Open schrift, blanco geest...

Daarjuist had ik zoveel ideeën, zoveel gedachten waarvan ik gewoon wist, aanvoelde dat ik ze op papier moet zetten. Maar nu ik klaar zit komen de woorden niet.

Misschien kan ik het best beginnen met te vertellen dat ik volgens mijn therapeute nog altijd op één of andere manier in slachtoffer-modus zit, tenminste begin deze week toch, en dat het tijd wordt voor mij om enkele beslissingen te nemen. (ik hoop uit de grond van mijn hart dat één van die beslissingen niet zal zijn dat ik het zonder haar zachte leidende hand moet stellen, want daar ben ik nog lang niet klaar voor)

Wel, knopen doorhakken, daar ben ik volop mee bezig:

     °   ik doe mijn BTW-nr niet weg, ik behoud mijn zaak en blijf investeren

     °   regelmatig naar de kapper gaan, wat mijn ventje verder ook vindt van de kostprijs alle 2 maanden

     °   in september ten laatste ga ik terug studeren: aromatherapie, herborist, hondentrimmer, Wicca (dat wordt een zware dosis zelfstudie)...

     °   zodra het deken af is waar ik nu aan werk, begin ik terug aan mijn fysiek te werken: elke dag wandelen of fietsen, elke niet-werkdag tai chi,...

     °   ik schrijf me in als vrijwilliger in het plaatselijke asiel. zo leer ik andere mensen kennen, en leer ik al omgaan met verschillende honden. het kan alleen maar een voordeel zijn, niet? (aangezien mijn beestenboel nog niet uitgebreid genoeg is.

Er zijn uiteraard nog een hoop andere dingen die ik zou kunnen beslissen, maar alles op zijn tijd, denk ik zo...

Vandaag voel ik me actiever en energieker dan ik me in lange tijd gevoeld heb. De resultaten mogen er zijn: was opgevouwen, dwergkonijntje weer happy in een proper kot (nadat ze een tijdje vrij rond mij heeft rond gehupt...), kattenbakken ook proper, en nu zit ik te schrijven. Over overlopen van energie gesproken...

Het leukste is nog dat ik geniet van mijn hernieuwde activiteit. Ik heb het duistere gevoel dat het niet zal blijven, dus genieten zo lang ik kan is de boodschap.

Proberen om mezelf op te laden met kleine positieve dingen zoals ons konijntje dat met de dag aanhankelijker wordt, de prachtige deken voor mijn vriendin die bijna af is (de volgende is een trouwkado voor een andere vriendin, maar niet zo dringend), de zon die schijnt, ...

Er zijn zovele dingen om dankbaar voor te zijn, om gelukkig door te worden. Zovele kleine dingen die me gelukkig kunnen maken, waardoor ik terug energie krijg, waardoor ik de rust in mezelf kan vinden. Ik moet alleen nog vinden hoe ik deze rust en die positiviteit kan vasthouden... Misschien een persoonlijk thanksgiving-feestje organiseren?...