiten met veel "Liefde"!!!
Vandaag 3 beelden die mijn blik vingen tijdens mijn avondwandeling...
Belangrijke waarden. Het was de prikkeldraad waar in eerste instantie mijn aandacht naartoe ging. Prikkeldraad... Enerzijds "gevaarlijk", gebruikt om levende wezens in "gevangenschap" te houden. Letterlijk "schrikdraad". Anderzijds zorgt prikkeldraad voor "veiligheid" voor alle levende wezens zowel binnen als buiten de prikkeldraad. Ik spreek bewust over levende wezens, omdat dit zowel voor mens als dier geldt. Op dit beeld is het prikkeldraad aan een kleine wei waar af en toe een paard staat te grazen. Dit paard komt steeds aangelopen als er mensen passeren. Een prachtig dier, maar toch ben ik enorm blij dat deze prikkeldraad ons scheidt. Of dit paard hier gelukkig mee is, is een andere vraag, maar het is op deze manier in alle geval veilig weg van alle verkeer wat toch ook wel angst geeft bij dieren. Het wilde gras laat zich echter niet binnen de grenzen houden. Ontembaar met enorm veel "Vrijheid". Geen grenzen, alles is mogelijk! Uiteindelijk allemaal belangrijke thema's en waarden die heel mijn leven doorlopen en waar ik vandaag net iets bewuster mee bezig was. Heel begrijpelijk dat dit beeld in mijn oogveld kwam!
Genieten. Telkens als is ergens een bank zie staan, vraag ik me af "wat als die bank kon praten?" Boeken vol verhalen. Deze bank staat aan een rustige weg midden in de velden met een gigantisch ver vlak uitzicht. Prachtig en adembenemend. De varens maken haar voor mij heel aantrekkelijk. Kietelende varens in mijn rug! Een fijn idee... Een ideale plek om op adem te komen en te dagdromen. "Genieten". Dat is vooral waar deze foto voor staat. Vandaag een reminder om dit wat vaker te doen!
Herkenning. Toen ik deze foto trok, was ik net aan het bekomen van de ontmoeting met een agressieve hond. Een ontmoeting die gelukkig een goede afloop kende. Hiervoor voelde ik me enorm "dankbaar". Dankbaarheid leidt er bij mij toe dat ik overal "schoonheid" in zie. In dit verweerde hek vond ik herkenning. Uitleggen is moeilijk, maar de schoonheid zit in het mogelijke verhaal. Perfectie in de imperfectie!
Een mooie dag! Fijn om die op deze manier te kunnen afsluiten. Het zorgt voor rust en mooie beelden in mijn hoofd om te bed te kunnen gaan. Tot gauw!
Als mens was ik alleen, maar ik was omringd door heel veel verschillende beestjes. 
Nog maar eens een bewijs dat een mens écht niet veel nodig heeft!
