Als laatste boek (voor het vak Nederlands) heb ik De Voorlezer van B. Schlink gelezen.Ik keek er heel hard naar uit om dit boek te lezen want ik had er veel goede commentaar over gehoord en vele mensen vonden de film van het boek ook zeer goed.
Ik heb de trailer bekeken en alle elementen uit het boek komen erin terug.
Het boek is verdeeld in 3 delen en ook deze zijn duidelijk zichtbaar in de trailer. Het eerste deel van het boek gaat over de ontmoeting tussen Michael Berg, een jonge Duitse scholier en Hanna een tweemaal oudere tramconductrice. De ontmoeting begint al zeer intiem en hun relatie zal het hele deel nog beïnvloed worden door hun hartstochtelijke liefde en hun dagelijkse ritueel, voorlezen, want Hanna was zonder dat Michael dit wist een analfabete, douchen en vrijen. In het tweede deel verdwijnt Hanna uit het leven van Michael, maar ziet hij haar terug op een onverwachte plaats nl het gerechtshof. Hanna werd terecht gesteldvoor haar daden als bewaakster in de concentratiekampen. Het derde en laatste deel handelt over de communicatie tussen Hanna en Michael, wanneer Hanna in de gevangenis zit. Michael stuurt cassetten waarop hij voorleest naar Hanna en al snel blijkt het duidelijk dat Hanna heeft leren schrijven en lezen. De dag dat Hanna wordt vrijgelaten pleegt ze zelfmoord. Michael leeft verder zonder haar, maar met boordevol herinneringen van haar.
Persoonlijk vind ik het eerste deel het beste deel van het boek. Hierin heeft Schlink een persoonlijker verhaaltje geschreven dan in de twee volgende delen. In dit deel gaat het meer over relaties en het dagelijkse leven, terwijl het in de twee andere delen veel officiëler en zakelijker is. Waarschijnlijk vind ik dit ook het beste deel omdat dit het meest perfecte deel is, Michael en Hanna zijn nog steeds samen en beleven leuke dingen. Ik kan me beter inleven in dit deel dan in de twee andere delen waardoor dit me het meest bevalt.
Het fijne aan het boek is ook dat het eigenlijk een hele flashback is. Het hele verhaal wordt verteld door de oude Michael die terug denkt aan zijn tijd met Hanna. En dan maakt het ook juist weer specialer.
Wat soms wat minder aangenaam was, waren de vele details die telkens gegeven werden. Door deze details werd het soms moeilijker om de betekenis van de zin te achterhalen. Soms werden de zinnen ook te diepzinnig en zeer moeilijk om te begrijpen.
Vb.Het is ook niet zoals de buitenstaander geneigd is aan te nemen, dat je die vergane volheid des levens alleen maar bestudeerd terwijl je aan de bestaande deelneemt.
Volgens mij is dit het boek dat ik in de snelste tijd ooit heb uitgelezen!
Het werd zo terug een beetje tijd dat ik nog eens zou bloggen.
Vandaag kwam ik dan toevallig in de Humo een artikel tegen over DE GOUDEN UIL, een literatuurprijs die op 25 april 2010 zal worden uitgereikt in Zaal Stuurboord in Antwerpen.
De prijs bestaat uit:-een literatuurprijs
-een jeugdliteratuurprijs
-een prijs van de lezer
-een prijs van de jonge lezer
Er zijn 5 genomineerden zowel voor de literatuurprijs als voor de jeugdliteratuurprijs.
Het spijtige vind ik wel dat ik van al de 10 schrijvers maar 1 man bij naam ken nl Tom Lanoye. Deze is dit jaar genomineerd met het boek Sprakeloos.Tom Lanoye heeft in 2000 de publieksprijs al eens gewonnen en in 2003 won hij ook al eens De Gouden Uil.
Het begin van zijn boek luidt als volgt: En dit is het relaas van een beroerte, vernietigend als een inwendige blikseminslag, en van de tergende aftakeling die zich daarna twee jaar lang voltrok aan een vijfvoudig moederdier en amateuractrice eersteklas.
Als je alleen het begin van het boek zou lezen zou je denken dat het over een persoon gaat, eventueel een moeder van 5 kinderen, die in een depressie geraakt en aan een lange aftakeling bezig is. Maar een aftakeling die overdreven en een beetje gespeeld is.
Na lezen van de inhoud, ontdek je dat het wel degelijk over een de aftakeling van een mater familias gaat. Namelijk over Josée (Lanoye) Verbeke, zijn eigen moeder.
Het boek Sprakeloos is dus het sluitstuk van zijn autobiografische trilogie, die begon met de boeken Een slagerszoon met een brilletje en Kartonnen dozen.
(Kartonnen dozen heb ik zelf ook gelezen en gaat over een homorelatie. )
Ik ben nu al een tijdje bezig in "Vals licht" en ik moet toegeven dat ik er wel heel graag in lees, ik denk dat ik zelfs de structuur van het boek begin door te krijgen! Het boek is ingedeeld in heel veel verschillende hoofdtstukken zonder echte titel, maar met het nummer van het hoofdstuk bovenaan. Volgens mij wisselt Zwagerman bij elk hoofdstuk af van perspectief. In het ene krijg je alles door de ogen van Simon te zien, eerst over zijn verleden, dan weer eens over het heden. En in een ander hoofdstuk kijken we door de ogen van Lizzie.
In het begin van het boek is het echter nog niet zo. In de eerste hoofdstukken wisselt Zwagerman enkel van tijdstip, maar blijf je alles door de ogen van Simon beleven. Zo begint hij bijvoorbeeld in een hoofdstuk over het studentenleven van Simon nu, maar heeft hij het in het volgende hoofdstuk over zijn verleden. Zo blijft hij beide afwisselen tot ze samen op hetzelfde punt komen. Dit is niet altijd even gemakkelijk om te begrijpen, maar maakt het boek wel heel speciaal.
