Ja dan gaan we voor 5 dagen naar Rome. We gaan lekker vliegen met de Swiss en hebben een hotel in de buurt van het centraal station van Rome. Ik heb op verschillende pagina's gekeken en de kamers zijn goed geïsoleerd, dus veel geluid overlast zullen we niet hebben. En trouwens zijn we de hele dag op pad en als we avonds terug komen zijn we denk ik zo moe dat we geen problemen zullen hebben met slapen.

09-04-2010 om 09:53 geschreven door nlch  

Na een tijdje niet meer iets te vertellen gehad te hebben, ga ik het nu weer eens proberen. Eigenlijk is er best wel veel gebeurt, maar ik had er even genoeg van. Het aller laatste nieuws, maandag ga ik na twee maanden thuis geweest te zijn weer werken, voor 50 %. heb mijn rechter bovenarm kop gebroken. en over twee weken gaan we naar Rome. heerlijk een weekje in Rome rondhangen en zo veel mogelijk bekijken daar.

21-03-2010 om 10:44 geschreven door nlch  

27-02-2010 om 00:00 geschreven door nlch  

27-02-2010 om 00:00 geschreven door nlch  

19-10-2009 om 00:00 geschreven door nlch  

16-10-2009 om 21:25 geschreven door nlch  

16-10-2009 om 21:22 geschreven door nlch  

16-10-2009 om 21:20 geschreven door nlch  

Ja jullie zien het, en ik weet het. Het is lang geleden dat ik hier iets geschreven heb. Het is gek maar het gaat er een beetje af, dat achter de computer zitten. Ik zal het wel altijd blijven doen maar nu niet meer dagelijks. Er zullen vaker gaten komen tussen de verschillende bijdragen. Gisteren zijn we bij de oude huisgenoten van Martin geweest. Ze had ons uitgenodigd voor een etentje bij haar. Het is erg gezellig geweest en we hebben lekkere eigen gemaakte pizza gegeten. Ik ben vrijdag jl. ook weer in het VPH geweest. Het was heerlijk weer en hebben een hele tijd op het terras gezetten en gekletst. Ik had ook een paar foto boeken mee genomen. Het boek van onze kater vond ze het leukst. Ook ben ik vorig week-end naar een Familieopstelling geweest. Grondlegger van de familie-opstellingen is de Duitse therapeut Bert Hellinger. Jarenlang werkte Hellinger als priester in Afrika. Op 60 jarige leeftijd ging hij studeren: gestalttherapie, psycho- analyse en gezinstherapie. Hij ontdekte dat personen ‘verstrikt’ kunnen zijn in hun familie. Zij blokkeren in het leven van hun eigen leven. Er wordt in familie-opstellingen gewerkt met 3 principes; – Is de balans juist tussen geven en nemen? – Wie neemt welke positie in en klopt dit wel? – Wordt er iemand van het systeem buitengesloten? In 99% van de gezinnen nemen kinderen gevoelens en emoties over van hun ouders. Kinderen doen alles voor hun ouders, vanuit een blinde, kinderlijke liefde. Onbewust proberen ze hun ouders te helpen, door lasten van hen te dragen. Volwassenen zijn kinderen van hun ouders. En ook vele volwassenen dragen onbewust stukken mee vanuit hun familie-systeem. Hierdoor ontstaan kleine, maar ook zeer grote problemen. Het jong overlijden van een ouder of kind, een eerdere relatie van een van de ouders of grootouders, oorlog, een miskraam of andere ingrijpende gebeurtenissen. Ze kunnen generaties lang de vrijheid van familieleden in de weg staan. We hebben daar geen weet van. Er kan pas vrijheid ontstaan op het moment dat alles wat is blijven liggen in het verleden aangekeken en erkend is. Dan pas kan de liefde binnen een systeem weer gaan stromen vlgs Hellinger. En dan is een bepaald probleem niet meer nodig. Organisatie-opstellingen Een organisatie of afdeling vormt ook een systeem. Ook in organisaties en bedrijven spelen veel verborgen dynamieken. Een organisatie-opstelling kan in een korte tijd veel duidelijk maken. Hoe liggen de onderlinge verhoudingen tussen afdelingen of managementleden, en welke mogelijkheden benutten zij nog niet voluit? Heeft iedereen in de organisatie de juiste plek om goed te kunnen functioneren? En in welke verhouding staan zij tot het product en de visie van het bedrijf? Zonder een oordeel te vellen, bekijkt de opsteller samen met de deelnemers de huidige situatie, en de beperkingen en mogelijkheden binnen uw bedrijf. Hoe werkt een familie- of organisatie-opstelling? Een familie- of organisatie-opstelling werkt met de techniek van de representatieve waarneming. Familie- en organisatie-opstellingen hebben meestal plaats in een groep. Een deelnemer brengt zijn of haar probleem in. Intuïtief kiest hij groepsleden uit, die tijdens de opstelling de rol van representant op zich nemen. Zij vertegenwoordigen familieleden of collega’s van de deelnemer. Ook andere zaken kunnen een plaats krijgen in de opstelling: het huis, de ziekte of het product. Diegene die het probleem inbrengt, zit in eerste instantie aan de kant en kijkt toe. De representanten weten vrijwel niets van de deelnemer. Zij kennen alleen een korte omschrijving van het probleem. De deelnemer plaats de representanten op gevoel in de ruimte. Dan gebeurt er iets opmerkelijks: alle representanten voelen de emoties en ‘plaats’ van degene die zij representeren. Zij hoeven daar niets voor te doen. Dit fenomeen is tot nu toe onverklaarbaar. Hellinger spreekt hier van “het wetende veld”. Een familie-geweten/organisatie-geweten wordt actief. Alleen vanuit de kwantumfysica zou dit fenomeen ooit wetenschappelijk verklaard kunnen worden. De opsteller/begeleider neemt waar, stelt gerichte vragen aan de representanten, en voegt waar nodig elementen toe. Zo ontstaat inzicht in de aanwezige problemen en dynamieken. Dit is vaak het moment dat de cliënt zelf in de opstelling komt. Vervolgens ordent de opsteller het aanwezige systeem: iedereen krijgt de rol die hem of haar toekomt. Mogelijke oplossingen worden zichtbaar en de energie kan weer stromen. Het is echt ongelofelijk geweest. Ik zou het een ieder aanraden om ook eens zo iets te gaan bezoeken. http://nl.wikipedia.org/wiki/Familieopstellingen . Hier zijn adressen van Therapeuten die het bij jou in de buurt doen  http://familieopstellingen.startpagina.nl/

