Pink Floyd komt voort uit een band die geformeerd is in 1964[4] en achtereenvolgens Sigma 6, de Megga Deaths, The Screaming Abdabs, en The Abdabs heette. Toen deze oergroep uit elkaar viel, gingen de bandleden gitaristen Bob Klose en Roger Waters, drummer Nick Mason, en 'wind instrument' speler Rick Wright verder onder de naam 'Tea Set'. Na een korte periode met leadzanger Chris Dennis,[5] kwam de gitarist en zanger Syd Barrett bij de band, waarna Waters de bas op zich nam.[6] Toen bleek dat een andere band onder dezelfde naam speelde, kwam Barret met een alternatieve naam The Pink Floyd Sound. Pink en Floyd verwijzen naar twee bluesmuzikanten, Pink Anderson en Floyd Council.[7][8] Niet veel later viel het begrip "sound" weg uit de groepsnaam. In de begindagen speelde de band covers uit het rhythm and blues-genre maar tegen de tijd dat de definitieve naam "Pink Floyd" leek bezonken, vergaarde de groep bekendheid met psychedelische interpretaties, uitgebreide improvisaties en zogeheten 'spaced out'-solo's. In die tijd speelde Pink Floyd in het Londense underground-uitgaansleven.
De op jazz georiënteerde Klose verliet de band en werd fotograaf, kort voordat Pink Floyd met opnames begon. Pink Floyd bestond op het eerste album uit de bandleden Barrett op gitaar en zang, Waters op basgitaar en achtergrondzang, Mason op drums en percussie, en Wright switchte naar keyboards en achtergrondzang.
Barrett schreef zijn eigen liedjes. Pink Floyd werd een favoriete gast in het underground uitgaansleven van Londen waaronder de UFO Club, de Marquee Club en the Roundhouse.
Aan het eind van 1966 werd de band uitgenodigd om muziek te schrijven voor Peter Whiteheads film Tonite Let's All Make Love in London. Twee tracks zijn op film vastgelegd: ("Interstellar Overdrive" en "Nick's Boogie") in januari 1967. Dit beeld en geluidsmateriaal is uiteindelijk in 2005 onder de titel London 1966/1967, uitgebracht op dvd.
Toen de populariteit steeg, zorgde de band Blackhill Enterprises in oktober 1966 voor een zakelijke overeenkomst met hun managers Peter Jenner en Andrew King,[9]. Aansluitend verschenen de singles "Arnold Layne" in maart 1967 en "See Emily Play" in juni 1967. "Arnold Layne" bereikte nummer 20 in de Engelse hitlijst, en "See Emily Play" bereikte nummer 6.[10] Hierdoor werd hun eerste tv-optreden in de Engelse Top of the Pops in juli 1967 een feit.
Albums
- The piper at the gates of dawn
- A saucerful of secrets
Vanhier gaan ze verder zonder Syd Barrett
- More ( soundtrack van de film More )
- Ummagumma
- Atom heart mother
- Relics
- Meddle
- Obscured by clouds
- Darkside of the moon ( de allerbeste elpee ooit )
- Wish you where here
- Animals
- The wall
- The final cut
Vanhier gaan ze verder zonder Roger Waters
- A collection of great dancesongs
- Momentary laps of reason
- Delicate sound of thunder
- The division bell
- Pulse
-
04-03-2008 om 19:58
geschreven door Blackjack 
|