Dan wil ik ook nog even dit melden. Tijdens de lessen Nederlands hebben we het heel lang gehad over Marieken Van Nieumeghen, het meisje dat, wanneer ze voor haar oom inkopen was gaan doen in Nijmegen, verleid werd door de Duivel en in zonde ging. Nu moet het toch wel lukken dat in het boek "Vals licht" de stad Nijmegen wel heel vaak voorkomt. Dit is nl. de stad waat Lizzie studeert. Het is dan toch wel aangenaam als je iets leest, waar je pas heel veel over geleerd hebt!
Ik ben zo pas begonnen in een boek van Joost Zwagerman. De titel luidt : "Vals Licht". Omdat het toch wel een vrij dik boek is nl. 276 pagina's keek ik er niet zo naar uit om het te lezen. Nu heb ik al 2 hoofdtstukken achter de rug en ben ik best wel nieuwsgierig naar het vervolg.
In het eerste hoofdtsuk beschrijt J. Zwagerman Simon Prins. Met de informatie die ik nu over hem heb blijkt hij wel het hoofdpersonage te zijn. Hij begint zijn beschrijving en het verhaal "in medias res", want hij begint meteen te vertellen over hoe dat Simon het hoertje Lizzie Rosenfeld heeft ontmoet en vooral over wat Simon te zoeken heeft in de hoerenbuurt in Alkmaar. Na het lezen van dit eerste hoofdstuk is het bijna onmogelijk om te stoppen, omdat je graag wil weten wat er daar voor allemaal is gebeurd en wat er nog gaat gebeuren.
Maar wanneer je dan aan het tweede hoofdstuk begint merk je al snel dat het geen vervolg is van het eerste. Zwagerman vertelt hier over de jeugd van zijn hoofdpersonage. Het is wel heel duidelijk waarom hij dit doet, want de link met zijn verleden en de dingen die hij nu meemaakt is zeer groot. Door de beschrijving ven het tweede hoofdstuk wordt het eerste steeds meer begrepen. En dat is tot nu toe al het mooie aan het boek.
Ik heb zoujuist hoofdstuk 13 gelezen in mijn boek. Het hoofdstuk waar ik al een tijdje naar uitkeek. Het hoofdstuk dat ik met een spiegeltje moest lezen. En ik heb er van genoten. Met mijn rond zwart spiegeltje las ik het verhaal van Orestes. Hij denkt namenlijk dat een plas water, een vijvertje in het midden van het bos een spiegel is. Hij ziet een persoon, die hem vraagt naar hem te komen. Maar soms verdwijnt de persoon. Door dit met een spiegel te lezen, stel je je makkelijker in de plaats van Orestes en begrijp je dit al te vreemde hoofdstuk weer een beetje beter.
"Hij zag verwonderd het verwonderde gezicht dat hem aankeek." "Hij lachte en het gezicht lachte terug." "Hij strekte zijn handje uit, naar het uitgestrekte handje."
Het enige nadeel is dat je soms wordt afgeleid door je eigen ijdelheid en dat je onbewust te lang in dat spiegeltje kijkt.
Volop aan het lezen in het Sprookjesboek van Peter Verhelst, begon ik aan het hoofdstuk : "Zwellend fruit ". Eindelijk, dacht ik, nu kom ik te weten wat de titel van het boek eigenlijk voorstelt, want ik zag nog steeds de link niet tussen sprookjes en zwellend fruit. Met volle moed begon ik aan het hoofdstuk.
..." Jarenlang had hij 's nachts niet geslapen omdat hij druk in de weer was geweest met het leggen en controleren van strikken, met het leegmaken van die strikken tot hij, gekleed in zijn buit, van dorp tot dorp rondtrok. "
Hij ging dus opzoek naar het lichaam, waar zijn lichaam was voor gemaakt. Zijn zoektocht stopte in het dorp van Klytaemnestra. Daar had hij zijn droom gevonden.
" Ze is een vrouw van vlees en bloed. Een glimlach die over zijn gezicht ging en daarna afdaalde naar zijn buik. Haar mond als zwellend fruit. Eindelijk haar mond. "...
Na het lezen van dit hoofdstuk weet ik het nog steeds niet. Wat bedoelt hij met "zwellend fruit"? Peter Verhelst beschrijft alles zodanig dat het gewoon niet begrepen kan worden. Maar toch kijk ik al uit naar het verdere verloop van het boek en dan vooral naar het moment waarop ik voor de spiegel mag lezen !
Zaterdag 10 oktober begon in tijdens mijn ontbijt in De Standaard Magazine te lezen (aangezien ik dit vaker lees dan de krant zelf) en kwam ik een interessant intervieuw tegen. De titel luidt: " Liefde is zoals economie ". Tom Heremans beschrijft hier zijn boeiend gesprek met de Australische Topauteur Allan Pease. Die samen met zijn vrouw in zijn nieuw boek de seksuele relatie tussen mannen en vrouwen analyseert. " Waarom mannen seks willen en vrouwen liefde nodig hebben " Omdat de titel mij wel aansprak wou ik weten wat hij er mee bedoelde.
Dit is wat hij zegt: " Een relatie is wel degelijk vergelijkbaar met economie. Het is een uitwisseling van goederen en diensten. Hij wil makkelijke seks en iemand die voor hem zorgt, zij wil kinderen en iemand die voor haar veiligheid instaat. Zo zitten we gewoon in elkaar. Of denkt u dat het bij u anders is ? "
Niké haar blog
