De enige dag van het jaar dat ik werkelijk mijzelf kan zijn, tenminste dat heb ik deze middag aan mijn kinesist verteld.

Yep, ik beschouw mezelf als een echte heks, al heeft dat woord een veel te negatieve bijklank voor de meesten. Wicca is de politiek correcte benaming, en op Halloween kan ik lekker mezelf zijn.

Alleen, daar had ik dit jaar eigenlijk niet echt veel zin in. De afgelopen paar maanden zijn voor mij persoonlijk veel te hectisch geweest, waardoor ik herhaaldelijk ver over mijn persoonlijke grenzen ben gegaan. Resultaat: een maand thuis met rugproblemen. Ik was zo gespannen dat bepaalde zenuwen overprikkeld werden, en pijn en gevoelloosheid uitstraalde naar mijn been (te vergelijken met een hernia).

Pas de laatste week ervaar ik duidelijke verbetering, mede dank zij mijn lerares Tai Chi. Zij was degene die me er onlangs op wees dat ik mezelf niet meer was, dat ik opnieuw op het punt was aanbeland waarop niets me nog kon schelen (iets wat ik zelf pas gevoeld had enkele uren voordat ik bij haar moest zijn). Dank zij haar heb ik heel veel van het verdriet dat in mij leefde kunnen loslaten, waardoor ook de stress die ik mezelf aandeed verdween.

Maar ik was begonnen over Halloween... topavond voor heksen, spoken, vampiers, en alle andere mogelijke monsters die op deze aardbol rondlopen. Wat begonnen is als het zoveelste verkleedfeestje voor mijn (toen nog) jonge kids, is voor mij meer en meer uitgegroeid tot het moment bij uitstek om me bewust te worden van mijn Germaanse en Keltische roots. De rest van het jaar heb ik het jammer genoeg veel te druk om me bewust te zijn van de zonnewende- en oogstfeesten. Bovendien - en dat is misschien een beetje moeilijk te vatten - interesseer ik me minstens evenveel in de TCG (traditionele Chinese geneeskunst) en boeddhisme. Wanneer ik al die feestdagen zou moeten vieren, doe ik niets anders meer.

Elk jaar verkleed ik me hetzelfde: ik ben een priesteres van de maan, zoals Morgane (uit de verhalen van Koning Arthur). Met een paar extra toevoegingen zoals een zwarte punthoed, anders moet ik veel te veel uitleg geven. En elk jaar gaan we op de Halloween (avond)markt genieten van de sfeer.

Zoals gezegd heb ik me dit jaar niet verkleed, te veel moeite, te veel gedoe. En ook nauwelijks versieringen in huis. Maar de avondmarkt, die hebben we wel gedaan. En ik heb het overleefd. Het was lang geleden dat mijn Hoogsensitieve kant zich zo sterk op de voorgrond drong, waarschijnlijk omdat ik er de laatste tijd te weinig rekening mee heb gehouden.

Ik dacht dat ik ondertussen wist hoe ik mijn leven kon lijden, rekening houdend met mijn overgevoeligheid, maar blijkbaar heb ik die kant straal genegeerd. En op een gegeven ogenblik krijg je dat sowieso terug in je gezicht gesmeten. Downside van hoogsensitiviteit

Ik ben ondertussen zo gewoon de signalen van mijn lichaam te negeren dat ik niet meer merk, niet meer besef wanneer het te veel wordt. En ook al zegt iedereen rondom me dat ik al zoveel veranderd ben, dat ik al zoveel vooruitgang heb gemaakt; op momenten zoals nu merk ik daar zelf bitter weinig van. Ik leef eventjes op mijn geduld, en in het geloof dat de mensen rondom mij gelijk hebben (en niet het pessimistische duveltje in mij    mwoehahahah)