Ik heb een zeer rare afwijking : overal waar ik kom, maak ik vijvertjes in de tuin. Ik ben al enkele keren verhuisd, zowel in België als in Frankrijk, en het eerste wat ik doe is een vijvertje maken in de tuin, het één al een beetje groter dan het andere. Meestal komt er dan nog een tweede, een derde of een vierde bij, alles hangt af van de oppervlakte die ik tot mijn beschikking heb. In mijn vorige franse tuin had ik een vijvertje gemaakt achter een middeleeuwse opening in een muur (natuurlijk altijd met een vijverfolie)en er middenin een Boedha gezet die 's avonds verlicht was. Je moest eens weten hoeveel toeristen een foto van mijn (mini) vijvertje genomen hebben. Gisteren ben ik dus begonnen aan het vijvertje in mijn nieuwe huis. Het moet ook dienen om mijn buurman, een onverbeterlijke bemoeial, op afstand te houden. En die buurman is geen fransman, maar een schot. Hij kan zelf niks, maar kan uitstekend uitleggen aan een ander hoe je iets moet doen. Hij is nu voor enkele maanden naar het buitenland, nog meer buitenland, zuid-amerika, en dus profiteer ik ervan om rustig mijn tuin aan te leggen zonder zijn zogenaamde ervaringsdeskundigheid. Hij zou het vermoedelijk vreselijk onnozel vinden dat ik een vijvertje graaf van enkele vierkante meter, terwijl op het einde van de tuin een rivier loopt van zo'n vijftig meter breed en een strand variërend volgens de seizoenen tussen 10 en 40 meter. Maar ik hou van dat stukje water vlak bij huis en van het ongelooflijk drukke leven dat zich ontwikkelt in zo'n plasje. In mijn laatste huis in Galmaarden had ik na een paar jaar alle mogelijke amfibieën van de streek in en rond mijn vijvers. Ik zag voor mijn ogen enorme larven van waterlelies een uit het water stekende tak opklimmen, ontpoppen en hun vleugels in de zon laten drogen om vervolgens weg te vliegen. Spijtig genoeg hebben de kopers van mijn huis al mijn werk die ik daar voor de natuur had verricht, met een groot machien te vernietigen : bomen, vijvers, bloemen, en alle dieren erbij. Als mijn vijvertje hier af is ga ik met ongeduld zitten wachten wie en wat ik hier te gast krijg, vermoedelijk een beetje hetzelfde als in Belgie, vermoedelijk ook een beetje anders, we zien wel. En als ik er eindelijk in slaag om mijn digitale foto's een kleiner formaat te geven (als iemand mij hierbij kan helpen, graag) dan laat ik jullie met plezier mee kijken.