11-10-2009 om 00:00 geschreven door nlch  

28-09-2009 om 22:20 geschreven door nlch  

28-09-2009 om 19:34 geschreven door nlch  

Zo er zijn weer een paar dagen voorbij. Nu eerst gun ik me even een momentje om weer wat te schrijven in mijn Blog. Het is wel zo, zoals ik al eerder geschreven heb, hoe langer je wacht met iets op schrijven hoe meer je niet meer weet van wat er gebeurd is en je gedaan hebt. Ik ga maar van achter naar voor. Dat wil zeggen ik begin met vandaag en ga dan (hopelijk als me dan weer dingen terug komen) naar de dag waar ik ben opgehouden. Vandaag gewerkt tot 20 voor vijf. Niet veel spannendst gebeurt op het werk dus daar kan ik dan mee op houden. Heb wel de bloemetjes water gegeven op het balkon. Ik dompel ze helemaal onder met water en laat dan het water er uit lopen. Zo dat de aarde helemaal nat is en de bloemen geen “natte voeten” krijgen. Dat hebben de chrysanten niet graag. Gisteren heb ik ook gewerkt. Er was hier in Zürich “Zürich mobiel“ http://www.stadt-zuerich.ch/content/gud/de/index/umwelt/umweltbildung_events/zuerich_multimobil.html

Daar door was een deel van de stad niet voor tram en auto te bereiken. Dus hadden we andere diensten. Ik had daar door een pauze van vier uur. Normaal vind ik dit niet fijn. Maar gisteren kwam het me gelegen wand in het VPH was er een open dag in verband met het 100 jarig bestaan. Dus ben ik in de pauze daar na toe gegaan. Maar mijn mevrouw was naar bed gegaan toen ik kwam. Ze was al een beetje hoteldebotel van het hele gebeuren. Dus ben ik maar even naar de ex buurvrouw gegaan. Zij lag nog op haar kamer. En was bezig met een stuk taart. Een verpleegster kwam ook nog een pudding brengen, die heb ik haar gevoerd.(ik kom nu al een paar keer hier naar toe en ik moet zeggen ze zijn allemaal heel erg lief en behulpzaam naar de ouderen toe) Haar bed was met een paar ballonen versierd. En haar hebben ze ook in een rolstoel gezet en naar buiten in het feestgewoel.gebracht Er was een feest tent en er was van alles te eten. Een twee mans orkest was er ook. En men kon verschillende spelletjes doen. Ik heb daar ook nog geholpen. Toen was mijn mevrouw weer opgestaan. Heb me toen ook nog met haar bezig gehouden. We hebben haar rolstoel ook nog met ballonnen versierd. Op een gegeven moment zette ik haar in het zonnetje, en toen wilde ze weer de route rijden die we een paar dagen geleden ook al gedaan hadden. Ik zei dat, dat nu niet ging wand ik moet nog werken. <hoe laat moet je dan werken vroeg ze >, om 4 uur zei ik <nu dan kun je om half 4 gaan>. Is dat niet leuk. Maar ik vertelde haar dat ik een beetje meer tijd nodig heb om door de hele stad te rijden om deze tijd. Oh ja dat is misschien zo, dan is het maar goed dat je eerder gaat. Het is echt een lief mens. Op een ochtend ik weet niet meer welke, heb ik twee vossen in de stad gezien. Eentje rende vlak voor mijn tram langs. We hebben er best wel veel hier in de stad. Martin is weer een overhemd aan het maken voor zich. Heel erg mooi. Ik zet een paar foto’s hier op de blog “ hemd in de maak”

28-09-2009 om 00:00 geschreven door nlch  

Vandaag heb ik mijn twee ouderdomsvlekken laten weg halen op mijn voorhoofd. Eigenlijk ben ik naar de doktor gegaan omdat ze een beetje groter geworden zijn, en ik zeker wou weten dat het ouderdomsvlekken zijn. Ja daar is geen twijfel dat zijn ze. Zal ik ze weg halen!?!?!? Jaaaaaaaa, oké dan doen we dat nu. Even met de koude spray er op, weg krassen en klaar is kees. Het wordt nog wel opgestuurd naar de patholoog om zeker, zeker te zijn en in twee weken terug om te kijken of de wond goed gesloten is en de uitslag van de patholoog. Toen ben ik de stad in geweest en heb een lekkere Birchermüesli http://nl.wikipedia.org/wiki/Muesli gegeten bij http://www.spruengli.ch/ aan de Paradeplatz http://de.wikipedia.org/wiki/Paradeplatz_(Z%C3%BCrich) ( sorry is niet in het Nederlands beschikbaar). Om kwart over twee is er zingen voor alle in het verpleegtehuis. http://www.pflegeheim-rehalp.ch/ dat was ook best wel leuk. Deze keer waren er heel veel mensen daar, de leidster moest meer stoelen er bij halen en verschuiven voor de mensjes met rolstoelen. Ik heb mijn mevrouwtje ook mee genomen. We hebben een paar liedjes gezongen in hoog Duits en ook in het Zwitsers Duits. En toen was er een thee pauze en daarna weer vrolijk verder zingen. Toen was het afgelopen, alle mensjes weer terug naar hun kamer of naar de woonkamer. Mijn mevrouwtje wilde naar haar bed. Normaal gaat ze na het middag eten een dutje doen maar ik had haar gisteren gezegd dat ik haar mee neem, dus heeft ze dapper gewacht. Ja gisteren ben ik ook bij haar geweest. Het was heerlijk warm. Ik ben iets later gegaan als normaal. Toen ik aan kwam ging ze denk ik net naar haar kamer om een dutje te doen. Maar ze moest nog iets van een verpleegster hebben en toen heb ik haar voorgeteld om naar buiten te gaan. En dat vond ze oké. We zijn door de tuin ( het is bijna een klein mooi parkje) gereden en toen een lange weg richting daar waar ik woon. Maar we konden niet rechtdoor. We moesten of rechtsaf of terug of linksaf. Ik hoopte niet linksaf wand dat is een hele steile weg, maar ja dat vond ze wel een leuke route. Dus zo gezegd zo gedaan. Kletsnat en spierpijn in mijn kuiten boven aan gekomen. Vond ze het wel goed dat ik even op een bankje ging zitten. Toen weer in rehalp aan gekomen zijn we nog in de cafetaria een kopje koffie gaan drinken. Op een gegeven moment moet zij of ik iets leuks gezegd hebben, wand terwijl ze een slok wouw nemen moest ze lachen, dus alles over de tafel. Dus nog meer lachen. Ja het is best wel leuk met deze mevrouw.

22-09-2009 om 20:25 geschreven door nlch  

Ik heb er een paar filmpjes op gezet. Ik begin dit leuker te vinden als hyves. Had toch verteld van dat ongeluk met de tram en er ook een foto bij gedaan. Nu, toen ik dus weer moest gaan werken was het ongeluk weer voorbij. De route was weer vrij gegeven en we konden de plaats weer berijden.Ik had eigenlijk eerder willen schrijven maar is er niet van gekomen. Waarom weet ik ook niet meer. Het gebeurt wel eens dat je DAT wilt gaan doen maar dat je er dan niet toe komt. Ik weet wel dat ik had willen vertellen dat me het opgevallen is dat de mensen zo ongelooflijk dom zijn als ze in de stad zijn waar verkeer is. Het is misschien dat ik het verkeert zie!! Maar de mensen hebben helemaal geen besef wat ze aan het doen zijn als ze in de stad zijn en ze lopen pal voor een tram of auto. Hier is het zo dat de auto’s moeten wachten bij een zebrapad voor de voetgangers. Maar de tram heeft dit niet.Wij hoeven geen voorrang te verlenen. Maar het stomme is nu dat de meeste voetgangers voor de auto’s wachten!!! en bij ons gewoon lopen. Een auto als die remt staat ie heel snel stil als wij remmen dan staan wij pas na 60 meter stil. Dat komt door dat staal op staal niet zo vlot reageert maar rubber op beton wel. Dit is iets dat de mensen zich niet realiseren. Pas als ze onder een tram liggen wel. Gelukkig gebeurt dat niet zo veel. Ook zijn we niet naar de film geweest, de collega van Martin die mee zou gaan kwam pas laat in de stad. Zij is onderzoeksrechter in een andere stad. En voor mij zou dat te laat zijn in moest de volgende dag om 5 uur werken. Martin is met haar iets gaan drinken in de stad. Zij zijn dus ook niet gegaan.

21-09-2009 om 13:03 geschreven door nlch  

21-09-2009 om 12:22 geschreven door nlch  

21-09-2009 om 12:16 geschreven door nlch  

21-09-2009 om 12:13 geschreven door nlch